Ik ben de ene week 3 dagen en de andere week 2,5 dag van de 5 schooldagen thuis. En dan werk ik om de week een dag in het weekend. Man is 2 dagen bij de kinderen thuis. ( ik werk 21.14 uur en hij 24) Hij doet dan alles wat ik ook doe qua huishouden. Van de was tot de wc poetsen. En uiteraard alles voor/met de kinderen. Mijn collega met kleine kinderen is daar zeer verbaasd over. Haar man doet helemaal niks in het huishouden. Hoor ik helaas wel vaker
Tja, hier heel simpel, ik werk thuis dus draai er het meeste voor op. Hij werkt 2 dagen thuis, maar zit dan wel vaak in meetings, neemt wel wat kleine dingen voor zn rekening. Maar toen we de oudste kregen wist ik al direct dat ik nooit fulltime wilde blijven werken. Wij vonden het beiden prima dat mijn man gewoon 40 uur bleef werken. Ik klaag daar verder ook niet over hoor.
Dat verschilt toch per persoon. Mijn kinderen als baby's waren a piece of cookie. Niks geen tropenjaren, gewoon zo makkelijk te doen. Maar vanaf dat de oudste een jaar of 5 is hebben wij afwisselend en tegelijkertijd heftige dingen meegemaakt (en nog) met de kinderen dat het wel als 5 fulltime banen voelt. Ik wist dit ook.niet van te voren, had ik het wel geweten, dan had ik er serieus nog eens over na gedacht.
Klopt hoor, hier is het echt 50/50 en man kookt toevallig het meest omdat hij thuis werkt. Ik ben helaas nu al bijna een half jaar ziek (gelukkig lijkt het eindelijk weer beter te gaan) en iedereen maar vragen hoe gaat het thuis dan nou dat doet m’n vriend gewoon. Ja en de kinderen dan, uhm ja hoezo de kinderen dan…
Dat kan trouwens alsnog best een lange periode zijn bedenk ik me nu. Ik heb al 7 jaar lang minimaal 1 kind thuis overdag als ik zelf thuis ben, en dat zal ook nog 3 jaar zo blijven.. Dan heb je het toch al over 10 jaar lang met ‘maar’ 3 kinderen. Niet om zielig te doen, maar dat is niet een verwaarloosbaar poosje ofzo..
Ik vind het thuiswerken zónder de kinderen thuis uiteraard het fijnst. Met 4 thuis kan ik echt niet veel doen hoor als ze er allemaal zijn. Tuurlijk, als L en M op bed liggen en O is naar school, dan heeft man enkel mini O even om te vermaken. Dan heb ik rustig de tijd om wat te doen. Of ik sta vroeger op. Of ik doe nog wat als iedereen op bed ligt. Is er iets wat ik direct moet oppakken, ja dan zonder ik me even af. Maar zoals vandaag, lange kantoordag. File. Thuiskomen. Kids van de opvang halen. Bedritueel (wat gewoon intens is met 4 jonge kinderen terwijl je zelf moe bent). Dan nog even douchen. Laat eten. Godzijdank was man vandaag thuis en heeft hij de toiletten en vloer etc gedaan. Maar nu moet ik eigenlijk nog een was vouwen. Waar ik geen zin in heb en die ik morgenvroeg doe omdat ik thuis ben. Ik moet er niet aan denken om 4 kantoordagen per week te maken ofzo. Ik ben geen robot. Lijkt me vreselijk.
O dat ontken ik ook niet, maar moet eerlijk zeggen dat het in mijn omgeving niet de TBM zijn. Ik zeg niet dat het overal zo is, maar hier zijn het veelal de ouders die juist veel werken.
Oh, ja, ik ook hoor! Het is ook erg fijn om soms even jezelf te kunnen zijn, iets anders te doen. Heerlijk! Het is ook heel belangrijk om jezelf niet te verliezen. En kind heeft het altijd naar zijn zin op de opvang, dus zo erg is het allemaal niet.
Helaas weet je dat niet altijd van tevoren. Met mijn oudste twee vond ik over het algemeen het thuis zijn ook goed te doen, maar de derde is zo’n pittige baby dat het mijn kijk hierop wel compleet heeft veranderd. Had ik daarom nooit aan kinderen/een derde kind moeten beginnen? Ik denk van wel, het zal namelijk vast weer makkelijker worden en ik hou hartstikke veel van haar. Maar ja, nu vind ik het thuis gewoon best zwaar.
Oja ik heb het ook vaak genoeg als pittig ervaren toen ze klein waren en vooral als ze ziek of sjaggerijnig waren, driftbuien etc maar ik heb mijn moederschap nooit als een full time job gezien zoals in die quote staat. Ik vind dat echt zo overdreven
Ik denk dat het er helemaal aan ligt hoe je werk en privé balans is. Als je ‘maar’ 2 kindjes hebt en je werkt part-time en je deelt de zorg met je man, dan ervaar je dat denk ik heel anders dan wanneer je man 5 dagen van huis is en je zit alleen met een tweeling en een kleuter bijv. Dat hangt van zoveel dingen af. Als ik onze 4 kinderen even voor mezelf heb dan voelt dit soms op dat moment ook wel even als een fulltime job hoor. Het hele opstarten in de ochtend, hun ritmes en gewoon dat er continu 16 paar ogen nodig zijn vind ik echt wel pittig. Gelukkig ervaar ik dat als tijdelijk omdat wij echt wel een goede verdeling hier hebben en het echt samen doen (en een flexibele werkgever hebben), maar ik kan echt wel snappen dat moeders sommige momenten met kinderen even als een fulltime job ervaren.
Aanvulling: denk dat die ervaring ook heel erg leeftijdsgebonden is. Hele jonge kindjes zijn zo hulpbehoevend. Eenmaal uit de luiers en op school is weer heel anders natuurlijk
De ene man is de andere niet mijn man heeft vroege diensten en kan niet parttime werken dus alle ochtenden zijn voor mij + een groot deel van de huishoudelijke taken.
Ik denk eerlijk gezegd dat ik de afgelopen maanden met constant dramatisch slechte nachten en overdag een bijna constant zieke, enorm huilerige baby (recidiverende oorontstekingen) zwaarder vind dan ik mijn werk ooit gevonden heb, ook toen ik fulltime werkte. Juist dat je thuis constant ‘beschikbaar’ moet zijn, vind ik heftig. Als je door je werk moe bent, ga je aan het einde van de dag naar huis. Maar als het thuis heel pittig is, is het best lastig om nog aan je rust en ontspanning te komen. Het is niet mijn bedoeling om het een tegenover het ander te zetten voor iedereen in het algemeen overigens hoor, het blijft eigenlijk altijd een beetje appels met peren vergelijken.
Hier is vriend op maandag vrij. Mijn eis voor we aan kinderen begonnen. Ik ga mooi niet alles alleen doen en uren inleveren. (Waarom werd dat wel aan mij gevraagd en niet aan vriend, hoeveel ik minder zou gaan werken? Waarom is het voor mannen zo geaccepteerd dat ze fulltime werken, maar alsnje als vrouw 4 dagen werkt, krijg je commentaar soms) Doordat hij de nachten werkt en slaapt als ik met dochter thuiskom, en dan dus wel alles alleen doe 4 avonden, doet hij minder met kind, maar het huishouden is wel echt goed verdeeld en weekenden ook.
Hier idem. Ik 40+, man 36. Man draagt ook meer bij in het huishouden dan ik. Dat alleen voornamelijk door mijn fibromyalgie trouwens, maar terzijde. Ben namelijk allang blij dat ik niet afgekeurd ben door de fibro. Verzorging kinderen daarnaast écht 50/50.
Verschilt ook per kind natuurlijk. Ik vind het moederschap (of eigenlijk: het OUDERschap) zeker wel een (meer dan) fulltime functie. Vind ik dat erg, nee (!), maar je hebt er nooit even pauze van, dus daar ben ik het wel mee eens.