Ik las net in het "gekke date-ervaringen topic" dat er best wat exen zijn die overgaan tot stalken als de relatie/scharrel wordt beëindigd. Ben wel benieuwd naar jullie verhalen. Zijn jullie weleens gestalkt? Ik ben toen ik in de brugklas zat langere tijd lastiggevallen door een onbekende man op een scooter. Het begon de eerste schooldag toen hij mij tegemoet reed voor mijn nieuwe school. Diezelfde middag reed hij daar weer. Toen ik 's avonds de hond uitliet stond hij verderop in de straat. Ik dacht toen nog dat het toeval was maar in de periode daarna dook hij letterlijk overal op waar ik ook was: winkels, bij vriendinnetjes voor de deur, bibliotheek. Best eng achteraf aangezien ik elk weekend alleen thuis was. Ik heb nog steeds geen idee wie het was want hij droeg altijd een helm. Uiteindelijk heb ik het verteld aan een vriendinnetje en toen hij daar voor de deur stond toen ik er was heeft haar vader hem van zijn scooter getrokken en gewaarschuwd om nooit meer in mijn buurt te komen. Sindsdien heb ik hem nooit meer gezien.
Een ex vriendje heeft tijden rond gelopen in de buurt van waar ik woonde. Hij woonde zelf 70km verder op, maar ging boodschappen doen in mijn supermarkt, stond af en toe bij het metro station etc. Heeft ook s avonds wel eens aan de overkant van de staat gestaan. Voelde me er niet heel veilig bij. Aantal keer de politie gebeld. Ook veel telefoontjes, berichtjes op sociale media enzo. Was toen nog student en had al een andere kamer op het oog. Ben toen met een grote omweg naar mijn nieuwe adres verhuisd. Ook echt nadrukkelijk bij alle oud huisgenoten gevraagd mijn nieuwe adres niet door te geven. Blijkbaar heeft hij daar nog wel een paar keer aangebeld om te vragen waar ik was een waar ik naar toe verhuisd was. Hele situatie duurde een week of 5. Durfde niet alleen hard te gaan lopen, was niet chill om alleen thuis te zijn etc. Na de verhuizing nieuwe telefoonnummer geregeld. Na 6 maanden nog een keer een berichtje via Facebook dat hij spijt had, maar daar heb ik niet op gereageerd.
Ik ben 5 jaar lang gestalkt. Begon telefonisch. Eerst bij mij en daarna bij mijn partner. Bij mijn huis en werd heel vaak achtervolgt. Het is nu een paar jaar klaar. Andere werkbranche, verhuisd zowel prive als zakelijk, ander telefoonnummer etc. Ik ben af en toe nog steeds bang wanneer het weer gaat beginnen. Echt heel naar.
Dat klinkt ook heel naar allemaal. Hij was dus erg obsessief bezig. Zo apart hoe die kant ineens boven komt bij iemand
Yes, door mijn eerste vriendje wat uit ging toen ik 16 was, hij was 2 jaar ouder. Ongeveer 10 jaar lang, op een duur wel minder en minder maar hij wist wel elke keer manieren te verzinnen om te laten merken dat hij me nog in de gaten hield. in het begin 100en berichten per dag, mijn mail gehackt en daarmee lelijke mails naar zichzelf sturen alsof ik ze getypt had, later af en toe een mail. Als ik hem ergens blokkeerde verzon hij wel weer iets nieuws. Het ging ook in periodes dat hij op zee zat, denk uit verveling ofzo. Sinds ik met man samen ben denk ik nog 1keer redelijk in het begin iets gehoord en sindsdien niks meer. Maar kan morgen zomaar weer anders zijn. Als tiener toch best veel indruk gemaakt, vooral de dingen die hij zei. We hebben toen eens een bevriende politie laten bellen maar dat maakte ook geen indruk. Ondertussen heb ik dat wel verwerkt maar droom wel nog zeer regelmatig over hem. En ik heb vooral medelijden met zijn vrouw nu. En als ik op plaatsen kom waar ik weet dat hij er ook zou kunnen zijn ben ik echt niet op mijn gemak.
Ja, ik heb zelfs ondergedoken gezeten. 10 jaar later kwam hij in het nieuws, hij had iemand vermoord en zit nu een gevangenisstraf van +10 jaar uit…
Ik geloof best dat zoiets echt zijn sporen na laat. Ook de angst dat het elk moment toch weer kan gaan beginnen lijkt me echt heel naar. Je vraagt je af hoe zijn nieuwe partner zoiets dan volhoud he.
Ja, tot aan dat hij naast me kwam wonen + inbreken en 's nachts aan mijn bed staan aan toe. Ben ergens anders gaan wonen en de hele buurt heeft mijn nieuwe adres niet gekregen. Dat hielp. Hij werd ook weer 3 maanden opgesloten toen ik ging verhuizen, dus ik was spoorloos toen hij weer vrij kwam.
Ja. Het was een nogal vreemde jongen, beetje wereldvreemd type. Zo'n outsider. Ik deed altijd gewoon aardig en daarom had hij zich in zijn hoofd gehaald dat we zouden gaan trouwen.. Hij wist achteraf precies waar ik wanneer geweest was. Hij had het allemaal opgeschreven en toen kreeg ik dat "verslag". Ik vond dat toen echt super bedreigend. Hij had me gewoon maanden lang elke avond gevolgd. Ik ben toen verhuisd, maar als ik weer een keer daar in de buurt was dan wist hij dat direct en dan zat hij altijd overal waar ik kwam.
Ik heb een keer als tiener iets vaags gehad. Ik werd gebeld door een onbekend nummer en dat was een buitenlandse man, hij sprak slecht Nederlands maar ik had opgenomen met mijn naam. Hij belde een paar keer de volgende dagen met onbekende nummers dus ik nam elke keer op. Ik was 13-14.. en toen zat ik in de bus, werd weer gebeld. En toen nam ik boos op en toen zei diegene "jij reed net voorbij he Feather, ik zag je wel zitten hoor". Toen ben ik naar huis gerend, deur op slot gedaan en het aan mijn vader verteld. Die heeft mijn telefoon overgenomen en ja hoor, hij belde die avond weer. Toen nam mijn vader op met: "blabla van blabla van de politie van regio blabla. Wij hebben deze telefoon ontvangen met een melding van stalking van een minderjarige. Uw nummer wordt op dit moment getraceerd." Of iets in die trant. En ik weet niet of diegene het geloofde of dat ze schrokken dat mijn vader op nam maar nooit meer wat gehoord En ik ben nog jaren gestalkt door mijn ex constant berichtjes sturen of midden in de nacht bellen met hoeveel ze me miste
Ja dat geloof ik meteen... Ik vond het al super heftig om, nadat het uit was met mijn ex, een rapport te lezen waarin oa stond dat hij ook veroordeeld is voor verkrachting etc. En toen ik bij de praktijkondersteuner kwam en die zei 'je moet je beseffen dat je tijdens de mishandeling vermoord had kunnen worden'. Toen ik al sh*t ik ben idd heel goed weggekomen. Dus kan me goed voorstellen dat het voor jou helemaal super heftig was.
Ja inderdaad, ik was ook gewoon echt nog wel heel erg jong toen. Nu zou ik het misschien wel beter kunnen afkappen, of gewoon echt een aanklacht indienen. Ik heb ook echt heel lang geen mannen meer vertrouwd en geen relatie meer durven hebben daardoor. Elke keer zonder een dat zijn woorden weer door mijn hoofd, je bent een hoer, en als ik dan verliefd werd dacht ik echt van ja zie je wel, hij heeft gelijk. Toen ik stage deed in het ziekenhuis kwam er eens iemand binnen met dezelfde naam op mijn afdeling, wat een stress was dat. Het was gelukkig iemand anders. Hij heeft na mij nog enkele relaties gehad maar weet niet of hij ook zo deed toen ze eindigden. En nu is hij enkele maanden getrouwd. Ze mag hem hebben