Wil je echt echt echt niet delen? Want ik kon gister niet naar een afspraak, omdat ik dan een uur in de auto moest. Dus ik heb het aan een deel van het MT verteld, want ik kon écht niet. En zij waren zo ongelofelijk blij voor me, en ze zeiden heel praktisch; dan moet er een collega mee van IT, maar ja, dan moet die wel even uitleg krijgen. Die reageerde ook fantastisch (allemaal mannen van 50+ haha) en ze waren zo lief! Ik wil je niet pushen, maar wie weet lucht het op?
Hey Dames, Moet alweer wat inhalen. Ik had een een drukke week met een project deadline en vele nachtelijke uurtjes achter de rug. Dat hakt er wel in. Ik zie vele mooie echo's! Super is dat! @Nummer4: Hopelijk krijg je geen extra last van die cyste! Die kan mss ook gewoon verdwijnen of verkleind zijn bij volgende echo? @Mina86: Hoe gaat het met de misselijkheid? Ga je (kunnen) zwijgen tot na de NIP test dan tegen iedereen? Ik maak me de laatste week zowat zorgen door wat te lezen of te horen. Ben er 39, hebben al 3 gezonde kindjes. Ben zo blij met een 4e zwangerschap enerzijds, maar nu ben ik wat ouder en misschien is het risico nu groter op afwijkingen, zorgen etc... en wat dan... Geen leuk gevoel. Ik word elke ochtend nerveus wakker. . Morgen wel mijn eerste echo. Hopelijk gaat dat gevoel over!
Ik herken het zorgen maken wat betreft je leeftijd, maar zo oud ben je (en ik) nog niet. Ik was bijna 39 toen ik beviel van de derde en ook daar schoot het me al aan, de spanning om de nipt, de 20w echo etc. Ik heb dat nu weer. Ik ben 42 en het werd me gister ook goed duidelijk gemaakt door de VK dat een zwangerschap op mijn leeftijd risico's met zich meebrengt. De vorige keer werd dit niet zo expliciet genoemd maar het woord 'eicelkwaliteit' kwam voorbij o.a. en er is uitvoerig gesproken over wat er uit de nipt kon komen, verhoogde kans op down vooral. Het is geen leuk gevoel maar het enige wat we kunnen doen is afwachten tot na de nipt. Wat mij helpt is dat ik (ook bij de derde) al heel zeker ben van wat te doen wanneer er een afwijkende uitslag komt. Ik heb al 3 kinderen met enige handleiding, een geschiedenis van depressie etc dus wat dat betreft is een zorgenkindje geen optie. Dat was het ook al niet 5 jaar geleden. Voor mij staat vast dat bij een afwijkende uitslag, deze zwangerschap beëindigd gaat worden. Ik besef mij ook heel goed dat dit mijn laatste zwangerschap is. Bij een miskraam zal ik er ook voor zorgen dat ik niet opnieuw zwanger raak, puur om het feit dat ik dat niet weer door wil maken. Ook de hoop elke maand op eventueel nog een kindje, de teleurstelling die ik al 4 jaar heb gevoeld, dat wil ik niet meer. Ik vind rust in het scenario dat ik in mijn hoofd heb. Ik wéét dat het risico groot is, ik wéét dat de kans dat dit goed gaat klein is, dus ik houd er sterk rekening mee. Neemt niet weg dat het verdriet wanneer het wel gebeurt ook enorm zal zijn want het zal nooit weer gebeuren dat er een wondertje in mij groeit. Hopelijk groeit het vertrouwen in mijn lichaam naar mate de zwangerschap vordert, maar vooralsnog is het overleven van echo naar echo tot de grens dat het kindje gered gaat worden wanneer het te vroeg zou komen... Dan pas kan ik weer ademhalen. Die angst is niet fijn, en mijn bericht is misschien niet opbeurend, maar wellicht heb je er iets aan om voor jezelf dingen op een rijtje te zetten als worst case scenario. Wat is jouw plan, hoe ga je er mee om als... Ik hoop dat je morgen met een positief bericht komt. Nog eventjes die (gezonde!) spanning tot de eerste echo. Succes morgen!!
Ik ben eerlijk gezegd heel blij dat jij hier zo open over bent. Mijn grens lag ooit op 35. Dat moest ik laten gaan door de ICSI, en nu ben ik 38 en 39 als ik mag bevallen. Mijn gynaecoloog zei toen dat zij zelf op 40 en 42 moeder werd en dat ik me geen zorgen moest maken. Maar ik doe dat wel! Ook merk ik dat het lichamelijk gewoon 10x zwaarder is dan toen ik 24 was. Dus ik herken veel in wat jij schrijft, maar jij verwoord het veel mooier dan ik.
Ja ik heb mezelf steeds voorgenomen om het eerst aan m'n kinderen te vertellen en dan pas tegen iemand anders. Maar ik merk wel dat het niet lekker voelen de overhand gaat krijgen, en in de weg gaat zitten voor normaal functioneren. Zondag krijgen we bezoek van schoonouders i.v.m pasen. En ik zie er eigenlijk wel al een beetje tegen op.. wat nou als ik mij echt niet lekker voel.. Zal vanavond even met wederhelft overleggen, kijken wat hij ervan vindt
Heel veel succes met de echo vandaag @Fladder38! Ik duim voor mooi nieuws en een prachtige echo! Ook ik maak me veel zorgen, en heb ik nog niet echt het gevoel dat ik kan genieten ervan. Door de zorgen, maar ook omdat ik mij niet lekker voel. Het geluk wat ik voelde toen ik zwanger was van m'n 2 andere kids voel ik (nog) niet. Hopelijk komt dat snel! Misschien komt dat wel omdat we ons zo bewust zijn van wat er allemaal mis kan gaan...
Oh herkenbaar ook hier ben ik nog niet heel blij, zeker naar de vorige miskramen . Durf ik nog niet blij te zijn . Hier weten al wel wat mensen het die vorige keer ook heel lief waren . Net zoals nummer4 weten wij eigenlijk ook goed wat we gaan doen als we slechte echos zouden krijgen. Ook inderdaad vanwege al twee kinderen met uitdagingen. Vanwege een familielid met spina bifida , krijgen we ook een guo Ik had ooit gezegd na mijn 30ste hoeft het niet meer , ik was 23 en 25 bij de eerste twee Maar ja nu inmiddels 35 gehehe , Ik ben momenteel wel erg onzeker voel Me niet echt zwanger ( geen zwangerschaps kwaaltjes , behalve op erg gevoelige borsten na ) Wel fijn dat ik niet super misselijk ben hoe gaat het verder met jullie allemaal? hopelijk mooie echos ! Ik mag pas volgende week ( spannend ! )
Ik merk dat ik steeds vaker van die vlagen misselijkheid heb, niet fijn. Verder ook steeds duizelig maar dat kan de lage bloeddruk zijn, afgelopen woensdag 90/60 gemeten. Hoe gaat het met jullie humeur? Bij mij echt su-per.... (not). Weet even niet wat ik met mezelf aan moet...
Wat fijn al die mooie echo's, dames! Ik vind het door de drukte maar lastig om actief te zijn met reageren, maar lees af en toe wel even bij Vanmorgen hebben wij ook een mooie echo gehad met een kloppend hartje en een dooierzakje. Nu gemeten op 7+6 en kreeg nu wel een uitgerekende datum waar mijn cycluslengte in is meegenomen namelijk 18 nov ipv 21 nov. Ben ik blij mee, want heb de verjaardagen van de kleintjes het liefst meer uit elkaar zoontje is van 4 dec
Hier net terug van de gyn. Een vruchtje gezien met een mooi en snel kloppend hartje, maar (nog) niet zoveel vruchtwater en via de meting nu geschat op 6w6d, terwijl mijn laatste MS van 11 februari dateren. Gynaecoloog zei dat hij liever meer vruchtwater gezien had en eerder een vruchtje dat rond de 7w5d gemeten werd. Ik moet volgende week vrijdag terug om te kijken of er dan een duidelijke groet zichtbaar is en dus ook meer vruchtwater of het toch misgaat. Niet echt wat we voor nu wilden horen dus. Bezorgt me alleen maar meer onzekrheid en stress....
He jakkes dat is niet het nieuws wat we wilden horen natuurlijk. Hopelijk is het gewoon een mm verschil qua meting, dat verklaart de termijn dan al duidelijk. Nog even in spanning tot vrijdag helaas
Nee idd, afwachten dus. Ik was net aan het denken dat dat dan misschien ook wel die Clearblue met weken indicator 2-3 kan verklaren dan ipv de verwachte 3+...
Dat is echt wel laag he @Nummer4! Niet moeilijk dat je je daarom zo duizelig voelt. Kan je daar niets voor nemen?