@Maev ik heb zelf een tijd in de rolstoel gezeten en moet zeggen, t was prima op mijn werk. Moet wel zeggen, pand is nog geen 20 jaar oud dus dat helpt zeker mee, met de bouw is er absoluut rekening mee gehouden. Hoewel t voor visueel gehandicapten wel beter kan: bij de wc staat er geen bordje in braille dat dat de wc is bv. Hopelijk hoef je niet te lang te wachten op je nieuwe voertuig! Ik vind het wel wonderlijke dingen om te zien
Dat laatste bedoel ik vooral qua voorbeeld toegankelijkheid. Is zelfs in nieuwe gebouwen hoor, hier is het zkh een kleine 3 jaar geleden pas geopend (ook daar kan nog veel verbeterd worden, met rolstoel wel heel goed toegankelijk). Hij is ook wonderlijk, de oudste zei al: "nou mam, straks ben je hip in plaats van gehandicapt". En straks mag ik er uiteraard wel mee naar oudergesprekken of andere school zaken, daar heeft hij nu wel een probleem mee loopt vaak bewust via een andere gang etc.
Haha nou dan zou ik blij zijn. Bij ons gaan alle nieuwe kleren 1 nacht in het koude water. Daarna was ik ze uit. Zo blijven de kleuren mooier, minder pluis, minder krimpen en heel praktisch dan weet ik hoeveel het afgeeft
Dat onze poes na 2 weken weggeweest te zijn ineens weer voor het raam zat te mauwen. Sterk vermagerd maar wel verzorgd en op het oog prima in orde. Heel blij ook om thuis te zijn en ons weer te zien. We denken dat ze ergens opgesloten heeft gezeten. Kids enorm blij dat ze er weer is
Dat ik het zelf pas als laatste snapte Ies: ‘wat doe je kattig mama?’ Luc: ‘moet je huilen? Is maar een tekenfilm hè?’ M’n moeder: ‘je ziet er zo moe uit. Ga bloedprikken en je waardes checken.’ C: ‘woensdag is je vader alweer 6 jaar geleden overleden hè liefje?’ O ja
Wat lief dat je man jou kan "lezen". Veel sterkte! Ik denk dat het nooit went, ik kan er gelukkig nog niet over mee praten. Mijn man heeft zijn moeder niet meer en dan merk ik ook wel eens aan zijn gedrag dat hij haar mist.
Knuf! Knap dat je vriend dat wel doorheeft. Mijn man moppert alleen dat ik chagrijnig ben en dan aan t eind van de dag besef ik: ach ik mistte gewoon pa op deze dag.... even een flauwe opmerking van pa die mij op een rotdag toch even liet lachen. 6 jaar. Jeetje.
Van mijn schoonmoeder. In december dachten we dat ze het niet lang meer zou trekken. Lichamelijk helemaal op. Ze kon niet meer zelf eten of drinken. Moest gevoerd worden. Mentaal ging ze hard achteruit. Tv stond aan, maar geen idee waar ze naar keek. En nu. Ze eet en drinkt weer zelf en op eigen initiatief. Ze volgt Max Verstapoen. Ze genoot gisteren van een rondje wandelen in de rolstoel.
Dat het jullie überhaupt genoeg interesseert om het hier te delen T zal mij echt een worst wezen wie het met wie foet in BN-er land.
Dat mijn man zijn sociale voelsprieten mist. Ik zit al dagen in een spanningsgevoel: ben zelf gewoon te lang ziek geweest en ben zo moe en heb geen reserve. Met mam die een terugval kreeg (maar het zelf oploste gelukkig), vriendin die mentaal breekpunt heeft bereikt en nu rust moet en geen contact kan hebben. Enige dat mijn doet is het proberen te doorgronden. 'Waarom dan' want hij denkt dat hij het op kan lossen. Hij kan hier niets mee. Hij zegt dat ook. Ik MOET mij nu aankleden, want HIJ wil door. Ik zit zijn planning in de weg. Hoe ik het ook uitleg, het helpt niets. Ik heb wel zware paniekaanvallen gehad, het enige dat hij zegt: ik weet niet wat ik hiermee moet en vraagt mij dan, terwijl ik volledig blokkeer en aangeef 'geef mij mijn ruimte, laat mij alleen' hij de aanval versterkt door druk op te voeren en blijft roepen 'wat moet ik hiermee' God wat is dit eenzaam. Enige dat ik vraag: luister naar mij. Je hoeft niets te zeggen. 18 jaar relatie, dit is altijd het grootste sstruikelblok. Dit zijn ook momenten dat ik denk: waarom ga ik door met hem? Zelfs toen ik zo ziek was van de buikgriep, alleen maar kon huilen van wanhoop maakte hij zich erg druk: hoe moest hij het aan de baas doorgeven dat hij nu niet kon komen want de kinderen moesten worden opgevangen en er was niemand beschikbaar. Met kotszak in de hand, tranen in de ogen, heb ik t bericht moeten opstellen.... Hij zegt gerust tegen de kinderen 'stop met huilen!' Want hij weet niet wat hij ermee moet. Ik kan daar zo boos om worden Zelfs in een relatie kun je je verdomd eenzaam voelen.