Niet leuk, maar heel herkenbaar... Allereerst een dikke knuffel voor jou! Het is ontzettend vermoeiend om altijd "de sterkste" te moeten zijn. Als je zelf zo aan het eind van je latijn bent wil je gewoon iemand die het snapt, die zonder woorden weet wat ie moet doen, die je opvangt, de boel overneemt en aan een half woord genoeg heeft.... Ik heb ook een man die dit niet kan. Hij wíl het wel, maar weet letterlijk niet hoe. Dat lees ik in jouw verhaal ook: hij zit ongetwijfeld vol goede bedoelingen, maar mist dat wat jij nú nodig hebt. Geen oplossing helaas en je twijfel over samen blijven herken ik ook. Enige dat je denk ik kunt doen is toch proberen concreet te zeggen wat je nodig hebt van hem. En op een ander moment bedenken wat zijn sterke punten zijn waar je wél op kunt bouwen, want die zijn er vast ook. Maar eerst ff op jezelf focussen en bijkomen. Sterkte!
Dat ik een nieuw recept heb geprobeerd. Dat man heel sceptisch was (moeilijke eter) want: veel groenten én vegetarisch. En dat hij eerst een beetje opschepte, voorzichtig begon te eten. En daarna vol enthousiasme een grote tweede portie pakte T was deze (want die vraag komt toch wel ) en was echt lekker. Had er mini naanbroodjes bij. https://www.keukenliefde.nl/shakshuka-met-aubergine-en-feta/
Dat ik me afvroeg hoe m’n arm er zo kon uitzien, tot ik vandaag m’n armband om schoof en ik op een gegeven moment dacht: wat knelt er zo? Ik heb hele dunne armen dus ik schuif m’n armbanden altijd tussen m’n pols en elleboog in en waarschijnlijk zat m’n vel ertussen. Flinke blauwe plekken dus.
Precies, dat is het ook. Het is geen onwil vanuit zijn kant. Hij doet zijn best op zijn manier en denkt ook dat hij mij ermee helpt. Hij is meer van de praktische steun. Ook super fijn, maar ja soms heb je gewoon écht die emotionele steun nodig....
Het went ook niet maar de scherpe randjes gaan ervan af. C kon me al ‘lezen’ toen we alleen nog collega’s waren en dat is echt superfijn maar eerlijk? Niet altijd hoor Ik kan nooit iets verborgen houden voor hem
Ik had vroeger heel veel last van eczeem en bij mij is het zo (volgens mij bij veel donkere mensen) dat als iets een wondje is, dat het dan een lelijk zwart litteken wordt. Eczeem zat vooral op m’n rug dus ik heb veel zwarte vlekjes daar. Kwam ik een keer bij de fysio voor m’n rug en toen zei zij: ‘eh en die littekens op je rug? Hoe komen die daar?’ Dus ik zei dat m’n man en ik aan SM deden en dat ie soms wat wild was Dat gezicht van haar
Ja ik vond het zelf ook goed bedacht Maar het was nog een heel jong meisje en alhoewel ik zelf ook nog maar 28 was of zo, heb ik toch maar gezegd dat het een grapje was en het uitgelegd.
Herkenbaar @Iertje81 die blauwe plekken. Hoewel ikzelf een stuk lichter ben dan jij heb ik wel een heel dunne huid en echt heel snel blauwe plekken. Dat is fijn met bloed prikken want ik heb goede aders, maar niet fijn als de ader niet goed dicht wordt gehouden na het prikken. Dan wordt het echt zo’n 16-kleurige plek weet je wel..
Ja blauwe plekken zitten er zo op maar ik ben wel een hele slechte om bloed te prikken. Dat gaat dus niet zo makkelijk bij mij en ik heb al veel prikkers voor me gehad die het toch maar even doorgaven aan een collega. Daarom knepen m’n billen even samen toen ik het bericht van @Liekje81 las die voor het eerst bloed had geprikt. Ik dacht echt: nou no way bij mij. Sla mij maar een rondje over