Jonge kinderen leg je dingen uit in een begrijpelijke taal die bij hun leeftijd past. En het gevoel van een kind moet je altijd serieus nemen. Maar de discussie zoals die hier nu gevoerd wordt is toch hoe dan ook geen stof voor hele jonge kinderen. Daar heb je op een andere manier een gesprek mee. Bovendien gaat het dan om het individu. En dit gaat om de groep. Wat mij betreft is dit een onderwerp voor de wetenschap. En wanneer blijk dat het (zoals men deels vermoed) komt door een disbalans in de hormoonhuishouding. Dan lijkt het me meer dan logisch dat je kijkt hoe je die disbalans kan herstellen ipv operaties uitvoeren op jonge mensen. Dat dit wellicht niet voor iedereen een gewenst effect zal hebben dat kan. En voor die mensen zou dan een transitie wellicht een oplossing zijn. Maar ik vind het idioot dat mensen de optie van genezing niet in overweging willen nemen omdat ze de overtuiging hebben dat dit respectloos is naar het kind toe. En nogmaals ik snap dat de optie er voor nu nog niet is. Maar het zou mooi zijn wanneer er meer onderzoek naar is gedaan en blijkt dat het wel degelijk kan helpen je dit eerst doet. Er leven op dit moment 90.000 (dus 1 op de 200) mensen in Nederland die een volledige transitie hebben doorgemaakt. En meer dan 350.000 (1 op de 50) mensen die in mindere maten een transitie hebben doorgemaakt of hun geslacht hebben aan laten passen naar x. Het gaat hier dus om een serieus grote groep mensen. Waardoor gedegen landurig onderzoek toekomstige generaties kan helpen om alles beter te begrijpen.
Dankjewel. Nee dat blijkt. Ik heb steeds geprobeerd om mijn mening behoedzaam en genuanceerd te verwoorden. Ik heb gedeeld dat ik blij ben dat ik nooit aan de hormonen ben gegaan. Ik heb ook herhaaldelijk geschreven dat er vooral eerst gekeken moet worden hoe iemand zich fijner kan voelen in diens lijf, wat kennelijk ook jouw mening is. En vervolgens schrijf je dit: Waar is dat nou voor nodig, zulke formuleringen? Zo onaardig, daaruit spreekt toch geen enkele wil om je in te leven in iemand met genderdysforie. Dan ben ik er ook wel weer meteen klaar mee.
Ik zeg normaal gevonden moet worden. Niet dat het zonder blikken of blozen gebeurd. Twee volstrekt andere dingen.
Oké toch nog één laatste poging om uit te leggen waarom ik het onethisch vind, door het zo simpel mogelijk te maken. Als iemand zegt: ik voel me anders. En de zorgmedewerker zegt: hier heb ik iets om je normaler te doen voelen. Dan zeg je eigenlijk tegen diegene dat het verkeerd is om anders te zijn en dat het iets is wat gefixt moet worden, dat het het beste is om je te conformeren aan de cis-normatieve maatschappij (tot zover de simpele bewoordingen ). En niet alleen tegen diegene, maar indirect ook tegen alle anderen die worstelen met hun genderidentiteit en/of seksuele identiteit. En dat jaagt me echt ontzettend veel angst aan. Ik krijg er letterlijk hartkloppingen, maagpijn en hoofdpijn van. En dat terwijl we het alleen nog maar over een hypothese hebben.
Als iets hormonaals is, dan is het niet psychisch, dat zit niet tussen de oren. Hormonen hebben al zeer vroeg in de embryonale ontwikkeling, vanaf week 8 ongeveer, invloed op zeer veel biologische processen. In die tijd worden de hersenen ook ontwikkeld en hebben die hormonen er meteen invloed op. Als je geboren bent, dan heb je al een soort van paspoort hoe jouw lichaam reageert op hormonen. Structuren zijn erop aangepast, genexpressie is gereguleerd. Dat krijg je niet omgekeerd door hormonen van het lichamelijke geslacht toe te dienen. Dat is echt geen optie. Veel mensen die in transitie gaan, weten achteraf dat ze zich als kind al zo gevoeld hebben. Stel dat ze er al wel in de kinderleeftijd achter waren gekomen. Dat een geboren meisje zich jongen voelt. Dan is het toch onethisch om tegen zo'n kind te zeggen dat die nu maar moet proberen om eerst meisje te worden? Die willen maar 1 ding, nl jongen zijn.
Dit. Omdat het nu veel meer bekend en bespreekbaar is komen mensen die dit ervaren steeds jonger hiermee naar buiten. Dat is alleen maar goed. Dan hebben ze ook de tijd om zaken goed uit te zoeken en zeer zorgvuldig en langzaam aan te pakken.
Het probleem is dat we een maatschappij zijn waarin we mensen "normaal" willen maken. In het ideale geval zou je denk ik wel de keuze hebben. Hormoontherapie of operatie of welke optie dan ook. Maar dan moet het een volwaardige keuze kunnen zijn en dat kan in de huidige wereld niet, want je mag er nu al vaak niet voor kiezen om jezelf te zijn.
Ik pik dit er even uit hoor. Hormonen en psyche hebben alles met elkaar te maken. Bijvoorbeeld prednison (equivalent van stresshormoon) kan mensen in een lichte vorm van manie brengen of juist neerslachtig maken. Een teveel aan schildklierhormoon kan nerveus en opgejaagd maken, een tekort juist sloom en neerslachtig. Een middel als lucrin (oa tegen prostaatkanker of endometriose dat op FSH/LH huishouding werkt) kan iemand in een ernstige depressie brengen. En zo kan je nog wel even doorgaan. Antidepressiva werken middels een effect op de neurotransmitters (signaalstofjes in de hersenen). De redenen van depressie zijn complex en divers, maar er zit een grote biologische component bij en ook de behandeling grijpt dus in op signaalstoffen. Overigens is genderdysforie geen kwestie van "te weinig hormonen van het biologische geslacht". Toediening van extra hormonen van het geboortegeslacht zal met name leiden tot versterking van de lichamelijke verschijnselen die diegene juist niet wil, en bij kinderen/jonge tieners eerder te snel puberteit induceren.
Weet je wat ik heel erg denk? Dat we ons veel te veel laten beïnvloeden door Amerikaanse toestanden. De media pikt dat op en maakt dat hier dan ook heel groot. Waardoor mensen ineens gaan oordelen over andere mensen waar ze eigenlijk helemaal niks mee te maken hebben. En ook veel te weinig van af weten van hoe zo’n traject er nu uitziet in het echt, want die is veel langer dan mensen denken. laten we niet vergeten dat een klein deel van diezelfde mensen die in Amerika zo hard tegen transgenders zijn en roepen dat kinderen van 12 niet in staat zijn hier zelf over na te denken, wel het huwelijk weer willen toestaan voor kinderen van 12. Willen we nu echt meegaan in de Amerikaanse hysterie? ik had zelf laatst een discussie met een kennis die vond dat kinderen ook niks of homoseksualiteit mochten leren. (iets andere discussie dan transgender) maar zij vond dat kinderen van een jaar of 12 echt niet konden weten dat ze homoseksueel zijn. Dus ik zei: toen jij in de brugklas zat was je toch echt helemaal gek op iemand van de backstreetboys. Echt compleet verliefd. Dat weet ik nog wel (ze hield er maar niet over op) Dus toen wist jij toch ook al dat je hetero was? Ja dat was anders zei ze. Nee, dat is precies hetzelfde. Alleen om dat jij binnen de norm valt, dacht je er minder of niet over na. Maar iemand die buiten de norm valt zal dat wel doen, ook zo jong al.
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/v/2023/de-maatschappij-is-nog-steeds-bikkelhard-voor-iedereen-die-afwijkt-van-bestaande-gendernormen~v803918/ Nog even een leestip: een heel goed interview met Valentijn de Hingh.
Ik vind het prima als er verlof komt voor dit soort operaties. Het verbazingwekkende en ook wel zorgwekkende, vind ik alleen hoeveel mensen er ineens tot de LHBQT+ gemeenschap behoren. Zijn er echt zoveel mensen die zich niet goed voelen in hun lichaam? Of is het ook een bepaalde hype...of mensen die zich niet gelukkig voelen in de maatschappij? En zich dan hier tot aangetrokken voelen? Eigenlijk ook best wel bijzonder....de mens is uiteindelijk gemaakt om zich voort te planten...is het dan een soort van genetische fout? En zal dit ook zo veel bij dieren voorkomen?
Niet de hele groep LHBQT+ voelt zich niet goed in hun lichaam of de maatschappij. Als je homoseksueel of lesbisch bent is dat je sexuele oriëntatie, niet perse je beeld over jezelf. Ook bij non-binair is het niet perse dat je je niet goed voelt in je eigen lichaam, maar dat je niet onderschrijft hoe de algemene maatschappij jouw lichaam typeert, namelijk man of vrouw. Ze kunnen zich prima gelukkig voelen in hun lichaam. En ook veel mensen willen soms een andere genderrol aannemen (zoals een drag-queen), maar niet hun gender veranderen. Ze voelen zich ook prima in hun lichaam, maar uiten hun lichaam, wensen en leven op verschillende manieren. De groep die zich echt niet thuis voelt in hun lichaam is veel kleiner dan de hele LHBQT+ gemeenschap. De hype is volgens mij alleen dat het nu meer bekendheid krijgt, daardoor meer zichtbaar is en daardoor is het voor jou ineens. Maar het was er altijd al, de ruimte was er alleen niet. Homoseksualiteit komt in ieder geval bij veel diersoorten voor. De wijze waarop we sekse en gender verbonden hebben is natuurlijk redelijk uniek aan mensen, de meeste dieren hebben helemaal niet dat soort geschreven en ongeschreven regels. Dus dan wordt het al een heel andere discussie. Heel veel mensen willen zich helemaal niet voortplanten, is dat dan ook een genetische fout?