Ik heb nu een oppaskindje waarvan papa met 3 maanden oud in Nederland is gekomen. Hij praat dus net zo Nederlands als ik. Opa en oma praten ook Nederlands met andere mensen. Maar zij hebben een andere moedertaal, die beheerst de vader van het kindje even goed als Nederlands. De moeder van het kind komt uit hetzelfde land als vader oorspronkelijk maar is pas kort hier. (1,5 jaar) Zij spreekt met het kind haar moedertaal. Maar vader dus ook, dat vind ik zelf wel gek, vader had ook Nederlandse kunnen doen. Nu moet ze het Nederlands echt van mij gaan leren. Ze is ruim 1 en verstaat dus geen klap van wat ik zeg, terwijl papa het vloeiend spreekt.
In mijn geval zijn beide ouders in Nederland geboren, hebben volledig NL onderwijs gekregen en werken waar NL de voertaal is. Ze geeft als argument dat ze wil dat haar kind met familie kan praten. Daar kan ik me helemaal in vinden, maar je wilt toch ook dat je kind de overige 48 weken per jaar toch kunnen praten met kinderen in de buurt enz? Geef je je kind dan niet een achterstand, door in de eerste 4 a 5 jaar je kind contacten met leeftijdsgenootjes te bemoeilijken? Ik ken ook gevallen waarbij bij 1 ouder NL de moedertaal is en de partner vrij goed Nederlands kan. Dan spreken ze bijv in de ochtend 1 taal en in de middag de andere. Of buitenshuis NL en binnenshuis de andere taal.
Ik zou in dat geval 1 ouder Nederlands laten praten en 1 ouder in de moedertaal. Helemaal geen Nederlands als je hier beiden geboren bent dat vind ik vreemd. Qua tweetalig opvoeden vind ik OPOL de beste manier.
Ja lastige dingen. Cultuur speelt mee; verbinding met je eigen familie/kindertijd/hoe jij bent opgevoed. En juist als je weet dat je kind op school/opvang de Nederlandse taal zal leren kan jij je richten op wat het beste voelt voor jou. Vaak wordt er gekozen voor de taal/cultuur waarin zijzelf ook zijn opgevoed. In mijn omgeving gebeurd dit veel ondanks dat beide ouders ook Frans spreken, en Frans dus ook een moedertaal is.
Ik snap wel waar het vandaan komt. Maar als je geboren bent (of enkel herinnert) het land waar je woont, dan is dat je moedertaal vind ik. En dan vind ik het geen keuze om die taal niet te leren aan je kinderen. De andere ouder kan dan de familietaal aanleren.
Ik snap wat je zegt maar uit ervaring kan ik je vertellen dat het in de praktijk zo niet werkt. Je spreekt met je kinderen de taal die jouw het natuurlijkst is, en dat is gevoel. Je kan daar eigenlijk geen rationele compromissen over sluiten want taal is zoveel meer dan praktisch.
Als het een taal is die je al vanaf je geboorte spreekt dan moet dat natuurlijk aanvoelen, dat kan niet anders. Daarnaast kun je wel rationeel bedenken dat je de taal (en dus ook je kinderen) moet spreken van het land waar je woont en wil vestigen.
Ja klopt, maar dat staat allemaal los van de taal die uiteindelijk natuurlijker voelt om te spreken tegen je kinderen. Taal is gevoel en sterk gewikkeld in cultuur. Je kan voor een ander niet bepalen wat zijn/haar moedertaal is. Jouw of mijn logica verandert daar ook niets aan. Wat zou moeten en hoe het hoort wordt bepaald door de ouder, want alleen hij/zij weet wat het beste voelt. In mijn omgeving spreken de meeste mensen vloeiend 2 talen. De taal van het land waar ze wonen en de taal van het land van hun afkomst. Zodra ze een baby krijgen spreken ze allemaal in de taal van het land van herkomst , ook degene die daar niet zijn geboren. Het is niet eens een onderwerp van gesprek , het is voor hun natuurlijk en voor de omgeving natuurlijk. Wat ik trouwens ook zie is dat de kindjes met een jaar of 2 ook allemaal Frans oppikken. Ze horen het om hun heen, passief krijgen ze het mee. Als ze starten op school is het slechts een kwestie van tijd, binnen de kortste keren spreken ze prima Frans. (In FR beginnen ze met 3 jaar op school en de schooldagen zijn lang van 8.30u tot 16.30u)
Ik denk dat je dat met G en R hier ook zou hebben gehad, ookal zijn die nederlands opgevoed. Zijn gewoon geen verbale wonders, ja "eten" dat woord ging prima. R is nu pas bij t punt dat ik kennelijk reageer op mama...G was niet vlot, maar R neemt er helemaal de tijd voor. Waar ik met G nog basisgebaren als bijval had is R daar ook nog eens compleet ongevoelig voor.
Het gaat mij niet om het begrip van het kind hoor. Ik heb heel uiteenlopende voorbeelden hier. Maar wat vogelinnetje zegt, waarom je kind bewust een achterstand op laten lopen terwijl je zelf de taal vloeiend spreekt? Elk kind kan een voorsprong of achterstand hebben. Maar als je het niet eens aanbiedt is de achterstand wel een zekerheid.
Klopt helemaal hoor, collegaatje van me sprak in huis en naar partner enkel spaans. Die hadden overigens wel geregeld dat Nederlands ook ruim aan bod kwam buitenshuis dus die stroomde feilloos in op school. Als je niet aanbied wordt het inderdaad bewust een achterstand, in hoeverre is dat fair ten opzichte van een leerkracht die al genoeg andere rugtasjes heeft buitenom bewuste keuzes. Niks mis met meertaligheid, maar neem dan ook zelf de maatregelen om onnodige achterstand te voorkomen.
Ligt aan het gemeentelijk en schoolbeleid. Maar ook bij jullie dus een schakelklas, al is hij dan intern. Maar het lijkt me hier sowieso niet relevant, want dit gaat om een kindje dat nog vier moet worden en al in Nederland woont. Die stroomt over het algemeen hoe dan ook in in een reguliere groep, daar komt geen schakelklas bij kijken. In dat geval zou ik zeker wel naar VVE kijken. Zodat het kind niet met 4 qua Nederlands blanco moet starten, dat lijkt me namelijk erg pittig voor een kind. VVE is er bovendien veel meer op ingesteld dan een reguliere kleuterklas (met als je pech hebt 30+ kinderen…). En veel Nederlandstalige tv kijken ed, kan ook iets helpen. Mijn dochters keken vroeger bv. Dora en zelfs daarvan pikten ze wat op qua Engels.