Ik was blij dat ik ingeschreven stond. Dat heeft er voor gezorgd dat ik tijdens de scheiding binnen een maand een woning had.
Hier willen ze het systeem omgooien waardoor het dus niet meer zou kunnen. Daar is enorm veel bezwaar tegen gekomen, want in principe zit je niemand in de weg met enkel een inschrijving. De woningnood wordt er niet meer of minder door. In theorie betekent het enkel dat woningbouwverenigingen het signaal krijgen dat ze meer woningen moeten bouwen omdat er ten aanzien van de totale aantal ingeschrevene te weinig woningen zijn. Iets wat even goed telt voor het aantal actief woningzoekende, anders waren de wachttijden niet zo exorbitant lang. Er zijn in het verleden teveel woningen verkocht danwel gesloopt om er minder of duurdere woningen voor terug te bouwen in de lage en middel lage huur. Er wordt al jaren gewaarschuwd naar woningbouwverenigingen daarvoor, ze hebben er alleen zelf niet op ingezet. Het heeft dus niks te maken met het aantal totaal ingeschrevene, het aantal actief zoekende is al groter dan het aantal woningen wat beschikbaar is.
Ik sta al bijna 17 jaar ingeschreven bij de overkoepelende huurorganisatie van mijn gemeente en de gemeenten erom heen. Niks raars aan, het zal mij niet gebeuren dat ik met 2 (straks 3) kinderen nergens heen kan mocht ons huwelijk ooit klappen. Niet dat ik dat denk, maar niemand kan in de toekomst kijken. Hier doet dat niks met de wachtlijsten aangezien ik niet reageer en er geen gebruik van maak. Mocht ik er gebruik van maken, dan sta ik in ieder geval lang genoeg ingeschreven om snel een huis te kunnen huren en heb ik daar ook recht op, ik heb er immers al die jaren voor betaald. Ik denk overigens dat ik echt geen geheimen voor mijn man heb. Hij weet alles van me en kent me door en door. Zou ik er wel één hebben waar ik mee zou zitten, dan ziet hij dat meteen aan me. Heel saai, maar ik kan echt niets bedenken
Ik heb mezelf opnieuw ingeschreven nadat ik op mijn 22e mijn eerste huurwoning had. Gewoon... omdat je nooit weet waarom. Paar jaar later gaan samenwonen met mijn toenmalige vriend. We hebben ons toen samen ingeschreven. En daar was ik 3 jaar geleden heel blij mee toen wij na 12,5 jaar besloten uit elkaar te gaan. Ik had binnen 3 maanden een huis! En ook nu mezelf gelijk weer ingeschreven. Altijd doen zou ik zeggen!
Waar ik ingeschreven sta kom je na 3 jaar in principe nog niet in aanmerking voor een huis. Gemiddelde tijd is 5 jaar geloof ik..
Wat fijn dat ie er weer is Ik heb geen geheimen. Of beter gezegd. Niemand mag van mij weten dat ik ze heb
Hier 15 jaar wil je echt snel aan de beurt komen! En als je een huis hebt geaccepteerd mag je pas na 10 jaar weer meedoen met reageren. Ik heb een koophuis en sta dus wel al 17 jaar ingeschreven, maar al zou ik nu op een huis reageren dan sta ik nog steeds niet per definitie eerste. Er zijn altijd mensen die vanwege speciale redenen voorrang hebben.
Ik sta ook al 22 jaar ingeschreven! Vanaf dat ik 18 werd maar nog nooit gebruik van hoeven maken. Nu ben ik afgelopen jaar gescheiden en ik mag nog 2 jaar in ons koophuis blijven wonen maar daarna moet ik "iets". Of hem uitkopen of een ander huis huren of kopen. Heb ik in ieder geval iets achter de hand! Hier is t gratis overigens!
Ja is geen geheim hier haha Ik vind het ook heftig, maar dat is denk ik ingevoerd vanwege de lange wachttijden. Je inschrijftijd geldt wel meteen na die 10 jaar, dus mocht men dan willen verhuizen dan kan dat op zich wel vlot denk ik.
Wow, dat is wel heel fijn! Ik stond 12,5 jaar ingeschreven en was 6e voor het huis dat ik eindelijk toch kreeg.
Ooooh verdorie ik was er gisteren niet. En blijkbaar was er weer eens ouderwets wat te doen hier. Nu vraag ik me af of er een relletje was en er popcorn werd uitgedeeld. Maar dat is natuurlijk niet zo cool om te zeggen..
Wat mag niemand van me weten? Nou 'mag niemand weten' maar in deze tijd word je er niet altijd door begrepen of klinkt het ouderwets?. Ik zou eigenlijk liever thuisblijfmoeder zijn. Ik werk wel en vond mijn werk altijd leuk, tot ik kinderen kreeg. Nu vind ik het opzich nog steeds leuk, maar ik krijg regelmatig een punthoofd van al het geregel. En ik werk maar 2 dagen. (En heb 2 kinderen van 4 en 1) Ik ben gewoon graag thuis en verveel me geen minuut. Ben graag bij de kinderen en ervaar het werk soms juist als een druk. Als de jongste 4 is en de hele week naar school zou gaan, zou er wellicht wel weer meer ruimte in mijn hoofd zijn voor werk.