Ik zou dit ook gewoon benoemen als ze weer beginnen over het zielig vinden dat er genoeg kinderen naar de opvang gaan Beetje laf van je moeder om er niks van te durven zeggen maar dan zou ik het zelf wel benoemen naar m’n zus
Een dag opvang vind ik overigens soms zieliger voor een kind, sommige kinderen wennen dan amper/niet, waardoor het veel moeilijker is dan 2/3 dagen gaan.
Ahh oké, dat is dan lastig. Maar alsnog is opvang haar verantwoordelijkheid natuurlijk. Het is je goed recht om niet wekelijks te willen oppassen. Ik hoop dat jullie er zonder al te veel gedoe uit kunnen komen.
Heel kort door de bocht maar de stelling "maak van jouw verwachting niet mijn probleem" vind ik wel passend. Want dat is het, mensen stellen verwachtingen en dat mag, maar daar hoef jij niet aan te voldoen. Net als vragen mag maar nee is ook een antwoord. Daarnaast ben jij baas over eigen leven en huishouden, je mag mensen die je leegzuigen gewoon weglaten uit je leven of contact op een laag pitje zetten. Want het is jouw leven en jouw goed recht ♥
Ik weet van eerdere topics van je dat je zus een loopt-in-alle-7-sloten-tegelijk type is. Heel heftig als het je eigen familie is, ik heb wel ervaring hiermee maar dan schoonfamilie. Ik reageerde gewoon nooit op telefoontjes, minimaal op Appjes en smoesde ieder sociaal contant weg en nog bleef het maar vragen en vragen. Je schoonfamilie weg saneren is nog wel te doen maar je ouders die een fijne band hebben met je kinderen…. Denk er goed over na en neem persoonlijk veel afstand, zet vooral de band van je kinderen centraal.
Ach nog zelfde eigenlijk, dus heb het contact wat beperkt. Mijn moeder past nu op en dat wordt haar veel te veel, maar ik heb zoiets van "zoek het lekker uit met zijn tweetjes". Ben er een beetje klaar mee. Kreeg laatst weer een flauwe opmerking en toen ben ik naar huis gegaan.
Eigenlijk helemaal niet hetzelfde. Ja voor je zusje en je ouders. Maar niet voor jou.. je komt voor jezelf op en laat de rariteiten van je afglijden, dat is enorme winst
Ja zo kun je het misschien ook bekijken, maar om heel eerlijk te zijn voel ik best veel boosheid om de gehele situatie, dus echt afglijden zou ik het ook niet noemen.
Het geven van een plekje kost misschien meer tijd. Het is een vervelende situatie. Logisch dat je daar even door heen moet.
En op wie ben je dan boos @suus1983? Meestal namelijk is het niet gericht op broers en zussen, die zijn alleen de trigger. Meestal is de echte boosheid gericht op de moeder omdat ze steeds faalt voor jou te zorgen en er voor je te zijn. Of op de vader, die niet voor jou als dochter kiest, om jou te erkennen en waarderen, maar steeds voor je moeder kiest. Als je kunt zien waar de echte pijn zit en jezelf toestaat om daar boos over te zijn (als in, niet wegdrukken maar voelen), komt er rust voor jezelf.
Op mijn moeder idd. De band met mijn zusje is al te ver heen om nog boos om te worden. Ik voel ook en dat probeer ik ook bewust, maar vind het lastig. Ben niet boos op mijn vader, hij zit eigenlijk in hetzelfde schuitje. Hij houdt heel veel van mij en ik van hem en hij kiest nooit mijn zusjes kant over die van mij (zo ervaar ik dat wel van mijn moeder).
Ja dat is ook lastig. Het is al heel goed dat je voelt dat je die boosheid hebt. Dat is de eerste stap niet dat je er wat mee moet doen he, maar gewoon voor jezelf die boosheid erkennen zodat je kunt groeien. En mss kan je het later loslaten en dan op een andere manier nog met je moeder omgaan maar dan zonder verwachtingen.. en dat je jezelf genoeg zorg en troost geeft (ipv dat je die van haar ontvangt). Knuffel voor jou, het is zwaar, ik weet het.