Sterkte, dat klinkt heel erg pittig. Is er geen familie waar ze af en toe een dagje heen kan of kan logeren? Dat je zelf even je rust weer terug kan vinden.
Hier geven we sinds november al aan dat dochter niet goed in haar vel zit op school en haast iedere dag met buikpijn, keelpijn, hoofdpijn thuiskomt. Gesprek gehad begin december met beloftes en afspraken hoe ze het voor haar prettiger maken (erg drukke klas, terwijl zij overgevoelig is voor harde geluiden) en ze ook meer uitdaging zou krijgen. Maar helaas vertelde dochter in januari dat de meeste afspraken maar 1x nagekomen zijn en daarna weer vergeten door de leerkracht en dat het extra uitdagingwerk ook maar heel onregelmatig kwam ivm ziektes of andere afspraken van de plusklasdocent. Dus nieuw gesprek aangevraagd, duurde weer 2 weken voordat we konden komen. Dat was maandag. Halverwege het gesprek merkten zowel man als ik dat het kwartje eindelijk viel… oh, deze leerling wordt echt bijna letterlijk ziek van school en staat op punt van omvallen. Ineens werd de toon bezorgder en drong de urgentie tot ze door! Ze gaan nu eindelijk ook de kwaliteitsondersteuner erbij betrekken. De volgende ochtend hadden we een gesprek met de hulpverlener vd gemeente, die haar mindsettraining geeft, maar ipv mindset training deze keer gesproken over tips om op schooldagen de stress minder hoog op te laten lopen. Zij gaf ook aan om direct met school contact op te nemen om mee te willen denken. En vanmorgen al kreeg ik een telefoontje van school dat er met dochter afspraken zijn gemaakt dat ze 2x per dag, op vaste tijd, even in de schoolbieb (een fijne plek voor haar) een kwartiertje mag lezen, kleuren of puzzelen om te ontstressen. zó fijn dat er nu wel snel actie wordt ondernomen! Hopelijk op tijd en kunnen we voorkomen dat ze echt uitvalt op school, want daar ben ik serieus wel eens bang voor geweest de afgelopen weken…
Lastig hoor! Hier goede ervaringen met hulp vanuit CJG. Nog geen testen gedaan, maar al veel vooruitgang doordat ze zich gezien en gehoord voelt en veel leert over gedachten-gevoel-gedrag etc.
Het gesprek verliep wat anders dan gedacht. Had eerst heel wijs de juf haar verhaal laten doen en toen bleek dat zoonlief niet heel erg betrouwbaar is... Hij blijkt gewoon de hele dag zijn werk te weigeren, wordt boos als hij daarop aangesproken wordt en misdraagt zich vervolgens zo dat hij niet voor niets de klas wordt uitgezet, ook omdat hij anders de gang op stelten zet... Al zijn scores zijn erg hoog, ook voor rekenen en het blijkt dat de juf al compact EN dat hij alle vrijheid zou kunnen krijgen voor verdiepende werkstukken, spreekbeurten over zelfgekozen onderwerpen etc als hij überhaupt maar eens wat zou doen... Over de kruisjes en het plusgroepje: hij had zelf verkondigd dat hij die kruisjes niet meer wilde verdienen en dat het toch stom was om naar juf G. te gaan. En aangezien hij die hele week weer niets uitvoerde mocht hij daar inderdaad niet heen, want het was toch stom volgens hem. Ook mbt de whiteboardstift ligt het verhaal ietsiepietsie anders: hij heeft er meerdere zonder dop in zijn la rondslingeren, tekent ermee op de kunststof randen van het wisbordje en kliedert de wisser ook helemaal onder. Dus ja, dan worden je kleren wel wat sneller vies... Hij kan zelf absoluut niet aangeven waarom hij niets doet, maar de berekening dat hij per les rekenen, tasl en spelling iedere dag bijna 3x3 kwartier kan overhouden voor andere dingen heeft hem wel de ogen geopend. Hij had vandaag 7 ipv 1 les spelling gemaakt op de chtomebook. Het zal me eens benieuwen.... heb hem wel even flink duidelijk gemaakt dat ik niet van halve waarheden houd endatik verwacht dat hij gewoon werkt. Verder loopt hij al wel heel lief de hele week zelf heen en weer naar school zonder 1 seconde te mopperen dus daar ben ik heel trots op. Thuis is hij ook super gezellig en meegaand, dus waar die volledige werkweigering vandaan komt, Joost mag het weten...
Onze middelste wilde niet aan taakjes beginnen die de rest van de klas niet deed. Ze wilde niet dat anderen merkten dat zij anders was - want ze voelde zelf heel goed aan dat ze anders was. Daarom besloot ze de extra werkjes niet te 'kunnen' en slecht te maken zodat ze het niet meer hoefde te doen. Typisch onderduiken/onderpresteren. Werkweigering kan dus ook te maken hebben met het anders-zijn gevoel, al uit het zich iets anders dan bij onze dochter.
Hij wil juist wel anders zijn en alleen maar extra werk maken. Ja dat werkt zo niet natuurlijk... het is sowieso een erg eigenzinnig persoontje hoor.
Ohjee, ja dat is eigenlijk ook wel herkenbaar, de eigenzinnige persoonlijkheden. Geen enkel kind is hetzelfde of in een bepaald HB hokje te stoppen natuurlijk, maar ik heb ooit een artikel gelezen over de verschillende karaktertrekken van de HB typeringen en herkende daar wel mijn twee oudste in 2 van de typeringen. Mijn oudste is het type dat de clown uithangt, "ze lachen dus ze vinden me wél leuk", en vervolgens de boel zo op stelten zet omdat hij de lesstof toch al snapt, dat de rest van de klas daar echt hinder van ondervindt. De middelste wil juist niet opvallen, maar heeft sinds kort eindelijk door dat ze gewoon anders mag zijn net als nog een paar kinderen uit haar klas (30% op deze school zit er ivm HB indicatie). Nu wil ze alleen maar toetsen maken, want dat is wél leuk. Ze is ook over haar angst voor nieuwe lesstof heen geloof ik want groep 5 is inmiddels helemaal klaar. Maandag hoor ik wat de plannen zijn voor de rest van het schooljaar. De jongste hangt heel erg aan mij en die krijg ik met moeite naar school. Hij vindt het niet leuk, wil bij mij zijn (veinst ziekte etc)... Benieuwd naar wat juf er van vindt. Ook benieuwd of hij inmiddels al praat in de klas want dat deed hij vorig jaar in ieder geval nog niet. Zindelijk worden was ook al zo'n ding bij hem, tot ik met juf sprak (hij stond bij me) een week voor hij naar school mocht over dat we het misschien moesten uitstellen. Prompt deed hij die middag voor het eerst een grote boodschap op het toilet en is sindsdien uit de luiers. Sinds vorige week gaat het naar school brengen makkelijker, hij gaat soms ook meteen spelen met de andere kindjes, maar vanmorgen keek ik nog even door het raam en kwam hij met een pruillipje naar me toe dat hij een knuffel wilde. Gister was het geen probleem, toen ging hij meteen zo op in het spel, maar vanmorgen dus weer wel. Knuffel gegeven en hij ging met hangende pootjes naar de speeltafel. Ik keek vanuit buiten weer naar binnen een halve minuut later en hij keek weer blij. In hoeverre is dat nou toneelspel? Ik kan hem zo slecht peilen.... En eerlijk gezegd weet ik ook niet eens wat 'normaal' is in de ontwikkeling omdat wij alleen maar HB gewend zijn. Bij de oudste dacht ik dat het de normale ontwikkeling was maar dat bleek dus verre van normaal te zijn. Ik heb het idee dat er soms ook gewoon een knop om gaat wanneer ze beseffen waar ze het voor doen. De oudste bijvoorbeeld haalde tot eind groep 6 kader scores en in groep 7 haalde hij ineens alleen maar 10-en op alle toetsen. Volgend jaar mag hij op het verrijkt VWO starten en praat hij over alle extra vakken die hij wil gaan volgen. We gaan eerst hem maar eens door de onderbouw heen zien te krijgen met alle nieuwe talen (niet zijn ding) en daarna mag hij waarschijnlijk 2 of meer profielen gaan combineren als hij dat wil (puber tegen die tijd he...) Zwemles was ook al zo'n ding. Na 3 seizoenen (buitenbad) zaten we met de badmeester te overleggen of stoppen niet verstandiger was. Een week later had hij beide diploma's. Zo ook met de middelste vorig seizoen, ze fladderde wat rond in het water en kon zich prima redden, maar zwemmen zoals het moest deed ze niet. Toen ze doorkreeg dat ze toch echt op een bepaalde manier moest gaan zwemmen om in aanmerking te komen voor een diploma, was het ook zo klaar. Mijn kinderen doen alle drie alles op hun eigen manier en nemen echt geen instructies aan van anderen. Ik weet niet of dat bij de rest hier ook bekend voorkomt? Autoriteit accepteren is wel echt een dingetje.
Hier is autoriteit accepteren bij de jongste ook wel een dingetje ja. Thuis geen problemen overigens. Zijn juf op vrijdag komt net vers vd pabo en hij had tegen haar gezegd: jij kunt je toch geen juf noemen met zo weinig ervaring... saillant detail, ze is de dochter van zijn groep 3 juf die hij echt verafgoodt... Beide kinderen zijn officieel net niet hb trouwens maar komen er erg dicht in de buurt. Allebei ook een totaal andere ontwikkeling. Oudste was trouwens wel altijd superbraaf, en op middelbare school door haar gedrag en volwassen manier van doen ook zeer geliefd bij docenten. Alleen had zij flinke psychische problemen. Morgen hebben we een gesprek met de schoolarts van haar middelbare school en dan hoopt ze zsm weer te starten op de havo na een mislukt mbo avontuur. Terecht gekomen toen ze vast liep op de havo maar ze past er zo niet tussen. En het onderwijs is er ook bijzonder slecht. Ze is ooit begonnen op het gymnasium en heeft spijt dat dat niet meer haalbaar is (vooral ivm wiskunde). Zaterdag op de open dag van een hbo opleiding kijken, hopelijk is dat wat, het is een heel specifieke opleiding namelijk maar past wel bij haar en het liefst wil ze ooit ook nog doorstuderen op de universiteit. Ze voelt zich nu ook dom dat ze gefaald heeft op het gymnasium maar destijds ging het gewoon niet meer, door omstandigheden en door het verplichte wiskunde. Ze heeft ook de pech van een zeer beroerde lichamelijke algehele conditie en slechte weerstand al haar hele leven dus alles is gewoon wat lastiger voor haar. Maar uiteindelijk vindt ze haar weg wel daar ben ik van overtuigd. En de jongste, ja die heeft nu hopelijk het licht gezien zodat hij eindelijk aan het werk gaat. Maar zie er wel tegenop hem ook nog door de middelbare school heen te moeten loodsen gezien zijn karakter en de ervaringen met de oudste...
Onze zoon ging ook dat soort fratsen uithalen. Werkte ook niet meer. Bij hem was het echt omdat het niet op niveau was en de constante herhaling. Hij verveelde zich te pletter. Hij hing de clown uit. Gesprek moeten we nog hebben dus hoop niet dat we dat weer gaan horen Overigens zijn waarheid is ook niet altijd 100% waar. Het is wel zijn waarheid maar vergeet wel eens vaker te kijken hoe het voor de ander is. Overigens is heg deze week echt poep. Gaat overal tegen in, regels zijn voor een ander. Echt zeer frustrerend. Dus wat er precies aan de hand is weten we niet.
Het was volle maan een paar dagen gelden. Ik geloof er niet zo in maar ik merk wel dat mijn kinderen dan nog meer stuiteren dan anders. Andere ouders hoor ik ook wel eens over "storm op komst" wanneer de kinderen ontzettend druk zijn en dan komt er een of twee dagen later inderdaad een enorme weersverandering. Misschien me toch maar eens een keer in dat soort zaken gaan verdiepen.
Ik geloof daar ook niet zo in. Maar misschien heb gelijk en moet ik daar ook eens naar kijken. Gisteren ging het echt ene oor in andere uit. Waar je toen ze klein waren sprongen had lijkt het of het nooit is weggegaan. Heb je voor oudere kinderen ook sprongen? Het lijkt of we elke paar maanden een regressie hebben. Meer mensen daar last van
Drama, ja. De hele week alweer zo zoekende naar autonomie. Kleding moest anders, eten was niet goed, alles was niet goed. Ik voelde al dat het niet lekker ging, dus vroeg gisteren al aan juf hoe het ging. Die zag nog niet zoveel, behalve wat vluchtgedrag bij een opdracht. Vandaag was het dus ik wil niet naaaar school. Dus ik vroeg waarom niet zodat we met juf kunnen kijken hoe we het fijner kunnen maken op school. Kreeg als antwoord: ‘het is nooit fijn op school’. M’n zoon gaat trouwens wel redelijk goed momenteel.
Hier een best goede week gehad maar dochter is ook maar de helft van de tijd op school geweest en dat beviel heel goed. Geen lange termijn oplossing maar voor nu wel even fijn en lekker. Volgende week 10 minuut gesprek dus benieuwd wat we dan horen. En daarna gelukkig alweer vakantie!
Heb even wat niet-wetenschappelijke sites doorgenomen en daarin wordt vaak vermeld dat wanneer je hooggevoelig bent, wel degelijk last kunt hebben van de aantrekkingskracht van de maan. Bij volle maan is die aantrekkingskracht groter en aangezien je lichaam voor een groot deel uit water bestaat, kan je het weer vergelijken met eb en vloed, en springtij (wanneer de aantrekkingskracht op z'n grootst is). Overal staat wel vermeld dat het niet wetenschappelijk bewezen is. Ik ga verder lezen vanmiddag. Die sprongen blijven trouwens komen, rond een jaar of 9-10 maken ze op emotioneel vlak ook weer een sprong (beter dingen kunnen relativeren en begrijpen) en volgens mij is de puberteit 1 grote sprong, maar zo ver zijn we hier nog niet. Daarna nog de adolescentie natuurlijk. Ik denk alleen dat er veel minder bekend is over die sprongen op latere leeftijd, puur omdat je er zelf als ouder niet meer 24/7 bovenop zit en je kind zelf ook dingen leert relativeren of op gaat kroppen en het beter kan verbergen. Toch merk ik zelf wel dat onze oudste bijvoorbeeld net weer zo'n fase achter de rug heeft: eerst een paar maanden enorm opstandig en nu heel zelfstandig en een stuk rustiger ineens. Het brein van een kind blijft tot ver in de adolescentie en ook daarna nog in ontwikkeling en door invloeden van buitenaf op sociaal gebied kan er natuurlijk ook nog een hoop veranderen tot iemand echt volwassen is en 'gevormd' tot de persoon die ze willen zijn.
Hij linkt kennis en kunde dus echt aan ervaring? (of leeftijd?) Ik herken het in zekere mate wel maar vind het wel vrij apart om op jonge leeftijd al zo diep ergens over na te denken en verbanden te leggen. Ik hoop dat zij op een plek terecht komt waar ze zich echt goed er tussen voelt passen. De wijsheid die ze soms al veel te jong hebben mentaal gezien kan echt een struikelblok vormen in de omgang met leeftijdsgenoten. Je constant moeten aanpassen of anders voelen kan ook echt funest zijn voor je welbevinden. Klinkt alsof zij de lat ook heel erg hoog legt voor zichzelf. Is dat iets waarmee jullie al aan de slag zijn gegaan? Ik neem aan van wel. Poeh ja, dat er tegenop zien herken ik. Momenteel heb ik voor mijn gevoel even een half jaar ademruimte omdat ik weet dat onze oudste de basisschool afsluit en op een plek terecht komt waar hij hoort te zitten en waar ze ook echt veel aanbieden (op papier dan). Ik hoop alleen dat die hoop die ik nu voel, niet onder mijn voeten wordt weggeslagen wanneer hij eenmaal op het middelbaar begint. Momenteel heb ik echt de hoop dat het goed gaat komen, maar wat als dat niet zo blijkt? Emotioneel gezien hebben wij het heel erg zwaar gehad de afgelopen 8 jaar en ik wil zo graag hopen dat het einde van deze worsteling in zicht is. Ondanks alles hebben wij nog wel een kind dat altijd vrolijk is maar ik zie hem soms ook worstelen met het feit dat hij zich wil aanpassen aan de meute en maar weinig gelijkgestemden om zich heen heeft. Ik had hem zo graag een basisschooltijd gegund met veel vriendjes om zich heen, maar dat is altijd lastig geweest. De komende 3 schooljaren zit hij in een vast lesrooster altijd met dezelfde kinderen. Pas vanaf 4VWO komen ze samen met de Atheneum kinderen in de lessen. Hoop dat die structuur hem goed doet en vooral dat hij veel vrienden vindt die net zoals hij denken en verbanden kunnen leggen zodat hij niet al zijn energie kwijt is aan uitleggen hoe hij denkt en wat hij bedoelt.
Gevoelig is hij zeker. Toch maar eens lezen. Mocht je nog een duidelijke site hebben lees ik die graag.
Geen enkel bewijs dat de maan ons gedrag verandert (scientias.nl) Hierin wordt het al weer compleet ontkracht. De pagina's waarop ik deze theorieën wel vond waren grotendeels van die huismoederwebsites (no offense) als famme en ouders van nu etc. Ik neem dat dus ook maar met een grote korrel zout en ga verder zoeken naar wetenschappelijke artikelen
Ik zal het straks lezen. Voor nu hou ik het bij dat sprongen ook aanwezig kunnen zijn bij oudere kinderen. Hopelijk alleen korter
Wij merken ook altijd pittiger gedrag bij onze meiden met volle maan. Ze zijn onrustiger, zitten minder fijn in hun vel en kunnen wat explosiever zijn in hun reacties. Op dat soort dagen doet het altijd erg goed om buiten te zijn en veel te bewegen.