Dat is nog het mooiste. De rust wordt voor de kinderen groter als het aan kant is. Maar dat ziet ze zelf niet. Behalve als het net gedaan is zoals nu.
Maar doe je dat dan ook? Want dreigen en niet uitvoeren helpt natuurlijk absoluut niet. En het stukmaken door de oudste, doen jullie daar ook iets mee? Dat klinkt ook niet echt gezond i.m.o. En wat verder al genoemd werd, een etiketje als HB (heb ze zelf ook in huis hoor) mag geen excuus zijn. We proberen ze te helpen, maar uiteindelijk moeten ze het wel zelf doen. Jongste heeft momenteel te veel spullen op de kamer, ik kan daar extra opbergbakken neer gaan zetten, maar dan blijft er evenveel spul op haar kamer staan, wat uiteindelijk weer extra spullen op haar kamer oplevert "want ze heeft extra opbergruimte", dat gaan we dus niet doen. Straks in de vakantie trekken we er een dag voor uit en dan de kamer door zodat het weer klaar is. Hier gaat opruimen ook met 3 bakken wat iemand anders al noemde: afval / bruikbaar voor anderen / zelf houden. Waarbij met zo'n opschoonsessie de eerste 2 bakken ook goed gevuld moeten zijn.
Uiteraard doen we wat we zeggen, dreigen met dingen die je niet waar kunt maken schept alleen maar verwarring bij de kinderen en daarmee verlies je het vertrouwen van je kinderen. Wat betreft de oudste wordt daar zeker ook op ingespeeld maar hij is een geval apart. Emoties van anderen doen hem niks, het is bij hem alleen hijzelf die telt. Is een hele strijd waar hard aan gewerkt wordt. HB is zeker geen excuus, wel een enorme uitdaging omdat ze hier allemaal extreem autonoom zijn. Bij onze oudste was het enige dat hielp alles van zijn kamer halen. Maar elk kind is anders en vergt een andere aanpak, bij dochter zijn we nog aan het aftasten wat wél werkt.
Het kan reuze vermoeiend zijn om continu streng te moeten zijn en uit moet voeren wat je zegt in alle omstandigheden. Een battle verwijderen ipv niet aan gaan is dan een fijne oplossing. Jij hebt ook ademruimte nodig. Het is niet allemaal zo maakbaar als dat sommige wel eens denken. Soms is het hard werken voor veel minder invloed dan je zou willen. Elk kind heeft een grens in de hoeveelheid speelgoed die het aan kan, niet alleen adhders etc. Wanneer die grens bereikt is verschilt per kind. Als ze het zelf niet meer kunnen opruimen (met instructies) dan zit je eroverheen.
Dat inderdaad, het is bij 'normale' kinderen (bewust tussen aanhalingstekens) al pittig maar wanneer je kinderen een forse handleiding hebben is het gewoon soms zwaar uitputtend om consequent te blijven. Wanneer het er dan bij in schiet om uit te voeren wat je zegt, gaan ze meteen nog meer met je aan de haal. Ik ben moe van de constante strijd en welles-nietes spelletjes en ga die ook niet meer aan. Concrete oplossingen zijn dan wel nodig. Zo meteen maar weer eens die kamer gaan checken Mijn vriend brengt de kinderen vaak naar bed en hij zorgt niet voor een opgeruimde kamer 's avonds dus ook daar is nog wel wat winst te behalen.
Mijn dochter heeft twee diagnoses en er is mogelijk sprake van een derde, die juist dit soort dingen tot een grote uitdaging maken. Er is dus zeker sprake van ‘pick you battles’ en sommige dingen ‘verkleinen’ (dus bv. minder spullen ipv meer, zodat het overzicht makkelijker is en beneden bv. alles in een kastje, die ik dan af en toe samen uitzoek, ipv door de hele kamer), maar sommige dingen moeten gewoon, ook omdat het ‘voor later’ belangrijk is. Juist omdat ze het niet vanzelf kan, vind ik het belangrijk dat ze het (beter) leert. En natuurlijk help ik haar daarbij.
Dat consequent blijven herkent denk ik elke ouder. Zeker die van kinderen met een diagnose. En ik begrijp uit je posts ook dat je er wel aan wil werken. Waar de discussie vandaan kwam waar in de laatste posts gesproken werd kwam omdat ik aan sloeg op een opmerking van villa kakelbont die zei dat haar kind HB was en wanneer hij ergens niet de noodzaak van ziet dat het dan niet gebeurd. Dat is gewoon heel anders dan hoe ik erin sta qua opvoeding. Dat het een uitdaging is, dat is zeker. Maar ik waak er enorm voor dat de diagnose die mijn kinderen hebben als excuus gezien wordt om dingen niet te hoeven, of voor ons als ouders het dan maar te laten. Ik zie dat wel om me heen, daarom ben ik mij er heel bewust van.
Misschien begreep ik het verkeerd. Maar volgens mij ging het over het sloop gedrag van de oudste wat een reden is om de knutselspullen op de eigen kamer te bewaren.
Tot op zekere hoogte is dat hier ook zo hoor. Geen nut is gewoon niet doen. Na heel wat discussie en strijd gebeurt het uiteindelijk wel maar dan ben ik vaak al voorbij kookpunt. Rest reageer ik later op. Eerst kinderen ophalen uit school.
Hier ook een 9 jarige die zijn kamer niet echt op orde houd, maar er ook weinig speelt. Dus als hij wel ergens mee bezig is geweest kan het gewoon wekenlang op de grond of bureau liggen zonder dat hij er last van heeft blijkbaar. Nu staan er al 2 weken zo'n 6 bakken lego open (is gesorteerd op kleur), hij speelt er 1x per week mee, ik kan amper bij z'n raam en gordijn. Maar hij doet zelf z'n gordijnen open en dicht, ik kan bij z'n kledingkast en z'n bed komen, ik vind het prima. Man heeft er verder volgens mij van de week maar een beetje omheen gezogen. Dingen zoals kleren in de was zeg ik elke avond, natuurlijk vergeet ik dat ook wel eens. Maar hij gaat in principe niet z'n bed in voordat hij alles in de wasmand heeft gedaan. Wat ik hier ook merk bij beide kinderen (dochter is 6) dat ze vaak iets laten liggen omdat ze er een volgend moment weer mee verder willen. Ik accepteerde dit best vaak, maar ik merk dat die volgende keer dan vaak helemaal niet meer komt. Dus tegenwoordig laat ik het ze gelijk weer opruimen. Tenzij ze echt iets hebben gebouwd/gemaakt, dan alle losse rommel opruimen en je creatie kan je laten staan. Verder, monopoly of knutselen o.i.d. zijn dingen die hier beneden aan de eettafel gebeuren. Dan heb ik er zicht op en met het eten is de eettafel weer nodig dus dan moet het ook weer worden opgeruimd. Zulke dingen gaan dus niet mee naar boven. En als er echt opgeruimd moet worden dan doen we dat vaak samen. Ik zorg dat ik ook boven ben, ruim bijv. de was op, maak de badkamer schoon of wat dan ook en geef de kinderen tussendoor steeds opdrachten. Ik probeer ze wel steeds meer zelf na te laten denken waar ze iets het beste op kunnen ruimen en hoe. Passend bij leeftijd/speelgoed/gedrag etc.
Hier mogen ze ook dingen laten liggen om er later weer mee verder te gaan, maar dan wel bv op een plek waar het niet in de weg ligt. Dus een project dat de complete vloer in beslag neemt, moet opgeruimd worden.
Ik ben denk ik team loedermoeder, of afgestompt omdat ik hier ook een puber rond heb lopen. Als ze hun kleren niet in de wasmand doen lopen ze straks in hun blote kont. Eten mag niet mee naar boven want dat verrot als ze het niet opruimen. En voor de rest trek ik de deur dicht. Hun zwijnestal, niet die van mij. Scheelt veel strijd
Waarom een loeder? Is je eigen keuze toch? Ik maak een andere keuze omdat het mijn huis is, ik wil geen vieze zwijnenstal boven.
Oh wat vreselijk Ik krijg daar echt een error van Hier ruimt m’n 8 en 10 jarige het netjes op als ik het vraag Boven word sowieso niet gegeten Hun kleding doen ze altijd zelf in de wasmand Ik zou gek worden van een rommel kamer
Ik heb wat aantekeningen gemaakt van goede methode en tips die hier gepost zijn Het blijft, ook hier in huis, een uitdaging om de kamers op orde te houden. En dan vooral dat de kinderen hier zelf een bijdrage in leveren. As we speak is mijn zoon een deel van de troep aan het opruimen. Om het overzichtelijk te houden moet hij in 2 fases opruimen. Vandaag de dino's en autootjes. Morgen de Pokémon kaarten en zijn Lego. Speelgoed wordt gesorteerd opgeruimd in verschillende bakken. Dochter is overmorgen aan zet. Gelukkig valt haar kamer wel mee.
Hier lopen we tegen het probleem aan dat dochter (13) niets kan of wil wegdoen. Ze wil nu graag een keyboard (voor de verjaardag) en ik dacht lekker inkopper, als jij alles achter je bed opruimt dan kan daar een keyboard staan. Heeft ze alles van achter het bed tegen de muur aangeduwd, kan er nog steeds geen keyboard staan. Dat probleem ziet ze dus ook echt niet, maar ik kan toch op bed zitten spelen, eh ja (lijkt me nu niet de meest handige positie) maar dan moet je hem verplaatsen als je gaat slapen (komt anders het bed niet in). Ja maar waar moet ik alles laten dan, nou bekijken waar je nog wat mee doet en anders op de weggeefhoek of weggooien. Nou tranen met tuiten want dat doe je toch niet zomaar goed spul wegdoen dat is zonde. Ze is nu wel verantwoordelijk voor haar eigen kamer maar de tranen sprongen me in de ogen vanmorgen, probeer de gulle middenweg te vinden door haar in haar waarde te laten maar merk dat mijn grens mbt troep wel heel erg overschreden wordt. Ze stelt ook alles uit. Dinsdag kamer opruimen, woensdag stoffen en zuigen. Dat kamer opruimen was dus alles naar de muur toe schuiven, stoffen en zuigen is nog steeds niet gebeurd en ondertussen kun je de vloer al niet meer zien. En een klein detail mijn dochter en ik lijken zoveel op elkaar dat samenwerken (samen opruimen) dus niet echt lekker loopt.
Helpt het ook om in te laten zien dat je met goede spullen waar je zelf niets meer mee doet, je een ander nog wel blij mee kunt maken? Hier ben ik toen ze klein waren begonnen met opruimen met 3 bakken: - afval (papieren, kapotte spullen, etc) - opruimen (en dan echt opruimen, niet de kasten vol proppen, we gaan dus alle kasten en laden door) - nog goed en netjes, maar wordt niet zelf meer gebruikt (dit kan naar de kringloop, weggeefhoek of eventueel verkocht worden)
Het probleem is dat wat zij als goede spullen aanmerkt wij dit niet zien. Haar goede spullen zijn b.v kleurplaten die ze in groep 4 heeft gekleurd. Dingen die ze ooit heeft geknutseld, oude stukken karton waar ze ooit nog eens wat van wil maken. Het voorstel om de spellen waar niet mee gespeeld word ( en die netjes in de kast liggen) op de weggeefhoek te zetten was prima, geen enkel probleem. Maar ja dat is niet hetgene wat de chaos veroorzaakt.
Ah zo, ja dan wordt het lastiger ja En alle knutsels op de foto zetten zodat ze ze terug kan kijken? Hoorde ik ooit van iemand die dat zo deed, daarna ging het de papierbak in. Ik sorteerde vanaf het begin meestal zelf wat en bewaarde een paar leuke dingen van elk schooljaar. Maar mijn kinderen zijn iets minder gehecht aan hun eigen knutsels, dat scheelt natuurlijk ook (Alhoewel ze daar ook weinig kans voor kregen doordat ik dat direct al deed )