Ik ben een huismus die niet van verandering houd, dus zal niet snel hebben over andere mensen die saai zijn.
Ik had mega lang haar en heb het van de zomer gedoneerd, had wel het idee dat ik daarna verschil zag op de weegschaal
Tijd voor kort pittig kapsel dan? ---- Hier 32 en ook grijze haren die steeds duidelijker worden. In het begin kon ik ze nog uittrekken maar dat is nu geen doen meer. Toch liever grijs dan kaal Anderen valt het nu ook op, ik denk omdat ik afgelopen maanden ook best veel haaruitval heb gehad
Ach ik ga van acne door naar rimpels...mag hopen dat wel een OF scenario wordt, al vrees ik voor een EN. Huid in identitieitscrisis: jeugdig of bejaard eeeehm...
Oooo serieus....?! Heb je het over down under? Heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht dat het ook grijs kan worden.... Whahahah!
Ooh nee dat kan natuurlijk ook nog! Aangezien ik al heel grijs ben op mijn haar op mijn hoofd sinds ik 25 ben ga ik mij hier maar vast op voorbereiden…
Ik ben gezegend met nog steeds mijn eigen kleur, al leek het vorige week ineens rood te worden (zit wel in de familie maar ben altijd donkerblond geweest). Misschien was het het zonlicht ook wel, maar wanneer ik het verf (doe ik al jaren niet meer) komt er altijd een rode gloed in. Blond wordt oranje. Zwart wordt roodbruin etc. Mooi donker rood wordt peentjesoranje... Ik heb verven opgegeven. Ik maakte laatst een foto van mijn 'rode' haar om naar mijn zus te sturen onder het mom "WTF" en zag daar tot mijn schrik heel wat witte haren tussen
Waxen, scheren, etc. Nooit meer last van. Ik ontken op die manier gewoon dat er daar misschien ook iets grijs tussen zit Maarre: moet je dan down under een volle bos hebben om dat te zien of zijn de stoppels wel genoeg Je raadt het al: geen haar die bij mij ertussenuit piept daar.
Heel eerlijk ben ik het continue verven van mijn haar wel een beetje beu aan het worden. In wezen zou ik het iedere 6 weken moeten doen ivm de uitgroei maar ik vind het zo zonde van mijn geld en het is ook gewoon niet gezond voor mijn haar. Ook komt er steeds een rode gloed naar boven en dit vind ik echt niet leuk. Ik heb over 2 weken een afspraak staan en dan laat ik een flinke coupe soleil zetten en dan hoop ik dat de rode ondertoon er nu eens een keer uit verdwijnt en heel misschien ga ik het er dan eens voorgoed uit laten groeien en zien wat en hoe het er dan uitziet. Dit zeg ik nu heel stoer maar om nu de komende tig jaar mijn haren te laten verven vind ik ook zowat.
Wij moesten ook naar een medisch psycholoog voor we aan het traject mochten beginnen bij de middelste, bij de jongste moesten we zelfs verplicht van de arts eerst meerdere gesprekken bij de medisch maatschappelijk werkster hebben. Dus heeft echt niet te maken met een (mannelijke) partner. Wij hebben bij de medisch psycholoog ook bij de intake aangegeven dat het voor ons erg onrechtvaardig voelt dat wij er 1 zoveel moeite voor moesten doen om zwanger te geraken en te blijven en 2 daar dus ook nog voor bij een psycholoog langs moesten voor goedkeuring, terwijl mijn ex ons kind feitelijk in zijn schoot geworpen heeft gekregen en er zo mee om ging (liepen toen nog bij de instanties voor de oudste vanwege mijn ex). Na de vragenlijsten en de intake mochten we dus wel aan het traject starten. Bij de jongste werd er lastiger gedaan want tja ik had een ppd gehad na de middelste en mijn man een burn-out door zijn werk en de vrouw van mijn broer had een leugen verteld omdat ze hen een traject afgeraden hadden (ivm ernstige genetische afwijking neefje).
Mijn mond valt open van de hoeveelheid pech/ ongeluk de afgelopen weken. Zoals in een ander topic gedeeld, ben ik twee weken geleden plots mijn vader verloren. Vrijdag kregen we te horen dat hij ziek was en hij lag in het ziekenhuis. Hij zou maandag naar huis mogen en dinsdag zou hij een behandelplan krijgen. Maandagochtend hebben ze hem medicatie gebracht en was hij vrolijk, en een kwartier later hebben ze hem dood aangetroffen. Dus voor mijn gevoel ligt er al 'teveel' op mijn bordje... Mijn paps was mijn alles en mijn hele wereld staat stil. Op dit moment wordt ik geconsumeerd door rouw. Twee dagen geleden valt dochter van de bank, vol op haar gezicht, tand door haar lip en overal bloed. Ik zat ernaast maar was niet alert genoeg (hallo schuldgevoel). Zij is godzijdank weer 'heel' en heeft nergens last van, mijn nieuw geverfde muur niet... En vannacht lag onze dochter even tussen ons in. Toen ik haar naar haar eigen bed ging brengen stootte ik hard mijn teen. Slecht geslapen daardoor want veel pijn. En jahoor, blijkt die gebroken . Oja, en manlief belt net dat de vaatwasser heeft gelekt vannacht. Ik ben wel klaar voor nu
Jeetje wat heftig. In de ziekenhuizen waar ik tot nu toe ben geweest werd dus steeds verteld dat dat met een mannelijke partner niet hoeft. Ik vind het zo krom allemaal. Die trajecten zijn al zo ontzettend heftig
Gisteren: een moeder belt naar de praktijk waar ik werk. Haar dochter zit in het gips, een gebroken pols en ook nog eens de rechter pols en ze is rechts. Nu zit haar kind in een proefwerkweek en de school eist een verklaring van de huisarts waarop wij moeten gaan uitleggen dat je met een gebroken pols die in het gips zit en dit ook de dominante hand is dat je dan geen schriftelijk proefwerk kan maken. Ik schoot in de lach en de moeder natuurlijk ook. Nu geven wij sws geen medische verklaringen af want dit mag bij wet niet. Maar echt jongens, hoe verzin je dit. Je hand zit tot de elleboog in het gips en dan snap je als leerkracht niet dat dit wat lastig is om dan een schriftelijk proefwerk te maken en dan ook nogeens het lef hebben om briefjes van een arts te gaan eisen, werkelijk hoor. Deze gekkigheid heb ik trouwens ook een aantal jaren terug aan de hand gehad toen mijn zoon zijn sleutelbeen had gebroken, vonden ze op school ook zo moeilijk te begrijpen dat dit 2 dagen na de gebeurtenis nogal pijnlijk en lastig was. Leuk al die regeltjes maar het schiet werkelijk zijn doel voorbij.
Nee joh ze had gewoon zelf gips om haar arm geknutseld, omdat ze niet geleerd had voor dat proefwerk Wat een ongelooflijk rare vraag zeg! Wilde die leraar soms niet geloven dat het haar schrijfhand was?