Zomertijd is in ons gezin echt niet fijn, nog hele vast slapende kinderen vanochtend om 7 uur. Met moeite hun bed uit kunnen trekken. Terwijl ze er echt al voor 19u inlagen gisterenavond
Hier moeten ze ook echt nog even wennen hoor. Jongste zoon is 7, zijn wekker staat tussenin. Zijn wekker heb ik gisteren een half uur vooruit gezet. Hij mag om 7 uur uit bed en was vanmorgen erg verbaasd. Hij kwam om 7 uur uit bed, maar toen hij beneden kwam was het opeens al na half 8 Ik denk dat ik morgen zijn wekker weer een half uur vooruit zet. Zoon van 11 lag vanmorgen ook nog wel erg lekker, hem heb ik om 7:40 maar eens uit bed geplukt en toen had hij nog geen zin. Even een paar dagen doorzetten en dan gaat het hopelijk weer goed. Tot de klok weer teruggaat in de herfst
Dat ik het verjaardagscadeautje van zoon te goed heb opgeruimd Waar dacht ik toen toch dat het een goed idee was, denk, denk, denk... error. Gelukkig heb ik nog even maar dan toch het blijft toch de hele tijd in je hoofd. Hopelijk snel een geniale inval.
Het blijft dubbel. Maar je groeit er wel in. Ik was 9 weken zwanger toen pa overleed maar waarbij ik de eerste maanden het zo beklemmend vond: de echo's, de groeiende buik, weten dat het een jongen weer is en niets kon delen met diegene die echt leefde voor zijn kinderen en kleinkinderen (ik 1 van zijn laatste appjes naar zijn neef toe schreef hij dat omdat hij dagelijks zijn 2 kleinkinderen zag, het leven voor hem echt een feest was en er niets mooiers was). Dat was zo intens. Dat niet kunnen delen. Maar je groeit erin merk ik. Ik vind een echo niet meer dubbel. Ik heb berusting erin dat hij deze jongen niet zal kennen en andersom. En natuurlijk mis ik hem echt enorm en zal ik keihard brullen als ik ben bevallen omdat ik pa niet met tranen in zn ogen naar zijn kleinkind zal kunnen kijken maar ik ben er gek genoeg oke mee. Wel zeiden we tegen elkaar, t is dat ik al zwanger was. Ik had het traject anders wel gepauzeerd tot ik niet meer zo ondergedompeld was in de rouw. Maar blijft raar. Het nieuwe leven verwelkomen in 2023: in een jaar die pa niet mee maakte.. Let vooral goed op jezelf en geef je grenzen aan.
Wat een mooie woorden... Ik heb ze met tranen in mijn ogen gelezen, dankjewel. Wat fijn dat je de zwangerschap nu ook enigszins 'gewoon' als zwangerschap kan beleven, en dat het niet meer één op één verbonden is aan de rouw. Ik heb besloten naar de afspraak van 5 april te gaan. Tegen de tijd dat de eerste kans zich voordoet zijn we dan al eind mei en wellicht is de rouw dan al iets minder rauw. Hoewel ik niemand een membership in de dead-dad-club toewens, troost het me ergens toch dat ik niet alleen ben. Ook in de situatie met eventueel zwanger worden/ zijn. Dankjewel!
Hier hetzelfde. Gisteren drama oudste in de ochtend en vandaag drama middelste. Leuke ochtenden weer. Zucht..
Ik herken jullie verdriet @Basilicum en @GroeneBomen. Mijn officiële testdag was op 11 januari, de 13e overleed mijn schoonvader. Het doet zo'n pijn dat hij dit kindje nooit zal leren kennen en dat dit kindje nooit zo'n band zal mogen opbouwen met hem als mijn meiden wel met hem hadden. Bij het bekend maken van mijn vorige zwangerschap die eindigde in een miskraam was hij zó enthousiast. Nu hebben we het nog wel verteld, maar hij wist al dat hij het verder niet meer mee zou kunnen maken. Mijn man vind het een mooi idee dat zijn vader van boven meekijkt en, zoals hij beloofd had, wellicht een beetje meehelpt deze zwangerschap in goede banen te leiden. Sterkte jullie en Basilicum, je staat er zeker niet alleen in!
Gisteren was ik voor het eerst sinds het begin van de zwangerschap weer op werk. Kwam er een meisje (5 jaar) naar me toe en zei 'Het lijkt wel of je zwanger bent!' Zo'n leuk moment haha! En hoe fijn dat ze zag dat ik niet gewoon dik was geworden
Vandaag is het verkeersexamen hier. Wij wonen aan de route. De klas van onze 2 oudsten mocht als eerste. Zo vermakelijk om al die koppies te zien. De een nonchalant, de ander geconcentreerd, de ene fietst als een malle en de ander heel langzaam. En bovenal allemaal hier even naar binnen gluren
Wat mooi hoe je man er naar kan kijken, sterk ook. Ik wens je een fijne zwangerschap en hou je vast aan de gedachte van je man (L)
wat mij helpt is proberen te bedenken wat ik toen nog meer heb gehaald. Doorgaans ligt het dan daar in de buurt. Nav opruimtopic heb ik de spellenkast op zolder eens opgeruimd en daar alle "alvast in huis" cadeautjes neergezet. G mag toch niet naar zolder.
Waarom trap ik er iedere keer weer in wanneer peuter dochter zegt wel zelf te kunnen lopen in de winkel Weer 10 grijze haren erbij en een uur nodig om bij te komen
Helaas geen zolder anders was dat een goed plan. Verder toen niks gekocht dus tast nog steeds in het duister. Nog geen geniale inval gehad