Zooo herkenbaar. Grote mond, brutaal, rollen met de ogen , boos worden om niks, schreeuwen, ruzie zoeken met der broertje en al die discussies die ze met me probeert te voeren zijn echt doodvermoeiend.
en aan het begin ook. Ik zie ze al met zo'n likeurflesje in de la af en toe een slok nemen tussendoor.
Heel herkenbaar, maar toch is het minder dan een paar jaar geleden. Ze heeft ooit een keer tegen mij gezegd dat ik een stomme moeder was. Toen heb ik haar buiten de deur gezet en gezegd dat ze dan maar een andere moeder moest zoeken. Daarna heeft ze het nooit meer gezegd. Nu is het altijd ‘jullie zijn zo irritant’. Bij de 2e verwacht ik geen ‘problemen’. Dat is een enorm zacht ei. Luistert (bijna) altijd en jokt/liegt nooit. De 3e en 4e worden ook nog wel pittige dames (zijn ze nu al), maar die luisteren ook heel slecht. Qua grote mond valt het bij die van 5 nog mee, maar die van 3…die neemt heel veel over en kan een enorm grote mond opzetten en als ze haar zin niet krijgt, wordt ze agressief. Daarmee bedoel ik dat ze dan gaat trappen en slaan.
Wij hadden dit nooit in het extreme gehad maar ik trek echt grenzen en ik waarschuw 1x, ook vertel ik dat hij een keuze heeft waarna ik uitleg welke keuzes dit zijn. Laatst kreeg ik van mijn 13jarige een grote mond, toen heb ik even zijn gedrag gespiegeld en dat vond hij echt heel irritant, dus even uitgelegd dat hij op deze manier met mij praat en dat ik dat ook niet fijn vindt. Toen draaide hij wel bij, maar goed mijn zoon is ook ietsje ouder.
Ik ben ook leerkracht en zou liever 28 jongens dan 28 meisjes hebben hoor. Jongens zijn vaak veel duidelijker in wat ze wel en niet leuk vinden. Meisjes kunnen echt drama’s maken (om niks) en zijn soms ook heel geniepig onderling, ruzietjes enzo.
De mijne zegt geregeld dat ik een stomme moeder ben. Ik geef haar dan altijd groot gelijk en dan moet ze keihard lachen.
Hier een 9 jarige. Ze is heel lief, zachtaardig, en vrolijk, maar ook ontzettend wild, chaotisch en ze luistert totaal niet - voor geen meter. Ik moet sommige dingen letterlijk 20x op een dag zeggen en dan nog vergeet ze het. Het is niet eens onwil, ze heeft gewoon heel weinig aandacht voor datgene wat ze niet interessant vindt (alles behalve natuur, dieren en sporten...). Ze mag in tegenstelling tot haar zus op die leeftijd en ongeveer alle kinderen uit de buurt ook nog niet alleen over straat, omdat ik er gewoon niet op kan vertrouwen dat ze goed genoeg uitkijkt in het verkeer. Ze is de liefste van de wereld, maar ik grap wel eens dat zij de reden is dat ik nu grijs ben en helaas denk ik dat dat meer waarheid dan grap is. Ik vermoed overigens dat milde ADHD ook een rol kan spelen, maar omdat het op school (nog) heel goed gaat, heb ik haar nooit laten testen.
Die van ons mag ook de straat niet op. Laatst samen aan het fietsen. Mam zie dat die merel een noot in zijn bek had? Nee kerel niet gezien, heb jij gezien of er van rechts iets kwam? Had niks gezien was afgeleid. We oefenen dus nog maar even door. Hij staat altijd aan en is met tig dingen tegelijk bezig dus filteren is lastig.
Ik herken het eigenlijk niet bij mijn net 8 jarige. Hij is nu juist heel relaxed vergeleken een paar jaar geleden. Al moet ik hem wel regelmatig corrigeren, hij heeft nu een fascinatie voor de middelvinger . Hoe meer wij roepen dat wij het niet willen hebben hoe interessanter hij het vindt natuurlijk
Precies dit! Ze ziet alle dieren, want die zijn reuze interessant. Verkeer is maar saai, dus dat vergeet ze
Dat klopt, jongens doen zelden aan subtiel ruzie maken. Maar de manieren... als ik een scheet laat bij vriendinnen vind ik dat gênant, mannen onder elkaar hebben daar wat minder moeite mee.... of naast elkaar in de sloot plassen.... Ben blij met de meerderheid aan meiden, de kop van 1 van de meiden toen mijn zoon zei: heb je mijn scheet gehoord? Vs dezelfde vraag die hij stelde aan een jongen aan zijn tafelgroep was een wereld van verschil die jongen vond t hilarisch, de meid keek alsof hij niet spoorde