Ja dat is t fijne soort, niet voor de sensatie want ooeee ambulance in de straat Toen pa was overleden 1,5 uur later en mijn man later die dag het nieuws kwam brengen... waren zij ook de eerste haast die even een knuffel kwamen brengen en 'wat kan ik nu voor je doen' En dan snap je ook waarom een goede buur soms beter is dan die verre vriend. 4 maanden later nu en de overbuurman stond deze week nog aan de deur: meid, hoe gaat het nu echt met je?
Wij hebben een huistelefoon naast ons bed staan. Paar mensen hebben dat nummer dus zijn bereikbaar. Mijn mobiel ligt altijd beneden. Niet aan de oplader ivm brandgevaar. Mijn man laad hem elke nacht op bij ons op de slaapkamer op en dan staat die op stil.
Mijn telefoon staat altijd aan Ik heb hem altijd naast me in bed want stel er is iets met 1 van mijn ouders dan kunnen ze mij bellen en sta in binnen 10 minuten bij ze in de woonkamer
Iemand steunen en misschien nog een laatste gesprek hebben? Kleine moeite om bereikbaar te zijn en dit kan dan toch heel fijn zijn.
Hier ook zo'n fijne straat. Toen mn vriend zn ongeluk had en 3 weken in het ziekenhuis lag toen dochter net 4 was, is er voor me gewassen, konden we mee eten, kon dochter van en naar school gebracht worden. Dan zie je ineens hoe fijn mensen het vaak ook vinden om wat te kunnen doen.
De telefoon is in de nacht in een stil stand. Bepaalde contacten kunnen mij wel bereiken en voor de rest geldt binnen 15 minuten 2x bellen dan gaat hij wel over. Wij hebben ook nog een vaste huistelefoon.
Mijn telefoon staat 24 / 7 aan. Mijn moeder is alleen dus ik wil haar in de nacht niet missen als er nood is. En in de nacht wordt nooit zomaar gebeld
Ik had mijn telefoon altijd op stil. Lekker rustig. Nu moet ik bereikbaar zijn voor het werk. Al komt s nachts een telefoontje zelden tot nooit voor. Internet uitzetten is wel een goed idee! Dan geen plingels meer van bepaalde apps.
Hier geen huistelefoon. Mijn mobiel heb ik altijd 's nachts bij me, maar altijd op "niet storen". Maar als ik dan gebeld word gaat mijn smartwatch trillen en van een trillende pols word ik altijd wakker. Van appjes zou ik dus niet wakker worden, maar ik ga er van uit dat iemand mij wel zal bellen als er echt nood aan de man is, wat ook al eens gebeurd is mbt de gezondheid van mijn vader.
Blijkbaar is de behoefte hierin voor iedereen anders. Ik lees hier ook dat je toch niets kunt doen. Zelf heb ik mijn ouders al diverse keren gezegd dat ze mij moeten bellen als een van hen iets ergs zou hebben, ook ‘s nachts. Moet er niet aan denken dat de ander in zijn/haar eentje in spanning of verdriet bij hen thuis of in het ziekenhuis zit, dat lijkt me zo’n eenzaam gevoel. Ik vind het dus wel van meerwaarde dat ik bereikbaar ben. Ik zet mijn internet uit ‘s nachts, appjes en meldingen krijg ik dus niet binnen. Oproepen wel.
Mijn telefoon ligt boven in de nacht. Heb de WiFi en 4g uit maar voor bellen staat die op trillen. Mijn moeder belde mij twee jaar terug onverwachts op vroeg in de ochtend dat mijn vader een hartinfarct had gehad. Daardoor waren wij snel bij mijn ouders, en heb ik mijn vader nog kunnen zien, hem een kus kunnen geven en gezegd dat ik van hem hou voordat hij mee ging in de ambulance. Twee uur later is hij overleden. Had ik niet bereikbaar geweest had ik hem dat niet kunnen zeggen, dus ja ik ben zeker bereikbaar in de nacht.
ja het is vaak niet eens het : ik kan toch niks doen Maar in veel gevallen ook een stukje afscheid En ik zou echt niet willen dat mijn vader of moeder daar alleen door heen moet gaan
Alleen mijn telefoon staat in de nacht aan. De telefoons van de rest van het gezin staan uit. Bij ons hangt er een voordeur intercom in de woonkamer en onze slaapkamer dus als er aangebeld word zitten wij rechtop in bed. We zouden zelfs de voordeur vanuit bed kunnen openen
Ik heb m'n telefoon aan staan in de nacht. Geluid van appjes en meldingen staat uit, maar ik kan wel gebeld worden. Mocht er nood zijn wil ik graag bereikbaar zijn. Ik ga ervan uit dat iemand me niet zomaar wakker belt, dan moet er echt wel wat zijn...
Laat ik voorop stellen dat ik telefoons beneden aan de (in het stopcontact zittende) lader levensgevaarlijk vind. Wij hebben het één keer gehad dat ie doorbrandde en toen zaten we 3 meter verderop en zei ik: wat ruik ik toch? Allemaal rook eruit en het scheelde niet veel dat het ging fikken. Nou, als dat ‘s nachts was geweest hadden we mooi (met baby) uit het raam kunnen springen. OT: Ik ben 24 uur bereikbaar. Ik lees; ‘ik kan toch niets doen’ Nee misschien niet, maar het is verdomd fijn als je nog afscheid kan nemen van je familie die op sterven ligt. Ik zou het mezelf nooit vergeven als ik door een bepaalde houding van mezelf geen dag kan zeggen tegen m’n moeder of zus of C.
Oh ik ook! Ik zou het echt vreselijk vinden om 's morgens op mijn telefoon te zien dat ik tig keer gebeld ben en ik dan dus te horen zou krijgen: "We konden je niet te pakken krijgen ......is nu al overleden en wij hebben nog wel afscheid kunnen nemen."