Dus hij koopt ze om en vervolgens moet jij het omkoop materiaal kopen of op de pc zetten. Wat als je ( voor een eerste stap) daar nu eens mee stopt. Dan moet hij of van zijn lui gat komen om het zelf te kopen/ instaleren of hij heeft boze kinderen omdat hun " loon" er niet is. En het klopt hoor gewoontes sluipen er heel makkelijk in. Ik voelde me zo schuldig dat ik chronisch ziek ben dat ik thuis alles deed/doe, nu pluk ik daar de vruchten van ( en die zijn erg bitter) en probeer ik het om te buigen, maar dat is een moeilijk proces vooral met tieners ( 1 met ass) en een man met ass.
Dat ze het in de was moeten gooien bedoel je? Ja, is ook zo. Mijn kinderen zijn nog wat kleiner, dus ik gooi de was van de kleintjes wel in de was
Kan me zo opvreten he. Zoon heeft dinsdag sollicitatie papieren opgehaald ( voor supermarkt bijbaantje) . Hij zou ze vandaag terugbrengen, vraag ik wanneer die een pasfoto ( voor op dat formulier) gaat uitprinten. Ja dat weet ik nog niet. Je had gezegd dat je ze voor vandaag zou invullen. Ja dat heb ik ook maar een pasfoto is hoort niet bij invullen dus daar heb ik niets over gezegd/ beloofd. Aaaaaaaaaah ik weet dat hij autisme heeft maar kan soms niet duidelijk krijgen wat nu autisme is en wat nu eigenwijs pubergedrag is.
Ik zag het mijzelf ook niet doen, voor ik er door mensen die wij leerde kende in gezet werd. Daarna officieel een afspraak gemaakt om een offerte aan te vragen. Het is makkelijker dan het lijkt en oogt. Wel net als met een handbewogen rolstoel is het handig om wat tips en tricks te hebben, maar dat hoort standaard bij de levering/gereed maken. Bij de proefrit ook op verschillende verharding etc moeten rijden, hobbeltjes, hellingen etc etc. En een heel stuk uitgebreider dan het gemiddelde stuk wat er voor de kinderwagen proberen te vinden is het zal je verbazen waar je ineens allemaal overheen kan, zelfs een strandwandeling kunnen we straks maken (en dat heb ik echt enorm gemist sinds ik dat ongeluk heb gehad, sindsdien was het als het een 'strandwandeling' zou worden door de duinen over het verharde pad) En kreeg van de week al een berichtje, jaja straks kan je gewoon door de sneeuw
Hier hebben de kinderen vanaf dag 1 een wasmand op de kamer staan, als baby handig voor mij, kon ik het er zo in mikken. Maar vanaf dat ze zelf kunnen begrijpen dat de kleding bij de was moet doen ze het zelf. Werkt prima!
Hier hebben de kinderen vanaf dag 1 een wasmand op de kamer staan, als baby handig voor mij, kon ik het er zo in mikken. Maar vanaf dat ze zelf kunnen begrijpen dat de kleding bij de was moet doen ze het zelf. Werkt prima!
Wow nu al bericht! Ik zie je racen door de sneeuw en door het zand Ik kan me niet voorstellen hoe het zo meteen voor je kan zijn om zoveel meer te kunnen. Wel echt super fantastisch dat je het aandurft en er vol voor gaat. Ik zeg het, een nieuw topic en hou ons op de hoogte
Misschien omdat andere aspecten van de relatie wel heel waardevol zijn? Dat is het nadeel van dit medium. Het begint met 1 opmerking. En vervolgens wordt 1 onderdeel van de relatie (het meest in het oog springrnde, niet goed lopende deel) besproken. Door mensen fie de persoon niet kennen en de achtergronden niet weten. Dus dit ene deel wordt groot uitgelicht. En daar komt de man in kwestie niet best vanaf. Maar ik lees ook wel een relatie waar wat werk nodig is om de boel wat beter in balans te trekken.
Wat ik bedoel is. Je geeft een advies "omdat je xijn moeder niet bent" En dat advies is exact hetzelfde advies als wat je zou geven om een kind op te voeden. Dan ben je toch juist zijn moeder aan het spelen? Hoe ik het zelf doe: Ik vraag iedereen de was op de trap te gooien (naar zolder). En voor ik ga wassen maak ik een rondje met de wasmand omdat het niet altijd heel consequent wordt gedaan. (Ook niet door mijzelf) Dat boeit me verder niks en kost ook nauwelijks tijd.
Eerder behandel je hem als een volwassene, en kinderen die oud genoeg zijn om dingen zelf te doen behandel je ook naar hun leeftijd. Dus mijn 2-jarige gooit niets zelf in de was, mijn 4-jarige regelmatig wel en mijn 7-jarige nog wat vaker. Ik doe inderdaad ook wel eens wat voor hun, omdat ik hun moeder ben. De sokken van mijn man doet mijn man zelf. Man van Elisje gaf aan geen commentaar te willen op het afwasmiddelgebruik omdat ze zijn moeder niet is. Daar sloeg mijn reactie op. Hij moet zich als een volwassene gedragen, want ze zijn gelijkwaardig. Of zouden dat mijn inziens moeten zijn.
Er zijn ook mensen die dat bewust doen omdat ze verplicht moeten solliciteren maar niet willen werken
Ja daar heb je een punt. Het verschil met jou is denk ik dat het bij jullie behoorlijk goed gedaan wordt met af en toe een misser. En dat je een gelijkwaardige relatie hebt. Maar bij ts over dit onderwerp lijken er veel dingen niet gelijkwaardig te zijn in de relatie. Dan gaat op den duur elk dingetje een groot ding worden, denk ik.
Als je de lieve vrede moet bewaren om fundamentele zaken (gedrag naar de kinderen, gedrag naar jou als partner, kinderen tegen jou opzetten, jou voor het blok zetten, zeer weinig bijdragen aan het huishouden) dan kan ik me niet voorstellen dat andere aspecten van de relatie wel succesvol zijn. Hoe kan het ook? En dan dus ook nog eens zó succesvol dat het prima is om de lieve vrede te bewaren, dus niets te zeggen als er sprake is van ongezond gedrag naar de kinderen en jijzelf. Sommige dingen zijn grijs: iedereen heeft zijn/haar eigen relatie en wat voor de 1 werkt werk niet voor de ander. En er zijn dingen die je laat gaan maar in een ideale wereld wel zou veranderen. Maar dat zijn relatief onbelangrijke zaken zoals zitten of staan bij het plassen of lege kopjes in de gootsteen ipv de vaatwasser. Maar sommige dingen zijn wel best zwart - wit. Als er geen respect is naar elkaar , als je je mond gaat houden om zaken die wel belangrijk zijn want je hebt er geen zin meer in of je bent bang voor de gevolgen (ruzie) , dan kan hij 3 gouden piemels hebben en 3 miljoen euro op de bank, maar gelukkig ga je niet worden op die manier.
Er zijn wat raakpunten in de situatie. Mijn man heeft agoarafobie en komt dus echt de deur niet uit. Zelfs gewoon buiten zitten, helemaal afgeschermd, als het super warm is lukt maar voor een paar minuten. Dat gaat met de nodige ups en downs. Dan wil hij hulp maar als die er eenmaal is beslist hij na 2 keer dat het hem niet uitkomt en dat is al een paar keer voorgevallen dus conclusie is dat hij er zelf niet veel moeite voor wil doen en verwacht dat het vanzelf komt. Dat op een dag hij gewoon weer 'uitgaat'. Zelf heb ik problemen met het kraakbeen in mijn knieën. Dat in combinatie met dat ik verantwoordelijk ben voor alles wat buiten de deur gebeurt (naar school brengen en halen, boodschappen, dokter tandarts etc voor de jongens en uitjes) maakt het soms wel pittig. En dan komt het inderdaad uit een soort van schuldgevoel dat je dingen doet of er niet direct op reageert. Aan de oppervlakte lijkt het allemaal zo simpel maar het is wat complexer.