Mijn ouders missen mij in hun leven. Inclusief de rest van de familie ( moeders kant) En zo nog wel meer. Jammer maar die energie die zij slurpen was niet mals. Nam alles mee naar huis en was dus behoorlijk prikkelbaar. Waarom konden ze wel rennen naar anderen maar waneer ik vroeg kom lang moest er over na gedacht worden. En dan hoor je dat ze bij pietje zitten. En dan weer bij jantje en zo verder maar langs komen ho maar. En als ze dan eens langs kwamen had ze het koud en zat ze lekker negatief te wezen of kreeg ik veel sjorres te horen. Fijn was het niet alles en iedereen is belangrijk behalve ik. Dus ja nu c 11 jaar is heb ik ze dus al 10 half jaar niet op visite gehad. Gezien wel en toen dachten ze dat alles koek en ei was. Opa was overleden en op de crematie wilde me ma wel weten hoe het ging 3 jaar later. Ben weg gelopen kom voor oma en niet voor hun. En ja dat zijn mijn ouders waneer er iets is zijn ze er bij. En ja kring is klein maar wel fijn met mensen waar ik wat aan heb.
Nee, zo is het niet gelukkig. Ik weet 100% zeker dat mijn moeder heel veel van mijn kinderen houdt en ben dan ook zeker niet van plan te dreigen met ze bij hun weg te houden. Ze zijn heel erg betrokken bij mijn kinderen, staan elke week bij hockey/voetbal in weer en wind en onthouden altijd belangrijke situaties. In nood zouden mijn ouders ook altijd helpen. Het is denk ik meer dat mijn moeder ziet dat wij het nu beter voor elkaar hebben. Mijn moeder geeft ook aan het voor mijn nichtje te doen, omdat het meisje anders niemand heeft en daar heb ik wel begrip voor.
Ja, maar wel de enige oplossing denk ik idd. Ik heb het eerder gedaan en de sfeer was toen wel aardig gespannen, maar het was wel duidelijk. Ben idd bang dat er weinig anders opzit. Kreeg vandaag ook een appje dat mijn moeder volgende week 3 dagen op moet oppassen, omdat haar werk haar op andere dagen heeft ingepland dan de gastouder plek heeft. Heb toen gereageerd dat het wellicht slimmer is om op zoek te gaan naar een flexibele gastouder en het daarbij gelaten.
Ik zou het onderwerp een beetje negeren eerlijk gezegd. Ik moet 3 keer oppassen : negeren. Want jij kan niets met die info.
Ik zat even te denken... mijn tante legde ook zo'n giga druk op ons als kinderen om er voor mam te zijn. Zij regelde t wel even voor mijn moeder. Gaf ook heel veel stress, wij wilden ook buigen daardoor: mam wilden we juist haar verantwoordelijkheid geven daar wordt ze stabieler en zelfredzamer door en tegelijkertijd ben je super loyaal aan je moeder. Wat wij hebben gedaan is heel duidelijk gezegd tegen mijn tante: jij hebt er niets over te zeggen, als mam het wil moet ze het zélf aan ons vragen. Dit hebben we ook tegen mam gezegd: wil je wat van ons? Vraag het aan ons. En ik denk dat dat voor jou ook van toepassing kan zijn. Dat je aan je moeder aangeeft: als je zus wil dat jij helpt, moet het verzoek vanuit haar komen niet vanuit je moeder. En daarna negeren als je moeder erover doorgaat.
Dat vind ik haast nog triester, hij geeft je gelijk maar heeft niet de ballen om tegen je moeder in te gaan en laat het lekker op z'n beloop en jij zit er weer mee daar heb je toch helemaal niets aan?
Oh wat mij betreft easy, hele oppasprobleem negeren nu. Ik ben bereid om mn zussen bij te staan en andersom ook (onze gezinsband is ook anders dan die van jou), maar als ze me iets op zouden gaan leggen dan haak ik echt af. Je zus moet zelf haar verantwoordelijkheid pakken. Hoe oud is ze? Lees dat ze ‘s nachts nog op pad is en je moeder dan ook oppast? Je moeder maakt deze keuze ook zelf. Volwassen vrouw, had ook haar grenzen aan kunnen geven. Zeker niet haar probleem tot die van jou laten maken.
Natuurlijk gaat je zusje niet weg. Ze heeft jullie allemaal veel te hard nodig. Klinkt als een klassiek geval ‘stampvoetende kleine zusje die haar zin niet krijgt’. Dan gaat ze dus dreigen en je moeder trapt er in. Wel interessant voor jezelf om deze familie verhoudingen eens goed te bekijken. Wie heeft welke rol enz. Dan kun je er misschien ook makkelijker mee om gaan.
Dat is precies zo’n appje waar je de volgende keer dan misschien helemaal niet meer op moet reageren. Ze blijven het dus voor je voeten gooien. Het is informatie die voor jou helemaal niet relevant is. Dus lekker laten gaan. Ik zou overigens wel heel erg oppassen bij een incidentele oppasvraag. Daar zou ik zelf met dit gedoe ook een stuk minder trek in hebben en bang zijn dat ze dat ook gaan uitmelken, om via een omweg alsnog je te strikken voor het structurele oppassen.
Hier hebben we bewust altijd opvang wanneer dat planbaar is. Is er iets, bijv werk of wat gevaarlijker kluswerk waar je geen projectielen om je heen moet hebben en dat niet op een ander moment kan en is opvang niet mogelijk (bezetting/tijdstip/weekenddag), dán pas gaan we vragen aan iemand anders of die op kan passen. Of t zielig is of niet, zowel G als R gingen vanaf 7-8 wkn naar de kdv. BSO gaan ze niet stuk van G gaat op haar verzoek nog een middag extra zelfs. Denk dat als een kind 1x pw gaat dat het lastiger is om te aarden dan 2 of 3x Maar t is wel lekker goedkoop/makkelijk als mams oppast en ik vrees dat dat de primaire insteek is. Doen waar je zin in hebt en een ander lost je "probleem" wel op. Jij bent primair verantwoordelijk voor jouw gezin en jullie eigen keuzes. Haar keuzes (en die van je moeder) zijn niet jouw verantwoordelijkheid. Ik zou inderdaad met een van de eerdere voorbeelden (die wat communicatief vaardiger zijn) t gesprek afkappen als t weer daar over gaat. Bij mij zou er een wat minder subtiele variant uitkomen.
Klopt, maar na 44 jaar en op zijn leeftijd denk ik dat het nog weinig zin heeft om daar wat aan te willen veranderen. Ik ga er in elk geval niet tussen zitten. Mijn vader draagt mijn moeder op handen en als dit voor hen werkt dan is dat zo. Dat is een deel waar ik sowieso geen energie in ga en wil steken.
Gelukkig Maar. Maar wat een arm ding opgevoed worden door oma. Ik heb dit ook gezien bij schoon ma. Zij paste op was goedkoper soms met slapen er bij. Want het geld gaat op aan opvang. Nu de kinderen ouder zijn en gelukkig zelfstandig merk je wel een hele andere band als oma en klein kind die soms oppas te. Oma was niet zo mobiel toen en nu al helemaal niet. En wij zagen alle ongemakken en hoe zwaar het was. Dus c kwam daar soms een paar uurtjes maar niet hele dagen omdat wij zagen dat het gewoon niet kan.
Ik zou ze heel duidelijk maken dat je niet gaat oppassen en als ze je weer een steek krijgt daar gelijk op reageren ik weet niet hoe vaak je daarheen gaat maar als je elke keer zo’n opmerking krijgt zou ik er minder heen gaan je kinderen kunnen wel gewoon gaan als ze graag willen het is haar kind dus haar probleem als ze geen oppas kan vinden Dat ze dan boos worden kan ik echt niet mee zitten want je hebt gewoon groot gelijk en ze gaan over jou grenzen heen
Ik kan me voorstellen dat jullie allemaal in een lastig pakket zitten vanwege nichtje/kleindochter en de onvoorspelbaarheid van je zusje/dochter. Ik snap dat je moeder over haar grenzen gaat. Dat doen we als moeders voor onze kinderen als ze klein zijn en dat doen we nog steeds als ouder worden, soms zelfs als ze volwassen zijn. Is dat perse goed? Nee. Mja.. we weten hoe het is, we weten hoe moeilijk het is om niet voor je kind te zorgen. Zeker wanneer je kind meer hulp nodig heeft en kwetsbaar is. Ik denk dat het goed is dat je grenzen stelt voor jezelf. Je bent niet verantwoordelijk voor je zusje en je moeder. Maar je bent wel direct naaste dus ik snap van hun wel dat ze meer verwachten en vaak aan je jasje trekken. Ik sta hoe dan ook wel aan jouw kant, nee is nee en je hebt alle recht daartoe. Alleen directe hulpvragen van je zusje kun je beantwoorden. ‘kun jij maandagmiddag oppassen? Ik moet naar de tandarts’ Vage berichtjes met ‘mama moet deze week 3x oppassen, dat is erg veel voor haar’ , moet je idd antwoorden zoals je deed. Dat inspelen op je gevoel en willen dat jij de oplossing aanbiedt. Bah.. ik kan daar helemaal niet tegen. Lastig hoor! Ik zou misschien ook met je moeder om de tafel gaan zitten en praten over meer dagen opvang. Je kunt het voorbeeld van je eigen kinderen prima aanhalen. Zij gingen ook vanaf 12 weken en dat ging prima. Misschien als je moeder zich daar in gesterkt wordt dat zij dat zelfverzekerder kan overleggen met je zusje.
Wat een moeilijke situatie @suus1983, ik vind het vooral verdrietig voor je dat je er eigenlijk zo in vast zit. Met familie is er in dit soort situaties meestal geen makkelijke weg. Maar jij bent voor hun een oplossing voor het oppassen, maar niet de enige! Kdv is wél een optie (waarom is dat zieliger dan bij jou? Meer dagen kan zelfs best goed werken), minder werken voor je zusje is een optie en een oppas elders zoeken ook. Het is níet jouw issue! In feite kan je het beste gewoon nee blijven zeggen en verder geen oplossingen aandragen, tenzij zij er specifiek om vragen. Nee, dat ga ik niet doen. Het er niet verder over hebben en desnoods weglopen als ze blijven vragen? En op momenten dat het jou lukt, er voor je nichtje zijn. Iemand anders had dit ook meegemaakt las ik, nu ben ik haar naam even kwijt. Ze zei wel mooi iets over het kunnen loslaten. En dat het misschien niet per se bij je zusje ligt, maar ook juist bij je ouders. Ik hoop dat je er een weg in gaat vinden ♡
Ik zou er zeker niet aan toegeven en het is, zoals je zelf ook al aangeeft, haar probleem en niet die van jou. Maar wat lastig zo'n situatie met je familie en ik begrijp heel goed dat het je in tweestrijd brengt. Durft je moeder niet tegen je zusje in te gaan dan wanneer 2 dagen te veel is voor haar? (sorry misschien is het al genoemd maar heb niet alle reacties gelezen). 2 dagen opvang kan heel goed, en is helemaal niet zielig. Juist goed voor de gewenning met 2 dagen opvang. En misschien kan je zusje ook eerst overleggen voordat ze andere dagen toezegt op het werk? Ik bedoel, voor een werkgever moet het ook te begrijpen zijn dat een werknemer met kinderen eerst naar oppas moet kijken voordat er 'ja' gezegd wordt op het werken van andere dagen.
Komende week wordt haar eerste week en ze heeft de functie van al van 32 naar 24 uur gekregen, dus weet niet hoeveel ze daar nog kan vragen. Mijn kinderen gingen vanaf het begin 3 dagen naar de opvang en dat vond niemand toen zielig, denk dat dat me ook stoort moet ik zeggen. Mijn moeder durft er idd niet iets van te zeggen, mijn zusje kan nogal onredelijk uit de hoek komen op zijn zachtst gezegd.