Zijn eigen moeder zegt: hij word vanzelf harder terwijl ze juist heel beperkt was met de keuze van het VO want ze was doodsbang dat hij gepest zou worden
Ik denk dat je begrijpt wat de reden is dat ik er nu toch meer van wilde weten en toch wel mijn zorgen wat meer wilde uiten.
Dat begrijp ik ja, hoop vooral dat hij nu geholpen kan worden, en wel heel goed van jou dat je het bespreekbaar blijft maken!
Het klinkt alsof hij zijn emoties niet goed kan reguleren. Google eens op emotieregulatie. Belangrijk is dat hij thuis geaccepteerd wordt en dat zijn emoties niet weggehoond worden. Hij moet leren omgaan met de heftigheid van zijn emoties. Ik vraag me af of hij ook de gevoelens van andere mensen overneemt. Weet hij zelf wat hij kan doen om terug op het 'gewone' emotielevel terug te komen? Bijvoorbeeld wandelen, sporten, met de kat/hond spelen, muziek luisteren, tekenen? Pubers zijn tegenwoordig niet harder dan vroeger hoor. Maar hij is nu gewoon op een kwetsbare leeftijd en andere pubers reageren hun onzekerheid af op jouw bonuszoon. Niet terecht uiteraard, maar zo gaat het helaas al jaren. Eigenlijk ben ik ook benieuwd of hij veranderingen lastig vindt: einde basisschool, verkering uit, enz. Op zich allemaal geen gekke dingen, maar mogelijk weet hij niet hoe hij deze emoties kan verwerken. Kan school hem niet bespreken in het zorgadviesteam? Wellicht kunnen ze hem aanmelden voor een bepaalde begeleiding of training.
Ik werk met pubers (jeugdzorg) en herken wel dingen die je schrijft. Los daarvan ben ik bonus-mama én heb ik een stiefdochter die ook zo was. Was, want we hebben alles op alles gezet om haar sterker te maken. Er zijn echt heel veel trainingen die hierbij kunnen helpen. Ook school biedt ze meestal aan, of een bedrijfje/instelling die met school samenwerkt. Ik denk in eerste instantie aan Rots en Water. Ik ben er zelf nogal fan van. Het vergroot je vertrouwen en maakt je sterker door uit te spreken (mag ook huilend en trillend) naar anderen hoe het voelt. Je hebt ook trainingen in de vorm van ‘over de streep’. Ken je dat? Google maar eens. Verder denk ik meteen aan PMT. Daarin ga je, al sportend, met een mentor aan de gang. Die laat je op een boksbal vertellen en uitschreeuwen wat je dwarszit. Of gaat heel simpel, met je zitten in een gymzaal en laat je met een krijtje op de vloer tekenen wie er belangrijk voor je zijn. Eerste rij is je familie, tweede rij is je vriendengroep, etc. Let wel op: ook voor jullie als (plus) ouders kan het confronterend zijn. Sterkte!
Is hij misschien hoogsensitief? Google daar eens op. (Klinkt zweverig, maar dat ven ik absoluut niet) Ik was (en ben ook zo) emotioneel. Tot dat ik er sinds kort op tik tok iets over hoogsensitief tegen kwam. Ik kon bijna alle punten afvinken... en dat op mijn 39ste.. Mijn zoon is ook heel gevoelig en het is alsof ik in de spiegel kijk. Veel meeleven, zo met een ander mee huilen. Je vaak anders en onbegrepen voelen, alle prikkels kunnen teveel zijn. Mensen die je overdreven vinden en er totaal niets van snappe . Ik lees er nu veel over en probeer anders te denken... al is dat nog best moeilijk. Ik zou willen dat ik dingen beter los kon laten en mij niet altijd meteen zo aangesproken zou voelen. Ik voel ook alle emoties om mij heen.. ben net vaak een spons.. Google hier eens op en vul eens zo'n vragenlijst in. Wie weet is dit het en kun je gericht helpen. Fijn dat er hulp geboden wordt.. ik hoop dat het hem sterker maakt.
Fijn om dit te lezen, inmiddels heeft school ook aangegeven dat ze hem te hoog in zijn emoties vinden zitten en gaat er vanuit hun hulp komen. Dit begint met een leerlingenbegeleiding en daarna een rots en water training. Toen ik deze post opschreef was het voor mij voornamelijk zoeken naar is dit normaal of te of reageer ik als te omdat ik zelf zo niet ben enz enz echter toen de bevestiging van school kwam en toch ook meerdere hier bevestigde dat het misschien wel een beetje heftig was voelde ik mezelf al in stuk minder ‘slecht’ voor mij is het belangrijkste dat hij zich prettig voelt en voor nu lijkt het dat hij er zelf ook last van heeft en zich dus niet prettig voelt, hopelijk word dit snel beter voor hem!
Q heeft ook een jongen in haar klas die zo reageert. Ik kan zeggen wat ik wil, maar ze is echt niet positief over deze jongen. Ze begrijpt het simpelweg niet. Ook heeft ze bij het sporten een teamgenootje die heel snel om veel dingen verdrietig, heel boos, verontwaardigd, etc is. Dat meisje zit nu nog in groep 8 maar Q (en wat andere meiden) zeggen nu al dat ze als ze zo door gaat straks het in de eerste waarschijnlijk erg pittig gaat krijgen. Super fijn dat er voor je bonuszoon nu dus hulp komt. Pubers kunnen net kleuters lijken, ze zeggen wat ze vinden zonder blad voor hun mond…
Ja. Dat snap ik ook wel. onze dochter was zo. Ik dacht echt dat ze nooit naar de middelbare zou kunnen. We hebben er hard aan gewerkt maar ze is eruit. Ze weet nu ook dat ze thuis meer emoties mag laten zien en dat spaart ze soms op. Sta sterk training heeft ook zeker geholpen. Ze is hoog sensitief en we beginnen het steeds beter door te krijgen hoe dat werkt. denk wel dat je er echt wat mee moet hoor. Hij krijgt het anders erg zwaar.