Onvervulde wens 3de kindje

Herkenbaar. Sinds de jongste 10 is (vorig jaar), is het gevoel ietsje minder geworden. Een derde is nog steeds (heel) welkom, maar weer een zwangerschap en zeker de bevalling zou ik erg tegenop zien…

 

Met momenten zou ik het heel graag nog eens mee willen maken. Mijn man wil écht geen 3e meer. En gezien onze beide kinderen best pittig zijn (sterke eigen wil) en ik niet zo goed tegen te veel prikkels kan, lijkt het mij beter ook dat het bij 2 blijft. Maar ik hou enorm van de babytijd ♡ maar ook dat gaat weer voorbij en de peuterleeftijd vind ik echt pittig. Dus dat helpt wel om er vrede mee te hebben dat het bij 2 blijft.

 

Zwanger zijn vond ik nog wel wat hebben, al vond mijn lijf het minder leuk, maar bevallen vind ik echt vreselijk. Maar het maakt ook weinig uit, want er moeten twee mensen (nog) een kindje willen, anders houdt het op. Ik heb gekozen voor mijn partner en ik wil mét hem voor een kind kiezen; ik wil dat het kind door beide ouders gewenst is. Niet vergelijkbaar, want het is ook heel anders, maar inmiddels hebben we een pup, dat is op een bepaalde manier ook net een baby.

 

Ja heel herkenbaar. Mijn kinderen zijn inmiddels 12 en 14 en het gevoel begint nu wel minder te worden, al zou ik nog steeds absoluut geen nee zeggen tegen een derde kindje. Ik ben nu 36, dus qua leeftijd zou het nog wel kunnen.
Mijn man wilde ook echt geen derde meer en ik wel heel graag. Ik heb hem helaas nooit over kunnen halen en ik vind het wel belangrijk dat je er echt met z'n tweeën achter staat.

Een paar jaar geleden raakte ik ongepland zwanger van de derde, toen hadden we wel besloten er toch voor te gaan, maar helaas is die zwangerschap geëindigd in een miskraam. Ik hoopte toen nog wel dat mijn man daardoor misschien toch een derde zou willen. Maar toen bleek dus juist dat mijn man echt geen derde meer wilde, omdat ik al meer miskramen had gehad en hij mij niet weer zo verdrietig wilde zien.

 

Dit hadden wij precies zo; alleen waren onze kinderen jongeren meer de leeftijd van to.
Doordat we een miskraam hadden gehad, merkten we dat ons hart toch open stond en we hebben een datum gepland, tot dan proberen we en daarna is het klaar. Dit werkte voor ons heel goed (voor mij eigenlijk). Het is bij 2 gebleven.
Ik zou een datum stellen dat je voor jezelf mag rouwen om iets wat er niet gaat komen en dan mag je verder.

 

Ben jij mn zusje? Haha hier ook 2 best pittige gevoelige kids van bijna dezelfde leeftijd als die van jou. En alllll die prikkels en pittige peutertijd babytijd vond ik ook heerlijk en nu mn oudste 7 is gaat het ook steeds makkelijker.

 

Ja naarmate ze ouder worden, gaat het wel wat makkelijker he haha. Maar om dan weer opnieuw te beginnen in de luiers ? Wij zijn beide 32, dus hebben nog wel even de tijd, maar kans is zeeer klein dat man overstag gaat. En of ik dan zelf nog wel wil met een paar jaar betwijfel ik ook.

 

Hier is mn jongste binnen een week zindelijk alleen snachts nog niet maar echt haha gaat een wereld open. Hier komt er geen 3e meer ben eind 30 en vind het echt goed zo geen rammelende eierstokken meer. Moet er niet aan denken om weer de eerste 1-3 jaar te moeten doen. Denk dat ik geen peutermoeder ben als ik ouders zie lopen met kindjes zo mak als schaapjes denk ik hoe dan. Mijne zien de wereld in 360 graden

 

Ohh heerlijk!!
Nu moet ik zeggen dat onze oudste van 6 ook nog niet uit de luiers is. 's nachts is hij nog niet droog en overdag ook nog vaak ongelukjes. Daarvoor hebben we nu een afspraak bij de kinderarts. Dus nee, voor nu is 2 echt genoeg. En inderdaad wat je zegt, 'makke' kindjes/ peuters ken ik niet. Ga je uit eten dan weet het hele restaurant wel dat wij binnen zijn

 

Zo’n 5 jaar geleden was mijn wens heel sterk. Uiteindelijk heb ik mijn man kunnen overtuigen en zijn we ervoor gegaan. Helaas ben ik al die jaren niet zwanger geraakt.
Medische molen wilde mijn man niet en daar heb ik wel begrip voor. Hij deed het trouwens echt voor mij, voor hem hoefde het niet perse maar hij wilde mijn wens niet in de weg staan. Hij was hoe dan ook ontzettend blij geweest met nog een kindje en zou er absoluut geen spijt van hebben gekregen. Dat was voor mij dan weer heel belangrijk Ik heb vreselijk veel verdriet gehad en ik heb het echt een plekje moeten geven. Elke maand weer die hoop, gevolgd door teleurstelling en veel verdriet.

Inmiddels zijn onze jongens 11&13 en ben ik 5 mnd geleden aan de pil gegaan. Het is oké zo maar ik had ik het echt heel graag anders gezien..

 

Het wordt anders, maar niet per se makkelijker, vind ik.

 

Haha herkenbaar wij gaan niet eens naar een restaurant willen een ander dat niet aandoen haha enige waar wij met zn heen gaan is een all you can eat met een grote speelplek, pannenkoeken restaurant waar veel kids komen, la place (zitten zelfs mensen met honden in een bepaald gedeelte) en de mac

Hoop dat ze iets hebben voor je oudste voor hem denk ik ook fijner helemaal klaar te zijn met luiers, al hoor ik regelmatig dat het bij jongens langer kan duren. Succes!

 

Dat geloof ik ook wel, je krijgt er weer andere 'zorgen' voor terug. Maar de peuterleeftijd vind ik gewoon heftig haha.

Hier hetzelfde hoor en is allemaal prima natuurlijk, maar het vreet wel mijn energie op en zou niet weten hoe het zou zijn met 3 of 4 kleintjes, ik denk dat je me dan kunt wegdragen naar een gesticht
Dankjewel! Hij gaat over een paar weken naar een plasklas in het ziekenhuis en daarna kijken ze welke behandeling voor hem passend is.

 

Onvervulde wens voor een derde: zeker.
Al wordt het gemis anders, nog steeds doet het soms ineens zeer als mensen een derde verwachten.
Niet meer zo vaak, maar heel soms voel ik het nog. Niet meer elke maand de teleurstelling, ik geloof er niet meer, ben inmiddels boven de 40 ook. Man tikt over een paar jaar de 50 dus ook vrij oud voor een baby vind ik. Mijn moeder vroeg een tijd geleden waarom zij niet vernoemd is als enige, toen heb ik het verteld.
Na jaren proberen is onze wens nooit vervuld, de medische molen wilde ik niet in voor een derde.
Ik denk dat er tijdens de keizersnede iets is misgegaan, er ging wel meer mis (verdoving was al uitgewerkt tijdens het hechten), hechten was de eerste keer veel mooier gedaan dan de tweede keer. Een chirurg (?) in opleiding mocht het hechten doen, opleidingsziekenhuis. Geen idee of dit kan, is mijn gevoel.

 

Is het echt de wens voor een derde kindje of vind je vooral de babytijd zo leuk?
Want dat lees ik hier veel en verbaas mij dan best wel. Die babytijd is maar zo kort op een heel mensenleven.
Ik heb zelf helemaal niks met baby’s dus misschien ook lastig verplaatsen.

Ik zou wel kijken hoe je dit een plekje kunt geven. Want het is toch een soort rouwproces waar je in zit. Al klinkt dat misschien wat zwaar. Zijn vast ook boeken over? Of iemand die je ermee kan helpen?

 

Niet helemaal hetzelfde en toch wel.... alleen dan nr6 ipv 3 Ik zou zo graag weer willen.
Afgelopen weken vliegen de aankondigingen weer om de oren en ik vind het echt niet leuk, ik voel me jaloers. Gisteren weer 1, nr6 in aantocht. Bij de buren 5+6, overburen nr8... En zulke aankondigingen vind ik nog moeilijker dan nr2 ofzo