Ik denk dat hij zou denken dat ik zin heb om te rommelen. Of dat ik misschien sta te draaien op mijn benen. Ik denk niet dat hij aan verdriet zou denken. Ik zit vaak ook niet op een knuffel te wachten als ik verdrietig ben.
Ik vroeg m'n man bij het ontbijt wat hij zou doen. Hij zei dat hij het liedje zou gaan zingen van Volumia
Ik moet het vaak zat vragen. Dan maak ik ook wel eens grapjes dat wanneer ik het niet doe hij zo dagen zonder kus of knuffel kan zonder dat hij het door heeft. Moet vaak ook wel lachen want mijn timing is naar zijn zeggen vaak ook KUT want hij is dan net ergens mee bezig, vaak in zijn hoofd dingen aan het bedenken, en dan krijgt hij kortsluiting. Zegt hij ook "moet dat nu, ben nu net dit en dit aan het bedenken en ga zo dat en dat". En dan zeg ik, in de tijd dat je dit allemaal benoemd was ik al tevreden met de korte kus of knuffel
♥, dit vind ik zo lief wetende dat het echt moeite kost maar hij wel snapt hoe fijn een ander het kan vinden.
Ik vroeg het net maar ik kon m'n lach niet inhouden hahaha. Hij keek zo verdwaasd, hij wist niet of ik nou vroeg of hij MIJ vast wilde houden of de baby . Toen ik uitlegde dat die vraag van forum kwam en vroeg hoe hij initieel zou reageren als ik het serieus zou vragen, zei hij dat hij mijn arm vast zou pakken Hij gaf me overigens wel een lieve knuffel daarna
Ik heb geen vent Zelf ben ik niet zo knuffelig dus ik zou gelijk vragen wat er aan de hand is.. overigens zou ik dan wel een knuffel geven.
Mijn man weet meestal wel waar ik verdrietig om zou kunnen zijn. En weet ook dat als ik zou willen dat hij mij vasthoudt dat ik dan niet wil praten. Dus hou zou mij vasthouden en weten dat ik vanzelf wel kom praten als ik daar aan toe ben.
“Kom maar hier”. Valt me nog alles mee eigenlijk Ik had meer verwacht: laat me met rust, ik ben aan het werk ofzo…
Ik zou kijken waar het krukje staat en de slingers liggen die hij blijkbaar op wil gaan hangen. Of vragen 'ben je duizelig?'
Dan slaat hij zijn armen om me heen en krijg ik een dikke knuffel. Komt wel vaker voor dat ik even om een knuffel vraag. Hou van knuffels, zoon is ook (nog) zo. Was altijd van een knuffel, heb mijn ouders leren knuffelen. Mijn vader zei ooit geen idee van wie je dat hebt.
Mijn man zou vragen of ik me wel lekker voel denk ik. Ik ben veeel minder knuffelig dan hij is en vooral als ik ergens mee zit hoef ik echt geen knuffel. Hij is meestal degene die knuffels komt halen, dus als ik het hem ineens zou vragen denk ik dat hij me niet serieus zou nemen .
“Hou me even vast” Lange stilte… trekt 1 wenkbrauw op, pakt vervolgens mijn arm vast, “waarom doe ik dit?” Het betekent dat ik wil knuffelen. “Ooooh ok” Geeft dikke knuffel en loopt weg. “Zeg dat dan” Mijn partner in crime is 6 edit: ik hoor nu iedere 10 minuten “mama, hou me even vast”
Mijn man bood mij zijn ene arm aan om te steunen en graaide met zijn andere hand naar mijn krukken. (Heb in het weekend een ongelukje gehad waardoor ik nu dus op krukken loop.) Heerlijk praktisch ingesteld dus!
Ik heb het nog even getest met letterlijk die woorden, en hij sloeg meteen beide armen om me heen, zonder verder iets te vragen. Heerlijk
Ik heb het voor de grap aan mijn kinderen (los van elkaar) gevraagd. Die pakte beiden mijn hand vast en keken mij daarna vragend aan lol
Hij zou me dan gelijk op schoot trekken en iets zeggen als: "Ach meisje toch, wil je even knuffelen?". Wij zijn echt extreme knuffelaars dus zou zomaar kunnen zijn dat hij zegt: "Hoezo? Dat doe ik nu toch al?“