6 september heb ik een vruchtwaterpunctie n.a.v. een slechte 13 weken echo en doorverwijzing voor een GUO in het Radboud. Ik begreep van de gynaecoloog dat veel vrouwen het niet als pijnlijk ervaren maar als een krampend menstruatiegevoel naderhand. Op het moment van het gesprek ging er van alles door me heen en allerlei emoties, dus ik vergat te vragen of het nodig is om voorafgaand 2 paracetamol te slikken. Hoe hebben jullie het doorstaan en wat zijn jullie tips? (Naast naderhand goed veel rust pakken, ik sta 2 weken na de punctie al volledig ziekgemeld op mijn werk).
Wat ontzettend rot te lezen! Ik heb ook een vruchtwaterpunctie gehad nav verdikte nekplooi wat ze zagen op de 13 weken echo. Ik wil je adviseren om paracetamol te nemen. Ik ga eerlijk zijn. Ik vond het echt geen fijn gevoel. Je baarmoeder trekt samen inderdaad maar dat deed mij behoorlijk veel zeer. Echter, als je goed op je ademhaling let en aangeeft hoe je je voelt komt het goed. Bij mij konden ze maar in een heel klein stukje prikken en dat ging dus ook niet echt waardoor het heel lastig werd. ( de placenta lag een heel deel erom heen zeg maar waardoor er maar een kleine opening was. Ik heb de 24u na het onderzoek echt amper iets gedaan, de dag daarna nog rustig aan en toen was het weer oké. dat was ook het advies. 2 weken ziek gemeld lijkt mij erg lang en is ook niet fysiek gezien voor het herstel niet nodig, een beetje afleiding kan juist fijn zijn maar daar moet je hoofd wel naar staan natuurlijk. Ik wil je ook nog meegeven dat bij mij alles goed was! Heel veel sterkte! ❤️
JosjeM ik schrik van je berichtje. Ik hoop dat alles loos alarm is en je kindje helemaal gezond is. Wat een spannende tijd moet je doorheen. Heel veel sterkte!
@Malbec bedankt voor je berichtje. Fijn dat alles goed was bij jullie❤️ Hier was de nekplooi ook goed, nipt + nevenbevindingen ook. Helaas in combinatie met een ontbrekende ductus toch kans op een chromosoomafwijking die niet uit de nipt komt. Daarnaast nog steeds onzeker als de uitslag van de vwp goed is, of het kindje de zwangerschap overleeft of buiten de buik verenigbaar is met het leven. Dat is helemaal afhankelijk van hoe het kindje nu bloed/zuurstof krijgt naar het hartje, wat normaal gesproken via de ductus gaat welke na de geboorte sluit omdat baby’s dan een eigen bloedsomloop krijgen. Ze hopen 6 september op de echo te kunnen zien hoe de vaten zijn aangelegd. We zitten voorlopig nog wel in spanning jammer genoeg.
Alleen “ervaring” vanuit de uitvoerende kant. Ik zou paracetamol ervoor en erna innemen omdat de baarmoeder wel kan krampen en de plek van de prik gevoelig kan zijn in de huidlagen erboven. Meestal kunnen vrouwen na 1-2 dagen alles weer doen wat ze ervoor ook deden, tenzij je veel harde buiken of bloedverlies hebt. Wat ik wel vaak zie is dat de mentale spanning zo hoog is, dat werken etc lastiger is omdat het je zo bezig kan houden. Veel succes en geluk gewenst. Met de vwp en de echo; lijkt me heel spannende weken zo.
Dank voor je berichtje! Ik zit nu al deels in de ziektewet vanwege het psychische aspect door dit alles. Mijn vorige zwangerschap (zoontje) was ook al niet zonder zorgen, bloedingen wegens hematoom en later werden echodensedarmen geconstateerd met een waslijst aan mogelijkheden waardoor dit zou kunnen. Pas bij 32 weken konden we opgelucht ademhalen, maar toen trapte mijn lijf op de rem. Zwanger worden en blijven is bij ons al niet vanzelfsprekend en nu krijgen we dit hele circus er ook nog bovenop. Ik google me suf en dat moet ik niet doen, maar je wil gewoon antwoorden hebben. Over bepaalde dingen zoals de ductus kan ik in mijn casus gewoon niets over vinden, dus het zal volledig afhankelijk zijn van hoe de vaten aangelegd zijn vrees ik. Ben de spanning wel beu.. maar duidelijkheid hebben we dus pas over een week of 5.
Dikke knuffel voor jullie. Ik denk dat je met Google niet zo ver komt. Alleen jezelf meer onzeker maken. Op pubmed staan wel wat case reports als ik zoek, maar het is volledig afhankelijk van hoe de vaten precies zijn aangelegd; waarschijnlijk is er ergens een extra bypass die ervoor zorgt dat de baby nu kan groeien en dan ligt het volledig aan de organisatie van de vaten of dat verenigbaar is met het leven buiten de baarmoeder is (evt met operatie). Zelfs als je al die case reports leest en alles begrijpt, kom je nu niets dichterbij beter begrijpen wat jullie eigen baby heeft nu. Ontzettend moeilijk. De echo gaat pas een antwoord geven en bereid je er dan alvast op voor dat ze misschien eerst moeten overleggen voordat er een echt antwoord is. Kan het helpen om juist iets positiefs te gaan doen voor jezelf? Een mooie fotoshoot met jullie gezin+buik? Een fijne massage? Sauna? Een weekendje weg?
Ik wil je heel veel sterkte wensen deze periode, wat een onzekerheid! Tijdens de zwangerschap van mijn zoon kregen we een slechte 20 weken echo. Doorverwezen voor een GUO en hier kwamen 2 markers naar boven, wat kon wijzen op iets ergers. Omdat we toen al de 20 weken gepasseerd waren, hadden we niet veel tijd om te handelen/na te denken. We zijn toen direct na de GUO doorgegaan voor een vruchtwaterpunctie. Tijd om me druk te maken was er eigenlijk niet hierdoor, misschien maar beter. (Uiteindelijk kwam de klap pas later) Maargoed, hoe ik het heb ervaren.. lichtelijk traumatisch. En niet vanwege de pijn. Maar de manier waarop er met mij als moeder werd omgegaan, ik was een 'nummertje' er werd veel onderling gesproken in medische termen, waar ik dus helemaal niks van begreep. Tijdens de ingreep maken ze een echo, maar ik adviseer je om daar niet naar te kijken. Mijn man heeft dit wel gedaan en zag ons kleine mannetje bewegen en daarnaast dus de naald. Dit vond hij echt geen fijn beeld. Ik heb naar het plafond gekeken, ik wilde er zo min mogelijk van mee krijgen. Focus op het plafond en ademhaling en toen was het vrij snel gepiept. Je baarmoeder zal wat gaan samentrekken/druk geven. Maar de naald voelt niet als een scherpe stekende pijn, althans zo ervaarde ik het. Ik heb na de punctie heel veel angst gehad, om te bewegen. Ik had dat gedeelte onderschat. Ik zie dat je voorlopig ziekgemeld staat, dat heb je goed geregeld. Ik heb mijn man volgens mij 1 of 2 dagen thuis gehad en daarna deed ik weer alles helemaal zelf, maar dat zat me achteraf gezien toch niet helemaal lekker. Ik weet nog wel dat mijn peuter toen tegen mn buik aan sprong toen ik op de bank lag en toen ben ik zo hard gaan huilen.. toen kwam alle angst en zorgen er ineens uit. Het is natuurlijk niet niks, dus als jij je prettig voelt bij 2 weken lang zo min mogelijk doen, lekker doen. Uiteindelijk vond ik het wachten op de uitslag zwaarder als de hele punctie zelf. De fysieke pijn die je er van hebt weegt voor mij niet op tegen de mentale pijn van wachten op de uitslag. Dit duurde bij ons bijna 2 weken. Ik wil je succes wensen, laat het je vooral overkomen. Tips met paracetamol lijkt me altijd handig, baadt het niet schaadt het niet.
Wat een heftig nieuws, en ook zwaar dat je nog zo lang moet wachten voordat er hopelijk wat meer duidelijkheid komt. Om je vraag te beantwoorden: ik heb vrijwel niets gevoeld van de vwp. Ik kreeg met de 20-weken echo het slechte nieuws dat mijn dochter geen gesloten middenrif had. Haar maag, darmen en deel van de lever lagen in haar borstholte. Dit kan een geïsoleerd iets zijn (gewoon dikke vette pech dan) of het kan samenhangen met een syndroom. In dat laatste geval kan de prognose (nog) veel slechter zijn dat dat ‘ie al was. Twee dagen later daarom de vwp. En ik heb daar dus eigenlijk niets van gevoeld. Weet niet meer of ik van te voren paracetamol had genomen, maar kwaad kan dat natuurlijk niet. De dag van de punctie en de dag daarna heel rustig aan gedaan (tip: neem een rolstoel mee bij de ingang, zodat je niet na de punctie nog het hele ziekenhuis door moet) maar toen ging ik ook een weekend weg. Was wel een beetje spannend maar uiteindelijk veel gewandeld en dat was heel fijn om alle gedachten te ordenen. Ps. Ik ben ook deze zwangerschap weer kind aan huis in het Radboud, de artsen die daar de vwps doen zijn zeer zeer kundig! Heel veel sterkte en succes, ik duim voor een goede afloop!
Bedankt voor jullie reacties @ciprilla en @Eevie82 ik ga ze woensdag nog eens goed lezen en erop reageren. Iets met dan heb ik rust in de tent, haha.
Mijn vruchtwaterpunctie was pas op 31w, wat mogelijks toch ook wel een verschil uitmaakt. Ik vond het ook niet zo aangenaam, maar gezien dit een uur(!) na het slechte nieuws werd gedaan, heb ik hier waarschijnlijk weinig van meegekregen, ik was nog volledig in shock. Achteraf viel het buiten wat gevoeligheid goed mee. Ik hoopte stiekem zelfs dat het fout ging aflopen zodat we een week later zelf niet de beslissing moesten nemen Door het nieuws en hele gebeuren ben ik ook niet meer gaan werken tot de stilgeboorte. Nogmaals, enorm veel kracht gewenst voor de komende periode ❤️
Ik heb inmiddels ook het verslag binnen van het Radboud over de GUO. Daarin staat wel een mogelijk syndroom genoemd, mocht je het willen weten, stuur dan even een pb. Vind het zowat om dit zomaar in de openbaarheid te gooien. Het is wel even slikken wat er verder allemaal nog staat, al met al geeft het me weinig hoop. We krijgen ook nog een verwijzing voor een WES-counseling met de klinisch geneticus om bloed bij ons af te laten nemen zodat wij ook getest worden op genetische afwijkingen of ergens drager van zijn. Ik lees dat inname van icm sowieso een goed idee is, dus dat zal ik op tijd innemen die dag en daarna een spiegel opbouwen. @Eevie82 bedankt voor de tip voor wat betreft een rolstoel, dat is een goede. Hoe lang moesten jullie wachten op de uitslag? 2 tot 3 weken is toch lang, jemig. Was er nog wat uitgekomen bij jullie vwp?
Wat verschrikkelijk verdrietig, ondanks dat de uitslag van de vwp meer duidelijkheid gaat geven is het verslag dat je nu hebt gehad dus al weinig hoopgevend. De eerste uitslagen van de vwp volgden bij mij binnen een paar dagen, maar dat waren de trisomieën 13, 18 en 21. De volledige uitslag duurde inderdaad een kleine twee weken. Die was gelukkig goed, wat betekende dat de afwijking van mijn dochter dikke vette pech was. Is er niet meer eerder een plekje voor de vwp? Want nu moet je eerst nog twee weken dáár op wachten, en dan ook nog eens wachten op de uitslag. Dus je bent zo een maand verder! Al verandert het natuurlijk niets aan de situatie Heel heel veel sterkte, en ik duim voor een wonder!
Lieve @JosjeM wat zitten jullie in een vreselijk onzekere en moeilijke periode. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik ga duimen voor een goede uitkomst voor jullie. Knuffel!
Ach jeetje, heel je wereld staat gelijk op zn kop met zulk nieuws. Heel veel sterkte! Ik heb alleen een vlokkentest gedaan (die mislukte door teveel maternale cellen, de array lukte wel). Ik kreeg als tip wiebelen met mn tenen, maar ik heb de vlokkentest via buikwand laten doen.