Hoe eenzaam ik me voel, ook al heb ik mensen om me heen. Soms voelt het alsof ik stik, zo eenzaam. Maar ik vertel het aan niemand.
Niet op mij aansluiten dan maar...gaat iets teveel af tegelijk. Mn schrijfstijl is al lastig genoeg te volgen, laat staan als t gedachtenpatroon gestuurd wordt.
Ik neem juist een dag vrij om de klusjes te doen waar ik me al zolang aan erger. Wil mn man dan ook niet in mn buurt hebben zelfs al houdt hij zich wijselijk op de achtergrond. Stilzitten, ik snap niet hoe mensen dat kunnen. Ja met breiwerk of haakwerk lukt t me dan nog nét. Maar ik kan heerlijk prutsen om een lamp weer te repareren en dat kwalificeert dan ook als me-time, mits ze me allemaal met rust laten. Ik laadt geregeld mn telefoon bewust niet op als mn man thuis is. Als er wat is bellen ze hem maar. "Oh mn batterij was leeg"
Dat ik wel een lichte voorkeur heb voor 1 van beide kinderen. Ik hou van beide evenveel en ben dol op ze, maar de 1 geeft mij meer energie terwijl de ander mij vaker meer energie kost.
Dat ik me helemaal niet zo volwassen voel.... inmiddels 46 jaar en sommige zaken nog steeds niet op orde hebben zoals alle “grote mensen” hebben.
Zulke dingen ‘mag je niet zeggen’ eigenlijk maar ik ben blij dat jij het wél doet. Ik denk namelijk dat dit vaker voorkomt en niet omdat je van de één meer houdt, maar dat iemand het niet durft te zeggen, bang voor reacties die je afmaken. Ik snap wel wat je bedoelt. Ik hou van Ies en Luc evenveel maar Luc lijkt zoveel op mij en is wat baldadiger dan Ies. Geen zeikerd. Iets dat Ies (iets met pré puber ) héél goed kan. C kan beter met haar dan ik op bepaalde momenten. Dus nee, ik hou niet minder van haar maar Luc en ik kunnen het allemaal zo makkelijk met elkaar en hebben geen woorden nodig of zo. Snap je het?
Dat ik zo’n slechte relatie heb met eten, als in, ik eet zoveel (emotie eter) en zo ongelukkig ben daardoor. Ik wil er echt wat aan doen, maar geen idee hoe of wat. Ik heb een beetje overgewicht, maar niet heel veel, waardoor mensen het ook niet achter me zouden zoeken denk ik. Ik eet/snoep ook veel stiekem. Het lucht wel op om het zo anoniem te kunnen delen.
Ja dat snap ik je hebt je kind dan wel gemaakt en gebaard, je hebt weinig te zeggen over hoe de karakters matchen met die van jezelf. Ik heb het ook tegen de orthopedagoog gezegd en de reactie? 'Ik snap je volledig, is heel normaal' Ik had zelf ook een voorkeur voor een ouder. Mijn vader was echt mijn maatje, mijn wereld. Ik was altijd bij pa, juist met ouder worden. Ik zou ook liever met mijn zus een maand op reis gaan, dan met mijn broer. Mijn moeder en mijn oudste zijn 2 handen op 1 buik. Die passen zo goed bij elkaar
Herkenbaar hoor, ik hou ontzettend veel van m’n dochters, maar ik begrijp de jongste gewoon veel beter omdat ze zo op mij lijkt. Man heeft dat met de oudste.
Dat ik iets niet teruggebracht heb naar de Sjonge wat naar. Dikke knuffel voor jou. Heb je een idee waar het vandaan komt? Geen aansluiting? Of mis je bepaalde mensen enorm?