Geen vrienden/ vriendinnen

In heb geen tips, maar je verhaal is zo herkenbaar. Probeer je er dus niet voor te schamen.

Ik ben dan niet eens verhuisd, maar altijd vriendinnen gehad van school/studie en vanuit het paardrijden en na school/studie zijn die vriendschappen verwaterd en datzelfde is gebeurd met de paardenvrienden sinds ik geen paard meer heb.

Ik heb nog niet echt een andere sport gevonden die ik leuk vind en waar ik mensen leer kennen.
Heb nu wel met een moeder op school een goede klik dus wie weet wat daaruit voortvloeit.

Merk ook vaak dat andere mensen juist wel al vrienden hebben en je daar niet tussen komt om het maar zo te zeggen, misschien ook omdat ik ook introvert ben en wat meer de kat uit de boom kijk.
En mensen lopen helaas ook niet met een bordje rond dat ze op zoek zijn naar vrienden

 

Introvert zijn maakt het er inderdaad niet makkelijker op. Ik dacht dat het 'later' makkelijker zou worden. Maar helaas. Ik word over een paar maandjes 35 en het lijkt juist moeilijker te zijn geworden.

 

Heb je al eens op internet gekeken,vriendinnenonline.nl bijvoorbeeld?

 

Ik herken het wel. Had een 'goede' vriendin. Maar dit kosten mij ontiegelijk veel energie wat niet wederzijds was. Haar er op aanspreken liep uit op een enorme ruzie. En dat is precies het probleem. We vallen terug in een oud patroon waar bij ik over me grenzen gaat om haar te please. En als dit niet doet word me van alles verweten.

Nee geen behoefte meer aan. Dus het is goed zo.

Ik spreek wel veel anderen moeders van school heb digitaal een hoop 'mensen' wie ik spreek over bepaalde dingen. Dus het is ook niet zo dat ik helemaal geen vrienden heb. Ben ook introvert en een loner, mijn man overigs ook. Dus zitten ook niet te wachten op een huis vol vrienden. Maar af en toe afspreken met 'vrienden' kan zo leuk zijn

 

Wij hebben ook niet veel vrienden. En eerlijk, ik vind t prima. Wij waren altijd degene die anderen uitnodigden, bij ons bbq, bij ons spelletjes, bij ons kerst, bij ons oud en nieuw.

Dan kregen we in de zomer weer appje " yooo zaterdag weer gezellig bbq?" dan appte ik terug "gezellig! Moeten we iets meenemen? Hoelaat moeten we er zijn? " en dan kreeg ik terug :" nee, bij jullie"

Wij werden bij anderen noooooit uitgenodigd en na 9 jaar was ik er klaar mee. Heb ze niet meer uitgenodigd en contact verwatert. Dikke prima

 

Heel herkenbaar. Gelukkig heb ik er geen nood aan en als ik eens bevriend raak met iemand, dan weet ik echt niet hoe een gesprek in stand houden.
Nu heb ik bij mijn nieuwe baan een collega waar ik het goed mee kan vinden (maar ook echt alleen op werk), maar die is nu tijdelijk uitgevallen door ziekte en een andere collega die ook buiten het werk met haar omgaat zei dat die eerste nu tijdens haar ziekte bij mij thuis even langs wou komen om iets te drinken. En sinds ik dat heb gehoord heb ik steeds stress, want waarover ga ik het met haar hebben, hoe snel komt ze,hoe lang zou ze blijven, hoe moet ik haar vermaken. Dus ja, geen vrienden hebben herken ik heel goed, als introvert ook nooit echt vrienden gehad (rus weet ik ook niet hoe vriendschappen te onderhouden), liep altijd maar wat mee met zus en haar vriendengroep. Maar hoe ouder (35j.) ik word, des te minder ik er ook nood aan heb.

 

Dit herken ik zo erg!

 

Lijkt me zo lastig! Ik ben zelf enorm extrovert en maak heel makkelijk contact, maar nieuwe vrienden maken in de dertiger jaren is gewoon ontzettend lastig. Ik spreek zelf vaak met mensen af die ik ken via sportclubjes, werk of via andere vrienden. Maar toch komen daar vrijwel nooit vriendschappen uit.... De meeste mensen zijn niet zo initiatiefvol en nadat ik 2x iets heb voorgesteld ligt de bal bij hen en dan komt er eigenlijk weinig uit. Veel mensen hebben al vrienden en niet zo een behoefte aan energie steken in nieuwe mensen leren kennen. Meeste vrienden die ik heb komen nog uit mijn middelbare schooltijd en studententijd...

Wat ik je wel wil meegeven als tip: misschien lid worden van een sportclubje? Heb zelf mom in balance gedaan en hele leuke mensen ontmoet! Al zijn hier ook niet echt vrienden uit voortgekomen, maar wel een aantal gezellige koffiedates. En anders inderdaad via internet? Ik denk dat er heel erg veel mensen in hetzelfde schuitje zitten namelijk!

 

Ik heb best veel vriendinnen, zowel van vroeger als vriendinnen die ik de laatste jaren heb leren kennen. Bijvoorbeeld bij de zwangerschapscursus van de oudste, de zwangerfit gym van de jongste en twee moeders van school.

Bij mij gaat dat vanzelf, maar eigenlijk wel volgens een vast patroon: eerst maak je regelmatig een praatje als je elkaar tegen komt. Ik ben redelijk goed van geheugen dus als iemand iets verteld (gaan op vakantie, oma in het ziekenhuis oid) dan vraag ik daar altijd naar als ik iemand weer zie. Ik ben ook vrij open over mezelf, dat nodigt uit om over meer dan alleen het weer te praten. Niet dat ik meteen m'n diepste zieleroerselen op het schoolplein leg, maar als iemand vraagt hoe het is en ik heb een rotdag dan praat ik daar wel over in plaats van gewoon te zeggen "goed".

Als de kinderen samen spelen nodig ik (als het klikt) iemand uit voor een kopje thee bij het brengen of halen. En als iemand mij uitnodigt ga ik daar op in. Hoeft niet heel lang, gewoon 20-30 min. En als je dat regelmatig doet en het is gezellig kun je polsen of iemand het leuk vind om eens een kop thee te doen zonder kinderen zodat je ongestoord kunt kletsen.

Die laatste stap gaat altijd wel een flinke poos overheen hoor. Ik sprak iemand bijvoorbeeld al ruim 1,5 jaar op het schoolplein en bij speelafspraakjes voordat we een keer met z'n tweeën koffie gingen drinken. En het is ook een beetje spannend, misschien heeft de ander geen behoefte aan een volgende stap. Maar dan merk je dat ook, dat iemand niet zo enthousiast is en dan laat je het gaan. Voelt soms even ongemakkelijk, maar dat slijt weer.

Zo is hoe mijn vriendschappen van de laatste jaren zijn ontstaan, misschien heb je er iets aan. Succes!

 

Heel herkenbaar, ook weinig vrienden.
Ik heb 1 vriendin die ik 1 a 2 keer per jaar zie, en ook niet zo veel hoor. En daar stopt het dan wel mee. We wonen ook een uur rijden uit elkaar.
Toen ik nog woonde waarin gestudeerd had dacht ik wel een leuk vriendengroepje te hebben overgehouden aan mijn studie, maar afspreken met 5 mensen die allemaal met shiften werken bleek echt mission impossible dus dat ik ook langzaam doodgebloed.
En door zo lang ziek te zijn en altijd nee te moeten zeggen op uitnodigingen, wordt ik vb bij oude scoutsdingen ook gewoon niet meer uitgenodigd. Heel pijnlijk.
Gelukkig wonen we sinds een klein jaar weer in de buurt van mijn nicht, toevallig zijn we alle 2 na enkele omzwervingen terug naar ons geboortedorp verhuisd. Ik ben meter van haar zoontje, en we zien elkaar wel weer wat vaker nu. We hebben ook fijne buren van onze leeftijd en familie in de buurt.

Ik kan soms echt wel jaloers worden op zo foto's in op insta van vrienden die samen weg zijn of dingen doen. Maar langs de andere kant heb ik ook helemaal geen energie daarvoor om in grote groepen mee te doen en zoiets te onderhouden. Ik ben ook heel introvert en heb veel liever een 1 op 1 contact.

Dus als iemand nog vrienden zoekt in omgeving Belgisch Limburg, text me

Om vrienden te vinden zou je vb nog een cursus kunnen doen van iets wat je leuk vind, bakken, naaien, tuinieren, babymassage,... Dan kom je gelijkgestemde mensen tegen.

 

Verschrikkelijk irritant. Kijk ik vind het geen probleem om gezellig te barbecuen, spelletjes? Superleuk, maar het moet elke x bij ons, altijd. Begrijp me niet verkeerd, maar in de zomer zeker 3x barbecue met vrienden kost je gewoon minimaal 100 euro per keer, en het gaat me absoluut niet om het geld, maar om de achterliggende gedachte dat het elke keer op ons neerkomt en wij degene zijn die alles moeten verzorgen.

 

Mijn vrienden die ik op latere leeftijd heb gemaakt ken ik van de oudercommissie van het kinderdagverblijf, een sport, moeders van vriendjes van mijn kinderen, werk, buurtgenoten. Het start wel met initiatief nemen door iemand eens te vragen of ze een stukje samen willen gaan wandelen bijv of zin hebben om samen koffie te drinken. Sommige ouders bleven ook wel kletsen en koffie drinken na een speelafspraak. Dan merkte ik vanzelf wel of het klikte en vroeg dan of ze het leuk vonden om vaker af te spreken.
Dus als je iemand ontmoet waarvan je zelf denkt dat het leuk is om die eens beter te leren kennen of om daar eens mee af te spreken dan trek de stoute schoenen aan en vraag diegene.

 

Wat omschrijf je dit mooi! Ik herken ook veel. Toen ik ziek werd zaten mijn vrienden in hun stap leeftijd. Ik ben daar door veel sneller volwassen geworden dan zij. En daardoor elkaar ontgroeid.


Nu krijgen zij hun eerste kindjes, maar zitten we ook weer in een anderen levensfase dan zij. Zo jammer spreek ze af en toe wel.

Precies, en vaak word het ook zo gedaan dat je het in eerste instantie niet eens helemaal door hebt. En als je er niet in mee gaat hoeft het opeens niet meer, en verwaterd het.

 

Ik heb ook weinig vrienden. Ik heb 3 goede vriendinnen maar die wonen allemaal uren verderop, ik ben een paar keer verhuisd. Waar ik woon heb ik alleen maar wat kennissen. Veel heb ik laten verwateren of is verwaterd de afgelopen jaren. Vroeger had ik een rijk sociaal leven maar daar heb ik echt geen behoefte meer aan.

Ik zou hier graag één vriendin hebben, meer ook niet maar die heb ik nog niet gevonden. Ik ben ook erg introvert, en ik mis wel eens wat rode vlaggen ik vergis me dus wel eens flink in mensen, en ik merk ook dat de meeste mensen hun sociale leven wel established is en dan houdt t op.

De tips van muisje zijn goede tips!

 

Sowieso onbeschoft om jezelf zo ongegeneerd uit te nodigen. Ik had hetzelfde gedaan.

 

Nou inderdaad, al helemaal voor een bbq en jullie met al het werk of de kosten opzadelen.
Een 'hoi, komt het uit als we dit weekend op de koffie/borrel komen als we in de buurt zijn, we nemen wat lekkers mee' zou ik al heel anders vinden.

Ik ben ook introvert, heb ook geen behoefte aan een grote vriendengroep. Heb een aantal vriendinnen, eentje nog van mijn basisschool en de rest later leren kennen via clubjes, de kinderen enz.
Je aanmelden bij sport/vereniging/vrijwilligerswerk en jezelf opgeven als hulpouder op school kan wel helpen.
In de krant kun je ook kijken wat ze lokaal bieden aan activiteiten. Sommige plaatsen hebben ook kletsavonden of koffie-ochtenden voor moeders, maar vaak staan er ook cursussen op van de volksuniversiteit en weet ik veel wat.

 

Ook hier herkenbaar helaas,
Heb ook niemand behalve mijn man en zoontje. Soms is het ook echt behoorlijk eenzaam en soms kan ik er ook wel een beetje jaloers om zijn als ik zie hoe andere wel vrienden/vriendinnen hebben en dat ze samen leuke dingen doen met elkaar en de kinderen enz, maar goed vooral niet te lang in blijven hangen en kijken naar de dingen die je wel hebt. Een goede vriendin komt Hopelijk wanneer mijn zoontje straks ouder is en zelf vriendjes maakt en ik het dan misschien wel goed kan vinden met de mama van het vriendje/vriendinnetje van mijn zoon

 

Ik weet dat een collega wel eens gebruik maakt van de app Nieuwe mensen leren kennen (nmlk). Mensen zetten daar activiteiten op, inclusief een leeftijdsgroep en maximum aantal mensen. Je kunt je dan opgeven om mee te gaan. Zij is erg enthousiast. Wil natuurlijk niet zeggen dat je direct je nieuwe beste vriendin ontmoet, maar het is wel een ingang om mensen te leren kennen en leuke activiteiten te doen. En iedereen die meedoet zit op de een of andere manier in hetzelfde schuitje. Het zal wel afhankelijk van je woonplaats zijn, hoeveel activiteiten er zijn. Maar je kunt natuurlijk zelf ook eens iets organiseren (Alhoewel dat misschien wel spannend is, zeker als je introvert bent).

Zelf heb ik wel eens mee gedaan met Buddy to Buddy. Ik doe er nu niet veel meer mee (druk met werk/baby'd krijgen, enz.) Maar ik heb dit ook geadviseerd aan een vriendin die net was verhuisd naar een nieuwe woonplaats en het moeilijk vond om mensen te leren kennen. Zij heeft er leuke contacten aan overhouden en is geloof ik ook vrij actief bij het organiseren van activiteiten, waardoor ze nog veel meer mensen heeft ontmoet dan alleen haar buddy. Misschien eens kijken of dit ook bij jou in de buurt bestaat?

 

Ik ben een ambivert. Wat betekend dat ik me aanpas aan hoe iemand is.. ben in introvert geen probleem. Ben je extrovert ook geen probleem.
Ik heb ook niet echt vriendinnen. Ik had 2 maar allebij heb ik laten varen omdat de eerste niet hetzelfde deed wat ik boor haar deed. En de 2e liet me vallen toen ze een vriend kreeg.
Ik ben bijna 34 en het is ook lastig. Ik zou het wel leuk vinden.. maar waar vind je nu nog een leuke vriendin.
Ik heb mijn dochtertje en me man.. verder heb ik mijn zus die 1.5 uur verder woont.
Waar ben je naar toe verhuisd?. Het is als introvert wel erg lastig om contact te maken..