Dat vroeg ik me ook al af. Bij een kinderverjaardag nodigen wij ooms en tantes uit, dat zijn er max 7 en dan nog wat neefjes en nichtjes en thats it. Dus geen bomvolle kamer en fijn een paar speelmaatjes.
Kijk daar is de echte reden: je kon zelf geen vrienden meer maken. Waarom? Dat komt niet omdat je een keer nee hebt gezegd... En daar zit dus jouw angst, niet de zijne. Ik zou daar eerst naar kijken.
Bij ons euhm 30 volwassenen en 13 kinderen. En dan zijn er nog broers vrijgezel en verschillende zonder kinderen. Nu ik zo tel ben ik blij dat er een hoop niet komen 43 + ons 7... gaat never passen in huis.
“Geef het vooral aan als je iets niet fijn vindt. Het is belangrijk dat je duidelijk communiceert. Als je niet uitlegt wat er aan de hand is kan ik je niet helpen. Als je niet zegt wat je dwars zit kan ik er niets aan veranderen. Het is belangrijk om aan te geven wat je prettig vind. Laat je niet overhalen om dingen te doen die je niet wil, omdat een ander vindt dat het zo hoort”. En andere leugens die wij onze kinderen vertellen, totdat ze een mening hebben die ons niet uitkomt. Wat is er mis met een jochie van 5 dat zijn verjaardag wil vieren met opa en oma ipv een grote(re) groep? Je doet net alsof dat absurd is. Ik vier mijn verjaardag alléén met mijn kind. En ik vind het heeeeeeeerlijk! En daar ben ik heus geen loner van geworden.
Dat is idd een huis vol Met schoonfamilie vieren we niet de kinderverjaardagen. Oudste schoonzus zei bij de geboorte van haar eerste kind meteen dat ze daar niet aan ging beginnen, omdat dat niet vol.te houden zou zijn. Ik ben haar daar heel dankbaar voor Mijn schoonouders hebben 8 kinderen, met bijna allemaal aanhang. Komt op 15 volwassenen en 34 kleinkinderen. Als we al die verjaardagen hadden af moeten gaan En dan dus ook dat allemaal op de verjaardagen van de kinderen zou komen.... Niet te doen
Ja van mijn schoonfamilie komen alleen schoonouders naar de kinderverjaardagen (en dat combineren we dan nog dus dat kan in 2x). Mijn familie net hoe het uitkomt. We komen beide uit gezin van 8 maar aan mijn kant (nog) maar 3 met kinderen, aan man zn kant 4. Dus in verhouding maar weinig kinderen
Mijn kant komt wel, maar mijn moeder heeft 'maar' 5 kinderen en 17 kleinkinderen (waarvan 7 van mij) Dat is een iets beter te bergen aantal
Nou ja, één van die ooms had ik speciaal voor hem uitgenodigd omdat hij het altijd zo goed met hem kon vinden, ik dacht ditmaal dat die oom ook goed in de rest van het gezeldschap zou passen. Verder komt die oom niet echt hier behalve voor hem. Dan heb ik nog een paar van mijn familie uitgenodigd, omdat hij bij die oom en tante het van de zomer zo leuk had gehad. Dus ik dacht dat hij het wel leuk zou vinden, maar ik heb het hem niet gevraagd. Ja het is zijn verjaardag maar meerdere mensen in de familie vinden het natuurlijk leuk om z'n verjaardag te vieren. Behalve op verjaardagen zie je veel familie natuurlijk niet of het is meestal de gelegenheid om mensen uit te nodigen. Het hoeft natuurlijk niet als hij dat echt niet wilt, ik wil niks forceren, maar kinderen kunnen ook heel wispelturig zijn in wat ze wel/niet willen.
Ik heb niet van iedereen gehoord, maar als iedereen verder komt zijn we in totaal met zo'n 17 mensen. Vier kinderen (waarvan 1 baby) en de rest volwassen. 'Tis wel veel maar niet 30+ ofzo en hij kent iedereen wel (een beetje).
Ja tuurlijk vind ik het goed dat hij kan aangeven wat hij wel of niet prettig vind, kon hij altijd al. Alleen zoals ik eerder zei, je weet de reden niet altijd/dat kan hij niet altijd aangeven. En kinderen weten niet altijd wat ze willen, hoe iets is of wat de mogelijkheden zijn, dus je moet ze ook in situaties brengen die ze niet direct zouden kiezen. Zoals ik zei z'n kinderfeestje houd hij ook heel beperkt qua gezelschap en dat hebben we zo gelaten. Ik dacht gewoon omdat hij al die familie wel allemaal leuk vond dat het ook leuk zou zijn als ze allemaal tegelijkertijd er zouden zijn voor z'n 'volwassen' familiefeestje. Dat bleek hij in dat moment dus niet zo te vinden. Waarschijnlijk omdat hij het spannend vind misschien. Allemaal apart is wel meer quality time natuurlijk. Volgend jaar wel weer vragen. Maar eerst kijken of hij het dit keer echt zo erg vind (heb hem er niet meer over gehoord)
Niet alles gelezen maar wel een deel van de reacties. Ik vind het bijzonder dat er wordt gezegd dat kind dit niet zelf mag beslissen. het is de enige dag van het jaar dat het zijn dag is. De dag die om jou draait, waarom zou je dit op een bepaalde manier moeten doorbrengen omdat dat sociaal geaccepteerd is? Omdat hij nog jong is? Juist een mooi moment om grenzen aan te geven en te respecteren. Niemand wordt sociaal van verplicht bezoek. En dan nog, hij kan sociaal doen door zijn gezicht te laten zien op andermans verjaardag. Maar je verjaardag is voor jou, en dan mag je doen wat je wil, met wie je wil en lekker eten en drinken wat je wil. Er zijn nog 364 dagen over om binnen de lijntjes te kleuren.
Wij hebben in het begin ook de kinderverjaardagen gevierd met de ooms en tantes van het betreffende kind erbij. En opa,s en oma's. Eerst ook nog met beide families tegelijk.. geen succes... Later met de families apart.. ook niks waard. Veel stress op zo'n dag. Zorgen dat alles netjes is.. hapjes klaar en dergelijke. Ik word er niet perse leuker van. En het kind is vaak overweldigd.. Wij vonden er ook geen bal aan om alle andere verjaardagen af te gaan. Dus we zijn er mee gestopt.. Er is zoveel verplichting op dat gebied. En als jr er mee stopt krijg je nog kritiek ook. Dat het nu eenmaal zo hoort en dat je het daarom moet doen. Vervolgens kwamen alleen de opa's en oma's maar daar zijn we nu ook vanaf gestapt. De jarige mag die dag kiezen wat we gaan doen.. een leuke activiteit en daarna eten. Dus geen verplichtingen. Mijn moeder gaat daarbij wel mee omdat we alles altijd samen doen. En de andere opa en oma komen een andere keer. Want dat was vaak gezeur of ze wel of niet op de dag kwamen of konden komen dus dat gaf onzekerheid voor ons en voor het kind. Dus nu maar zo opgelost. En ik ben zo blij!!! Zulke relaxte verjaardagen! En de rest van de familie zien we gedurende het jaar wel een andere keer en niet allemaal tegelijk. Ook veel meer persoonlijker contact.. En sommigen zijn afgehaakt... net alsof contact zonder verjaardag niet waardevol kan zijn.. Op een verjaardag is er vaak geen echt contact doordat je aan het rennen en vliegen bent.. Dus laat je kind lekker kiezen. Het is zijn dag. Geloof me van veel mensen op je verjaardag wordt je echt niet socialer. En zeker niet als het op den duur een verplichting gaat worden..
Maar iedereen die hun kind laat beslissen; Ga je er dan ook in mee als je kind alle klasgenootjes+broers, zussen en ouders , opas , omas, ooms en tantes wil uitnodigen op zn grote mensen feest? En alsnhrt aan je kind ligt ook nog de halve straat? Ik denk dat een 5 jarige nog echt niet alle concequenties kan overzien en veel ligt aan het moment van vragen. Als je kind enorm last van prikkels.heeft en hij vond de voorgaande jaren vreselijk, ja logisch dat je dan minder doet. Maar als.je kind het altijd wel gezellig vind? En een leuke dag heeft? En hij zegt maar 1 malig dat hij alleen opa.en oma wilt? Bel je dan iedereen af? En als hij 3 weken later wel weer de rest wilt, bel je iedereen dan weer op? Kind van ts heeft nooit aangeven dat het teveel was, heeft nu 1x aangegeven op een bepaald.moment nadat mensen waren uitgenodigd dat hij alleen opa en oma wilde. Als.dst hier zou zijn, ja dan zou ik zijn grens van dat specifieke moment inderdaad even negeren. Pas als.het echt ene grens is en geen opwelling die elke dag veranderd , zou ik er meer mee doen.
Uiteraard ligt het er aan of t een opwelling of eenmalige opmerking is of dat hij echt maar een paar mensen wil. Mij ging t er om dat ik niet snap dat zijn wens niet gerespecteerd wordt. Het is natuurlijk zo dat peuters en kleuters wispelturig zijn, maar ik denk dat je ook best een gesprek kan voeren met een bijna 5 jarige om er achter te komen hoe hij er echt over denkt. Qua heel veel mensen uitnodigen: grenzen kun je gewoon stellen, dat is wat anders dan over grenzen heen gaan. Ik verwacht van mijn peuter bijvoorbeeld wel dat hij iemand normaal groet, maar dring hem geen fysiek contact op tijdens het groeten.
Misschien er overheen gelezen .aar lees neit waarom hij alleen opa en oma wil. Misschien is de dag voor hem niet te overzien. Komen die mensen allemaal smiddags of verdeeld in 2 of 3 keer? Wij hebben het eenvoudig , 2 oma's, 1 opa, 1 oom en 1 tante van hem. Zo kan hij nog steeds mee kletsen en aandacht van iedereen krijgen. Hij heeft alleen de pech dat hij geen neefjes en nichtjes heeft.
Nee hoor, ik zou nu niet gaan afbellen en /of vervolgens weer gaan uitnodigen. Wel zou ik het serieus meenemen voor de volgende keer. Waar ik op reageerde was dat ts aangaf dat ze het voor hem belangrijk vindt dat er verjaardagsvisite komt. Ik zelf denk dat het belangrijk is om te kijken waar je kind gelukkig van wordt bij de gelegenheden. Zodra je merkt dat het voor je kind niet vanzelfsprekend is dat hij/zij de manier waarop je zelf graag verjaardagen viert prettig vindt, zou ik vanaf dat moment gaan vragen hoe hij of zij dat wil. Op dit moment was t al geregeld en kwam hij ermee. Dan zou ik niet van stel op sprong aangeven dat ik iedereen wel afbel. Wel kun je kijken hoe je de invulling doet, bijvoorbeeld wat verdelen op de betreffende dag of juist niet. Of hem ruimte geeft om zich terug te trekken. Of iets anders, genoeg te bedenken lijkt me. Het gaat er mij om dat de behoefte van kinderen soms anders is dan die van ons zelf en dat dit niet verkeerd is. Je bereikt er vaak toch niet mee wat je wil als je blijft doorzetten in je eigen idee.
Wij hebben wel aan onze dochter gevraagd hoe ze haar 4e verjaardag wilde vieren. Op mijn verjaardag had ze zich in de trapkast verstopt, omdat het te druk was. Grote familie en paar vrienden waardoor de groep al snel 20 volwassenen en 16 kinderen werd. Meerdere keren met haar het erover gehad en uiteindelijk hebben wij besloten om haar verjaardag buiten de deur te vieren. Top verjaardag! Alle kinderen waren heerlijk aan het spelen. Ook kwam onze dochter regelmatig even buurten bij familie/vrienden. Volgende jaar gaan we het zeker weer met haar bespreken. Vier vinden wij een speciale leeftijd, dus of we het dan weer buiten de deur gaan vieren weet ik niet. In ieder betrekken wij haar er wel bij. Het is haar verjaardag! Alleen kan ze bijv. niet zeggen de ene oom wel en de andere niet. Het is of alle ooms en tantes of geen één en alleen de opa's en oma's bijvoorbeeld.
Nee natuurlijk niet. Maar ik bespreek op voorhand wel met haar hoe ze haar verjaardag wil vieren. Dat begint met “heb je er al over nagedacht? Nou, ga dat deze week dan maar eens doen. Wat zou je willen doen? En wie wil je uitnodigen?” En als we dan een plan gemaakt hebben laat ik dat nog een paar dagen hangen en vraag dan of ze nog steeds zeker weet dat ze het zo wil. En dan wordt het geregeld. En nee dat betekent niet dat de halve straat wordt uitgenodigd, die kent ze namelijk helemaal niet. En ook niet alle kinderen van de klas, daar is haar kinderfeestje voor.
Ik ben denk ik echt een lodermoeder.... Bij mijn kinderen prik ik een datum (meestal de zaterdag dicht op hun verjaardag) en voor die middag/avond nodig ik mijn broers en zus uit met aanhang. Ik heb nog nooit aan mijn kinderen gevraagd wie ze uit willen nodigen. Bij oudste zoon is het pas wel overlegd wanneer we het zouden doen, want hij wilde ook een avond met zijn vrienden. Maar toen hebben we alleen de datum overlegd en meer niet. Hij vierde zijn verjaardag overigens gelijk met zijn jongere broertje, ze zijn een week na elkaar jarig. Het is nog nooit in mijn hoofd opgekomen om aan mijn kind te vragen of hij/zij dat ook een goed idee vindt. Maar mijn kinderen hebben er ook geen problemen mee. Zou mijn kind om wat voor reden dan ook er heel veel moeite mee hebben, dan wordt het denk ik wel anders. Ik kan me voorstellen als je merkt dat je kind moeite heeft met een vol huis dat je het dan anders gaat doen. Maar op voorhand het gaan vragen? Nee nooit gedaan en ga ik ook niet doen. Op hun verjaardag zelf mogen ze kiezen welke taart ze willen en wat ze willen eten en als het in de agenda uitkomt komen opa en oma die dag.
Ik zie dat iedereen het toch echt anders doet, anders over denkt. Ik zou niet zeggen dat er van forceren sprake is of niet naar het kind luisteren of z'n mening niet respecteren, maar je kan idd niet het ene moment wel mensen uitnodigen en het andere moment niet. Ik sluit me het meest aan bij wat 2jongensmama zegt. Kinderen van deze leeftijd zijn wispelturig en weten niet altijd hoe is zal zijn. Door corona heeft hij alleen maar op z'n 1st verjaardag veel mensen gehad dus dat herinnert hij zich natuurlijk niet meer. En wat ik eerder aangaf vond hij de uitgenodigde oom/tante vorige keer nog heel leuk. Dus het enige is dat ik het volgende keer van te voren zou kunnen vragen.. maar voor anderen is het dus ook blijkbaar normaal om dit standaard niet te doen. Hij doet vaak wel verlegen, maar niet per se alleen als het wat drukker is en vooral als hij na een tijdje met kinderen/volwassen kan spelen lijkt het helemaal okay. --- Inmiddels is z'n volwassen feestje geweest en alleen 1 persoon kwam niet dus idd wel druk, maar gelukkig was het mooi weer, dus kon een deel ook naar buiten. In de dagen voor z'n feestje deed hij er verder niet moeilijk over en had hij geaccepteerd dat er meerdere mensen op z'n verjaardag zouden komen. Alle cadeautjes (natuurlijk) geaccepteerd en met sommige mensen nauwelijks gesproken gespeeld en met anderen juist weer meer, zoals z'n neefjes. D'r was genoeg ruimte om te spelen met wie hij wilde en hij heeft zich niet hoeven terugtrekken in z'n kamer ofzo. Dus volgens mij wel een geslaagde verjaardag. Toen ik hem vroeg hoe hij het achteraf gezien vond, zei hij dat hij het inderdaad niet zo erg vond als hij had gedacht. Wel dat hij volgend jaar misschien wel alleen met opa en oma's wilden vieren, maar dat die dan wel meerdere cadeautjes moeten meebrengen, want als iemand maar met één cadeau aankomt, is dat ook niks. (nou dat is weer een onderwerp voor een volgende keer ) Iedereen bedankt voor jullie inbreng. Hopelijk hebben anderen er ook wat aan. (niet alles is altijd zo zwart-wit).