Ik geloof nergens in, niet in engelen, god, energieën, andere krachten, bovennatuurlijke zaken. Enkel in toeval en de wetenschap.
1) ja ik denk dat we dan naar een plaats gaan waar we elkaar weer allemaal ontmoeten. 2) neen 3) Ja, zo hadden wij vermoeden van een open ruggetje bij jongste dochter (iets met slechte bloedwaarden die daarop konden wijzen), wij hadden een echo hiervoor in het UZ Leuven, maar we moesten best lang hierop wachten (een week). Ik had een aantal keer gebeld voor als er een echo weg zou vallen. Tot ik besefte dat de echo gepland stond op de verjaardag van mijn grootmoeder. Alles bleek uiteindelijk goed te zijn. Maar die dag wel beslist om mijn dochtertje te vernoemen naar mijn grootmoeder. De kans dat het toeval was en dat het ook op een andere dag gewoon goed was is uiteraard een logischere verklaring, maar ik geloof graag in bovenstaande.
Qua reincarnatie twijfel ik. Het lijkt me te bizar dat als je dood bent je echt weg bent van het aardse zeg maar. Heb ook veel reincarnatieverhalen gelezen waarvan ik dacht jeetje wat indrukwekkend. Als een mens een x aantal dagen of jaren op aarde leeft en overlijdt dan kan enerzijds de energie er bv nog zijn maar ik denk ook wel vaak dat diegene dan weer op aarde in een andere gedaante terugkomt, wel weer gelinkt aan zijn of haar geliefdes. Maar niet per definitie als kleinkind ofzo. Hoe weet ik ook echt niet. Ik hoop ook echt dat ik weer op aarde verder mag leven na mijn dood.
Vraag mij dan af waarom mijn 18 jarige dochter afgelopen weekend tegen een vriendin van ons zei dat 'haar vader ook in de tuin was'. Vriendin vond dat wel interessant dus begon wat vragen te stellen. Zegt mijn dochter 'hij droeg altijd streepjesoverhemden, is dat zo?'. Waarna vriendin heel hard en vol ongeloof begon te lachen, dat was namelijk inderdaad zo, hij had blijkbaar áltijd overhemden met streepjes aan . Ben benieuwd wat hiervan dan de biologische verklaring kan zijn, dat mijn dochter dat tussen neus en lippen door even doorgeeft . Nou gaat dit denk ik niet specifiek over een beschermengel maar over een aanwezige energie/engel . Maar ik haalde uit je tekst dat je sowieso niet geloofd in energieën/engelen en niet alleen niet in beschermengelen.
Het kan zijn dat je dochter toevallig net ervoor een man in streepjesoverhemd heeft gezien en die associeerde met de vader van vriendin op een of andere manier. Het kan zijn dat dat die herinnering net bij haar naar boven kwam. Die boeken die ik heb gelezen, zijn erg indrukwekkend. Waar ik vroeger ook zoiets had van 'hoe dan', blijkt de wetenschappelijke verklaring erg eenvoudig. Komt er vaak op neer dat je hersenen een kei zijn om jezelf voor de gek te houden.
Nee dat geloof ik dan echt weer niet, want dan had ze echt álles kunnen zeggen en ze zei specifiek dat. Ze had de hele dag binnen gezeten vanwege het warme weer, onderweg zijn we niemand tegengekomen. Ze had dan net zo goed spijkerbroek, T-shirt of een ruitjesblouse kunnen zeggen. Te makkelijk om te zeggen dat ze dat gezien moet hebben, we zien namelijk zoveel in ons leven. Maar goed, ik snap dat je dit zegt wanneer je zelf absoluut geen ervaring hebt met energieën. Het kán dan simpelweg niet omdat je het niet wetenschappelijk aan kan tonen en dat is het enige wat geldt voor je. Zo simpel is t, daar kan je ook niets aan doen. En dat hoeft ook helemaal niet natuurlijk. We zijn allemaal verschillend. Over energieën/engelen zijn overigens ook genoeg theorieën en boeken die veel verklaren. Echter zijn die natuurlijk gebaseerd op verhalen van mensen die wél dit zesde zintuig ontwikkeld hebben en t dus zelf ervaren en ze kunnen nou eenmaal niet wetenschappelijk bewezen worden. Ik kan t dus prima begrijpen hoor, dat je dan vasthoudt aan wetenschap. Ik heb zelf teveel andere ervaringen, vanuit verschillende momenten en verschillende mensen om me vast te houden aan niet alleen wetenschap.
Interessante vragen waar ik niet een helder antwoord op heb. Reïncarnatie. Als is rationeel nadenk... nee niet letterlijk. Maar in de vorm van. Ik ga dood, wordt gecremeerd en mijn as uitgestrooid in een bos. Die as wordt voeding voor een boom. Verhalen/ervaringen. Kort na mijn geboorte kwam een vrouw op kraamvisite. Ze kreeg mij in haar armen. Zij kijkt en zegt: dit kind is een oude ziel. Dit gecombineerd met het feit dat ik mij op veel punten herken in hoogsensitieve personen, die binnen zweverige kringen vaak weer worden aangeduid als oude zielen. Dan het verhaal van mijn moeder van tien ik een kleuter was. We waren op vakantie in Frankrijk en bezochten een kasteel. (Niks aparts, dat deden we wel vaker). Maar tijdens de rondleiding begon ik ineens te zeggen dat wij daar vroeger gewoond hadden . En ik begon ook dingen te vertellen die we in de volgende ruimte zouden gaan zien. Dingen die ik echt niet had kunnen weten. Ik kom soms ook op plekken waarvan ik bijna zeker weet dat ik het moet kennen. Of waar ik een bepaalde verbondenheid of emotie voel die ik biet kan plaatsen. Heel vaag. En op geen enkele manier te toetsen. Dus ja... misschien geloof ik er toch meer in dan mijn rationele ik wil toegeven. Tekens van overledenen. Weer. Rationeel niet. Maar de dingen die we hebben meegemaakt met vlinders zijn wel heel bijzonder. En te mooi om niet te willen geloven (dat zal ook wel meespelen)
Ik wilde alleen zeggen dat zulke verschijnselen allemaal wetenschappelijk te verklaren zijn. Hoe je hersenen werken, het primitieve brein, hoe aandacht werkt, waanbeelden, toeval, waarschijnlijkheid (streepjesoverhemd wordt wel vaker gedragen door mannen. Ze noemde bijv niet gele overhemden met gekleurde noppen).
Er staan geen foto's in de huiskamer van hem. Ze kent hem ook niet, ik ook niet overigens. Ik zou ook niet weten hoe hij eruit ziet, dat zij dat wel zou weten zou dus vreemd zijn. Daarnaast, al zou er één foto van hem staan waarop hij toevallig een overhemd met streepjes draagt. Welke man draagt er nou alleen maar overhemden met streepjes? Het was blijkbaar iets wat hem heel erg kenmerkte, anders zou zijn dochter (vriendin) het niet zo bijzonder vinden. En van álles wat je zou kunnen zeggen over iemand laat hij haar dát zeggen. Mijn vriendin vroeg totaal niets over zijn uiterlijk. Ze vroeg of hij er dan ook toevallig was , omdat mijn dochter het spontaan over de andere oma had dat ze bij ons stond (die ze wel gekend heeft), en mijn dochter beaamde dat. Vriendin vroeg aan haar hoe het met hem ging, daar gaf ze antwoord op en direct daarop zei ze dit over die gestreepte blouses. Gewoon zonder aanleiding, geen vraag erover, of wat dan ook. Ik heb vaker gehoord dat energieën/engelen die informatie bewust geven zodat de 'ontvanger' zeker kan weten dat het echt over hen gaat. Overigens vond ik het sowieso bijzonder omdat mijn dochter dit eigenlijk zo goed als nooit doet, praten over wat ze voelt/ziet/hoort en al helemaal niet tegen anderen. Het was echt bizar.
Ik geloof wel in Bescherm-engelen, energieen, hiernamaals, reincarnatie en tekenen van overledenen. Teveel al meegemaakt op dat gebied. Dat afdoen als toeval of een wetenschappelijke verklaring ervoor bij 1 ervaring kan ik nog inkomen maar zoveel als ik zelf heb meegemaakt de afgelopen 40 jaar dat valt niet wetenschappelijk te verklaren. Al heel erg jong begonnen. Toen ik 3 jaar was ben ik midden in de nacht wakker gemaakt door m'n overgroot-opa die afscheid kwam nemen. Ik in tranen naar mijn ouders gerend, die alleen maar zeiden ja was een nare droom ga maar weer slapen, maar die ochtend bleek m'n oopie zoals ik hem noemde die nacht te zijn overleden. De weg kennen op plekken waar ik nog nooit geweest was, een onzichtbaar vriendje die ik in frankrijk had op een vakantie adresje, toen ik die omschreef qua uiterlijk kreeg de gastvrouw zowat een hartverzakking en haalde een fototje tevoorschijn van haar zoontje van 4 die al 20 daarvoor overleden was. Ook in frankrijk op vakantie ooit een naar een graf gewezen en tegen m'n moeder verteld dat ik daar lag maar dat dat niet erg was want toen was ik een jongetje. Op mijn 16e op vakantie in oostenrijk enorme huilbuien vreselijke heimwee. We moesten terug naar huis ik kon het niet uitleggen maar ik moest en zou terug naar huis. Daardoor zijn we toen 2 dagen eerder naar huis gegaan omdat ik gewoon ziek was van de heimwee dachten we. 2 dagen later was er een enorm ongeluk in de tunnel waar wij ook doorheen waren gereden. Hadden m'n ouder niet geluisterd naar mijn heimwee hadden we er middenin gezeten. Tunnelbrand Op 29 mei 1999 vond in de Tauerntunnel een rampzalige brand plaats die twaalf mensen het leven kostte. Aanleiding was een kettingbotsing om 5.00 uur 's morgens, waarbij zestig voertuigen betrokken waren. Een vrachtwagen reed op een in de tunnel stilstaande auto in. Experts hebben vastgesteld dat acht mensen door de kracht van de aanrijding om het leven zijn gekomen. De brand volgend op de botsing kostte aan vier mensen het leven. (bron wikipedia) Nou was die terugweg ook niet helemaal vlekkeloos verlopen aangezien we een aanrijding hadden met een hert die dacht even tussen auto en aanhanger door te springen, Dat gaf een enorme klap en een noodstop in de berm, had niet veel gescheeld of we hadden een klapband gehad. Dat had ook heel fout kunnen aflopen (ene kant berg andere, kant afgrond.) Het beeld van dat aangereden hert ,het geslinger van de aanhangwagen en het paniekerige van mijn vader die uit alle macht probeerde ons veilig te houden en de auto te stoppen voor de band van de aanhanger zou klappen, die beelden vergeet ik nooit meer,pfft het scheelde echt zo weinig. En zo kan ik nog wel ff doorgaan. De mooiste ervaring was ook zo'n beetje de verdrietigste. Mijn vader kreeg kanker (melanoom) en was in een paar weken van gezond naar terminaal gegaan. Hij kwam alleen nog naar huis om te sterven. Nou was mijn vader iemand die niet geloofde in dit soort dingen, volgens m'n moeder omdat ie het een beetje eng vond. Maar toen hij eenmaal wist dat hij niet meer beter zou worden maakte hij wel eens grapjes van dan kom ik bij je spoken na m'n dood. Dus toen we bij hem waakten wisten we dat het einde niet lang meer zou duren. Mijn broertje en ik woonden inmiddels op onszelf en we gingen naar huis voor de nacht wetend dat het met een paar uur gedaan zou zijn. Thuis heb ik een vriendin gebeld om bij me te blijven. Ik heb een kaartje geschreven en vervolgens een grote kaars aangestoken en dat kaartje eronder gelegd. Mijn vriendin kwam en samen hebben we een tijdje gezeten herinneringen opgehaald enz.. Ineens ging de kaars steeds wilder flakkeren en vervolgens ineens uit alsof er iemand tegen blies. Ruim 2 minuten zaten we alleen maar te staren naar de kaars en toen m'n mobiel ging wist ik het was voorbij. Het was m'n oma die belde dat hij net 2 minuten daarvoor zijn laatste adem had uitgeblazen. Op dat moment zag m'n vriendin dat kaartje eronder wat ik had geschreven.. Er stond op: pappa blaas jij de kaars uit voor je gaat.. En tot de dag van vandaag weet ik 100% zeker dat m'n vader die kaars uitblies. Sindsdien is er nog wel het een en ander gebeurd maar dit zijn de dingen die voor mij overtuigend genoeg zijn om te weten dat er meer is tussen hemel en aarde.
Ook geloof ik niet in tekenen van overledene, dat is iets wat we zelf graag willen geloven. Omdat het niet valt te accepteren dat een geliefde weg is. Het idee dat mijn man nog bij ons is voelt fijn, maar ik weet echt wel dat het helaas niet zo is. We hebben wel een teken afgesproken, en tot op heden nog helemaal niks meegemaakt wat er überhaupt op kan lijken.
Ik zou wel in contact willen komen met mijn overleden moeder en ik weet zeker dat er mensen zijn die dat kunnen masr ben erg bang voor oplichters.
Ja dat snap ik, zou daar ook erg voorzichtig mee zijn en er nooit voor betalen.. soms kom je iemand tegen die dan een boodschap overbrengt van een overledene maar een echt integer iemand zou daar geen geld voor willen hebben. Ik ben wel eens naar van die paranormale beurzen geweest, maar raad het niemand aan, de meesten daar doen aan cold reading en het gaat om geld veel geld wat ze ermee verdienen. Zo is mijn moeder al een paar keer naar een show van die Derek Ogilvie geweest, maar dat zou ik echt niet doen. als je daar in de rij staat zijn er altijd wel mensen die zogenaamd een praatje maken( en op die manier genoeg info en verhalen lospeuteren om mensen te selecteren die wel interessant zijn op het podium) Duurde ff voordat m'n moeder dat doorhad en ze voelde zich behoorlijk genaaid destijds. Terwijl toen ik een tijdje geen contact had met m'n moeder, zij iemand leerde kennen, die haar feliciteerde omdat ik zwanger was (note ik had nog niemand iets verteld pas na de 10 weken echo durfde we dat aan) en dat had die persoon van mijn vader gehoord, mijn vader die al 8 jaar dood was.
Nee, wie draagt nou zoiets? Iedereen draagt weleens een streepjes overhemd inderdaad, maar wanneer dat blijkbaar iemand kenmerkt omdat dit zo ongeveer z'n hele kledingkast betreft is het wel bijzonder om dat te zeggen. Want de meeste mannen hebben van alles wat. Ik zou het met je eens zijn als ze alleen 'overhemden', 'shirts' of 'spijkerbroeken' had gezegd, dat is vrij algemeen. Maar dat iemand voornamelijk streepjesoverhemden draagt absoluut niet. Maar goed, zoals ik al zei, jij gelooft er niet in en benadert dingen alleen wetenschappelijk. Dan zal alles voor jou onder toeval of of een hersen-'ding' zijn. Dat is niet meer dan logisch.