Verzoek vanuit leerkracht voor begeleiding wijkteam

Beste wensen voor dit nieuwe jaar!

Er heeft, sinds mijn laatste bericht, van alles plaats gevonden. Zo is er een gesprek met het wijkteam en de onderwijsondersteuner geweest. Hebben wij contact gelegd met een kinderfysiotherapeut gespecialiseerd in onder andere prikkelverwerking. Is ons kind al 2 keer bij haar op consult geweest. En hebben mijn man en ik stappen ondernomen om ons kind te laten onderzoeken.

Het gesprek met de leerkracht, ib'er, wijkteam en onderwijsondersteuner was vruchtbaar.
Aan de ene kant is fijn te merken dat alle betrokkene het beste met ons kind voor hebben. Aan de andere kant merken we in elk gesprek dat er vanuit school met een gekleurde bril gekeken, geoordeeld en uiteindelijk gehandeld wordt. We missen hierin echt het reflecterendvermogen. Elke poging vanuit ons (en als "medestander" het wijkteam) om de rol van de leerkracht en de mogelijke effecten hiervan ter discussie te stellen wordt vrij snel van tafel geveegd door de focus weer op ons kind te leggen. Wat ons betreft is het van groot belang dat de leerkracht goed naar haar eigen kunnen, handelen en beperkingen kijkt. Niet om te oordelen of vinger te wijzen, maar om inzichtelijk te krijgen in hoeverre dat van invloed is op de problemen waar zij tegenaan lopen.
De schoolondersteuner vond ik weinig behulpzaam tot nu toe. Haar aanwezigheid leek geen toegevoegde waarde te hebben.
Het wijkteam daarintegen wel. Vanuit het wijkteam is de tip aan ons gegeven om contact op te nemen met een bij hun bekende kinderfysiotherapeut. Omdat zij goede resultaten zien.

De kinderfysiotherapeut, waar ons kind inmiddels 2 keer op consult is geweest, is zeer kundig. Alleen al haar benaderingswijze sluit goed bij ons kind aan en haar kijk op de situatie is verfrissend. Ze is op dit moment bezig met het versterken van de verbinding tussen het werkgeheugen en het langetermijn geheugen. Dit zou ervoor moeten zorgen dat het hoofd van ons kind minder vol wordt en er dus meer rust ontstaat. Waardoor het mogelijk makkelijker wordt om tot de diepere leerlaag te komen. Ons kind vindt het heel fijn. Het is afwachten wat het resultaat zal zijn.

Ons kind is de afgelopen weken steeds meer aan het vertellen over processen die in het hoofd plaats vinden. Zo wordt er steeds benoemd dat het hoofd soms zo vol zit dat het bijna ontploft. Dat bewegen en kletsen dan fijn is, maar niet echt helpt. Op school gebeurt er veel, waardoor het hoofd vol raakt en weinig waardoor het wat leger wordt. Wat het moelijk maakt om opdrachten te maken. Vooral opdrachten met een grote hoeveelheid aan visuele prikkelingen.
Dit versterkt bij ons de behoefte om ons kind te laten onderzoeken. Niet op een specifieke stoornis, maar het IQ, de sociale ontwikkeling, executieve functies et cetera. Daar kan mogelijk een vermoeden van de aanwezigheid van een stoornis uitkomen. Wat voor ons niet het doel is. Wij willen weten in hoeverre er spraken is van onderontwikkeling/achterstand of juist overontwikkeling/voorsprong.
Mogelijk kunnen de onderzoeken in februari plaats vinden.

 

Wat fijn dat die interventies hielpen, zoals dat klokje en de ruimte bieden om even doelgericht actief te zijn. Mooi dat de juf haar kijk, houding en benaderingswijze heeft kunnen veranderen. Dit lijkt cruciaal te zijn voor kinderen die net even buiten de kaders van school bewegen.

Wat goed dat jullie zoon zelf de regie mag hebben over het gebruik van de medicatie. Fijn ook dat hij het goed lijkt te doen zonder medicatie. Jouw warme en positieve kijk zal hierin vast meewerken.

 

@Lynx je geeft aan dat er niets meer is gebeurt na de onderzoeken. Wat is de reden hiervan?

De kinderfysiotherapeut heeft een post-hbo sensorische informatieverwerking. Als je het fijn vindt, kan ik je de contactgegevens van de praktijk sturen. Ze werkt op meerdere locaties in Nederland.

 

@Lynx
Begrijpelijk!
Ik zal je een pb sturen.

 

Inmiddels is er weer heel veel gebeurt.
Wat ik graag van me af schrijf in dit topic.

Ik moet zeggen dat ik mij, bij het teruglezen van mijn posts, enorm heb geïrriteerd aan mijn eigen schrijfwijze. 'Ons kind' en alle andere manieren om het benoemen van het geslacht te omzeilen maakt de tekst afstandelijk en onpersoonlijk.

Goed dat gezegd hebbende...back on topic.

Na het positieve gesprek begin dit jaar ging het helaas weer minder goed. Dit begon met een in onze ogen subjectieve en onjuiste verslaglegging van het gesprek. Er stonden allerlei aannames en meningen in en er miste best wat belangrijke punten wat voor een vertekend beeld van het gesprek zorgde. Wij hebben dit via de mail bij de schrijven (de ib'er) aangegeven inclusief voorbeelden en met het verzoek voor een gesprek om de "notule" te bespreken. De reacties van de ib'er waren onprofessioneel, algemeen, niet inhoudelijk, ontwijkend en alsof de ib'er ons totaal niet serieus nam.
De communicatie vanuit de leerkracht met ons als ouders was er vrijwel niet, terwijl er wel over onze zoon met de kinderfysiotherapeut gesproken werd.

Onze onvrede groeide en groeide tot een grens bereikt was. Er heeft toen een gesprek met de directie, leerkracht en ib'er plaats gevonden. Hierin hebben wij onze ongenoegen geuit en aangegeven dat wij graag samen willen werken met de school onder bepaalde voorwaarden. Wij willen serieus genomen worden, dat er met ons gecommuniceerd wordt over onze zoon en vooral het idee hebben dat alle betrokkenen handelen met het doel het beste doen voor onze zoon. We hebben uitgelegd waarom wij vinden dat er nu niet aan die voorwaarden voldaan wordt. Dit was een vruchtbaar gesprek waarin alle partijen zich hebben kunnen uitspreken en we gezamenlijk een plan hebben opgesteld met vervolgstappen en voorwaarden. We hebben erkenning en excuses gekregen. En nog veel belangrijker het gevoel dat we eindelijk met de neuzen de zelfde kant op staan.

De consulten bij de kinderfysiotherapeut zijn inmiddels met goede resultaten afgerond. Mijn zoon ervaart meer rust en een hoofd wat niet zo vol raakt. Zijn leerkracht ziet dit terug in zijn gedrag in de klas.
De kinderfysiotherapeut heeft tijdens een overleg, met alle partijen, haar bevindingen van een observatie in de klas en de consulten besproken. De conclusie was dat ze een andere verklaring voor bepaald gedrag heeft dan de leerkracht en ib'er. Waar zij ervan uit gaan dat hij dit gedrag vertoond als hij een opdracht moeilijk vindt, concludeerd de kinderfysiotherapeut dat dit absoluut niet altijd het geval is. Dat hij het gedrag vertoond als de opdrachten juist te makkelijk en saai voor hem zijn, maar ook als hij denkt dat het te moeilijk is (faalangst). Hierbij benoemde de kinderfysiotherapeut voorbeelden van de observatie in de klas. Voor ons was dit echt een halleluja moment! We hebben meerdere keren aangegeven dat we het idee hebben dat onze zoon niet gezien wordt. Dat er een beeld geschetst is door de leerkracht waar aan vast gehouden wordt ongeacht de gedragingen van onze zoon.
De leerkracht, ib'er, onderwijsondersteuner en wijkteam medewerker leken zich ineens te beseffen dat er misschien te veel in één richting gekeken en gedacht is. Iets wat wij herhaaldelijk in het proces benoemd hebben. Vanaf dit moment vond er een echte omslag plaats.
Het wijkteam en de onderwijsondersteuner zijn voor nu geen onderdeel meer van het traject, omdat ze dit niet nodig achten. En de leerkracht en ib'er lijken vertrouwen te hebben in de ontwikkeling van onze zoon en zijn kunnen om in groep 3 te starten na de zomer.

In groep 3 zal er richting het eind van het kalenderjaar nog een overleg plaats vinden om te kijken hoe het hem vergaat. Of er nog zorgen zijn of dat het traject afgesloten kan worden.

Naast het traject op school hebben de onderzoeken plaats gevonden. De uitslag is nog niet bekend.

Ik merk wel dat ik me wat onrustig voel over groep 3, want hoe zal het hem vergaan...

 

Zijn er nog ontwikkelingen bij jullie?

 

Fijn dat de 5g methode in bepaalde maten effect heeft. Leren dat je invloed op je gedachten hebt en je deze dus in positieve zin kan beïnvloeden is heel waardevol.

Verstandig om het één en ander met de coach te bespreken en de beschikbaarheid van een orthopedagoog is ook fijn zeg.

 

Wij hebben de resultaten van de onderzoeken ontvangen. Goed gedetailleerd en veelomvattend. We herkennen direct onze zoon en dat is heel fijn.

De korte conclusie is dat hij visueel en verbaal sterk is. Hij neemt enorm veel waar wat voor vertraging in de verwerking en voor mentale en motorische onrust zorgt. Dat verklaart zijn behoefte om veel te willen praten en veel te "moeten" bewegen. Maar ook dat visueelprikkelende opdrachten minder goed door hem begrepen en gemaakt worden. Door de flinke toevoer van visuele prikkels raakt hij het overzicht kwijt. Raakt dan gefrustreerd en gedemotoveerd en laat zich dan (nog) sneller afleiden.
Dit samen maakt dat concentreren een uitdaging voor hem is.

Zijn IQ score(gebaseerd op het gemiddelde van de scores van 5 primaire indexen) is hoog gemiddeld. Met de aantekening dat de gemiddelde score omlaag wordt gehaald door de laag gemiddelde score voor verwerkingssnelheid index. Waarvan wordt gedacht dat de volle potentie niet tot uiting komt door het proces van overprikkeling-frustratie-demotivatie-concentratieverlies.

 

Ik zie dat ik nog niet op je gereageerd heb.
En dat terwijl ik je post enorm waardeer. Er zijn duidelijke overeenkomsten! Ik vermoed dat dit ongeveer het verhaal van mijn zoon zou kunnen zijn als hij in groep 3 zit.

Helaas kan ik nu niet uitgebreid reageren, wordt vervolgd.