Hoe lang duurt een ruzie/meningsverschil met jouw partner?

Hier in het gezin gaat dat vaak niet zo heel “gezond” heb ik het idee. We gaan daarna beide ons eigen ding doen en daarna doen we of er niets aan de hand was. Wetende van elkaar dat als we erover willen praten en beide bij ons standpunt blijven we toch weer boos op elkaar worden. Dus over het algemeen variërend van een uur tot een nachtje. En dit ligt vooral aan mij, ik ben degene die het eerste weer aardig doet omdat ik totaal niet tegen een slechte sfeer kan. Ik voel me daar heel rot onder en kan daar echt buikpijn van krijgen.

 

Is situatie afhankelijk. Ik heb wel de regel dat we niet met ruzie slapen. Dus daarvoor moet het uitgepraat zijn. Het wisselt wie toenadering zoekt, meestal ik en dan geef ik alleen eigen fouten toe. Vaak hebben we dan wel juist een mooi gesprek. Er is niks waar we niet uit gekomen zijn. Soms moeten we eerst even afkoelen door naar buiten te gaan voor we dat kunnen bereiken. In emotie heeft t geen zin, dus dat proberen we goed bij elkaar aan te voelen.

 

Ik ben heel zelden boos en wij hebben ook zelden ruzie, zeg 1 x per jaar of per twee jaar.

maar als wij ruzie hebben kan dat wel een dag of twee duren aangezien ik dan degene ben die man compleet negeert.

als ik echt heeeel boos ben ( wat nog minder voorkomt) dan horen ze dat zo’n 300 meter verderop nog, en dan gebeurt er hier in huis ook echt wat ik zeg .

Komt gelukkig weinig voor

 

Dat ligt aan mijn hormonale toestand en hoe mijn man reageert. Vaak is een discussie binnen een half uurtje uitgepraat.
Maar zodra mijn man zegt dat ik gelijk heb, maar op zo'n toontje dat hij het niet meent, maar gewoon van mijn gezeik af wil zijn, dan word ik echt pislink.
Dat is overigens zo'n 1 keer per jaar.
(En heel eerlijk, dat is wel de beste goedmaaks*ks, dus misschien toch vaker ruzie maken?)

 

daar hoor ik zoveel mensen over dat goedmaak seks de beste seks is. Maar als ik boos ben (geweest) dan is dat 99% in de gevallen omdat ik vind dat ik gelijk heb en dan denk ik vooral je steekt hem maar tussen de deur maar niet in mij! Dus geen ervaring met goedmaakseks.

 

Als ik echt nog boos ben dan hoeft hij inderdaad niet eens in mijn buurt te komen, maar de laatste keer dat dat zo was is al meer dan 5 jaar geleden.

 

Hier nog 1. Ik doe niet aan goedmaakseks. Als ik boos ben geweest kan het uitgepraat zijn, maar dan is mijn gevoel niet direct weg. Dan mag hij zijn handjes en de rest lekker thuis houden

 

Ja herkenbaar. Ik kan het ook echt niet tegen een slechte sfeer dus dan maak ik het snel toch weer goed, terwijl ik soms echt nog steeds vind dat ik gelijk heb haha. Maar ik blijf ook nooit lang boos, als iemand sorry zegt is het meestal gelijk wel weer ok.

 

Ik heb nooit ruzie of een meningsverschillen gehad met mijn man . Het is namelijk onmogelijk met hem. Ik ben de felle tante van ons 2, ik kan boos worden, ik kan een ruzie 'uitlokken', maar mijn man weet precies de dingen te doen of te zeggen dat het meteen weer dooft nog voordat er iets aan de hand is zo ken ik mezelf helemaal niet. Gevolg is dat ik na verloop van jaren een beetje verleerd heb hoe ruzie maken ook alweer ging en ik de redelijkheid zelve geworden ben. Dat is wel prettig

 

Hier ook nog nooit ruzie gehad. Hij heeft het beste voor met mij en vice versa, doen alles met de beste bedoeling, dus als er iets mis gaat worden we niet boos. Heerlijk.

 

Hier knalt het regelmatig, dit ligt vooral aan onze eigen stemmingen en communicatie.
Soms duurt het een dag, soms een kwartier, soms een paar uur.

 

Dit hebben mijn man in en ik principe ook, maar toch hebben wij wel eens knallende ruzie.

 

O dat ligt er maar helemaal aan waar het over gaat
Kan 10 minuten zijn, maar ook gerust een dag.

 

Ik zou echt niets kunnen bedenken waarom je knallende ruzie zou hebben. Kan je een voorbeeld noemen van een situatie?

 

Met mijn ex knalde het echt regelmatig. Ik deed het gedrag van mijn moeder na, hij het gedrag van zijn vader. Nou, dat zorgde echt voor vuurwerk. Ik huilen en schreeuwen, hij schreeuwen en met de deur slaan. Duurde rustig 2 of 3 uur toen ik achteraf hoorde dat de buren alles zo'n beetje woord voor woord mee kregen, heb ik me kapot geschaamd. Met 25 jaar wisten we misschien ook niet beter, maar heb toen echt besloten "dit nooit weer".

Mijn huidige relatie is 100% anders, het voelt als een hele volwassen en evenwichtige relatie. Was in het begin best lastig, want ik was in eens verantwoordelijk voor mijn eigen emoties.
Mijn man is mega stabiel en toont eigenlijk alleen maar heel voorspelbaar gedrag. Daar heb ik zo veel van geleerd! Een meningsverschil is iets wat binnen 5 a 10 minuten volledig rustig uitgepraat wordt. We zijn echt een team en staan naast elkaar, niet tegenover elkaar. Ik vond dat, zeker in het begin, ontzettend moeilijk om te zien als ik vond dat hij ongelijk had. Maar na een paar maanden zei hij "nu heb ik echt het idee dat we samen de wereld aan kunnen". Het is zo rustig en liefdevol, waarbij we allebei alle ruimte krijgen en echt naar elkaar luisteren.

Stiekem ben ik ook ongelooflijk trots dat ik het explosieve gedrag echt kwijt geraakt ben in de afgelopen jaren. Door in het begin bewust te kiezen voor ander gedrag, is er een nieuw patroon ontstaan. Vroeger was ik bang dat ik als moeder het zelfde zou reageren naar mijn dochter, zoals mijn moeder naar mij deed. Onvoorspelbaar, soms heel explosief, eigen emoties niet goed in de hand. Inmiddels gaat het heel goed tussen mij en mijn moeder, maar ben echt trots dat ik die patronen los heb kunnen laten.

 

Gevoelens die niet begrepen worden, verwachtingen die niet uitgesproken worden, een van beide die chagrijnig en daardoor niet gezellig is.
Ik kan me juist niet voorstellen dat een stel geen ruzie heeft, wij zijn beide mensen met een sterke eigen mening en we kunnen ons beide niet stil houden en soms moet dat bij ons even botsen zodat we weer op één lijn zitten.

 

In onze begin jaren knalde het regelmatig. Maar dan ook echt knallen. Ik kon dan gerust een paar dagen op de negeer stand naar partner toe. Tegenwoordig zijn we volwassen geworden.. en op een meningsverschil na, wat dan een paar uur duurt. Hebben we nooit meer écht écht ruzie. We hebben beide moeten leren praten en communiceren met elkaar. Dat was in het begin wel anders. Wat dus zorgde voor de nodige heftige ruzies.

 

Dat ligt er aan of ik ongesteld ben ... over het algemeen duurt het bij mij wat langer want manlief die maakt zich niet zo snel druk. Daarom passen we waarschijnlijk zo goed bij elkaar

 

Hahaha tussen de deur