Maar hoe moeilijk is het om selectieve screenshots te maken..? Ik bedoel, als ik op deze manier moest proberen het vertrouwen van mijn man terug te winnen terwijl ik (nog steeds?) verkeerd bezig was, dan is het toch zo makkelijk als wat om screenshots te sturen van wat ik wil dat hij ziet?
Precies dat en je lijkt te suggereren dat mensen hier vinden dat je het op moet geven of er mee moet stoppen, maar dat is niet het geval.
Door de topics van deze topicstarter in het verleden, denk ik dat jij het 100% juist hebt. Er speelt veel meer dan alleen dit probleem nu.
Screenshots zouden mij inderdaad niet overtuigen. Hij zou gewoon zijn telefoon aan jou moeten kunnen geven en zeggen: kijk alles maar na, ik heb niets te verbergen! En natuurlijk kan dat niet zo voort duren. Maar hij heeft jouw vertrouwen geschonden dus hij mag nu eerst laten zien dat hij weer te vertrouwen is. En dat doe je dus niet door screenshots te maken.
De tijd zal het leren, hopelijk komen jullie weer dichter bij elkaar. Het is zo makkelijk elkaar te verliezen in hectische tijden en na dat je beide veel hebt meegemaakt.
Oh maar daar ben ik me zeker bewust van maar nogmaals wat moet ik dan doen, het mes op zijn keel zetten? Voor nu moet ik het hier mee doen.
Bijzonder dat er bijna 13 jaar aan topics worden aangehaald. Zoals al eerder benoemd heeft ons huwelijk grote ups and downs gekend. En sommige heb ik hier gedeeld maar zeker 90% niet. En als je het topic leest schrijf ik toch ook dat er veel meer speelt/speelde wat hiertoe heeft geleid.
Ik zou willen dat ik het alles oplossende antwoord voor je had maar ik weet het oprecht ook niet. Wat ik wel weet is dat mijn man er niet zo "goed" vanaf zou komen bij me. Dat je jullie huwelijk (nog) niet zomaar opgeeft, kan ik alleen maar bewonderen. Zeker omdat er ook kinderen in het spel zijn. Maar verder... alles wat je schrijft over hoe je man zich hierin opstelt geeft me z'on naar onderbuikgevoel.
Het blijft een bijzondere situatie dat hij zich waardeloos heeft gedragen en dat jij je alsnog naar hem moet aanpassen. Ik zou juist heel achterdochtig worden van de screenshots, hij kan alles aanpassen, deel dan niets, maar liever alles. Ik snap heus je positie, je wilt ervoor vechten, maar tegen welke prijs? Je gaf aan dat je heel veel bent afgevallen en heel veel piekert. Ik snap gewoon oprecht niet dat je man jou niet wilt helpen je beter te voelen en niet gewoon zegt: ‘ik heb niets meer te verbergen, kijk wanneer je wilt’. Hoe ingewikkeld is dat? En nogmaals, ik snap dat je alles op alles zet om hier samen uit te komen.
@Elena22 Ben je niet gewoon te moe om er tegen ge gaan knokken? Ik vind de manier waarop je man jouw behandeld echt schokkend.
Vertrouwen gaat idd om hetgeen wat je niet ziet en niet om hetgeen wat alsnog gesaboteerd kan worden. Is mijn ervaring.
Jij hoeft je hier niet te verdedigen. Zonder te veel in details te treden zijn mijn man en ik dit jaar ook door een diep dal gegaan. En soms moet je gewoon even niets doen. Ademhalen. Wachten. Kijken hoe het zich ontwikkelt. Er is altijd nog tijd genoeg voor actie, ultimatums etc. Mijn oma zei altijd:"Stil zitten als je geschoren wordt". In een stress situatie is handelen moeilijk. Mijn man is ook geen prater en wil ook geen relatie therapie. Dat is zo'n goed recht. We komen weer bij elkaar, het gaat weer beter dan eerder. Stap voor stap. En als het niet beter gaat is dat ook goed, dan kan er altijd nog de stekker uit. Maar ik vind dat mensen te makkelijk ergens de stekker uit trekken en te makkelijk vinden dat hun grenzen belangrijker zijn dan die van hun partner. Weet waar jouw grenzen liggen en wat je bereid bent om tijdelijk te accepteren en verder heel veel sterkte.
Ik denk dat diezelfde 13 jaar forummen ervoor gezorgd heeft dat dit topic relatief mild en ondersteunend verloopt . Soortgelijke topics verlopen vaak harder van toon.
Bijzonder is het niet. Want mijn reactie zou heel anders zijn, als ik niet meer las. Uitspraken als snel de stekker uit trekken zou bij u bijvoorbeeld NIET van toepassing zijn. Als je zegt : klaar ermee, dan zou ik u 100% gelijk geven op basis van meerdere topics samen. Als je zegt : ik probeer en blijf proberen, snap ik het ook. Je kwam er namelijk al vaker uit. Maar ik zie wel een patroon en dat kan alleen door een breder beeld te hebben (door extra te lezen). Dus dat er meer speelt gaat voor mij niet over wat er gebeurd maar over de positie waar jij inzit.
Bij mij zou hij er niet vanaf komen met alleen screenshots. Screenshots kun je maken van wat je wil dat de ander ziet. De rest kun je zo makkelijk weglaten. Ik heb er wel bewondering voor hoe je je inzet voor je huwelijk. Alleen krijg ik een beetje het gevoel dat dit vooral vanuit jou komt...
Ik vind het ook bijzonder om eerlijk te zijn. En het is haar leven dus wij hebben er er gelukkig niks over te zeggen of van te vinden. Maar vooral relaties met veel ups en downs die hebben een soort verslavend effect. Ik heb wel een gelezen dat een toxische relatie net zo moeilijk is om te beëindigen als afkicken van heroïne. In die zin is het wel begrijpelijk dat iemand blijft. Ik zou mezelf vooral afvragen wat voor voorbeeld je je kinderen wil geven. En of 13 jaren met ups en downs een leven lang aan ups en down rechtvaardigen. Je kan ook gewoon een open huwelijk voorstellen. Dan ben je van het gezever over vreemdgaan af en kan je toch gezellig bij elkaar blijven.
Mijn relatie en huwelijk zijn verre van toxisch. Bijzonder ook dat dat wordt geconcludeerd op basis van een aantal forum posts. Mijn kinderen krijg een heel goed voorbeeld, ouders die vechten voor wat ze willen, ouders die keihard knokken voor alles (oa ook het huis). Ouders die niet zomaar opgeven. Die niet zomaar hun leven op zijn kop zetten. Een open huwelijk Bijzondere conclusies in deze post.
De conclusie is idd een beetje bijzonder, maar verder heeft ze wel een punt (gebaseerd op wat je zelf hier schrijft). En jij geeft misschien niet zomaar op en knokt voor alles, maar doet je man dat ook? Zo ja, waarom dan geen openheid, waarom nog altijd dat stiekeme. Ik snap het gewoon niet, waarom blijf je dat accepteren? En ook als je goede gesprekken hebt of sneren naar hem uitdeelt, jij accepteert het, want hij doet nog steeds geheimzinnig en jij bent er nog steeds. Waarmee ik niet wil zeggen dat je perse uit elkaar moet, helemaal niet, maar door door te gaan zoals je nu gaat, terwijl hij doorgaat met het schadelijke gedrag, accepteer je het onbewust toch en dat begrijp ik niet. Je geeft je kinderen niet alleen een goed voorbeeld mee als je vecht voor je huwelijk, maar ook als je als vrouw zelfstandig genoeg bent om voor jezelf te kiezen, in te zien hoeveel jij waard en hoe je verdient behandeld te worden en dat is niet zoals je nu behandeld wordt. En ja ik vind het ook redelijk toxisch overkomen.