Onze zoon zit in groep 3. De juf vindt hem erg opvallend en in een gesprek met de ib'er hebben ze aangegeven dat de school onze zoon graag wil testen. Ze denken richting autisme. We zijn akkoord gegaan met de test (dit heeft een lange wachtlijst dus duurt nog wel even), maar ik heb er gemengde gevoelens bij. Thuis hebben wij totaal niets aan hem gemerkt. Hij heeft een wat pittiger karakter, maar dat is het dan ook. Testen hoeft van mij helemaal niet. Ik doe het nu alleen om dat de school het wil.. Na de intelligentie test moet hij waarschijnlijk nog allemaal tests. Wat zouden jullie doen? Deze test doen, daarna meer testen? Mijn eigen gevoel zegt dat testen totaal niet nodig is.. Ik heb bij de school ook aangegeven dat ik het helemaal niet herken wat de juf zegt, maar ze blijft er bij dat hij opvallend anders is dan andere kinderen..
Hier is dochter breed getest, maar dat viel voor haar reuze mee. Ze heeft 1x een intelligentietest gedaan van 3 uur (met pauze), verder 1x een observatie en gesprekje met haar, de rest was alleen met ons als ouders.
Niet mijn specialiteit maar aangezien t laat is en je waarschijnlijk verder zoekt en piekert. (Mijn kwaal hoeft joue keaal niet te wezen overigens) Had je al eens over HB gelezen? Allicht als je in die hoek gaat lezen dat je een en ander herkent (of net zo min). Er schijnt t nodige aan overlap te wezen. Zou de vraag hier komen zou ik de intelligentietest afwachten en vanaf dat punt verder bekijken wat we gaan doen of niet en wat voor tests dat dan mogen wezen.
Zeer onprofessioneel van de juf om voor het afnemen van enige test al te spreken van een mogelijke diagnose. Dat mag ze helemaal niet doen. Benoemen dat zijn gedrag opvalt en vragen om nader onderzoek, dat mag ze wel. Mijn jongste zoon is kort voor zijn zesde verjaardag op ons verzoek onderzocht door een jeugdpsychiater. Als ouders zie je het als iets heel groots: onderzoek, mogelijke labels, consequenties, etc. Voor je kind hoef je je daar absoluut geen zorgen over te maken. Hij zal geobserveerd worden in zijn spel en ze zullen bepaald spel proberen uit te lokken (bijvoorbeeld wederkerigheid testen). Ook zal hij misschien wat puzzels maken. Jij weet dan dat dit een intelligentie test is, hij ziet simpelweg een puzzel. Wat betreft het label plakken, daar zijn ze heel voorzichtig mee, wij moesten na een paar jaar weer terugkomen omdat ze de eerste keer geen diagnose durfden te stellen, zelfs in zijn geval met een genetische afwijking die de diagnose zeer waarschijnlijk maakte. En, een reden om nu te testen, mocht er wel iets uitkomen, dan kun je daar in de toekomst veel makkelijker specifieke hulp voor krijgen. Mocht er niets uitkomen, dan snoert dat mooi de juf de mond. Verder, als de school het nu een goed idee vindt om te testen, zou ik daar wel in meegaan. Zoals gezegd, voor je kind is het niet belastend en mocht er wel iets zijn, dan kun je dat beter nu onderzocht hebben dan als er straks sprake is van een crisissituatie. Want dan is die wachtlijst nog steeds even lang en in mijn familie heb ik dan gezien dat je een half jaar niet verder kunt terwijl je kind wel direct hulp nodig heeft. En alleen aan gedrag kun je echt niet als een leek/juf zien wat een kind zou kunnen hebben. Hoogbegaafdheid, autisme, ADHD en gewoon pittig kunnen allemaal voor een leek hetzelfde lijken. Maar ze hebben stuk voor stuk een andere aanpak nodig.
Behalve dat hij opvallend is, zullen ze er op vastlopen. Want ook zonder diagnose kunnen ze bij vermoeden al toepassen wat ze bjj een diagnose ook zouden kunnen. Ze zullen waarschijnlijk op zoek zijn naar handvatten. Daarvoor is een onderzoek wel heel fijn, want daar komt uit wat hij nodig heeft. En als er niks uit komt is het ook fijn, want dan weet je dat ook. Maar een (intelligentie)test laat wel zien hoe hij leert, hoe z’n koppie werkt, hoe hij moeilijke opdrachten aanpakt. Hoe de leerstof het best aangeboden kan worden. Of er sprake is van faalangst. Maar ook hoe er contact gemaakt wordt. Verder onderzoek naar autisme bestaat uit observaties en veel vragenlijsten. Niet belastend voor kind dus. En onthou ook, je kind verandert niet door een test, wat de uitslag ook is.
Bedankt moeder, jullie reacties helpen me heel erg. Ik ben al wat meer opgelucht. Ik wacht de intelligentie test af en daarna zien we wel verder. Misschien komt hier al heel veel naar voren, zoals jullie zeggen. En anders baat het niet , schaadt het niet.
Ik snap je volkomen. Zeker als je thuis niks vermoed. Zijn jullie al in behandeling bij een kinderpsycholoog of orthopedagoog? Buiten school om zeg maar? wij hebben een dochter die al vanaf groep 1 tekenen van add/adhd vertoond. Toen daar vorig jaar ook hele erge angsten en zelfs doods gedachten bij kwamen hebben we hulp gezocht. Via de huisarts kwamen we bij de praktijk waar we nu al ruim een jaar lopen. Dat was echt een verademing. Hulp voor ons als ouder, en ze vormen een tussenpersoon tussen school, onze dochter en ons. Nu na 1.5 staan we wel op het punt haar op de wachtlijst te laten zetten om te testen. Nu in groep 3 komt ze niet tot werken, en dat gaat natuurlijk niet goed op de lange termijn. De insteek van de test is dus ook om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen. Ze pakken dat onderzoek idd heel breed, waardoor ook de manier van denken en leren van een kind wordt onderzocht. Zo kunnen ze nog gerichter adviezen geven. Ik heb begrepen dat het leeuwendeel van de test voor de ouders is in de vorm van vragenlijsten. Het kind moet alleen de intelligentie test ( rot woord) doen en dat is spelenderwijs en dus leuk gaan we van uit .
Wij hebben geen hulp buiten school om, ik heb daar ook niet echt behoefte aan omdat ik niet echt weet waar we het dan over moeten hebben.. Wat akelig doodsgedachten bij een kind zo jong al maar fijn van de hulp. We zullen de test afwachten. Ik las ergens dat zo'n test wel zeker 3 uren duurt. Dat is dan onder schooltijd? Intelligentie test is dus heel breed? Dat doen ze altijd als ze autisme verdenken of gewoon in het algmeeen als ze het niet weten? Want hoogbegaafdheid hebben ze bij onze zoon ook genoemd wat het zou kunnen zijn. Zoals ik het lees heeft het allemaal veel raakvlakken.
Mijn oudste heeft autisme en is daarnaast hoogbegaafd. Dat laastste werd pas jaren later bekend, want bij autisme is dat moeilijker vast te stellen. Hij werd getest met 5,5 jaar en vond dat heel leuk, dat doen ze idd met spel. Wij hadden we altijd het gevoel dat er iets was, geen idee wat. De psz en school merkten ook iets maar deden geen uitspraken over mogelijke diagnoses, dat kunnen ze ook niet. Mijn puber is nu bijna 14 en we worden dus al bijna 9 jaar begeleid door een kinderpsychiater en kinderpsychologe van de ggz. Ze zijn fantastisch, kennen ons door en door en hebben altijd met ons meegekeken, nooit boven ons gestaan. Ik ben ze enorm dankbaar voor alles wat ze voor ons doen en hebben gedaan. Als je laat testen zoek dan naar een kinderpsychiater die een goede staat van dienst heeft, veel ervaring en vooral waar je een klik mee hebt. Een goede psychiater neemt jullie gevoel en ervaring zeker mee, want jullie kennen je kind het beste.
Een intelligentietest zelf is niet breed, het test alleen intelligentie, maar het is wel een test die in principe altijd wordt afgenomen, bij welk onderzoek dan ook. Omdat de uitslag veel inzicht kan geven, zowel in de intelligentie als in gedrag van een kind. Er vanuitgaande dat de uitslag betrouwbaar is (dat is natuurlijk wel een vereiste ) en een kind gemiddeld, dan is de kans groot dat opvallend gedrag niet door de intelligentie veroorzaakt wordt. Of als een kind hoog, laag of heel wisselend scoort, dan geeft dat natuurlijk ook een indicatie voor wat er wel of juist niet aan de had is. Je kunt het dus zien als een soort ‘basisonderzoek’. Om bepaalde zaken vast te stellen of uit te sluiten, moeten er naast een intelligentieonderzoek wel nog andere dingen worden gedaan (vragenlijsten, observaties, testjes, enz.). (Afhankelijk van welke definitie van hoogbegaafdheid je hanteert, is alleen een hoog IQ ook niet hetzelfde als hoogbegaafd zijn. Dus zelfs dan is meer nodig, al observeren ze tijdens een intelligentieonderzoek ook, dus het levert meer informatie op dan enkel de uitslag van die test.) De tests zijn bij kinderen over het algemeen allemaal heel spelenderwijs, zeker als de kinderen jong zijn. Mijn dochter (van toen 5) vond het intelligentieonderzoek in ieder geval heel leuk en vroeg na afloop meteen wanneer ze weer mocht.
Ik zou als je voor testen gaat, voor een breed onderzoek gaan, niet specifiek voor autisme. Intelligentietest is gewoon algemeen, afhankelijk van de leeftijd kiezen ze soms een ander soort test.
Hier viel zoon in groep 1 al op. Thuis niet, voor ons was hij normaal, eerste kind, geen vergelijkingsmateriaal. Hebben onze zoon toen laten testen bij een orthopedagoog/ psycholoog. Dat was een iq test die ze over 2 afspraken van 1,5 uur verdeelde en observaties in de klas, thuis werd er niet geobserveerd omdat wij thuis geen problemen hadden met hem. Uitslag was asperger met normaal iq. Uiteindelijk is hij in groep 5 helemaal vastgelopen en zijn we overgestapt op.speciaal onderwijs. In groep 8 opnieuw een iq test. Uitslag een disharmonieus iq profiel ( verbaal 127 - met uitschieters op taalgebied en performaal 77) Kort door de bocht hij is theoretisch erg steek maar heeft ontzettend veel moeite het in de praktijk te brengen. Daarna naar speciaal voortgezet onderwijs op kader niveau. En nu mbo niveau 2. Ik zou mijn kind gewoon laten testen, komt er wat uit prima, dan weet je dat en kun je daar op inspelen. Komt er niets uit ook prima.
H Je hebt eerder ook een topic geopend over zijn rapport . Wat voor gedrag zien de juf en IB er dat ze aan autisme denken?
Pff lastig hoor.. ik heb moeite met labels plakken op kinderen en zeker als je als ouders geen zorgen hebt. Wij hadden dat wel bij onze dochter en op basis van dat ze geen patronen kon leggen (kan ze wel, wilde ze niet, want ze vond de kleuren niet mooi) heeft ze nog net het label 'zwakbegaafd' niet gekregen. Andere bevindingen vond ik wel fijn en herkenbaar. Maar als je er twijfel bij hebt zou ik het niet laten doen.
Ik snap je gevoel heel goed en heb het testen ook lang afgehouden. Voor mijn gevoel zit op elk tweede kind wel een labeltje. Lang verhaal kort, uiteindelijk ben ik toch gaan testen, maar ik heb heel duidelijk gemaakt dat de uitslagen alleen met mij gedeeld mogen worden en pas als ik mijn ok geef er dingen met school gedeeld mogen worden. Dat werd wel gerespecteerd. Hier zijn ze tot de uitslag dyslexie gekomen. Nu ik me inlees in dyslexie herken ik wel heel veel, maar vind ik het ook veel meer een probleem van het schoolsysteem dan van mijn zoon. We gaan binnenkort als er plek is met de dyslexiehulp starten. Ik heb mijn ok gegeven dat ze de uitslag dyslexie met school mogen delen evenals ze de uitslag van de IQ test die heel netjes is. Wat ik wel vervelend is, is dat ze blijven "hameren" op nog meer onderzoek naar add/ adhd. Ik ga ook dat extern doen en beslis dan ook weer zelf of ik die resultaten wil delen.
Dat was hier gelukkig standaard, voor alle info die gedeeld werd heb ik moeten tekenen - ook bv delen met de huisarts. Wat stom van dat hameren daarop!
Ik zou laten testen. Dat jullie thuis niks aan hem merken zegt weinig. Mocht hij wel autisme hebben dan is dat een verklaring voor bepaald gedrag en kunnen ze hem ook gericht met de juiste hulpmiddelen ondersteunen. Stel dat je hem niet laat testen en hij blijkt autisme of zo te hebben dan kan dat de komende jaren bij hem voor veel problemen bij hem zorgen. Mijn ouders hebben vroeger ook het advies gekregen om mij te laten testen Ze vonden het niet nodig. Ik had geen autisme. Ik was "gewoon" pittig en dwars. Jarenlang op school tegen allerlei ellende aangelopen. Angsten, voelde me anders, pesten omdat ik anders was, leerkrachten die mij niet begrepen en me dwongen om dingen te doen enz enz. Ben op al m'n vervolgopleidingen vast gelopen en die schooljaren waren zwaar. Op m'n werk liep ik vast. Mensen met bijv. Autisme of adhd hebben een grotere kans op o.a. depressiviteit en een (autistische) burn-out en stress. Ik heb mezelf op m'n 37e laten testen omdat ik een langdurige burnout had. Ik bleek autisme en adhd te hebben. Alle puzzelstukjes vielen op z'n plek. Ook dingen die ik als normaal beschouwde. Ik heb gericht hulp gekregen en aanpassingen op m'n werk. Vorig jaar kreeg ik van leerkracht van m'n dochter advies haar te laten testen omdat ze tegen dingen aanliepen. Heb haar meteen laten testen omdat ik niet wilde dat zij hetzelfde zou doormaken als ik. Ze is bij een extern bureau getest. Bureau die gespecialiseerd is kinderen met adhd en autisme. Ze bleek autisme en hoogbegaafheid te hebben. Alles viel op z'n plek. Ze kreeg op school wekelijks een uur speciale aandacht en voor het voortgezet onderwijs een begeleidingstraject. Net iets meer aandacht en evt kleine aanpassingen zodat ze zich staande kan houden. Ik ben blij dat ik het gedaan heb.
Als je kind opvalt op school en er daar zorgen zijn, zou ik daar wel iets mee doen. Je kind moet nog heel lang naar school, als dat niet goed gaat is het wachten tot problemen ook thuis gaan ontstaan. Ik zou graag van juffen/school willen weten wat precies het gedrag is dat opvalt, in zo veel mogelijk detail, zodat ik zelf een professional kan zoeken (bijv iom schoolarts of huisarts) die hier iets in kan onderzoeken. Meestal wordt school dan gevraagd om bepaalde vragenlijsten in te vullen, die meegenomen worden in onderzoek, en dan krijg ik uiteindelijk zelf de resultaten cq conclusie. En dan beslis ik welke van deze informatie (en op welke manier) bij school terecht komt. Mijn kinderen zijn allemaal breed onderzocht, mijn dochters beide in groep 3. Bij oudste dochter kwam er geen formele diagnose uit, maar waren er wel echt veel dingen die school kon veranderen om het voor haar beter/makkelijker te maken. Het bleek dat er te weinig rekening werd gehouden met haar (prikkel)gevoeligheid en dat ze te weinig didactische hulp/ondersteuning kreeg, omdat ze overschat werd op sommige fronten en onderschat op andere fronten. Ze ging dus van een oersaaie veel te simpele rekenles, naar te weinig begeleiding/uitleg tijdens een taalles. De case manager heeft samen met ons de resultaten op school uitgelegd, waarop we heleboel nieuwe afspraken met juf konden maken. Naast een stukje wat wij thuis konden veranderen (om haar beter te ondersteunen en begeleiden), is ze opgebloeid met deze veranderingen. Moraal van verhaal: zelfs als je kind geen officiële diagnose heeft, kan onderzoek echt (veel) meerwaarde hebben. En als er wel sprake blijkt te zijn van een diagnose, dat is nog meer waardevol (hoe eerder dat weet, hoe beter je kunt aansluiten en problemen kunt voorkomen).
School kan wel hameren op meer onderzoek, maar met de diagnose dyslexie zal eerst daaraan gewerkt moeten worden. Een aantal gedragskenmerken komen zowel bij adhd als dyslexie voor. Dyslexie is echt niet alleen maar moeite hebben met lezen en schrijven, maar ook concentratieproblemen bijv. De hele dag bezig zijn met taal is ontzettend intensief.