het is ooit begonnen met een burenruzie, een slopende burenruzie. Nee laat ik het anders zeggen ik gestoorde buurman veel politie, rechtzaak gehad. De man was agressief. Ze zijn 2 jaar geleden verhuisd. De hele straat hing de vlag uit, want iedereen had last van hij. Maar niet zoals wij, die ernaast woonden en er echt middenin zaten. Toen kwam er weer rust, en hoopte dat het drankgebruik ook minder werd.. maar helaas. Nou hielden we beide wel van een drankje, ook in het begin. Maar was zonder kinderen en vooral in het weekend en af en toe een avondje als we door de weeks naar vrienden gingen. Maar niet zoveel als nu… En ja, dingen samen doen we ook wel. Maar hij hoopt dat ik gelukkiger word als ik weer meer mezelf word en tijd zonder kids doorbreng. Hele goede gedachten, en dat hoop ik ook.
Vaak ontstaat "verslaving" (zo noem ik het maar even, hwt overmatige aspect) uit angst.. angst om jezelf, angst om je gezin, angst om controleverlies. Praat een keer met hem, over die tijd, hoe hij het heeft ervaren, dat dat gevoel er ook mag zijn en daarna dat het nu voorbij is dus dat dan de drank ook klaar is nu. Dat is voor jou het stukje van boosheid naar assertiviteit als kracht.
Zoals een ander al zei gebruik je boosheid als kracht en ga wel een keer duidelijk de confrontatie aan. Snap dat je dat niet wilt met de kinderen erbij. Dus die naar bijv opa en oma en jullie de tijd om het grootste probleem aan te gaan. Daarnaast zeg je dat je schoonmoeder ook verbaasd is dat je nog bij hem blijft. Zal een gesprek door haar met haar zoon helpen?
Ja, als een van de twee niet in ziet dat verandering noodzakelijk is, wordt het moeilijk… hopelijk kun je je boosheid toch zo richten dat hij inziet dat er een probleem is en dat hij daarvoor hulp nodig heeft. Therapie bij dit soort vastgelopen situaties - ook individueel! - kan echt veel helpen, zou hij daarvoor open staan? Of denk je dat een goed, open maar intens gesprek hem daar voor open zou kunnen stellen? Ik zou het in eerste instantie zelf proberen, dus zonder bv het inschakelen van schoonmoeder die ook ziet dat dingen niet lekker lopen.
Dat denk ik niet. “Probleem” met schoonmoeder is dat zij vooral negatief benaderd. En ik aan haar ook aangeef dat er genoeg dingen zijn die hij wel goed doet, dat hij een goed mens is en even buiten het alcohol gebruik ook een goede partner. Zoals ik al eerder zei daar ligt het ook niet aan, wat het dus ook zo moeilijk maakt. Ik zie haar er ook echt voor aan dat mocht het ooit zo ver komen, dat zij zal zeggen, tja eigen schuld ( in eerste instantie, tuurlijk zal ze er voor haar zoon zijn, ook voor mij dat weet ik zeker ) maar goed, dat vind ik een kort door de bocht beredenering. Want eerlijk is eerlijk, een relatie heb je samen, waar je allebei verantwoordelijk voor bent. Waar 2 vechten hebben er 2 schuld.
ik ga zeker met deze reacties aan de slag. En ga kijken hoe verder en wat nog te doen allemaal. Voor nu wil ik iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om te reageren en adviezen en tips te geven. Ook degene die een reactie plaatsen waar ik persoonlijk niet veel aan denk te hebben. Iedereen die hier reageert doet dat om te helpen, en dat word zeker gewaardeerd
. Oh en om deze reactie nog even inhoudelijk in te gaan, ik zal zeker nog een goed gesprek met hem gaan voeren om te kijken of er verandering kan plaatst vinden, vanuit ons beide
Dit vind ik wel een beetje een flauwe reactie. Je had het belangrijkste eigenlijk niet genoemd in je openingspost, mensen reageren op wat ze lezen. Een klein zinnetje extra over het drankgebruik had het al veel duidelijker gemaakt.
Maar waarom noem je dat drankgebruik dan niet direct? Dat is toch eigenlijk het belangrijkste probleem, ben je bang dat mensen gaan zeggen dat je moet gaan scheiden? 5 dagen drinken per week is niet normaal. Ik denk dat jullie samen aan de slag moeten met zijn verslaving.
Nou, omdat ik denk ik iedereen die kinderen heeft toch wel zo verstandig acht om het nooit zomaar op te geven, dat zou toch niemand doen.( ik heb het echt over sleur, saai, o.i.d.) misschien wel omdat mijn denkwijze altijd is geweest dat het soms moeilijk kan worden omdat je in de tropenjaren beland, en ik dat niet meer dan normaal vind. Ga ik ervan uit dat iedereen dit wel weet dat dat kan dus niet zomaar opgeeft als dat moment daar is. En ik het probleem misschien niet groot genoeg vind in vergelijking met huiselijk geweld of iets dergelijks. en ik vond de openingspost al behoorlijk lang. Heb daarin ook aangegeven dat er meer speelt. Dus lijkt het me duidelijk dat ik daar al aangaf dat ik niet uit verveling of saaiheid met dit gevoel zit. maar je hebt gelijk, misschien had ik het direct moeten vermelden. ben ik alsnog van mening dat iedereen met kinderen denkt als het even saai word laat maar, niet goed is Uit elkaar gaan met kids doe je niet zomaar idd.
Oke dus je schrijft eigenlijk dat je een leuke vent hebt die dingen voor je doet maar de jeu is eruit. En vervolgens krijg je daar reacties op en nu wordt er een complete alcoholverslaving uit de hoge hoed getoverd? Je spreekt jezelf wel behoorlijk tegen en je eerste reactie is echt een beetje flauw. Want je komt in je eerste post wel degelijk over als iemand die de handdoek zomaar in de ring wil gooien. Zo omschrijf je de situatie zelf. Maar goed, je bent niet getrouwd. Dat hele in voor en tegenspoed heb je nooit aan elkaar beloofd, geen huis samen. Enkel de kinderen, maar goed een zuiplap als vader is ook zo wat toch? Dus wat let je om te vetrekken of hem op straat te zetten? Als hij niet luistert dan zal dat em leren en wie weet draait hij dan alsnog bij.
Na een aantal jaar, en in de tropenjaren van een gezin kan het idd voorkomen dat je denkt: is dit het nou? maar zoals je omschrijft hou je van hem, vindt je hem een leuke vader en een goede partner. Maar mis je de affectie, probeer wat vaker samen wat te doen zonder de kinderen? En ook is het drankgebruik toegenomen en is dat hetgeen wat tussen jullie in is komen te staan. Want daar erger je je toch aan? Kijk of daar een manier is om te minderen? En waarom hij drinkt. snap heel goed dat je niet uit elkaar wilt omtrent de kinderen. Maar dan zullen jullie beide je schouders eronder moeten zetten.
Hahaha die is helemaal mooi! Ik sta open voor alle reactis en ik vraag niemand om wat te zeggen wat ik wil horen. Want eerlijk is eerlijk, ik weet het zelf niet en zit met het dilemma, vandaar ook de vraag om meerdere perspectieven, adviezen. het lijkt mij sowieso dat ieder verhaal wat men hier doet nooit compleet is. Je kan immers niet het hele levensverhaal hier neerzetten. Volgens mij laat ik in de opening juist merken dat het zo lastig is, omdat ik het juist moeilijk vind om zelf te beslissen over hoe het leven van de andere 3 betrokken( in dit geval 2 kinderen en een man ) eruit gaat zien vanwege mijn eigen gevoel. en zit daar het grootste pijnpunt. En ja, theoretisch is het heel makkelijk is, geen koophuis samen, niet getrouwd. maar zo makkelijk ben ik niet, ik weet namelijk dat het iets groots is waar we het hier over hebben, iets belangrijks en levensveranderd voor iedereen. En uiteraard houd ik van hem, je bent zolang samen en het is de vader van de kinderen. Er is niemand die nadrukkelijk zegt dat ik een leuke vent heb. Ik zeg alleen dat het een goede man is. Vooral omdat er vrouwen zijn die belazerd worden ( ook mannen uiteraard) mishandeld of noem maar op. Dat is bij mij gelukkig niet aan de orde. En ik wil het beste voor allemaal. Dat je van iemand houd, en op goede voet staat hoeft alleen niet te betekenen dat je altijd samen blijft. Mijn vriend zegt altijd, je kunt niet omwille van de kinderen bij elkaar blijven. En ik denk dat ik dat momenteel wel doe. Want ik denk daar eigenlijk anders over, alleen merk dus dat het steeds moeilijker word. Dus spoken zijn woorden door mijn hoofd en denk ik, moet ik dan toch… Dat ik het drankgebruik open gooi is omdat het schijnbaar idd leek alsof het alleen maar was vanwege oh het is ff niet gezellig meer. Zo is het natuurlijk niet. Alleen de vraag is, als dat drankgebruik weg zou vallen, kan het dan inderdaad terugkomen. En daar twijfel ik over. Want wij ondernemen nog wel dingen samen zo nu en dan, en ja wij praten ook over wat er anders moet. Alleen de verandering komt niet. En als ik zeg dat ik irritaties heb, en ze niet uitspreek. Tuurlijk heb ik dat ook gedaan, maar als er dan niks veranderd blijf ik dat echt niet dagelijks zeggen. Houd een keer op. maar zoals ik hier een goede tip kreeg, misschien toch meer uitspreken, dan maar ruzies en kijken waar het schip strand. kijk voor de ene is een liefdeloze relatie goed genoeg zolang de kinderen maar een gezin in huis hebben. Voor een ander is liefdevol uit elkaar gaan, op goede voet verder en de kinderen hierin op de eerste plaatst zetten in een nieuwe situatie soms het beste. Dat is echt voor iedereen anders. En ik weet dus niet wat voor ons het juist is. En voordat je valt over liefdeloze relatie en, je zegt net nog dat je van hem houd…ik houd ook van mijn broer, en goede vrienden en vrienden… dus, bedankt voor de reactie. Maar het lijkt er echt op dat je niet de boodschap heb doorgekregen wat ik bedoel. Geef niet, kan ook gebeuren. Hopelijk is het hiermee wat duidelijker, zo niet. Ook prima. Ieder zijn ding.
Verslaving hoeft in het geval van TS niet tussen haakjes. Haar man drinkt namelijk (vrijwel) dagelijks tot hij minstens aangeschoten is. Ik denk dat dit ook iets is wat TS en haar man moeten inzien. Hij heeft een probleem, dus TS ook. En dit mag (moet?) best tegen hem gezegd worden. Dan maar ruzie. Daar hoeven de kinderen ook niet bij te zijn.
Dank. Ja als hij nuchter is is hij een leuke vader, zeker! En nee, hij zit heus niet op zaterdagochtend om 8 uur aan het bier, dus die momenten zijn er genoeg. Anders was ik wel al echt weggegaan als t s ochtends al begon hoor. En ik maak het hem soms ook te makkelijk en ook ik probeer eraan te werken uiteraard. Alleen vind ik dat steeds moeilijker dus. En in april toen we het uitspraken heeft hij OOK aangegeven waar hij aan zou werken, dus wij beide. Maar van beide kanten lijkt het nog niet zo te vlotten. Sinds april had ik de gedachten, erkenning van ons beide waar het strookt, dat is het belangrijkste. maar ja, die verandering.. dat lukt nog niet zo. Niet alleen van hem maar ook van mij. En dan lijkt het toch echt meer dat het op aan het raken is. En wat ik in mijn vorige reactie al aangaf. Verder gaan als, nou zeg maar broer en zus, of toch op goede voet uit elkaar… maar weet je, ik zal daar zelf achter moeten komen. Hoopte op deze manier wat tips en adviezen te ontvangen. En die zitten er gelukkig bij…☺️ ik zal het verder uit moeten zoeken. Wij zullen het uit moeten zoeken…
Ik ben echt benieuwd welke reacties dat zijn. Ik heb serieus teruggelezen want vond juist dat het goede reacties waren en vond dit redelijk buitensporig erop teruggereageerd. Er is welgeteld 1 iemand die het noemt in het kader van ritme en gewoonten. Ik ben benieuwd waar men dan zo duidelijk zegt dat je makkelijk opgeeft. Je lijkt juist niet op te willen geven. De sleutel is denk ik te beginnen bij het alcoholprobleem. Dat zit tussen jullie in, maar beïnvloedt op vele vlakken ook jullie kinderen. Of je wel of niet uit elkaar gaat de kinderen blijven daarmee te maken hebben.
Dank. Ik weet het. Heb lang gezegd valt wel mee. Als hij een groot gedeelte van de dag verantwoordelijk is voor de kids en ik er niet ben, begint hij pas heel laat of helemaal niet. Dus, misschien daar vaker mee beginnen. Moeders is weg en niet bereikbaar. En dat vaker doen. En ook 2 dagen, bijv een nachtje weg. Misschien helpt dat, vind ik ook moeilijk. Maar ik zet stappen sinds April ben al vaker s avonds naar een vriendin of iets dergelijks. En dan brengt hij ze ook naar bed( niet altijd nuchter overigens maar oké, ze zijn 7 en 9 en kunnen zelf tanden poetsen etc.) en hij is dan zeker niet bezopen. Klink misschien allemaal heel normaal, maar bij ons is dat niet. Maar goed, overdag voor de kinderen zorgen , dan drinkt hij niet. Dus als ik dat vaker doe drinkt hij ook minder natuurlijk tja, je moet ergens beginnen….
Ik heb niet alles gelezen, maar dit klinkt niet als echt stappen zetten als ik eerlijk ben. Niet als kritiek voor jou bedoelt, maar gewoon even een realistische blik.. Tuurlijk in eerste instantie wel, maar het is wachten tot de grenzen verlegd worden en hij wél straalbezopen wordt terwijl hij bij de kinderen is..