Wij hebben het 6 weken geleden verteld, dochter is 8. Ze vindt het Sinterklaasgebeuren altijd zo spannend, dat ze er haast niet van kan genieten. Dat begint medio oktober en duurt t/m pakjesavond. Vorig jaar vond ik haar nog te klein om het geheim te kunnen bewaren voor anderen, maar nu lukt dat wel. Er kwam geen traan aan te pas toen we het vertelden. Eigenlijk alleen maar opluchting .
Mijn oudste in groep 6. Hij was in shock haha. De meesten uit zijn klas hoorden het in groep 6 Mijn dochter bijna 8, gaat nu naar groep 5, ik ga het dit jaar nog niet vertellen. De surprises in groep 5 is gewoon een leuke traditie rondom sinterklaas, daar werden bij de oudste geen vragen over gesteld en doet mijn dochter ook niet. Ze heeft al zin in de surprise maken haha. Ik vind het jammer om het al vroeg te vertellen als ze zelf nog niet twijfelen, lekker laten geloven in die magie van sinterklaas. Dat is toch heerlijk.
In groep 2 wisten ze al dat Sint en Piet verkleed zijn. Onze dochter had dat bedacht met een vriendinnetje. Uiteindelijk beaamt (mede door angst van dochter dat er iemand op zolder loopt) en geen enkel probleem, maar meer opluchting. Ze weten nu (groep 4) alleen nog niet dat de centen van ons afkomen haha. Ze denken dat het rijke mensen zijn die kinderen cadeaus geven (bedachten ze zelf). Ik denk dat we na 5 dec gaan vertellen hoe het echt zit. Of na de feestdagen zodat we niet krijgen; ‘waarom heb je dit of dat niet gekocht?!’ Ik zie dat namelijk al gebeuren
Ik heb überhaupt nooit aan mn dochter verteld dat hij bestaat. Zal dat ook niet bij mn zoon doen. Echter ga ik.ook niet heel actief zeggen dat ie niet bestaat. Ik laat het in het midden. In jouw geval zou ik het toch zeggen. Juist om te voorkomen dat hij het volgend jaar hoe dan ook van klasgenoten hoort. Misschien vind hij het niet eens erg, toch? En zo wel, dan kunnen hopelijk alle rotdingen even beperkt blijven binnen 1 jaar en kunnen jullie daarna samen zorgen voor een leuk nieuw jaar met mooie momenten.
Ik denk niet dat iemand dat doet, kinderen groeien ermee op. Het is als ze klein zijn gewoon een feit dat Sinterklaas er is. Toen mijn zoontje ouder was en er ‘vriendjes’ zeiden dat Sinterklaas niet bestaat, vroeg hij dat wel aan mij, toen vroeg ik aan hem wat hij zelf denkt. Hier een zoontje van bijna 9 (groep 6) ik heb hem in het voorjaar van dit jaar het boek gegeven waar @olleke naar refereerde en dat hebben we samen gelezen. Dat was helemaal prima. Ik had niet nog een jaar willen wachten.
Het is ook erg kind afhankelijk, lastig te zeggen hoe een kind reageert. De een zal boos worden de ander onverschillig. Die van ons was opgelucht. Was vooral benieuwd hoe we het deden, hij vond het fantastisch om dat te weten. Vond dat we het goed voor elkaar hadden. Overigens logen we ook niet, bij twijfel stelde we de vraag terug. Zijn twijfel ontstond toen hij 5 was en in gr 3 zat. Hij zag het grote boek van sinterklaas en besloot er in te kijken, er stonden geen namen in. Dat was natuurlijk raar.
Tja, ik zou het nu vertellen. Als hij erachter komt of om uitgelachen wordt omdat hij het nog niet wist, dan komt dat er ook juist bovenop... dus liever het zelf begeleiden, wat anderen ook al zeggen... De oudste wist het in de zomer dat ze naar groep 5 ging. De jongste (is een heel vroege leerling) in de zomer dat ze naar groep 6 ging. Ik denk dat ze beiden 8 of 9 waren.
Leuk om te lezen. Mijn oudste is 7 en zit in groep 4. Hij gelooft nog heel hard, haha. Ben benieuwd of hij toch nog kritische vragen gaat stellen dit jaar.
M had vorig jaar al heel veel vragen en werd mega onrustig van het hele Sint gebeuren. We hebben het haar een paar weken geleden verteld. Ze was helemaal niet verbaasd. Wel kwamen er verschillende vragen; heb jij … gekocht of papa? Wanneer koop je dat dan? Wanneer mag ik Piet spelen (haar zus had vorig jaar met vriendinnen ergens Piet gespeeld)? Mag ik ook schoenen vullen als verrassing voor jullie? Etc etc Q wist het al veel jonger, ze kwam zelf toen ze 4 of net 5 was in de speelgoedwinkel met een Barbie naar mij toe en vroeg of ik die voor haar wilde kopen voor Sinterklaas (het was toen zomer of lente). Toen had ik nog gereageerd alsof ik het niet hoorde, maar ze was al overtuigd dat er niemand was die zo veel ging kopen voor allemaal kinderen die hij niet kent.
Mijn oudste heb ik het met 7 jaar verteld. Mijn (nu nog) middelste heb ik het een paar weken terug met net 6 al verteld. Hij geloofde nog heilig hoor, maar afgelopen jaar vond hij het allemaal zó ontzettend spannend dat hij een paar weken onhandelbaar was en de dag na Sinterklaas stortte hij in en werd hij echt ziek met hoge koorts. Dat is zijn reactie op grote stress. Dat was voor mij de druppel eigenlijk. Sint moet leuk zijn. Dat heb ik nu wat leuker voor hem gemaakt door het te vertellen. Ze hebben nog een zusje die in januari 2 wordt en nog een zusje die in januari geboren wordt, dus we zullen nog genoeg jaren Sinterklaas vieren Bij dochter in de klas wist trouwens bijna iedereen in groep 5 het al
Ik denk dat het dit jaar het laatste jaar is bij dochter van 7. Ze zei een paar weken terug al iets dat sinterklaas toch eigenlijk niet kan, niemand kan toch zo oud zijn. Maar toen zei ze zelf maar het moet wel waar zijn, want jullie kunnen de cadeautjes niet kopen want dan weten jullie al wat erin zit en dat is niet leuk
De oudste weet het een jaar (nu 10), de jongste van 8 vertel ik het na de viering van dit jaar. Daar zitten in de klas ook 2 kinderen die elk jaar weer bleren dat hij niet bestaat etc etc dus daar zit al genoeg twijfel. Hier vindt de oudste het bijna nog prachtiger nu ze niet meer gelooft en mag helpen met schoenen vullen, rommelpiet spelen en cadeaus uitzoeken voor haar zusje.
We hebben het verteld toen het niet leuk meer was. En dat was heel jong al zo. Ik heb het laatst nog even herhaald voor de zekerheid. Anders had ik denk ik geprobeerd in te schatten in hoeverre er nog geloofd werd in hun klassen.
Jawel hoor, wij ook. Ze zag sinterklaas en zwarte pieten, zij vond ze verkleed. Vergelijkbaar als dat ze iemand in een Elsa jurk ziet, als ware een toneelstuk. Het feest is voor haar gewoon het feest. Als je iedereen in Disney kostuum of Halloween stijl voorbij zou laten komen is dat net zo gezellig en wil ze net zo goed ook meedoen met zo'n mooi verkleedpak en kruidnootjes en cadeautjes aan kinderen geven. Dus hier is echt niet de "hij is echt!" sensatie ook nooit geweest maar gewoon alsof er een groot toneelstuk opgevoerd wordt en iedereen is verkleed.
Oh zo, ja dat hoor ik inderdaad ook niet echt. Alleen kinderen, maar magisch realisme doet een hoop. (In goede en negatieve zin, want sommige worden panisch van t idee dat piet t huis in was gekomen om een schoen te vullen (en de tandenfee is dan weer wel oke))
Zomer tussen groep 5 en 6 hebben wij het verteld. 2 x kwam er een mooie vraag toevallig in de maanden waar we op in konden gaan!
Ik heb het mijn middelste verteld in groep 3 (toen 7 jaar) omdat ze vreselijk veel stress had rondom de sint, het scheelde enorm toen ze wist dat het allemaal 'nep' was. Ze had overigens zelf ook al vraagtekens, besef dat sommige dingen niet kunnen. De duidelijkheid was voor haar echt een opluchting. Ik heb de jongste verteld toen ze naar groep 5 ging (toen 8 jaar) met idee dat ze het beter van mij kon horen dan van andere kinderen, ze was er weinig mee bezig en reageerde vrij ongeïnteresseerd. Ik heb geen idee of ze überhaupt ooit geloofd heeft... Ik heb het de oudste proberen te vertellen (toen 15 jaar) omdat wij het anders wilden gaan vieren, maar hij geloofde ons niet ... Dus hij gelooft nog in de sint, maar weet dat de 'sint alleen schoenkadootjes aan kleine kinderen geeft' en heel veel gebruik maakt van hulpsinterklazen omdat het anders te veel werk is voor hem
Hier kwam dochter van toen net 8 er in het voorjaar zelf mee. Dat Sophie had gezegd dat de sint niet bestond. Toen heb ik het ook gewoon gezegd. Ze twijfelde toch al. Anders had ik het denk ik miss nog een jaartje gelaten, maar dan had ik het toch wel verteld denk ik. O, en door dit topic het besef dat er dit jaar dus suprise gemaakt moet worden. Zo'n hekel aan!