Ja ik hou heel veel van ze hoor, ik zou ook zeker niet meer zonder ze willen! maar ik vind het best zwaar en je word erg beperkt. Maar misschien komt het ook wel omdat ik al 11 jaar in de kleine kinderen zit en dat gewoon best wel zat ben. het zal straks als ze groter zijn weer een stuk makkelijker worden
Ik snap dit wel, en toch ook niet. Het is inderdaad sociaal gezien best een gewoonte. Heel toevallig, als je het niet erg vind, een kleine situatie die ik afgelopen dinsdag mee heb gemaakt met een collega. Ze is echt net een paar dagen uit elkaar met haar man, verhuisd, druk druk. Dinsdag hadden wij een etentje van werk. De meeste dronken maar waren met OV. Ik heb echt een hele sterke mening over drank en rijden, laat ik dat aangeven. Deze meid had inmiddels al 5-6 wijn op en ik sprak haar aan over hoe ze naar huis zou gaan (30 min snelweg). Ze zei, ik bel een taxi en laat iemand anders mijn auto ophalen. Toen ik daaop doorvroeg en een (wel gemeend) enigzinds grapje maakte dat als dat niet zo was ik haar autosleutels af zou nemen werd ze heel vijandig. En zei in de groep hard op (ze is Engels). "Please mind your own business. I'm a grown woman with 2 kids I am well capable of makig my own decisions". Ik stond op het punt weg te lopen, vond het echt niet kunnen zo een een reactie. Mijn intenties waren lief en goed bedoeld. Moet wel zeggen dat ik mezelf altijd erg bekommer om mensen en mezelf altijd verantwoordelijk voel. Daarnaast, niet dat ze het zo zou bedoelen, voelde ik mezelf heel klein worden. Want omdat ik geen kinderen heb, ben ik niet volwassen genoeg ofzo? Terwijl ik je echt mega onverantwoordelijk vind op deze manier. Ik bedoel, als je voor de rechtbank staat nadat je beschonken een ogeluk heb gehad zeg je dat toch ook niet. Of als je kinderen zonder ouders opgroeien omdat jij dit vond. Anyway, blikken werden even vermeden. Ik haalde het later aan door te zeggen dat ik het goed bedoelde en ja ik ben mensen verloren door drank en drugs achter het stuur en maar wilde het ijs breken met uitleg over mijn intensies. Zegt ze vervolgens: Do not project your past experiences on me, I'm fine... Iedereen kon dit horen, niemand zegt wat of grijpt in. Terugkomend op wat jij dus zegt over sociale kringen en enigsinds de acceptatie van alcohol en mensen welke waarschijnlijk ook met alcohol achter het stuur gaan zitten (bedoel niet jouw want dat weet ik niet) Vind ik dan weer erg lastig hoe "normaal" dat eigenlijk gevonden word. Edit: Lees in de tussentijd dat je wel meer wilt opletten e.d. en dat is natuurlijk al een stap voor jezelf
Ik snap je wel, met kleine kinderen word je ook gewoon heel erg geleefd. Mijn hart zou best nog wel een vierde kindje willen, maar mijn hoofd weet dat ik dat niet zou trekken. Het is ook wel weer fijn straks uit de kleine kinderen te zijn. Tuurlijk houd je zielsveel van ze en zou je niet zonder ze willen, maar je mag het best wel zwaar vinden. Het heet niet voor niks de tropenjaren.
Ik lees af en toe/genieten en nodig hebben in dezelfde zin en alcohol verdooft, dus kan het wel plaatsen denk ik. Het kan een cooping worden om met bepaalde gevoelens om te gaan (dempen bijvoorbeeld): speelt dit bij jou denk je een rol? (Ik wil geen aannames doen). Vind het al knap dat je bewuster drinkt en dit hier deelt. Kan je omgeving je helpen door het te delen? Ik zeg altijd: alcohol is de meest maatschappelijk geaccepteerde harddrug. Ga je hier alleen uitkomen denk je?
Ja het is ook zwaar, ik vond de baby periode easy peasy vergeleken met 2-4 jarigen. En als ze ouder worden krijg je weer zwemles, sport clubjes, kinderfeestjes etc. Maar heb dus mijn handen vol aan 2 dus ik doe alles eraan dat het er geen 3, 4, 5 worden ik kan dat gewoon écht niet aan.
Dit zou echt bij het bedrijf waar ik werk onacceptabel zijn, veiligheid speelt bij ons een grote rol. en dit is gewoon onveilig en onverantwoord gedrag. onbegrijpelijk dat niemand je hierin bij stond. en jij was by far dus de meest volwassen persoon aan tafel!!! laat je hierdoor niet weerhouden je mond open te doen voor wat jij denkt dat goed is. Dit is gewoon bizar!
Dat snap ik! Ik vind dat je daar best wat van mag zeggen. Wat vervelend dat ze zo rot reageerde. Heel eerlijk, met 2 wijntjes stap ik nog wel achter het stuur, maar anders gaan we fietsen of bestellen een taxi.
Dit stelt mij niet echt gerust (dat de babyperiode relaxter is dan vanaf een jaartje of 2: ik hoopte juist andersom).
Ja dat is wel weer zo, maar ik heb ook wel eens de gedachten; goh zonder kinderen of met 1 kind had mij ook wel lekker geleken. Maar ik zou het niet anders willen.
Ik zou daar echt mee stoppen. Waarom? Ik vind de ongelukken die veroorzaakt zijn met drank/drugs in het spel echt heel erg, die hadden voorkomen kunnen worden. Je moet er toch niet aan denken dat 1 van je kinderen daarvan het slachtoffer zouden zijn?
Baby's kunnen nog niet weglopen, met dingen smijten of een sterke eigen wil hebben ze kunnen wel (veel) huilen en met een huilbaby is die periode ook extreem zwaar. Maar mijn baby's waren gewoon heel makkelijk (vergeleken met nu) hahaha zal blij zijn wanneer de peutertijd achter de rug is pffft, zou er niet aan moeten denken om het dan nog een keer te doen.
Dat heeft er zeker mee te maken. We hebben altijd wel een lekker drankje gelust hoor, maar de laatste 2 jaar is het zeker erger geworden.
Is misschien ook afhankelijk van hoe je zelf bent hoor. Ik kan slecht tegen prikkels. En kinderen geven veeeel prikkels waardoor m'n energie eind van de dag helemaal op is.
Baas zat aan tafel. Ik heb dit veel vaker mee gemaakt. 1 x bij een Amerikaans georienteerd bedrijf waar je in de auto 24 uur verzekerd was, behalve bij, drugs, roken en alcohol. Welke veiligheid enorm hoog hadden zitten we dus ook elk half jaar cursussen kregen over hazzards. Als bedrijfsfeestje hadden we een wijnproeverij aan de zaak. Iedereen dronk het op iedereen met de auto naar huis inclusief baas. Andere keer, zelfde bedrijf, bowlen, zelfde. Baas had zeker 5 wiskey op. Hatsee achter het stuur.
Dat eigen willetje begint al aardig op te spelen: als ik het in mijn hoofd haal mijn telefoon af te pakken of de afstandsbediening of zijn neus te poetsen of niet snel genoeg de volgende hap eten geef: gillen! En smijten kan hij ook goed. En dan is hij 11 maanden. Dat beloofd wat
Precies de grootste reden waarom wij het er echt bij één houden. Dat lijkt ons verreweg het allermakkelijkst en minst vermoeiend .
Ik vind de kleutertijd het pittigste met prikkelgevoelige kinderen Dan komen ze van school en moeten ze nog ontladen.
Wacht maar tot de pubertijd als peuter kon ik hem nog lichamelijk aanpakken (optillen, in de houdgreep, ...). Nu hij 13 is is dat echt voorbij. Momenteel voelt dit meer als tropenjaar bij hem dan zijn eerste jaren