Omdat hier best wat hondeneigenaren zitten wil ik dit toch even kwijt. Gisteren heeft onze lieve labrador van 5 jaar een epileptische aanval gekregen, zo ontzettend naar. Hij lag heerlijk in zijn mand en ineens stapte hij er heel raar uit, verkrampt en stijf, ik dacht eerst dat die even moest uitrekken en hij liep een soort sluipend naar onze tuindeur. Ik ben snel naar hem toegelopen omdat ik dacht dat die moest braken want dan gaat die ook altijd bij de deur staan. Direct zag ik al dat dit anders was, hij viel opzij en gelukkig kwam mijn man net thuis en heb ik hem naar buiten gelaten en daar zakte die volledig door zijn poten, is tegen de schuur aangevallen, mijn zoon heeft hem bij zich genomen om hem veilig te houden en toen zakte het binnen een paar minuten af en stond die weer rechtop en aan het kwispelen. Gewoon weer zijn oude zelf, ik herkende dit vrijwel direct als een epileptische aanval, ik sprak gisteren met een goede kennis en die zei direct dit is epilepsie. Haar labrador kreeg het op die leeftijd ook voor het eerst en ik er gewoon oud mee geworden maar ik ben er toch zo van geschrokken. We gaan sws naar de dierenarts en ik heb op internet gelezen en dit vond ik redelijk geruststellend maar toch moet ik er niet aan denken dit nog eens mee te maken. Meer hondeneigenaren die dit hebben meegemaakt met hun trouwe viervoeter?
Jeetje zeg, dat is schrikken! Ik weet dat het, vooral bij labradors, erfelijk kan zijn. Dus als ik jou was zou ik sowieso de fokker op de hoogte stellen en vragen of het ook al is voorgekomen bij andere honden uit het nest. Verder weet ik dat honden, met de juiste medicatie, er prima mee kunnen leven. Maar instellen op de juiste medicatie schijnt soms wel lastig te zijn. Sterkte!
Hier hadden we een hond met epilepsie en dat is helaas niet goed afgelopen. Het begon met een enkele aanval. Drie kwart jaar later kreeg hij de volgende aanval. In overleg met de da zijn we toen nog niet gestart met de medicatie. Na een paar jaar werden de aanvallen frequenter. Ongeveer eens per kwartaal. Daarna gestart met medicatie en dat leek even goed te gaan. Na een tijdje kwamen de aanvaller vaker en zaten we al op eens per maand. In de laatste weken ging het ineens snel. Hij kreeg ineens 2-3 in 1 week. Hij kreeg eigenlijk geen tijd meer om te herstellen. We waren toen al in overleg om wellicht er een einde aan te maken. We kregen het niet op orde met medicatie. Die beslissing werd iets eerder voor ons genomen. Hij stond op met een aanval en kreeg die dag meerdere. We hebben hem uit zijn lijden verlost. Maar dit is natuurlijk niet de standaard. Epilepsie kan goed behandeld worden. Sterkte iig.
Wat een verdrietig verhaal en zo heftig. Ik hoop zo dat dit eenmalig blijft. Vandaag is die weer net zo druk en ondeugend als altijd. Ik kan dat beest echt nog niet missen. We gaan uit van het beste. Dankje voor het delen van je verhaal.
Ja ik ga dit sws melden bij de fokker maar eerst ga ik met de dierenarts in gesprek. Hopelijk blijft het voorlopig hierbij.
Heftig om mee te maken! Met onze vorige hond (Amerikaanse Bulldog) is het helaas niet goed afgelopen. Het begon met af en toe shaken head syndroom, waarbij ze een soort schudaanval met haar kop kreeg. Nog niet erg verontrustend, goed mee te leven. We hadden haar net een jaar of 3 (uit asiel geadopteerd toen ze 2 was). Toen kreeg ze soort absences af en toe. En een week later 2 heftige aanvallen achter elkaar. Noodmedicatie gestart, rustig gekregen. Maar diezelfde nacht weer 20-30 aanvallen. Ze was toen eigenlijk 'hersendood'. Liep tegen je aan, zag niets meer. Besloten in te laten slapen. Hoop voor jullie dat het een eenmalig iets is, niet fijn om mee te maken...
Mijn vorige hond kreeg het rond een jaar of 5. Die voelde het aankomen. Kwam dan altijd bij m'n zitten met hoofd op m'n schoot. Terwijl hij me aan keek verstijfde hij. Hij raakte dan vaak in paniek omdat.hij niet kon lopen. Was net bambi op glad ijs. Er is toen bloedonderzoek gedaan om te onderzoeken op bepaalde stofjes. Om te kijken of bepaalde waardes van organen goed waren. Bepaalde organen kunnen epilepsie veroorzaken wanneer er wat mis is. . Hij heeft het later nog een paar keer gehad. Is ingeslapen voor een andere reden. Nooit medicatie gehad. Ik heb na de eerste aanval op advies van anderen met hond met epilepsie en de dierenarts wel gewacht met nieuwe entingen. Lichaam heeft toch een beetje een knal gehad en entingen kunnen het ook trickeren. Vanaf toen heb ik deze hond ook niet meer continu laten enten en ook niet preventief vloorinmiddel.. De toevallen werden stukken minder. De hond die ik nu heb heeft ook 2x aanval gehad. Er is bloedonderzoek gedaan en een scan om tumoren uit te sluiten. Ben Op advies van dierenarts ook niet meer continu gaan vaccineren. Is toch gif en bij bepaalde vaccinaties niet nodig om elk jaar te herhalen. Is vaak 2 jaar of langer werkzaam. Ik laat m'n hond sindsdien titteren om te kijken of vaccineren nodig is. Nu om de paar jaar een vaccinatie en de aanvallen zijn tot op heden gestopt. Heel apart.
Onze kat (bij ouders) en hond (bij vriend) hadden het. De hond heeft er pilletjes voor gehad en is nog oud geworden. De kat kreeg geen medicatie, was al oud, maar is er op een gegeven moment in blijven hangen en in coma geraakt. Die hebben we in moeten laten slapen.
Mijn hond heeft het ook gehad. Nooit medicatie voor gekregen, omdat het niet frequent was. Ze is oud geworden. Maar wat waren die aanvallen zwaar. Zó ontzettend veel angst. Het duurde altijd maar even, daarna was ze weer zichzelf. Sterkte, het doet zo ontzettend veel pijn om te zien
Wat een heftig verhaal. Ben nu ook de hele dag zo allert op alles wat die doet. Ik hoop dat dat straks wat minder wordt.
Ja ik word er nu ook nog naar van als ik eraan denk hoe die gisteren zo bang was en gewoon omviel. Hij is vandaag ook heel erg aanhankelijk. Continue bij ons willen liggen en slijmen
Onze labrador had het ook. Zo zielig en naar. Maar is er gewoon oud (12) mee geworden, zonder medicatie. De aanvallen waren niet heel frequent.
De hond (jachthond) uit mijn jeugd heeft het ook gehad toen ze al een stuk ouder was ik denk vanaf een jaar of 9. Dit is wel 20 jaar geleden dat dit speelde. Zij kreeg er medicijnen voor maar met de tijd moest de dosis worden opgebouwd omdat het steeds minder goed werkte. Uiteindelijk heeft mijn moeder haar een keer 's ochtends vroeg beneden aangetroffen tijdens een aanval. Ze lag op haar zij met haar poten te trappelen En er waren al helemaal Krassen in het parket gekomen dus waarschijnlijk lag ze al een tijd. Mijn moeder is naar de spoed dierenarts gereden en al die tijd bleef ze maar in de aanval zitten. De dierenarts zei, ik kan haar nu wel eruit gaan trekken met heel zware medicijnen maar de vraag is hoe ze eruit komt dus we kunnen haar misschien beter nu laten inslapen. Ze was toen 11, vond het zo erg. Maar goed dit is wel al 20 jaar geleden met een oudere hond. Sterkte hopelijk valt het bij jullie mee!
Wat enorm zielig zeg. Ik hoop dat we hier niet deze scenario's gaan krijgen, lijkt me zo heftig. Hij is nu echt helemaal zijn oude zelf en ik hoop dat het heel lang zal wegblijven. Bedankt voor je reactie.
Ik hoop dat het hier ook zo zal zijn. Weinig aanvallen zodat medicatie niet nodig is en hij gewoon lekker oud kan worden. Nooit geweten dat dit veel bij labradors voorkomt. Ben er nu veel over aan het lezen op internet.
Wij hadden dat met onze golden retriever. Bij haar kwam het vaker als het te warm werd. Zelf bleef ze ook liever in de koelere plaatsen in huis of tuin en we lieten haar ook niet meer uit in volle hitte in de zomer. Als ze dan toch mee moest in de auto dan stopten we een keer of 2 waar zoveel mogelijk schaduw was zodat ze daar even kon afkoelen en we gaven haar dan ook water dat niet ineens te koud zou zijn.