Ja, ik ben bang voor honden. Terwijl ik zelf altijd een hond heb. Ik kan er niks aan doen. De laatste jaren lijkt het erger te worden en de honden lijken het ook aan te voelen waardoor ze juist onvoorspelbaar reageren. Nu net weer. Ik was lopen samen met mijn dochter met onze (kleine) hond en er kwam een rottweiler aan. Ging prima, mijn dochter had onze hond vast. Maar mijn hart gaat al tekeer. Ik loop daarom gedeeltelijk in de steentjes van de voortuin van de buren en plotseling wordt die hond dus wild. Begint te blaffen en te rukkem aan de riem echt gericht op mij. Als ik daar gelopen had weet ik niet wat er was gebeurd. Mijn hartslag 300, echt zo vaak dat dit mij overkomt bij honden. Ik weet niet waarom, straal ik iets uit? Ik ben best lief verder Wat kan ik hier het beste doen?
Kun je op zo'n moment de eigenaar spreken en aangeven dat je juist even contact wil maken? Je wordt nu elke keer meer gespannen, wat elke keer voor een steeds heftiger reactie zorgt. Door weg te lopen bevestig je je eigen angst. Als je op dat moment juist blijft en ervaart dat de angst uiteindelijk niet nodig is, dan kan deze uitdoven. Door dat consequent te doen, wordt de angst meestal steeds minder.
Heb het daar pas nog met de psycholoog over gehad en die zei dat emdr daar voor kan werken En op een tv programma hier in België (iedereen beroemd) wed iemand gevolgd die hiervoor een soort van exposure therapie kreeg (in stappen van hond onder narcose naar wandelen aan de lijn met hond), dit is iets wat je denk ik ook wel kan doen misschien. Zeker omdat het is als je gaat wandelen met de hond, of is het ook thuis al een hij iets onverwacht doet? Ze hebben mij altijd wijsgemaakt dat honden angst ruiken, geen idee of dat waar is maar ik vermoed dat ze wel degelijk aanvoelen dat je angstig bent en daardoor heviger reageren. Zelf echt panisch voor honden, als heel klein kindje gezien dat mijn neef werd aangevallen door een aantal honden tegelijk. Ik kan dan nog steeds zo voor mij zien, en het moet denk ik ook zo ongeveer mijn eerste bewuste herinnering zijn want ik was toen iets van 3 jaar. Blijf dus liefst zo ver mogelijk uit de buurt volgens mij ruiken ze mijn angst al vanaf 5km ver
Oh wat vervelend dat het ook een soort van bevestigd wordt doordat andere honden reageren. Ik kan enkel vertellen wat mijn hond doet: hij is super gevoelig voor de onzekerheid van de ander. Als hij voelt dat je hem spannend vind (wat ik begrijp, want hij is nogal indrukwekkend qua postuur) dan reageert hij onzeker en gaat grommen. Dat doet hij dus ook enkel bij mensen die bang zijn of onzeker zijn.
Met mijn eigen hond totaal geen angst. Deze ken ik al vanaf pup. Ook hiervoor een labrador, echt de grootste schat die je kon bedenken en nog nooit bang geweest voor mijn eigen honden. Het is vooral buiten, als ik een hond tegen kom. Of bij iemand thuis waarbij ik een hond niet ken. No way dat ik daar dan naar binnen ga. En gek genoeg moeten ze juist vaak mij hebben, alsof ik iets uitstraal. Waardoor ik nog meer bang word
Ik denk dat die honden dat aanvoelen. Ik ben zelf een enorme dierenvriend maar ik vind sommige honden ook een beetje eng. Mijn ervaring is inmiddels wel dat dat meestal de honden zijn die niks doen. Maar die komen wel op mij en mijn eigen hond af. Mijn eigen hond vind ook echt niet elke andere hond leuk. Ik geef dat wel vaak aan naar de baasjes.
Ik heb het met bepaalde honden.. vooral grotere rassen die er dominant uitzien ofzo. En ergens voel ik het aan hoe het karakter is. Mijn gevoel zal vast niet altijd kloppen, maar heb nu al een paar keer meegemaakt bij honden van bekenden, waar ik zo'n gevoel bij had, dat ze ook niet helemaal te vertrouwen waren. 1x een hap in m'n been toen ik langs liep (was niet ernstig ofzo, enkel een schrammertje) en 1x sprong een hond agressief blaffend tegen het raam op terwijl ik binnen voor het raam stond Geen idee hoor, misschien voelen honden het zelf ook aan.. maar bepaalde rassen vind ik gewoon eng
Oh ja heel herkenbaar! Ik wil niks van honden maar ze komen altijd naar mij…GA WEG! En dan gelijk hun neus in mijn kruis, slijm aan mijn jas of erger nog poten op mijn broek. Ik vind het eigenlijk raar dat ik angst moet hebben voor honden want als ze gewoon zijn opgevoed en aan de riem zijn dan heb ik daar geen last van…. Maar goed mijn kind kletst ook tegen jan en alleman en daar zit misschien ook niet iedereen op te wachten dus ik houd mijn mond, blijft staan als het redelijk oké voelt of ik steek over als ik de hond niet vertrouw. Honden die ik ken vind ik soms wel leuk maar vooral die die niet opdringerig zijn, niet kwijlen en niet verharen
Ik heb ook het idee dat er steeds meer asociale honden zijn. Nou ja, asociale baasjes meestal. Mijn hond is bejaard en ziet slecht. Stiekem is ze onzeker maar aan de lijn wil ze geen poespas en haalt ze uit naar andere opdringerige honden. Ik wil gewoon wandelen in de bossen maar naar veel plekken ga ik niet meer naartoe, vanwege andere loslopende honden (geen losloopgebied) . Best triest eigenlijk. Ik denk dat ze mijn "angst " ook best voelen. Mijn hele aura straalt uit : ga weg !
Ik ben bang voor honden sinds de mijne al 3 keer is aangevallen door een andere hond. Ik draai me ook gerust om als ik een grote hond tegen kom en dat is nogal vaak Het is nu precies een jaar geleden dat mijn hondje voor het laatst is aangevallen en die hond ga ik sowieso uit de weg (want al 2 keer door diezelfde golden retriever) maar verder bij andere honden die ik tegen kom, probeer ik me er nu een beetje overheen te zetten en gewoon door te lopen maar blijft lastig. Mijn hart zit altijd in mn keel dan ergens en ze blaffen en trekken altijd
Het is vaak wel dat de honden het aanvoelen. Ik kwam vroeger heel veel bij boerderijen met van die grote erf honden. Daar heb ik wel geleerd dat je houding alles bepalend is. Een hond voelt niet per se angst aan, als je je houding aanpast. Dus als er een hond aankomt die je eng vindt: haal diep adem, maak je lang, schouders naar achteren, maak je groot, kijk de hond recht aan en loop er met een beetje stampende pas recht op af. Meestal gaan ze dan wel weg of worden onderdanig omdat ze jou als de roedelleider accepteren (of in ieder geval hoger in rang). En anders moet je een schop geven precies in hun onderkaak als ze aanvallen.
Herkenbaar. Ik ben bang van grote honden en ga daar dus ook echt niet naar binnen. Mijn kinderen nemen 't hier dus over wat ik wel vervelend vindt. Vooral mijn jongste is bang en gaat rennen waardoor die hond juist achter hem aan gaan. Ik heb geen tips maar wel herkenning. Wij hebben zelf geen hond, wel konijnen die los lopen in de tuin en gelijk naar je toe komen maar daar zijn wij niet bang van