Hoewel ik het idee mooi vind (en de wetenschap dat heeft aangetoond) kan mijn brein hier niks mee. Hard gezegd, geen pleister voor mijn wond. Klinkt heel melanchonisch maar daarom niet minder waar ♥
Vaderdag nadert. Gek hoor dat ik voor het eerst niets hoef te bedenken voor mijn papa. Voelt onwennig. Onrustig. Mijn man zei al: ik vind het ook oke om vaderdag gewoon niet te vieren als je het zo'n rotdag vindt. Lief maar nee, geluk en intens verdriet kunnen prima op 1 dag samenleven. Ik gun mijn man deze dag ook gewoon.
@Asil, kon het niet beter verwoorden! Dit voel ik er ook bij. @GroeneBomen, knuffel voor jou op deze dag! Weer een mooie dag om te vieren dat jullie compleet zijn als gezin.
Vandaag sowieso even een dipje in de hormonen ofzo. Vind het ook verdrietig dat het topic zo stil is gevallen. Het doet zeer, inmens zeer om als topic starter als 1 van de laatste over te blijven. Wie had dat gedacht
Ik vind het ook heel jammer! Voel(de) me hier echt thuis. Was hier ook misschien wat actiever dan in de andere topics. Hoe triest ook, ik voel me ook zoo.. 1 van de laatste.. want met zoveel zijn we niet.
Heel naar dat het topic dan een beetje 'doodbloed'. Maar denk dat sommige overblijvers dus wel al eerder zijn afgehaakt. Zoals @Betsies, ik zelf en ook @Wondertje2020. Er zijn alles bij elkaar is toch heel wat mensen uit dit topic bij wie hun wens niet in vervulling heeft mogen gaan.
Zo hoopvol hoe je ooit startte, zo groot t contrast dat je het al hebt over baarmoeder verwijdering om maar van al die vrouwen ellende af te zijn. Contrast kan niet groter
Thanks. Merk dat t gewoon heel raar voelt. Hoe het basisgezin juist 1 cruciaal gezinslid mist op zondag terwijl ons eigen gezin 1 erbij heeft deze vaderdag. Mantra er maar ingooien; ook die dag gaat weer voorbij. Stomme commerciële dagen ook
Zeg dat. Is ook echt een serieuze overweging, wellicht niet direct. Ik heb 21 aug een afspraak in het EMC, voor het Endometriose centrum en het "later". Ik ga alleen de Receptivity nog doen voor de bepaling van het beste moment en wetende hoe de microbiomen zijn.Ik hoop zo erg dat ik nog een laparoscopie krijg om gewoon van binnen te kijken of een waterecho of iets.. Geeft geen garantie voor de embryo. Maar misschien dan nog 1 jaar samen proberen en dan of Novascure of weg met die baarmoeder. Zolang dat kreng nog functioneerd blijft er hoop en is elke maand een teleurstelling. Het is gewoon achterlijk hoe je brein geprogrammeerd is in zoveel jaar. Ik bedoel, zit al maanden aan de pil, en blijf toch testen, want opeens pijnlijke borsten of steken in je baarmoeder. Waar gaat het over. Heb je ook nog eens met je domme hoofd de Predictor Express gekocht want 2+ 1 gratis pas bij de Bazaar, 6 testen voor een 10tje. Hebben die krengen een voorgedrukte streep, je kijkt er naar, je ziet hem zitten, je test en die streep is er weer en dan nog, echt, denk je hmmmm ben ik misschien zwanger. Het is echt zo verschrikkelijk verdrietig, je doet er vervolgens 4 met dezelfde urine want nu wil je zien dat je theorie klopt. op 2 testen nauwelijks iets te zien, 2 andere wel.. Waar vestig je je hoop op, op die 2 kut testen. Dus volgende dag doe je er weer 1, wederom hele prominent aanwezige streep voor het testen, tuurlijk staat die er na het testen ook. Je hoop is zo verschrikkelijk hoog dat je het weer in twijfel trekt. Alles in je zegt, doe het niet, dit slaat nergens op Lies, echt niet, nee je hoeft niet naar de kruidvat want het is gewoon niet waar. Je kunt wel raden waar ik straks langs rijd.. Tegen elke vezel in moet je toch die bevestiging hebben. Terwijl ik dit typ word ik gewoon verdrietig, verdrietig omdat het niet zo is, verdrietig dat ik mezelf zo gek maak en toch zit te verleiden en te saboteren, en verdrietig omdat het weer niet zo is. Dit is echt zo een vreselijke mindfuck.
Heel, heel dikke digitale knuffel. Ik snap dit zo goed. Het gaf mij pas rust toen m’n laatste eileider er ook uit was.. hoe definitief het ook was dat ik echt 0% meer kans had op een spontane zwangerschap, eindelijk was ik wel van dat dwangmatige testen af. Ook testen na/tijdens menstruatie want altijd bang voor weer een bbz. Natuurlijk is het niet fijn en zou je liever wel ‘gewoon’ zwanger willen worden, dat het toen echt voor mij bepaald was gaf op een bepaalde manier eindelijk rust. Alle lieve, sterke vrouwen hier. Ik denk regelmatig aan jullie en had het jullie zo gegund. Ik vind het zelf ongepast om hier nog langer uitgebreid te reageren maar jullie hebben een speciaal plekje in mijn hart. Alle liefs! ❤️
En elke keer rond de ovulatie schreeuwt je lijf: heb seks! Word zwanger! NU! Hele dikke knuffel voor je. Die mindfuck is lood en loodzwaar. Ik hoop dat je alle onderzoeken krijgt die je nog wil. Mannen kunnen dat stuk gewoon niet begrijpen. Die testdrang, de 'ik voel toch wat", hoe je lijf schreeuwt om bevrucht te worden tijdens de vruchtbare periode....
Vreselijk de mindfuck en het verdriet. Hele dikke knuffel voor jou ❤️. En dat ik hier minder reageer betekent niet dat ik jullie vergeten ben. Ik vind het ook niet zo gepast om hier nog uitgebreid te reageren en delen. Ik gun jullie echt heel erg, vanuit het diepste van mijn hart, dat het jullie gaat lukken!
Hé @Asil wat naar. Kan niet zomaar wegklikken. En was je ook nog eens jarig. Misschien daarom wel extra verdrietig...? Ik kan helaas niks voor je doen om de pijn te verzachten, alleen maar aangeven dat ik slechts een fractie van je pijn en verdriet herken. Wil je een dikke knuffel geven!
Zo erg is het ook niet hoor, ik ga er doorheen en gaat vanzelf weer over hahaha. Wilde gewoon even sharen, bedankt lieverd.
Voor de meiden die mee lezen en verlies hebben meegemaakt. Persoonlijk vind ik het een goed doel om het taboe te doorbreken, misschien wil jij je verhaal ook doen. Wat is jouw verhaal? | Zwangerschapspagina
Ik lees en leef dus ook nog mee, maar heb inhoudelijk niet veel te vertellen, voelt idd niet gepast gezegend als wij zijn geweest met ons onwaarschijnlijke wonder.