Nu ik iets over de helft van mijn tweede zwangerschap ben en we gelukkig een goede 20w-echo hadden, kan ik eindelijk echt genieten van de zwangerschap. De slopende misselijkheid is eindelijk weg en ik geniet van de steeds sterker wordende de schopjes in m'n buik en van m'n veranderende lijf en het heel vrouwelijk voelen. Ook vind ik het leuk om echt voor onszelf bij de babykleertjes in winkels te kijken in plaats van voor een cadeautje voor iemand anders. De 'leuke' tijd van de zwangerschap van mijn eerste dochter viel precies in de eerste COVID-tijd. Hebben de hele baby-uitzet toen dus op internet moeten kopen, pret-echo ging niet door, alle afspraken moest ik alleen naartoe, mocht na de geboorte geen bezoek hebben in het ziekenhuis etc.. Helemaal op het einde heb ik toen nog wel een soort provisorische fotoshoot gedaan met iemand die ik kende en die goed foto's kan maken. Vond ik achteraf toch ook wel heel leuk om te doen en om nu terug te kunnen kijken op die foto's. Ik was benieuwd: Waar hebben jullie nou echt van genoten tijdens je zwangerschap(pen)?
Ik ben nu 11 weken zwanger en tot nu toe is genieten er nog niet zo bij. Maaar als ik erover nadenk ga ik zo genieten van het moment dat mijn ouders hun kleinkind direct na de geboorte kunnen ontmoeten. Ik zat met de eerste ook in de corona tijd en mijn dochter is via een keizersnede geboren dus ik moest nog een paar dagen in het zkh blijven. En ik kon haar alleen laten zien via facetime, mocht geen bezoek hebben alleen mijn vriend.
Ik heb vooral veel genoten van het voelen van leven in je buik. Zo magisch iets wat alleen jijzelf kan voelen. En wat jij ook zegt, het je vrouwelijk voelen. Ik voelde me heel mooi als ik zwanger was. Straalde ook meer, voller haar ed. En ik voelde me hormonaal ook heel stabiel en goed, dat mis ik misschien nog wel het meest.
Eten en smaak,het klinkt frappant maar de smaak was beter. Qua zwangerschap heb ik genoten van de echo's en het moment te ontdekken dat er een zoon onderweg was.
Ik ben nu 34 weken zwanger van ons allerlaatste kindje en ik heb genoten van het uitkijken naar de geslachtsbepaling, de eerste schopjes en ik kijk nog uit naar de bevalling. De euforie die je voelt zodra je je kindje voor het eerst ziet. De magische kraamweek waarbij je je overreden voelt door een bus en je borsten zo op knappen staan dat zelfs ademhalen pijn doet Ik kijk er naar uit maar ben ook blij dat het de laatste keer is.
Best een lastige... zwanger zijn is niet echt mijn ding, maar de laatste zwangerschap vond ik wel het fijnst. Omdat het de laatste keer is, hebben man en ik alles we heel bewust gedaan en daar heb ik wel van genoten. Maar verder mis ik de zwangerschap totaal niet, wel soms het relaxte leven wat ik daarvoor had, want een newborn is gewoon veel werk en je kan dan een tijdje niet meer zo gemakkelijk gaan en staan waar je wil.
Vooropgesteld dat zwanger zijn niet mijn feestje is.. Het leven voelen in je buik ♥️ hoe lekker sommig eten smaakt de tweede helft van de zwangerschap, hoe fijn het is om altijd zo 'samen' te zijn met je baby, de spanning van de geslachts echo, de spanning en magie van samen met man naar de verloskamers..
Hier toch ook wel het voelen van de schopjes en het groeiende leven in je. Dit is hier nu de 3e keer en merk dat ik bepaalde dingen nu ook minder snel zat ben omdat je weet wat in welke periode erbij hoort,daardoor geniet ik nu ook meer en mopper ik minder op ongemakken. Heb ook geen hele zware zwangerschap tot nu toe dus dan is dat wellicht ook makkelijker. Vind het ook mooi om te merken hoe je lichaam en geest echt naar zo'n kindje toe leven/werken. Ondanks dat de wens voor een 3e er hier zeker was moest ik toch lange tijd aan het idee wennen. Iedereen zei maar dat ik gelijk moest genieten en vonden het gek als ik wat terughoudend en voorzichtig was. Uiteindelijk allemaal helemaal goed gekomen, gewoon op mijn eigen manier en tijd. Wat ik daarbij deze zwangerschap heel mooi en leuk vind is dat de 2 oudsten het zo bewust meemaken (zijn 8 en 5). We kijken echt als gezin uit naar de komst van dit kindje en ben gewoon heel benieuwd naar hun reactie als het zover is. Nog een weekje of 6-7 geduld.
Ik heb me eigenlijk alleen echt goed gevoeld tussen week 20-30. Daarvoor alleen maar kots misselijk en uitgeput. Aan het einde ontzettende rugklachten. De zwangerschap an sich is gewoon echt een roofbouw op mijn lichaam, denk niet dat ik er voor gemaakt ben Los van dit alles vond ik het vooral een bijzondere ervaring om je lichaam zien te veranderen en dat er gewoon een baby’tje in je groeit. Leek soms onwerkelijk en niet te bevatten dat het ècht zo was. Moeilijk te omschrijven het gevoel.
Leuk topic! Mijn vorige zwangerschap was heel pittig qua kwaaltjes. Dit keer heb ik een totaal andere zwangerschap en geniet ik echt van heel veel dingen. Ik voel me zo blij, gelukkig en mooi. Het speciale gevoel dat je baby altijd bij je is, de schopjes, mijn veranderende lijf. De vorige keer kon ik niet wachten tot de baby er was. Nu weet ik dat dat echt pittig gaat worden haha, dus geniet ik heel erg van dit moment. Ik heb last van m’n bekken maar verder helemaal niks. Ik voel me rustig, sterk en krachtig.
Ik genoot van bijna alles in de zwangerschap. Vind het echt heerlijk om zwanger te zijn. I.c.m. de andere kids vond ik de laatste zwangerschap soms pittig, ook omdat het midden in Corona tijd was. Verder mis ik het zwanger zijn soms echt wel. Ik keek ook echt uit naar de bevalling. Vind dat zoiets moois. Als alles goed verloopt natuurlijk.
Ik vind zwangerschap niet echt heel… leuk Mijn eerste zwangerschap, tsja het is je eerste. Alles is nieuw en toch ook wel eng en spannend. Zwangerschap van mijn tweede dochter was regel rechte ramp ( achteraf gezien ).. veel miskramen ervoor dus super onzeker, ruzie met werkgever gekregen waardoor ik in mijn zwangerschap ging solliciteren, ik kreeg stress door de stress en mega bekken pijn. Deze zwangerschap was in het begin ook weer spannend ivm miskraam verleden, bloedverlies door gevoelige cervix en een streng die ze vonden in de vruchtzak. Maar nu dat allemaal goed is geniet ik echt volop van deze zwangerschap, de schopjes/bewegingen, groeien, baby kamer/spulletjes doen, geslachts echo.. nu pas realiseer ik dat ik bij nr 2 mentaal niet lekker zat..
Ik geniet van dat het kindje nog helemaal van mij is…alle schopjes, bewegingen, ritmes die je gaat herkennen… en verder niemand die je kindje “kent” of er een mening over heeft… na geboorte ben ik weer veel te trots hoor en mogen anderen hem/haar leren kennen… maar voor nu is ze/hij nog even lekker van mij alleen
Leuk om al jullie reacties te lezen! Het blijft idd een voorrecht (naast alle ongemakken die we ook moeten doorstaan) om dit als vrouw mee te mogen maken vind ik! Dat gevoel van een levend kindje in je buik is onbeschrijflijk en ook lastig terug te halen als het eenmaal geboren is, is mijn ervaring. Tót je het weer ervaart bij een volgend kindje. Dit schijnt met weeën ook zo te zijn he... kijk ik nog niet heel erg naar uit Zijn er ook dingen die jullie gedaan hebben / ervaringen / activiteiten in je zwangerschap die je echt niet had willen missen? Ik bedoel in de categorie fotoshoot, zw.massage, zw.sport, cursussen etc... Ik vond dus zelf een fotoshoot met zwangere buik toch echt wel heel leuk, hoewel ik echt helemaal niet het type ben om met een wapperende kanten jurk in de branding te gaan staan (het beeld dat ik bij een zwangerschapsshoot had). Maar zo hoeft zo'n fotoshoot er natuurlijk ook helemaal niet uit te zien. Uiteindelijk hadden wij de foto's gewoon hier thuis gemaakt, in de tuin en in het babykamertje enzo. Heel mooi geworden en waardevol om te hebben!
Wat een leuk topic! Ik vind de echo's leuk en het leven voelen. De groei van m'n buik en me vrouwelijk voelen (ik voel me meestal, lang, plat en slungelig, hahaha).
Ik ben nu 25+4 weken zwanger van de eerste en ik geniet van de schopjes. Ben onwijs misselijk geweest tot 17/18 weken met overgeven, en rolde daarna direct door in bekkeninstabiliteit dus ik moet wel toegeven dat het soms moeilijk is om écht te genieten. Maar ik ben zo dankbaar dat we een (tot zover) gezond kindje verwachten en dat mijn lijf dit toch maar "even" doet! Van die gedachte geniet ik ook.
Na zeven jaar wachten: eindelijk een Prenatal in lopen voor onszelf, het gevoel van dat ik nooit alleen was, ik voelde me ontzettend trots op mijn buik, schopjes, het ontzettend medeleven van familie en vrienden, hoe we verwend zijn met cadeautjes. Ik vond de zwangerschap van onze zoon heel fijn. Geniet ervan en alle goeds gewenst!
Het voelen van leven in je gaat bij mij nooit vervelend. Uitkijken naar de geslachtsbepaling en dan horen dat we een jongen krijgen, na 4 meiden. Helaas heb ik deze zwangerschap wel veel meer klachten dan de vorige 4. Ischias is juist iets minder aanwezig, maar wel erg veel last van carpaal tunnel syndroom en sinds maandag ook van aambeien. Ik keek er enorm naar uit dat ik nu onder begeleiding van mijn eigen vk mocht bevallen (wel in het ziekenhuis), maar doordat dit kindje weer groot geschat wordt (mijn 3e woog 4666 gram, subtotaal gescheurd en de 4e woog 3980, ingeleid met 39+2) gaan ze hem waarschijnlijk eerder halen. Wat ik zelf heel graag wil hoor, maar dit was mijn laatste kans om met eigen vk te bevallen. Mijn oudste is geboren via ks, vandaar elke keer in het ziekenhuis onder begeleiding van de klinisch vk. Ik ben nu ook best wel bang voor de bevalling, mede dankzij de aambeien die ongelofelijk veel pijn doen op het moment.
Het geheim met je (eerst) partner en daarna gezin delen....Dan de echo's....het groeien van je buik....en de bewegingen voelen van je kindje. Die alleen jij van binnenuit kan voelen. Later dit delen met je partner en andere kinderen en het uitkijken naar je kindje en bevalling tijdens de zwangerschap.....Ik vond het prachtig. Natuurlijk was het ook wel eens zwaar en extra spannend, omdat we niet spontaan zwanger werden. Maar wat was het mooi! Geniet van je zwangerschap!
Ik vind zwanger zijn sowieso gewoon heel leuk en mooi De eerste wat minder omdat alles nieuw en spannend was (en vervelende echo’s) de tweede en derde in de eerste weken erg spannend van “gaat dit wel goed” maar verder: - die positieve test: zo bijzonder! - echo’s en je baby zien - shoppen en babykamer inrichten - het leven voelen met schopjes, altijd samen zijn - het bijzondere hoe je lichaam en geest veranderd. - heerlijk begin van mijn verlof lekker relaxen (voor zover dat kan hè met meerdere kinderen haha) met zwangerschapsmassages bijv. - die buik die groeit, die mooi “showen” en genieten van die “aandacht” - het magische van je baby ontmoeten, de bevalling (ik vind dat dus echt mooi die intimiteit, alleen daar mee bezig zijn) de kraamweek en de eerste weken met een baby op de bank op je borst uren knuffelen en kusjes geven en Netflixen Ik heb bij de eerste wel een shoot gedaan maar dat was niet zo’n mijn ding. Leuker vind ik shoot na bevalling met gezin (bij 2-3 weken) en ik heb dit keer zo’n beeldje laten maken waar ik heel blij nog mee ben. Ik wil nog wel 10x zwanger zijn. En 10 newborns hebben die eerste weken. Maar ik wil geen kinderen meer haha. Ik moet wel zeggen dat ik allemaal hele goede zwangerschappen en bevallingen hebt gehad. Allemaal zeer fit geweest en bijv bij alledrie tot 38 weken gesport etc. Bevallingen allemaal snel en thuis.. ik kan het dus gewoon ook heel leuk vinden want ik heb geen nare ervaringen gelukkig.