Hoe gaan jullie om met vrienden en familie die niet hun verjaardag vieren. De één zegt echt ik vier het niet en de ander laat het gewoon stilletjes voorbij gaan. Eerder deed ik altijd dan toch nog een cadeautje langs brengen, een kaartje opsturen of kwam ik toch nog even een momentje op de koffie in de dagen ervoor of erna en bracht dan wat mee. Maar merk ook dat ik daar eigenlijk niet meer zo’n zin in heb.
Stuur minimaal een kaartje. Ligt er ook wel aan wie het is. Bij mensen dichtbij (familie en goede vrienden) ga ik altijd nog wel langs met een kleinigheidje.
Als ik het niet vier, zit ik persoonlijk ook niet te wachten op koffievisite de dagen ervoor of erna. Een appje of kaart om me te feliciteren vind ik best leuk (hoeft niet, mag wel), maar meer verwacht ik echt niet. Anders zou ik het wel vieren.
Misschien moet ik erbij zeggen dat bij ons vieren een echt feestje is en niet vieren na het avond eten op de verjaardag zelf meestal koffie met gebak is. Dus als ik het hier niet vier dan heb ik meestal op onze verjaardag zelf in de avond +/- 20 mensen op visite.
Dat geldt voor mij ook. Ik vier het bewust niet, dus met het idee dat mensen niet langskomen. Maar een kaartje of appje is natuurlijk prima. En als mensen we langskomen, dan laat ik ze ook heus wel binnen, maar niet omdat dat mijn bedoeling was, zeg maar.
Als ik het niet vier, dan vier ik het dus ook niet. Een appje om te feliciteren vind ik wel leuk om te krijgen, dat wel. Maar visite waar ik dus niet op reken vind ik eigenlijk best vervelend, hoe goed de bedoeling ook is.
Langsgaan bedoel ik dan meer bij broer of beste vriendin. Mensen die echt dichtbij je staan. Vind het dan toch lastig om alleen appje te sturen. En we hebben ook vrienden/familie die het soms wel vieren, soms niet en ene keer dus wel een uitnodiging krijgen en andere keer niet. We hebben dan ook weer familie waarbij we afgesproken hebben geen cadeaus te doen. Ik vind het dus vooral een heel gedoe met al die verjaardagen en wel/niet vieren, wel/geen cadeau, wel/geen kaartje of appje voldoende.
Ik vier het ook bewust niet dus zit dan ook niet te wachten dat er dan toch bezoek komt. Kaartje kan wel leuk zijn ofc. Eerlijk je bent zelf namelijk altijd aan het rennen spreekt niemand etc. Dus ik vind er dan geen bal aan hehe.
Nee helemaal mee eens hoor! Zelf vier ik mijn verjaardag graag klein. Met mijn eigen gezin en hoogstens de ouders die even op de koffie komen. Maar ga net zo graag wat leuks doen met ons gezin of savonds uit eten ipv alleen maar rennen en vliegen. Dat doe ik wel met de kinderverjaardagen. Mijn man is dan wel weer echt van het vieren en grijpt iedere kans aan om een feestje te vieren.
Niet vieren is voor mij echt niet vieren. Ik ga lekker met m'n gezin uit eten ofzo, maar wil dan echt geen bezoek. Met mensen die zo dicht bij je staan kun je het er toch gewoon over hebben? Ik denk dat je het lastig vindt omdat je er onbewust of bewust iets van vindt dat ze het niet vieren. Laat dat los zou ik zeggen. Ik vier het ook soms wel en soms niet. Man ook. Omdat mijn schoonfamilie dat heel lastig vindt voelen we ons de laatste jaren bijna verplicht om het wel te vieren. Gelukkig zijn we binnen 2 weken na elkaar jarig dus we vieren het dan maar in één keer. Maar van mij hoeft het niet, ik ga liever wat leuks met m'n gezin doen.
Ik stuur dan wel een kaartje of ik bel. En mijn vriendin houdt bv wel een cadeautje tegoed op een ander moment. Ik stuur mijn tantezeggers altijd wat op. Dat wel Ik was afgelopen week jarig, in de kraamweek dus... maar bij het kraambezoek die kwam kreeg ik ook een verjaardagscadeau dat vond ik wel erg leuk
Een appje of kaartje sturen is dan toch weinig moeite. Ik zou het eerlijk gezegd wel ideaal vinden. Scheelt weer geld voor een cadeautje Of met name weer wat verzinnen om cadeau te geven. Maar ik zou dus niet langsgaan. Respecteren dat iemand het niet wil vieren, hoort er dan ook bij imo.
Mensen die dichtbij staan, vragen het me gewoon. Mijn ouders komen over het algemeen wel langs, mijn schoonmoeder soms. Mijn zusje ligt er aan, die woont verder weg, maar als ze toevallig in de buurt is, dan is ze zeker welkom. Maar dat is het dan wel weer. En ook van die mensen: als ze enkel bellen, appen of een kaartje sturen, net zo prima!
Het enige wat ik er van vind is dat zij het helemaal zelf moeten weten. Ik heb alleen het gevoel dat ik dan toch iets moet doen ofzo.. kaartjes vergeet ik dan weer vaak en vind ik dus best gedoe en een cadeautje brengen vind ik dan ook eindelijk niet zo nodig als je het niet viert. En toch voelt het dan ook weer niet oké om alleen een appje te sturen. Laat ik overigens in één ding heel duidelijk zijn: ik heb totaal geen moeite met verjaardagen niet vieren en heb de corona tijd dan ook als heerlijk ervaren.
Wij vieren onze eigen verjaardagen niet en gaan in principe ook niet naar de verjaardagen van volwassen broers en zussen. Sommige maanden zit je dan 4 keer in de maand in een kringetje met dezelfde mensen. Ik stuur wel altijd een appje maar ga niet steeds kado’s geven. Kinderverjaardagen gaan we altijd heen of zorgen dat er een kado gestuurd wordt. Verjaardag van onze ouders gaan we ook altijd wel heen.
Ik stuur sowieso een kaartje dan. En ook al vieren ze het niet, als het mijn beste vriendinnen of ouders zijn dan plannen we vaak toch een moment om samen te proosten
Bij mij is niet vieren ook echt niet vieren. Een appje of kaart is dan voldoende. Dus toen schoonzus en zwager jaren geleden besloten hun verjaardagen niet meer te vieren was dat dus mijn insteek. Oh wat had ik het mis, woedend waren ze omdat wij niet op de verjaardag waren gekomen en het hadden afgedaan met een appje
Niet vieren is hier niet vieren. Ook niet later een cadeau brengen. (Uitzondering in corona tijd de dochters van een vriendin, even op afstand wat afgegeven) Wij vieren het mega klein, ouders, schoonbroer/schoonzus,eventueel de oom van mijn man op zijn verjaardag. We vieren het ook niet met vrienden. Sturen we een berichtje naar elkaar Met familie probeerde we eerst ook geen cadeautje maar dat lukt niet We doen elke keer een kleinigheidje dus dat is ook prima