Hi, Ik ben er vorige week achtergekomen dat ik weer in verwachting ben. En ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden.. Onze kinderen zijn inmiddels 12 en 10. Het idee van de slapeloze nachten kan ik eigenlijk niet aan. Onze jongste was een draak in de nachten.. tot zijn 2e jaar. Ik denk daar af en toe nog aan en dan denk ik: wat ben ik blij dat ik die nachten niet meer heb. Ook zie ik het denk niet zo zitten om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen.. luiers, hapjes, kinderfeestjes, van en naar sport brengen.. Wie heeft er ervaring met het nog een kindje krijgen terwijl je andere kind(eren) al veel ouder en zelfstandiger is/zijn?
Onze kinderen zijn nu 14,12,9 en kregen 2 jaar geleden een nakomertje en nu gister nummer 5 gekregen. Twee jaar geleden moest ik ook even slikken. We hadden alles al weg. Hadden “vrijheid alweer beetje terug. Maar zou nu onze dametje van twee niet meer willen missen. je zult zelf die beslissing moeten nemen. Praat er goed over met je partner en eventueel de verloskundige
Niet helemaal hetzelfde, maar mijn man en ik kregen een zoontje in december 2021. Voor mij de 1e maar voor mijn man de 2e. Uit een eerdere relatie heeft mijn man reeds een zoon die 20 was toen zijn halfbroertje geboren werd. Mijn man vindt het echt fantastisch en had dit niet willen missen! Gezien de leeftijd van je andere kindjes vinden ze het misschien ook leuk om hier en daar een handje te helpen. Een klein broertje of zusje kan natuurlijk ook echt enorm leuk zijn. Uiteindelijk is het jullie eigen beslissing. Geen enkel antwoord hierin is goed of fout, luister naar jullie gevoel.
@3musketier: wauw, gefeliciteerd! Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik denk inderdaad ook dat onze kinderen het heel erg leuk zullen vinden. Ze zeggen we eens dat ze zo graag nog een broertje of zusje zouden willen. Ook fijn dat ze eventueel zouden kunnen helpen. Het scheelt echt al dat zij heel zelfstandig zijn. De overgang van 1 naar 2 vond ik toen best enorm, omdat we toen echt 2 handenbinders hadden. Nu zou dat eentje zijn. Maar toch.. het idee dat we nu op vakantie veel vrijheid hebben (geen paniek meer bij/met water) en dat we gewoon op de stoel rustig een boek kunnen lezen ipv achter een klein kind aan te rennen. Of thuis, rustig het huishouden doen, naar de kapper en sport kunnen gaan zonder oppas te hoeven regelen. Het zijn allemaal bezwaren mbt onze vrijheid. En ik vind dat eigenlijk geen goede reden om de zwangerschap af te laten breken. Onze relatie en financiële situatie is stabiel. En dan de nachten.. het lijkt mij oprecht echt weer de hel om dat door te moeten staan. Net even gespiekt hier in het baby onderdeel en daar zie ik dan de topics over het slechte slapen en dan krijg ik zowat alweer de vlekken in mijn nek. Lastig dit.
Wat een lastige situatie, hier geen ervaring maar op het dikgedrukte wilde ik wel even reageren. De mensen die wel goede nachten maken openen daar geen topic over dus laat dit je niet afschrikken! Hier is mijn oudste een goede slaper die met 6 weken al doorsliep, tenzij hij ziek was/is. Wat dat betreft kan het nu met nummer 2 waarschijnlijk ook alleen maar tegenvallen, dat realiseer ik me. Maar het kan natuurlijk ook gewoon goed gaan!
Ja dat doorslapen en alles is gewoon per kind anders. Oudste met 6 weken. Tweede met 11 maanden. derde op zijn 4 verjaardag ongeveer. Maar nog vaak wakker snachts. vierde voor eerste verjaardag en nu weer af wachten. men ik letten en alles oudste kids helpen hier heel erg mee. Oudste van 14 gaat nu met 2 jarige veel naar buiten. Is ook echt wel serieuze jongen die weet wat hij doet. En tweede zoon doet ook heel veel Dus vorig jaar op camping met anderhalf jarige had ik nog vaak zat dat ik boek kon lezen.
Maar over 2 jaar zijn je andere ook alweer 12 en 14… genoeg waarmee ze kunnen helpen… je hoeft dan toch niet alles alleen te doen
Nee maar je kan ook niet verwachten dat ze wel helpen. Zij zijn niet de ouders, en kiezen hier niet voor. Dit zou voor mij geen invloed mogen zijn op een beslissing om het wel of niet te houden. Moeilijk beslissing hoor. Ik zou er zelf ook niet meer aan moeten denken en zou ook zeker niet staan te springen als blijkt dat ik nu zwanger ben, zou er ook echt niet blij mee zijn. Maar zou ook de keuze voor een abortus heel moeilijk vinden, maar denk dat het voor mij daar wel zou eindigen. Ik weet niet hoe oud je bent, ik ben inmiddels 41, als ik 10 jaar jonger zou zijn zou ik er misschien ook wel weer anders in staan. Succes met deze beslissing, wat zegt je man hier eigenlijk over?
Mijn dochter is 18, mijn andere dochter 15. De dochters van vriend zijn, 14, 10 en 7. Onze zoon is bijna drie. Ik was vergeten hoe pittig zo'n klein kind kan zijn. Hoe raar het klinkt, we zagen het rooskleurige alleen. Mijn dochter van 18 past 1x per week op onze zoon. Ik betaal haar hiervoor. Betreft de rest, het loopt los en je gaat erin groeien. Nadeel is wel het rekening houden met uitstapjes, ze vinden natuurlijk niet alles leuk. De gebroken nachten, mijn dochter kwam thuis tijdens de nachtvoeding. Soms waren ze aan het klagen niet te kunnen slapen van het gehuil. Tja, helaas vonden wij dit ook niet leuk. Wat ik vergat is de verantwoordelijkheid. Je kunt niet rustig poepen en plassen zonder peuter, je kunt niet koken op vier pitten en weglopen, je moet veel opruimen en wassen. Meneertje is een rommelkont en soms vervelend met eten. Rustig eten is nog even niet mogelijk. Je maakt driftbuien opnieuw mee, je trekt de deur niet zo dicht. Dochter van 18 heeft een keer een nacht met hem gezeten. (Ons op achterwacht) nadat ze riep dat ze vroeg moeder wil worden en het niet zo zwaar kan zijn. Ze heeft het direct gecorrigeerd! Het was een hele omschakeling maar nu is het leuker omdat onze zoon meer kan! Het is niet makkelijk. Denk er zelf goed over na. Iedere beslissing is goed!
Helpen en helpen zit ook nog verschil in. Dagelijks 3u verplicht of af en toe eens een (half)uurtje. Een keertje in bad doen of dagelijkse schoonheidsbehandeling... Of op vakantie een "let jij op of haal jij ijs?", dat is in mijn ogen ook helpen en moet het niet zo zijn dat mama met kind ijs haalt "omdat de puber niet heeft gekozen voor een nakomer". Maar veel zal ook afhankelijk zijn van hoe ze zijn. Mijn oudste dochter is echt een moedertje, vindt het vaak heerlijk om met de jongste bezig te zijn. Ze heeft zelfs ruim 2 jaar geleden toen ik borstontsteking had en echt te ziek om wat te kunnen het gezin en huishouden draaiend gehouden voor 2 dagen. Man was er wel maar moest varen dus niet echt tijd. Zij vond het leuk, ik kon blijven liggen. En tja dat is dan toch wel een groot voordeel. Anderzijds, als ze helemaal niks willen en kont tegen de krib gooien is het juist extra vervelend, wel kunnen maar niet willen helpen
Ik zou in je afweging ook meenemen wat een abortus met je zou doen. Heb dat woord in dit topic nog niet gelezen maar denk dat je wel realistisch moet zijn. Het is of de ongemakken van een jong kind of abortus. Geen ervaring met een groot leeftijdsverschil maar afhankelijk van hoe je kinderen zijn zou ik het ‘meehelpen’ wel meenemen. Even boven de was doen wanneer er beneden een puber zit die jou kan roepen als er ingegrepen moet worden/baby huilt etc geeft al meer vrijheid. Optillen, spelen, nabijheid. Hoe meer mensen in huis hoe meer t automatisch verdeelt zal zijn (ook zonder vragen en verwachten, maar nogmaals wel afhankelijk van karakters kinderen). Wat ik zou doen? Geen idee want mijn oudste is nog geen 4. Zou sowieso moeten slikken want kijk nu al uit naar wat meer rust (jongste is minimaal 2x per nacht wakker, icm peuter en werk vind ik dat pittig). Nu denk ik dat ik er voor zou gaan. Met het idee dat het leven niet maakbaar is en er ook veel leuke dingen aan een kind zitten. Hoe pittig onze jongste is hoe lief en gezellig ik het vind dat ze er is. succes met je keuze!
Ik weet ook nog niet zo goed wat ik van deze zwangerschap moet vinden. Mijn kinderen zijn 12, 8 en 4 en de jongste slaapt met regelmaat nog niet door. We zijn net uit de luiers, de jongste gaat sinds een half jaar naar school en ik vond het wel prima zo. De wens had ik afgesloten en nu... Beginnen we overnieuw. De oudste sliep al met 6 weken door dus zo kan het ook, daar houd ik maar aan vast. Misschien wordt deze baby ook een heerlijke slaapkop. Maar weer helemaal overnieuw beginnen, Poeh, ik moet even aan het idee wennen hoor... Je bent dus niet de enige maar bedenk je wel, je staat er niet alleen voor, je hebt ook een partner die je tijdens de nachten kan ondersteunen. Die van mij heeft dat weinig gedaan bij de eerste twee maar bij de derde werd het hem wel duidelijk dat ik het niet alleen kon. Het is een zware tijd in het begin en daar moeten duidelijke afspraken over gemaakt worden.
Om je op te monteren, R slaapt hardstikke goed! Daar heb je werkelijk geen kind aan. G sliep ook goed, maar dat ging aan puin na dr ziekenhuisopname en de medicatie.
Wat een spannende tijd, ik kan me je twijfels er goed voorstellen. Waar ik me 'vroeger' nooit kon voorstellen om ooit een abortus te overwegen, heb ik dit zeker wel eens door mijn hoofd laten gaan bij gedachten aan het 'wat als scenario' waar jij je nu in bevindt. Ik geloof oprecht dat je weer zielsveel van een kindje gaat houden, dat je het nooit zou hebben willen missen als t er eenmaal is. Maar ik wil zó niet nog een keer alles mee maken. De ontwikkeling van kinderen is heel leuk, mooi en enorm waardevol om mee te maken, echter vind ik het ook erg intensief en pittig met tijden (nou hebben mijn dochters ass/adhd dus dat kan zeker hierdoor beïnvloed zijn ). Ik wil de mooie dingen kunnen koesteren maar niet meer volledig opnieuw beginnen. Ik wil m'n verworven vrijheden niet meer afgeven en ook wil ik mijn relatie met mijn man niet opnieuw hieraan blootstellen. We hebben hard moeten blijven werken, en nog steeds natuurlijk net als iedereen. We zijn alleen enorm toe aan nieuwe levensfasen en weer opnieuw beginnen zou ik niet trekken. Geef t even de tijd, laat t bezinken, wik en weeg samen, kijk wat bij jullie past. Alleen jullie zelf kunnen en mogen deze beslissing maken.
Ook wij beginnen opnieuw. In 1e instantie zag ik al mijn vrijheid in rook op gaan. We waren net terug van vakantie en hadden regelmatig tegen elkaar gezegd hoe heerlijk het was dat de meiden zo lekker hun eigen gangetje gingen en wij daardoor ook wat meer konden en echt weer even aan elkaar toe kwamen. Maar na 2 dagen kon ik alleen nog maar aan nog zo'n heerlijk kind denken. Dat heerlijke geurtje, die kleine lieve voetjes en de wangetjes die nooit meer zo zacht worden als wanneer ze net geboren zijn. Ik was om en hoé! En toen ging het mis... Dat was moeilijk en ipv opluchting voelde ik alleen maar enorm veel verdriet. We hebben heel bewust voor dit kindje gekozen, hij is zó welkom. De meiden vinden het geweldig en kunnen helpen in de vorm van een flesje geven, hem even vermaken, een luier aangeven en meer van dat soort kleine dingetjes. Natuurlijk zullen de nachten weer pittig zijn, maar die zijn tijdelijk. Ze gaan over. Wellicht al heel snel haha, onze oudste sliep na 6 weken door dus wie weet! Man en ik zijn zoveel rustiger dan 11 en 8 jaar geleden, we hoeven niet meer van alles en hebben daardoor juist meer tijd voor elkaar en de kinderen, dus ook dit kindje. Natuurlijk zal het weer wennen zijn als je weer continue moet opletten bij het zwembad of op het strand, maar persoonlijk zie ik veel meer voordelen dan nadelen en ben ik me er vooral bewust van dat het tijdelijk is en die tijd ook nog eens heel snel gaat. Succes met je keuze!