Dit had ik vroeger ook. Toen hij net was overleden in het zkh heb ik nog naast hem gelegen en zijn hand gekust (in de Turkse cultuur kus je de handen van ouderen en dan raak je de hand nog met voorhoofd aan; wij hoefden dit nooit te doen bij mijn vader maar als laatste uiting van respect heb ik dit toen nog gedaan). De dag na papa's overlijden konden wij hem nog even zien in het rouwcentrum voordat hij ritueel gewassen werd en in zijn witte doek werd gelegd (papa was Moslim). Hij lag daar op zo'n rvs tafel en ik heb langs hem gestaan, door zijn haren gestreeld, zijn handen aangeraakt. En toen had hij dus al een nacht in het mortuarium gelegen. Ik vond het helemaal niet eng. Terwijl mijn oudste zus huilend de kamer uitrende en mijn nichten helemaal overstuur waren (tot flauwvallen toe). Veel mensen vroegen erna ook aan mij hoe kon je in Godsnaam zo rustig blijven. Ik huilde niet eens. En dat had ik van tevoren echt nòòit gedacht van mezelf.
Even een tip. Mijn moeder wou ook euthanasie. Maar op het laatst was ze zo warrig dat euthanasie niet meer mocht. Ze is overleden na een heftige strijd. Ze heeft ook morfine spuiten gekregen en zelfs toen de zuster nog gesmeekt om haar meer te geven zodat ze direct zou overlijden. Ze is op een manier overleden die ze graag wou voorkomen. Dus als jouw schoonvader euthanasie wil, regel dat alsjeblieft nu het nog kan.
Oh lees nu dit bericht. Heel veel sterkte voor de laatste momenteel. Hopelijk verloopt het afscheid zoals jullie wille .
Mijn vader ook. Gelukkig waarschuwde de verpleegkundige van de hospice ons voor die ademhaling, dus kon ik het naast me neerleggen. Ik wou eigenlijk niet bij zijn overlijden aanwezig zijn, omdat ik bang was voor het proces. Achteraf toch dankbaar dat ik er wel bij was. Eng was het niet, moeilijk wel.
Dat dacht ik ook altijd en voelde dat ook. Tot het om mijn vader ging. Papa kwam thuis ♡ papa moest thuiskomen. En die dagen dat hij thuis was heb ik zo vaak gepraat met hem, hem gekust, mijn hand op zijn arm gehad (terwijl ik nooit overleden mensen aanraakte, die kou voelde eng). De kinderen konden spontaan naar hun opa toe, bij de kist kijken, hem aanraken, dingen in de kist leggen. Was voor hun zo goed. en toen kwam er een punt: papa het is goed dat je verder gaat op je reis: ik (maar ook mijn zus) was klaar toen de kist werd gesloten. Was goed zo. En daarna? Het ouderlijk huis was gewoon mijn ouderlijk huis. Niets raars, niets vreemds, gewoon mijn thuis thuis. Het is écht anders als het om je directe naaste gaat. De liefde die je voelt is zo sterk ♡
Helaas gaat het niet zoals gewenst. Hij is gisteren in slaap gebracht, maar is ontzettend onrustig, half wakker, proberen te praten, druk met armen, half overeind komen, duidelijk oncomfortabel. Euthanasie is helaas geen optie meer. Hij wordt nu met het maximale onder zeik gebracht, wat mag zonder een anesthesist. Hopelijk vindt hij daarmee de rust.
Herkenbaar helaas. Hopelijk kan het met de medicatie die hij nu krijgt. En kan je schoonvader snel gaan. Krijgt hij haldol en morfine?sterkte voor jullie
Och, herkenbaar. Mijn moeder was in de lucht aan het breien terwijl ze eigenlijk (half) sliep. Af en toe wartaal uitslaan. Hopelijk brengt de extra medicatie wat meer rust en mag het snel voorbij zijn voor hem. Veel sterkte daar!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit (en zo zie ik het echt). De huisarts heeft vanmiddag gebeld, ze had het nodige geregeld met de SCEN arts en morgen gaan ze toch over op euthanasie, omdat dit zo duidelijk besproken was en het duidelijk omschreven staat. De SCEN arts staat volledig achter de HA. Zo fijn. Gelukkig is schoonvader wel een stuk rustiger met alle andere medicatie.
Oh en ik wil iedereen echt bedanken voor alle steun. Ook al ken ik jullie niet persoonlijk, het is toch prettig. Ook om alle ervaringen te lezen, zowel de fijne als minder fijne. Heeft een stukje voorbereiding gegeven, dat is fijn. Nogmaals bedankt allemaal!!!
Mijn oma zien sterven. Ik was toen 30 ongeveer. Was vredevol en rustig. Lieve woordjes gezegd, dat het oke was dat ze mocht gaan enz. Het was niet eng, of naar. Sterkte voor jullie in deze emotionele tijd!
Wat is dit toch fijn dat het tóch kan. Ik gun hem een rustige reis morgen, ook voor jullie. Heel veel sterkte.