Eerlijk gezegd vind ik dat mijn financiële situatie C ook geen reet aangaat. Zolang hij en ik ieder €1500 op de gezamenlijke rekening storten en we daar alles van kunnen betalen (hypotheek, boodschappen, kleding kinderen, verzekeringen auto’s) hoeft hij niet te weten wat ik met de rest van m’n kleine €2500 euro op m’n eigen rekening doe. Ik doe er geen geheime dingen mee hoor met m’n geld maar hoezo moet hij weten dat ik voor €200 kleding koop per maand of voor €200 naar m’n favoriete winkel ga. Bij wijze van spreken dan. Het zijn geen grote geheimen waar m’n geld heen gaat en al bestel ik een gigolo eens per week, hij hoeft m’n rekening niet te zien. En dat heeft niks met vertrouwen te maken. Het is van mezelf en daar ben ik door schade en schande wijs door geworden. Andersom hoef ik het van hem ook niet te weten waar die paar duizend heen gaat die hij overhoudt.
Ik sta daar heel anders in. Ik hoef het niet tot op de cent te weten, maar als hij iets uitgeeft hoor ik het wel graag. Gaat niet om twee tientjes oid natuurlijk. Maar ik vind het wel belangrijk dat ik een man gekozen heb die financieel stabiel is en goed met geld om kan gaan. Als dat dus niet zo zou zijn of dat zou in de toekomst veranderen, dan wil ik dat wel graag weten. Zeker nu er een kindje in het spel is. Ik kijk niet op zijn rekening en hij niet op de mijne, maar wij vertellen elkaar altijd wat we kopen en hoe duur dat is.
Oja, ik was nog wat anders aan het typen. Dat ik iets niet terug gebracht heb naar de bieb en bij hoog en laag heb volgehouden dat het al ingeleverd was.
Hier hetzelfde hoor, m'n partner is geen kind meer. Het boeit me niet zo lang we gewoon prima sparen verder en goed rond komen. Wil ook absoluut een en/of rekening. We hebben de rekeningen gescheiden behalve de spaarrekening. Een beetje vrijheid in wat je af en toe doet of koopt. Vertel ook niet altijd alles. Een beetje vrijheid graag.
Herkenbaar ... knuffel! Zo veel mensen om je heen, maar tóch eenzaam. Niet dat ik hele dagen down en depri ben, maar soms zo'n zwaar gevoel ofzo.
Maar tot welk bedrag wil je dat dan weten? Of is daar niets aan te hangen? Hebben jullie allebei een eigen rekening of apart, want als je er zo instaat zoals jij is één grote hoop qua geld dan niet beter? Ik denk dat als je allebei een eigen rekening hebt, het een must is om elkaar te vertrouwen hierin en je absoluut niet een misschien wat grotere uitgave hoeft te verantwoorden of te vertellen. Wij hebben dat bijvoorbeeld wel. Ik kocht bijvoorbeeld vorige week een jumpsuit van €168. C gaat echt niet vragen hoe duur dat ding is want hij weet dat ik wel gewoon het bedrag op de gezamenlijke rekening stort. Waarom zou hij dan moeten weten hoe duur het was? Hij vertrouwt me hierin en dat hebben we zo ook afgesproken in beginsel. En geen controle meer erna. Dat zou voor mij echt onveilig voelen in een relatie.
Voor mij gaat het niet zozeer om vertrouwen en controle, maar het geld kan maar 1x uitgegeven worden. Wij hebben niet een gelijk salaris, maar houden wel allebei hetzelfde bedrag per maand over waar we etentjes, kleding etc. voor onszelf van betalen. Dat is vrij besteedbaar om het zo te zeggen… klinkt wel zwaar zo. Onze spaarrekeningen zijn gezamenlijk, daar zetten we iedere maand geld op, als hij bijv een nieuwe racefiets wil kopen a € 1.800 euro, vind ik het fijn als dat in overleg gaat. Maar mijn nieuwe winterjas a €180,- die koop ik zonder overleg van mijn ‘zakgeld’. @M061987 benieuwd of het bij jullie ook zo werkt.
Bij ons gaat het ook op één grote hoop, we hebben 2 spaarrekeningen waarvan 1 een en/of rekening is daar gaan alle vaste lasten vanaf, een boodschappen rekening en we hebben beide een eigen rekening. Hier is de afspraak: je bent volwassen je hoeft niks te overleggen. Maar gek genoeg doen we dat dan wel, mijn man heeft laatst een nieuwe motor gekocht en dan moet ik hem overhalen om er één te kopen. Ik denk dat dat de constructie die je samen kiest bij je moet passen, het één is niet beter als het ander.
Maar, ik snap het niet of lees niet goed. Jullie hebben een gezamenlijke spaarrekening en allebei nog eigen geld (rekening) Van die spaarrekening koopt je man een nieuwe fiets maar je jas koop je van je eigen geld?
Ik weet het niet, misschien zit die eenzaamheid in mezelf ofzo? Ik heb goede vriendinnen, een fijne familie, maar dit zware gevoel overweldigd me soms ineens - dat we eigenlijk allemaal alleen zijn… je kan wel dingen van jezelf met anderen delen, maar dat je het toch helemaal alleen moet doen uiteindelijk. Misschien ook inderdaad dat ik volwassen ben, maar me echt niet zo voel. Soms is het alsof ik wacht op iemand die me bij de hand pakt en mee leidt naar waar ik naartoe moet. Ik denk misschien dat mensen soms daarin een soort troost en richting vinden bij religie? Misschien mis ik zoiets…
Mijn moeder zegt ook: je kan eenzaam zijn zonder alleen te zijn. Ik voel mij ook wel eens heel eenzaam in mijn relatie. En dat raakt je dan echt tot op het bot. Mam heeft een geweldig groot netwerk, maar de stilte van de dood van mijn vader kan oorverdovend zijn. En niemand die dat kan opvangen: precies wat je zegt, je moet het alleen doen. Ik kan ernaast zitten en ze kan zich tóch even ontzettend eenzaam voelen. Hele dikke knuffel voor jou!
eerlijk, ik heb dat ook. Toen ik zwanger was was ik al bang dat ik nooit zoveel van een 2e kind kon houden als de eerste. En ik hou zo zielsveel van haar maar mijn zoon is mijn grote trots toch wel mijn 1e keus. Dat zijn dingen die je nooit hardop uit zou spreken. Ik heb het gevoel dat D. Juist die voorkeur voor onze dochter heeft.
Bij ons is het geen vertrouwenskwestie of een 'ding'; we zijn allebei gewoon zo dat we dat uit onszelf doen. We hebben daar ook nooit over gesproken of afspraken over gemaakt. De enige afspraak die we hebben is dat we allebei een bepaald bedrag overmaken naar de gezamenlijke rekening voor alle lasten. Verder moet je dus zelf weten wat je met je geld doet. Nu geven we niet veel uit, dat scheelt misschien. Maar als man besluit dat hij iets van kleding wil kopen dan zegt hij dat eerst. Of eigenlijk met alles wel wat duurder is dan twee tientjes. Hij heeft deze week een nieuwe elektrische tandenborstel gekocht, ook dat meldt hij netjes . Het gaat hier gewoon zo en ik vind dat prettig. We zoeken er allebei niks achter maar als het zou ontbreken zou ik op de een of andere manier wel geruststelling willen in het feit dat mijn man nog steeds goed met geld om gaat. Maar sowieso zien we het aan onze spaarrekeningen als we de belastingaangifte doen elk jaar. Als dat minder is dan het jaar ervoor is er iets mis gegaan
Ja bij ons werkt dat inderdaad wel zo. Wij hebben dan wel onze eigen spaarrekeningen. Maar we letten inderdaad wel op wat we uitgeven want inderdaad: het kan maar 1x uitgegeven worden. Niet dat we zuinig moéten zijn, maar we wíllen het. Zodra mijn man roept: ik heb zin om geld uit te geven (dat doet ie soms ) dan zeg ik daar ook wat van. Want dan heeft hij het namelijk over grote bedragen. Dan benoem ik dat ie niks nodig heeft en dat er bijvoorbeeld een grote rekening aankomt voor zonnepanelen etc. Net wat er dan speelt. Tuurlijk, als hij daarna nog steeds een groot bedrag wil uitgeven moet hij dat zelf weten. Meestal resulteert het in een weekendje weg wat hij geboekt heeft dus het is ook wel weer leuk hahaha. Maar zonder gein, ik hoef echt niet te weten dat hij nieuwe snaren voor z'n gitaar koopt. En dat zegt hij ook niet, maar dat zie ik dan weer zodra het pakketje binnenkomt. Dus hoe je het ook wendt of keert, linksom of rechtsom weten we heus wel van elkaar wat er uit gaat. Duurdere aankopen vertellen we aan elkaar en de minder dure aankopen zien we op tafel liggen bij thuiskomst
@GossipGirlxoxo denk dat we dat allemaal wel min of meer hebben hoor, we zeggen t alleen nooit hardop en proberen dat ook zo ver mogelijk weg te duwen uit vrees dat een van de kinderen t merkt. Ik heb meer met R dan met G, man idem. Komt puur door t karakter. G trekt je hoofdzakelijk leeg (al vanaf mini af aan), R niet. Lig nu weer op de bank beneden (sliep op zolder), want G had weer wat (en die slaapt nu op de andere bank verder). Hier kwalificeert t niet als geheim, mn man en moeder weten t namelijk.
Ja, we hebben: - gezamenlijke betaalrekening (voor de vaste laten) - gezamenlijke spaarrekening (met diverse potjes) - beide een eigen betaalrekening (zakgeldrekening) De ‘zakgeld’ rekeningen gaan iedere maand op, de spaarrekeningen zijn voor de grote uitgaven. Zo’n zakgeldrekening helpt mij ook om een budget aan te houden per maand voor kleren, etentjes met vriendinnen etc. Ga ik dat van de ‘grote’ hoop doen, dan is het helemaal iedere maand op.
Hier ook grote hoop met spaarrekeningen en ik kwam er pas voor het eerst achter dat het lastig kan zijn. Wilde voor de vakantie voor D. Een Ferrari huren voor 1 dag in Italië. Dat bedrag zou hem opvallen en ik wist geen smoes. Uiteindelijk zoon dat laten betalen en hem het cash terug gegeven uit mijn vakantie potje. Toen dacht ik voor het eerst in 23 jaar apart had toch handig geweest.