Waarom de eindverantwoordelijkheid? Jij bent sowieso verantwoordelijk voor je kinderen, wat er ook gebeurd. Maar een kind, wat al wat ouder is, mag best wat verantwoording krijgen. Natuurlijk zijn er grenzen, en wat in de op staat zou ik dus ook echt niet doen, maar dat wil ooo niet zeggen dat een oudere broer/zus nooit even op kan en mag passen.
Vanzelfsprekend mag je die post fel vinden. De rest van je post maakt dat ik me afvraag of je mijn post wel goed gelezen/begrepen hebt. Edit: ik heb de rest van je reacties naar andere gelezen. Je hebt duidelijk een andere mening en neemt stukjes uit de reactie en trekt deze vervolgens uit zijn verband om een punt te maken.
Waar lees je dat ik dat zeg? Ik reageer op de situatie van ts. En ik heb het over een vorm van verantwoording die ik niet vind kunnen en dat is de situatie zoals die geschetst word. Namelijk lang alleen thuis tot in de nacht. En dan de verantwoordelijkheid over 2 kinderen. Als ouder ben je echt de eindverantwoordelijke voor je kinderen. Dat wil niet zeggen dat je geen verantwoordelijkheid kan leren opbouwen bij je kinderen.
Jij reageerde met die post op de post van Kolibrie waarin zij aangaf dat haar 14-jarige absoluut niet op haar 5-jarige zusje mag passen. Vandaar dus mijn reactie. De situatie die ts schetst vind ik ook not done.
Een kind mag wat mij betreft verantwoordelijkheid krijgen over zich zelf en de eigen omgeving, maar nooit over een ander kind. Stel dat er iets ergs gebeurt, wat dan? Hoe moet het verantwoordelijke kind zich daarna voelen? Vaak weten volwassenen niet eens hoe ze reageren op een stressvolle omgeving (brand, ongeluk, weet ik wat), laat staan dat je dat van een kind kan verwachten. En dan ook nog verwacht dat ze het goede doen. Ook een 16 jarige zou van mij niet op een broertje of zusje hoeven te passen. Ik ben de gene die kiest voor kinderen en daar de zorg voor draagt. In mijn omgeving zie ik te vaak dat oudere broers/zussen als sluitpost voor de begroting worden gebruikt. Mag de oudste ook consequenties aan gedrag verbinden? En mag dat dan altijd, of alleen tijdens het oppassen? En is het oppassen dan als jij niet thuis bent, of ook als je in een andere ruimte bent? Het verandert de relatie van broer/zus naar opvoeder/kind, dat is iets wat ik onwenselijk zou vinden voor mijn kinderen. Dus nee, ik vind dat je dit soort verantwoordelijkheid niet moet verdelen onder kinderen. Als je een 7 jarige even alleen laat met een 16 jarige, is dat omdat je de 7jarige ook alleen even alleen zou laten.
Maar je haalt er nu allemaal andere dingen bij. Het ging om verantwoording krijgen over iemand anders. Jij vind dat dat absoluut not done is. Prima, ik denk dat in bepaalde mate anders over. Daarna begin je over het oppassen ansich. Leeftijd maakt je dus niet uit dan, maar heel het fenomeen ‘oppassen op een broertje/zusje’ vind jij niet oke. Ook prima, ik denk daar dus heel anders over.
Ik zie nu overigens dat je oudste nog erg jong is en sowieso nog helemaal niet de leeftijd heeft om op te passen/alleen te blijven. Wellicht denk je er straks heel anders over als ze wel die leeftijd hebben bereikt. Want dan vind je het misschien toch ook wel makkelijk als je even een boodschap kan doen terwijl de oudste thuis is en de jongste bijvoorbeeld nog op bed ligt.
Een kind van 13 kan dat best aan. Toen ik bijna 13 was had ik al meerdere oppas gezinnen. Waaronder een gezin met 4 kinderen waarvan 1 tweeling van 1,5 jaar oud. Die ouders zorgden trouwens wel dat de tweeling al in bed lag als ik kwam. Maar ik vind niet dat je een kind bewust zovaak en lang op moet zadelen met de verantwoordelijkheid over hun broertje en of zusje. Dan kan je beter een oppas inhuren.
Ja, op zich moet dat kunnen, maar die oudste is geen ouder of gratis oppas en die rol zou ik dus ook niet steeds geven, af en toe lijkt me prima.
Jouw oudste is nog heel jong toch? Stel over een aantal jaar is het een tiener van 15/16 jaar en de buurvrouw vraagt of jouw kind mag oppassen op haar kind(eren) een heel normale veelvoorkomende vraag. Dat mag dan dus niet van jou? Want een 16-jarige hoort niet de verantwoording over een jonger kind te hebben. Als dat niet over een 5/6/7 jarig brusje kan/mag, dan kan dat ook niet over een buurkind, toch? Wat betreft het opvoeden van oudere kinderen naar hun jongere broertje of zusje... Mijn man en ik zijn de opvoeders, niet onze oudste kinderen. Op het moment dat wij weg gaan en de oudsten oppassen geven wij hun in zekere zin de opvoedtaak uit handen. Dan krijgen de kleintjes idd te horen: "X past op vanavond, jullie luisteren dus naar hem of haar"
Ja, onze oudste is nog heel jong. Maar ik zou haar over x jaar niet op laten passen op een broertje of zusje. Ook niet op andere kinderen, met 16 vind ik die verantwoordelijkheid gewoon echt niet oke. Heb het in mijn directe omgeving gezien wat het met een puber kan doen als er iets mis gaat, dat heeft echt enorme gevolgen gehad voor beide partijen. Mijn kind krijgt een hoop vrijheid en verantwoordelijkheid. Maar zolang mijn kind kind is, hoeft het niet voor andere kinderen te zorgen.
Als je een keer iets meegemaakt hebt snap ik je wel. Heb jijzelf als puber ook nooit opgepast? Ik heb heel wat uurtjes opgepast bij mensen. Een leuke manier om een zakcentje te verdienen.
Een 13 jarige zal vast kunnen passen op een 9 jarige en voor een paar uurtjes maar het gaat me vooral om die kleine van 1. Vooral ook niet snachts. Misschien hebben ze een makkelijk kind maar die van ons was een kind met reflux en huilde heel veel dus was er ook niet 1 waar je iemand op liet passen.
Nee niet normaal zeker voor de 1 jarige niet ! Mijn oudste is 10 en als ik hem alleen laat met de jongste die bijna 1 wordt is het hoogstens 10 min. Wat ik al veel vind en eng vind dus laat staan 3 kwartier rijden. Dalijk gebeurd er wat. Dat wil je je oudste kind ook niet aan doen. zou er zeker wat van zeggen tegen je vriendin
Ik paste vroeger op heel wat kleine kinderen op op die leeftijd, scheelde zelf ook 11 en 14 jaar met broertje en zusje dus ik paste op bij alle leeftijdsgenootjes van hen uit de kerk, inclusief zware allergieën zelfs. Een van hen is nu gemeenteraadslid in mijn huidige woonplaats, dat was wel even een gekke gewaarwording Maar het voorbeeld van hierboven zou ik niet ok vinden. Bij ons thuis 9 jaar leeftijdsverschil. Oudste van 17 past af en toe op de jongste sinds een jaar of 3. Dan zijn we hooguit 15 kilometer verderop of bij de buren. Jongste is erg zelfstandig en was eerder ook erg gedwee. Momenteel is dat minder dus vraag ik het de oudste ook niet (behalve in een noodgeval, dan zijn ze allebei niet moeilijk). Maar kom op, oudste ging vorige maand alleen op vakantie naar Parijs en zou dan niet samen met haar broertje (die zijn eigen gang gaat en indien nodig ook zelfstandig naar bed gaat) thuis kunnen zijn? Qua alleen thuis blijven, de oudste was 3 weken 11 toen ze naar de middelbare school ging en bleef vanaf toen wel eens een dag alleen thuis. Voor die tijd vanaf een jaar of 7 eens een half uurtje ofzo denk ik? Jongste van 8 blijft heel soms ook een klein uurtje alleen thuis maar meestal is er wel iemand thuis. Dan zeg ik tegen hem, ben even weg, papa of zus zijn thuis maar die heeft hij zelden nodig dan. Hij gaat ook helemaal zelfstandig naar en van school, dat vinden veel ouders hier op school ook kindermishandeling als ik ze soms hoor maar dat boeit mij niet, het heeft absoluut een medische reden bij mij, de route is veilig en hij kan het prima aan, heeft er zelf ook geen problemen mee. Maar ik zou ze dus niet alleen thuis laten om naar Ibiza te gaan
Jaren geleden hadden mijn man en ik een gezamenlijke bezigheid op een avond en dan paste de veertienjarige kleindochter van onze buren op onze kinderen van toen 2 en nul jaar. Die sliepen dan al wel en zij had haar opa en oma als achterwacht standby naast ons. Wij waren 2 uur weg van 20-22 uur. Ik vond dat wel spannend, maar zelf paste ik als veertienjarige ook al op. Problemen met die verantwoordelijkheid heb ik nooit gehad. Afgelopen weekend konden mijn man en ik onverwacht naar een concert dat tot half 11 's avonds zou duren. Onze 10 en 14-jarige zouden even samen thuis zijn en om 22 uur zou de 16-jarige ook thuis komen. Uiteindelijk is de 10-jarige eerst een uur alleen geweest, daarna met z'n tweeën. Dat vond ik wel iets minder, omdat ik het niet fijn vond voor de jongste om op die tijd een uur alleen thuis te zijn. Hij had er zelf geen moeite mee en de hond was er ook nog, haha. Het concert liep ook nog eens enorm uit, dus we waren pas rond middernacht weer thuis. Ik had mijn buren wel laten weten dat wij weg waren en gevraagd of ze in geval van nood daar mochten aankloppen, maar dat is uiteraard niet nodig geweest. En de 16-jarige is onlangs een heel weekend alleen thuis geweest, op zijn eigen verzoek. Ook dat is goed gegaan, op wat kleine huishoudelijke onregelmatigheden na Als je kinderen nog heel klein zijn, kun je je daar niet echt wat bij voorstellen, maar je groeit er wel naar toe als ouder en als kind.
Nee niet mijn ding. Ik vind een oudere broer of zus zo een verantwoording niet geven. En niet omdat ik het kind niet vertrouw maar als er wat gebeurd deze dan de rest van zijn/haar leven een schuld gevoel met zich mee moet dragen.
Nee, dat gebeurt hier niet. Mijn oudste is 11 (wordt 12 dit jaar) maar ik vind het onverantwoord om hem op zijn 4 jarige broertje te laten passen. Mijn oudste blijft wel eens alleen thuis overdag, maar dan zijn we ook binnen 10/15 min thuis als het nodig is. Hij is nu ook op een leeftijd dat hij niet altijd meer mee wil als we even ergens op visite gaan of naar de winkels gaan en dat is helemaal prima.
Toen ik 12/13 was paste ik uren op op peuters, terwijl de ouders lekkr gingen stappen. Maar dat waren wel heel anderen tijden. Ik zou geen probleem hebben met de 13 jarige en de 9 jarige alleen laten, mits de kinderen dit zelf ook willen en ze verantwoordelijk en betrouwbaar genoeg zijn. Ik zou een 13 jarige echter niet de verantwoordelijkheid durven geven over een baby. Misschien een heel verantwoordelijke 15 jarige, maar dat hangt heel erg van het kind in kwestie af. 13 is gewoon wel heel jong om urenlang voor een baby te zorgen.