Zoooooo hetkenbaar. Laatst was dochter boven, deurbel gaat dus ze trekt een shortje aan om de deur te openen, terug naar boven short uit en hup in de wasmand. Ff serieus
Hier vanmorgen drie schone truien in de wasmand, en de trui met jamvlek van gisteren had ze weer aan…
Mijn collega was aan het klagen ooit over haar tiener dochter, die de broeken in de was gooide omdat haar knieën erin stonden omdat t t strakke modellen waren, stond de vorm van de knie er vlot in. Die reden alleen al magische wezens die tieners soms haha Ik heb nog geen ervaring met tienerkinderen, maar ik geloof dat ik met de oudste vooral ga klagen dat hij sneller schone kleren aan mag doen. Dat moet ik nu ook al... als je niet oplet trekt ie zn hemd rustig 3 dagen aan, trui met vlekken etc. 'Kan prima' zegt ie. In de broek geplast? 'Droogt wel' en loopt gewoon door.
Hier had ze haar witte trui gebruikt om make up eraf te halen want ze had geen zin om naar de badkamer ( dat is wel 1 hele tap naar beneden) te gaan. En toen heel verbaasd dat ik daar niet blij mee was want dat waste ik er toch zo uit.
Een vriend van mijn nicht. Mijn nicht is heel zacht, spiritueel, houd van iedereen, eet geen vlees, alles biologisch etc. Ze had een bekeuring gekregen voor fout parkeren,helemaal terecht zegt ze zelf ook. Hij reageerde erop dat het allemaal k#t volk is die politie, stelletje nsb'ers, landverraders. Hoe dan?? Hoe ga je van terechte bekeuring voor t fout parkeren naar nsb? Hoe komt ze aan zo'n type in haar kring
Op mijn vorige werk kregen we helaas wel van die brieven die schreeuwden: neem mij niet aan! Of dat ze zelfs aan de balie kwamen, in oude joggingbroek, slaap nog in de ogen en dan vroegen 'heb je werk?' Nee, we hebben geen vacatures open. 'Mag ik je naam wel hebben?' Omdat je contactpersoon dan moet doorgeven van je sollicitatie activiteit. Gelukkig is het maar een heel klein deel die dat zo aanpakt. Hoewel ik ook wel eens een sollicitatie activiteit heb bedacht hoor in de ww (naja bedacht.. ik had wel een echt gesprek) als je een week plat ligt met griep en ineens beseft 'crap, ik moet dat nog doen' dan regelde ik even snel een netwerk gesprek met een vriendin (die overigens wel connecties had dus was wel serieus) of met mijn leidinggevende of er nog mogelijkheden waren om mijn functie uit te breiden (ik had aanvullende ww) Dus ik ben ook wel eens creatiever geweest. Maar niet opzettelijk voor sabotage gegaan.
Ai, dat is echt even een rotgevoel ja! Maar hoe rot ook, je hebt wel gelijk. Ze kan niet zomaar haar eigen plan trekken. Dat moet gevraagd, overlegd. Hopelijk denkt ze hieraan terug als ze weer zoiets wil doen. Een knuf voor jou❤️
Sja het is voor mij ook een ver van mijn bed show. Wat ik probeer, is altijd de kant te bekijken die ook nog kan spelen en me een voorstelling maak van hoe zoiets kan gaan. Dat betekent echter niet dat ik het goedkeur, maar ik snap hoe het kan lopen en dat het een soortement draaikolk kan worden waar je niet zo 1,2,3 uitkomt. En al helemaal niet door iets te zeggen als ‘je moet gewoon’ Laatste niet persé aan jou gericht. En waardeloos of scheef; ja ik weet niet. Er zullen ook wel veel goede dingen zijn denk? Alleen het negatieve blijft vaak zo hangen.
Ik heb dit stuk nu een paar keer gelezen maar ik begrijp gewoon niet wat je hier nu bedoelt te zeggen?
Verbaast mij telkens weer. Het weer. Regen, hagel, sneeuw en toen een zonnetje en nu weer regen. Ik wil zo'n.
Dat ik ook wel eens creatiever met de sollicitatie verplichting ben omgegaan toen ik zelf in de ww zat. Het gaat om sollicitatie activiteiten, je hoeft niet perse elke week te solliciteren maar je mag ook netwerkgesprek voeren. Dat deed ik dan wel eens met een goede vriendin of met mijn leidinggevende.
Ik denk dat iedereen dat wel eens gedaan heeft die in de ww heeft gezeten. zeker sinds ze er wat strenger in werden. Hier ook wel eens een netwerk gesprek opgegeven met een bevriend iemand, overigens ook met connecties. En uit 'schuldgevoel' had ik dan de periode erna heel veel sollicitaties.maar goed ook vaak zat dat ik 2 of 3 gesprekken of brieven in de week verstuurde en ik er maar 1 mocht opgeven en de overige niet mee mocht tellen voor bijvoorbeeld de week erna. Of wanneer je ziek was door een griep ofzo. De laatste keer had ik overigens wel een fijn contactpersoon die ook daadwerkelijk door had dat ik welliswaar uitgenodigd werd voor genoeg gesprekken, zo ongeveer elke brief mocht ik op gesprek komen, goede gesprekken had maar mijn rolstoel echt wel de 'beer op de weg' was waardoor het steeds niks werd. (Er zijn er niet veel van, maar ze zijn er dus wel).
O maar dat herken ik wel. Als ik al een broek draag is het een skinny spijkerbroek. Maar na een dag dragen die je dat inderdaad bij de knieën. Die draag ik dus ook het liefst als ze net uit de wasmachine komen.
Die dame droeg dus rustig 3 broeken op een dag vanwege de knieen werd iets teveel was voor haar moeder haha