Eens met mn voorgangers. Knokt hij even hard mee of ben jij t vooral? Als je voor iets knokt, ga je voor de 100%. Ik lees een man die screenshots stuurt, meldingen uitzet en waarvan je niet in de telefoon kan/mag kijken.
@Poppy4 en @Neuzeke verwoorden steeds precies wat ik denk, dus dat scheelt een hoop typwerk Maar... Iets wat ik steeds terug zie in je posts is dat jullie 18 jaar samen zijn en zoveel ups en downs hebben meegemaakt. Een relatie/huwelijk zou niet zo moeilijk moeten zijn. Natuurlijk heb je tegenslagen. Maar jullie relatie klinkt zo vermoeiend En dat hoort gewoon niet zo te zijn.
Ik vind dat je heel weloverwogen overkomt, erg knap van je. Hoe vaak je je ook 'verdedigd' hebt, want zo komt het soms over alsof je dat moet doen, dan nog lijken mensen hier niet goed te lezen wat je nu eigenlijk typt. Want dan zouden ze niet zo doorzagen over je man en welke moeite hij wel of niet doet. Je weet het zelf super goed, je verwoordt het mooi en ik hoop dat de rustige aanpak jou en jullie naar een weloverwogen beslissing leidt.
Ik lees echt met verbazing hoe de man hier in kwestie aan de schandpaal wordt genageld door sommige. Ik wil je nogmaals zeggen hoe knap en gecontroleerd ik jouw reactie vind. Ik kan me een topic herinneren toen een vrouw hier gevoelens voor een ander had, toen was er van alle kanten begrip. Want haar man keek niet naar haar om, blabla. We hebben allemaal ups en downs. Het is absoluut niet goed te praten. Zijn eerste reactie is absoluut hurfterig. Maar jeetje... hij schrikt zich wild als zoiets uitkomt. Kat in het nauw. Ik praat echt niks goed, zeker niet. Als blijkt dat je hier niet overheen komt, snap ik. Maar om nou te spreken van de ene red flag na de andere.. zonder de personen ooit gezien te hebben. Door maar 1 kant op een forum te lezen.. en dan ook nog met kinderen in het spel. Ik vind het nogal wat. Leuk dat bij jullie alles altijd met volle respect en harmonieus verloopt, maar dat is niet altijd zo. En dat is ook prima!
Tja, dan hebben we gewoon een ander beeld bij een goed voorbeeld is. Een thuis is warm en liefdevol, daar hoeft niet gevochten te worden en geknokt voor een goede verhouding tussen de ouders. En ik ben het met je eens dat stellen veel te snel uit elkaar gaan als het even tegen zit. Maar na zoveel jaar… Ik wens je in elk geval veel geluk voor de toekomst. Met of zonder man maar een fijn thuis met je kinderen.
Ik val in de ene verbazing na de andere bij jouw reacties. Mijn huis, het thuis van mijn kinderen, is warm en liefdevol en als je anders durft te beweren aan de hand van wat forum posts ben je echt ziek. Wie zegt dat het al 18 jaar slecht gaat? Wie zegt dat de downs niet zijn de momenten dat mijn man mij als net puber af moest vertellen dat mijn vader dood was, dat hij erbij was toen ik praktisch uit huis werd gezet door mijn moeder vervolgens, dat we slachtoffer waren van de toeslagenaffaire en wat dit met je en je relatie doet. Hoe mijn man onterecht werd ontslagen en we maanden in de rechtbank hebben gevochten en ondertussen van mijn miezerige 1200 euro salaris toendertijd hebben moeten leven. En zo heeft er nog wel meer gespeeld waar ik mezelf niet voor ga verantwoorden. Ons leven is over het algemeen super fijn, we hebben een fijn leven opgebouwd en daar gebeuren nou eenmaal kutdingen in. In deze situatie zijn we er beide anders mee omgegaan en mijn man toevallig helemaal verkeerd maar we werken er beide aan. En enkel alleen de tijd gaat ons leren of we er samen uit komen of niet maar hoe dan ook hebben mijn kinderen in beide gevallen een fijn, warm en liefdevol thuis.
Laat haar maar kletsen, dat is weer typisch een gevalletje de beste stuurlui staan aan wal. Laat je niet uit de tent lokken hier je hele privé leven neer te schrijven puur om je te verdedigen. Ik vind het knap hoe je met je situatie en sommige reacties hier omgaat. Huwelijken zijn het waard om voor te vechten en alleen jij kan dat beoordelen.
Sorry jij doet nu echt voorkomen alsof een warm en liefdevol gezin de standaard is en dat er dan geen ups en downs horen te zijn? Niet heel realistisch maar wellicht wel in jouw huwelijk/gezin. Elk huisje heeft een kruisje. En het is niet aan jou om zo te oordelen over haar en haar gezin, je hebt waarschijnlijk 5% gehoord van wat er gaande is.
Ja precies, 18 jaar! Als hij binnen de eerste 3 jaar zoiets zou doen, zou de rode vlag voor mij groter zijn. We hebben het niet over de eerste beste scharrel van ts. Ik vind wat je zegt over een thuis voor de kinderen ook erg kort door de bocht. Je mag ze best een voorbeeld geven hoe je voor elkaar vecht. Ik maakt nergens uit op dat ze in een onveilige situatie zitten. Ik ken helaas genoeg voorbeelden waarbij een scheiding ook voor grote problemen heeft gezorgd. Het gevoel dat ze moeten kiezen of dat überhaupt de ouders apart leven, is ook echt niet goed. Ook niet in een harmonieus huis met bloemetje op tafel.
Helaas krijgen sommige gezinnen meer voor hun kiezen dan andere. Hoe fijn het ook zou zijn om altijd een harmonieus gezin te zijn, dat is nu eenmaal niet de realiteit. Hier hebben we het helaas ook niet makkelijk gehad in 19 jaar, maar dan om heel andere redenen, en dat is soms nog steeds hard werken. Ik denk eigenlijk dat dat voor ieder gezin van toepassing is. @Elena22 ik hoop oprecht dat jullie eruit gaan komen. Het enige wat ik je op je hart wil drukken is dat je jezelf niet vergeet. Dat je goed voor jezelf blijft zorgen en voor jezelf opkomt als dat nodig is.
Pfff ik zit echt met verbazing te lezen, hoe sommige andere vinden hoe iemand zijn relatie moet fiksen, de uitgesproken meningen daarover valt mijn mond van open. Alsof TS al niet genoeg heeft om zelf overeind te blijven, en hoe zij dat doet ? Zou jou toch niet moeten uitmaken. Hard vind ik sommige berichten naar haar , Dat heeft niks meer met een spiegel te maken. Ik ben namelijk Heel benieuwd wie hier allemaal Wel een Libelle huwelijk heeft. Mijn zwanger en schoonzusje zitten momenteel in zo’n zelfde situatie en ook zij gaan er nog steeds voor, tegen beter weten in? Geen idee maar ze doen het wel. En dat vind ik tof om Samen te vallen maar ook op te staan. Ja en soms moet je je conclusie trekken maar mag Ts dat lekker zelf bepalen? Zij vroeg niet om een mening over haar relatie, Maar of vertrouwen te herstellen is.
Een Libelle huwelijk Voor zover ik weet heeft niemand dat hoor! (Ben het eens met je post overigens al denk ik dat sommige reacties over jezelf niet verliezen omdat je nou “eenmaal” al 18 jaar samen bent wel waardevol zijn. Samen blijven en vechten is dapper maar eruit willen stappen ook na 18 jaar is net zo dapper)
Ervoor vechten is ook iets wat je samen moet doen. Voor mij klinkt het alsof TS heel erg moet leren leven met het gebroken vertrouwen, en haar man zit af te wachten tot zij daar klaar mee is - ik lees nergens dat hij ergens voor vecht? En bv relatietherapie is natuurlijk lang niet altijd comfortabel, zeker als je niet zo’n prater bent, maar soms zijn die oncomfortabele gesprekken juist de manier om tot vechten te komen en te vechten samen. Ik vind dit voor hem te makkelijk klinken. Zolang hij maar comfortabel is. Maar daar gaat het niet over; het gaat om jullie samen en hoe jullie verder moeten.
Weet je, in sommige situaties kan de hele wereld je vertellen hoe je iets moet/kan doen maar is die gene er om wat voor reden -nog- niet klaar voor om het anders te doen en misschien wil die gene het uiteindelijk wel helemaal niet anders doen. En daarbij komt ook nog de manier van communiceren, zorg dan in ieder geval dat het geen wat je zegt opbouwend is want aan alsmaar kritiek leveren daar heeft niemand iets aan in dit soort situaties. Er worden zoveel aannames gedaan terwijl dit om iets precairs gaat, ook geschreven woord -van vreemde- kan emotioneel wat met je doen hè.
Wat je hier schrijft is allemaal heel erg kut. En geen van beide valt dit aan te rekenen. Gewoon heel veel pech. Maar wat ik lees is dat jij nu degene bent die kijkhard haar best doet en hij maakt zich er makkelijk vanaf en probeert jou nog schuldig te laten voelen dat je je zo kut onder de situatie voelt. Jij vraagt advies hoe je hier mee om kan gaan. Maar bij mijn weten is een huwelijk nog altijd samen. En wat ik lees is vooral jij en hij zit te wachten tot jij het gevoel geaccepteerd hebt want hij is eigenlijk niet echt schuldig. Zo lang hij jou print screens stuurt en niet in de telefoon laat kijken is hij niet eerlijk en is hij jou aan het conditioneren. Want wie zegt dat hij niet gewoon via een andere app contact met haar heeft? Sorry maar met alles wat jullie meegemaakt hebben vind ik zijn gedrag richting jou echt naar. En je hoeft niet uit elkaar, je kan er zeker aan werken. Dat kan altijd. Maar ik vraag me af tegen welke prijs. En je hoeft je niet te verdedigen tegen mij of wie dan ook op dit forum. Ik heb het ook te doen met de info die jij hier neerzet. Wat ik lees vind ik vooral heel naar voor jou.
Na mijn gesprek van gisteren heb ik toch besloten om nog wat langer te blijven praten met haar. De reden waarom ik wou stoppen was oa omdat ze vond dat ik maar oxezapam moest slikken om mijn gevoelens af te vlakken terwijl ik aangaf dat ik dat echt niet fijn vond. Persoonlijk ga ik liever door de diepste hel om daar zelf weer uit te komen dan dat ik afvlakkende medicatie gebruik en daar had ze weinig begrip voor. Maar dit gesprek heb ik vorige week gehad vlak na onze ruzie dus ik was ook erg emotioneel en gisteren kon ik me beter verwoorden en snapte en respecteerde ze mijn keuze.
Deze reactie is een stuk genuanceerder, dank daarvoor. Het is gewoon een klote situatie, heel grof gezegd. Mijn eerste intentie met dit topic was zoeken naar dames die ook een situatie hebben doorstaan waarin het vertrouwen zo is geschonden en of dit ooit goed is gekomen of niet. Inmiddels heb ik veel gedeeld over de situatie, meer dan de bedoeling was. Je moet eens weten hoe vaak ik me heb afgevraagd of er contact is via een andere app. Maar in theorie is dat niet eens nodig want ik kan toch zeer weinig inzien. De dingen die mijn man nu wel en niet doet moeten gaan uitwijzen of het genoeg is. Of er nog een tijd komt waarin meer gedeeld gaat worden. Of ik op de lange termijn genoegen neem met de gegeven antwoorden en informatie. En of ik mezelf kan berusten in de situatie. En de prijs die wordt betaald? Die is al zo enorm hoog. Ik heb me nog nooit in mijn leven zo lang, zo naar gevoeld en dat door de acties van een ander. Ik heb nog nooit gehad dat mijn emoties zo lang, zo intens zijn. Dit slaat hoe dan ook zo'n gat in mijn hart. En een hart kant gelijmd worden maar het zal altijd beschadigd blijven. En terwijl we mijn hart proberen te lijmen moeten we ook aan de andere dingen werken en is het in the end niet een beslissing die ik alleen neem.
Elena22, ik kan niets dan bewondering hebben voor je wilskracht, vastberadenheid en kalme, weloverwogen manier waarop je naar de situatie kijkt. Je hebt ook gelijk: wij kennen jou, je man en jullie relatie niet en het is altijd erg makkelijk om van de zijlijn te roepen wat je allemaal wel of niet zou tolereren als je in iemand anders haar schoenen zou staan. Alleen jij kunt bepalen of jullie relatie en leven samen het waard is om voor te vechten en wat jij bereid bent daarvoor te doen. En dat je omwille van de kinderen daar nog een stapje harder je best voor doet is iets waar ik me goed in kan verplaatsen. Ik wens jullie alle sterkte. Dat gezegd hebbende: zoals anderen ook al zeiden vind ik persoonlijk ook wel dat je man er makkelijk af komt als je blijft accepteren dat hij geen volledige openheid van zaken geeft. Natuurlijk is het voor een relatie niet goed als de 1 de ander wil controleren. Maar dat soort algemene regels gelden niet in een situatie waar het vertrouwen zo erg is beschaamd. Juist omdat jij zo stinkend hard je best doet en zoveel liefde toont door voor jullie leven samen te willen vechten is het minste wat hij kan doen toch met daden bewijzen dat hij er hetzelfde in staat. Dat jij het maar moet doen met wat hij bereid is je te geven vind ik onacceptabel en dat mag je denk ik best zo stellen. En eisen stellen aan wat hij moet doen om jouw vertrouwen te herwinnen. Als hij ook samen verder wil en ervoor wil vechten, dan begrijpt hij dat en is hij daartoe bereid. Doet hij dat niet, blijft hij geheimzinnig, zaken afschermen, je afschepen met screenshots, je verwijten dat jij haar in zijn hoofd plaatst, dan moet dat jou toch aan denken zetten. En ik kan me levendig voorstellen dat je als je zo je best doet om er doorheen te komen er niets voor voelt om het op de spits te drijven, maar vind je echt dat je uiteindelijk iets gered hebt als je hier doorheen komt, maar hij blijft zaken voor je verbergen? Kun je hem dan echt ook weer vertrouwen? Misschien wel hoor en nogmaals: alleen jij kunt dat bepalen. En er is geen goed of fout, alleen wat voor jou/jullie werkt. Ik denk alleen dat mensen hier aanslaan op de indruk dat jij jezelf schikt naar hem, terwijl dat toch hooguit andersom het geval zou moeten zijn. Iedere minuut van iedere dag zou hij moeten besteden aan het herstellen van wat hij kapot heeft gemaakt. En jij moet jouw rol natuurlijk spelen en werken aan eventuele problemen die er in de relatie zijn en die nooit maar de fout van 1 persoon zijn. Maar hij heeft de fatale stap gezet en een ander erbij gehaald. En dingen gezegd die bijna onvergeeflijk zijn. Als hij echt wil dat je hem vergeeft, dan moet ook hij daar hard voor werken. Dat betekent niet: wachten tot jij eroverheen bent. HIJ moet daarvoor zorgen en dan vecht je daarna samen voor de relatie. Maar hij is eerst aan zet. Als hij dat niet eens wil, lijkt het mij heel lastig.
@Elena22 ik heb er echt respect voor hoe rustig en open je blijft en hoe je voor je huwelijk wil knokken. Wij kennen natuurlijk idd jullie en jullie situatie niet persoonlijk en gaan alleen af op wat jij hier schrijft. Ik gun je gewoon van harte een man die net zo hard ervoor vecht als jij. Maar jij kent je man het beste en ziet dingen die wij niet zien. Ik hoop dat jij je vertrouwen terug kunt krijgen en dat hij daarvoor ook alles zal doen. Niemand verdient het om door een ander onzeker te worden. Sterkte ❤️