@GroeneBomen Wat een nare situatie weer zeg.. idd een tegenvaller nadat het contact de laatste tijd juist verbeterd leek. In je kraamweek valt dat allemaal nog extra rauw op je dak. Sterkte! Fijn dat je zus jou goed begrijpt.
Voor het daten hebben we alle begrip ze kan niet alleen zijn en we gunnen haar ook een prima vent. Al was t alleen al om onszelf rust te geven we wensen hem succes zeggen we dan
Ik heb de woensdag als voorkeur opgegeven, en hij mag dus op woensdag zwemmen. Ben erg benieuwd hoe hij het vindt, hij heeft er in ieder geval heel veel zin in.
Helemaal niks…. En bij andere aanmelden heeft ook geen zin omdat alles zo’n ellende is en hier krijgt ie zgn voorrang omdat z’n zus erop zit.
Op dit moment praat mijn man met mijn moeder. Hij ontloopt altijd dat soort gesprekken maar we moeten nu 1 front vormen. Dus ik ben heel trots op hem! Mam is altijd welkom en dat wil ik ook zo houden. Even weer grenzen stellen zodat wij elkaar ook gewoon kunnen blijven zien met plezier.
Altijd welkom is ook een heel groot begrip, vooral bij mensen die geen grenzen ( her)kennen. Het klinkt ook alsof ze heel veel macht over jullie heeft ( sorry) want je zegt er maar niets van omdat haar acties daarna alleen maar stressvolle zijn. Hoe je dit kunt veranderen zonder haar op de tenen te trappen en haar gedrag in toom te houden zou ik niet weten
Ik zeg er zeker wat van uiteraard als het mij meer kost dan oplevert, bespreek ik het met haar. Ik heb ook echt wel gesprekken gehad waarbij ik duidelijk mijn grenzen aan gaf. Dat heb ik wel geleerd (en nu mag mijn man het even doen, ik zat er zo doorheen). De rolverdeling is nog even wennen zo zonder pa ertussenin. Ben nog zoekende, want ik moest altijd de brave dochter zijn en ik worstel mij los nu daaruit. Heeft tijd nodig. Maar ik maak zeker vooruitgang.
Wat goed dat je vooruitgang boekt. En je mag nu best " onredelijk" zijn, gooi je het later gewoon op hormonen en ontzwangeren
Haha ja nou dat maakt mij ook wel wat labieler Nou missie geslaagd, mijn man en moeder hebben een heel goed gesprek gehad samen. Dus doel bereikt!
Ondanks dat we een groeiende organisatie zijn die meer horizontaal dan verticaal wil werken (na wisseling van de vorige directeur), zijn we toch vrij hiërarchisch. De directeur is wel echt DE directeur zeg maar. En ik zit zo hoog in m’n emotie dat ik het moeilijk vind om erover te praten zonder te gaan huilen en ik huil niet heel snel, dus alles bij elkaar vind ik dat gewoon spannend. En dat zegt meer over mij denk ik. Het is echt een hele lieve man die me altijd opzoekt als hij op onze locatie is, me vraagt naar m’n kinderen (zelfs hun namen weet), heel geïnteresseerd was toen ik met die nek zat én heel lovend over me sprak aan de lunchtafel toen ik er een keer niet was tegen collega’s. Hij zei dat ie me hoog had zitten dus dit voelt zo ontzettend kwetsbaar nu omdat het helemaal niet goed gaat. Stom natuurlijk dat ik dit zo voel maar het gevoel is er dus wel. Dit is geen man die dat allemaal van werknemers weet zeggen mijn collega’s.