Mijn dreumes is nu 18 maanden. Gecorrigeerd is ze 16 maanden(prematuurtje). Ze is eigenlijk altijd bij mij geweest dus nooit naar een kdv of oppas etc. We hebben wel veel familie waar we regelmatig komen. Ik merk dat mijn dreumes gewoon niet zo op mensen is. Op zich niet erg, sommige kindjes hebben dat. Maar het valt me op dat ze kindjes ook niet echt leuk lijkt te vinden. Krijgen we bezoek of zijn we op bezoek dan plakt ze eigenlijk altijd aan mij. Als een vriendinnetje van haar grote zus contact met haar wil maken duwt ze haar weg of kijkt ze haar niet aan. Ze lijkt geen interesse te hebben in anderen behalve in mij en haar zus( en vooruit ook papa dan een beetje Nu vind ik dat wel jammer en denk ik dat het ook belangrijk is voor haar sociaal emotionele ontwikkeling als ze toch wel wat meer contact met kindjes maakt/krijgt. Herkent iemand dit als een fase? Of heeft iemand misschien tips voor dingen die ik met haar kan doen om dit te stimuleren?
Speelt ze wel makkelijk zelf? Zoon 1 was ook meer toeschouwer. Op de peuterspeelzaal veranderde dat niet. Pas met de basisschool had hij meer behoefte aan contact met andere kinderen. Zelf spelen kon en kan hij ook slecht overigens. Wat ik wel deed en wat hem wel wat ontdooide: peutergym! Kind was motorisch gezien extreem houterig dus het was ook wel noodzaak maar hij speelde soms even met een ander kindje zelfs dat was wel een succes uiteindelijk. Nu is t druk met alle vriendjes. Vond het met de peuterspeelzaal altijd wonderlijk, kinderen wilden met hem spelen terwijl hij geen woord zei en gewoon bleef staan. En nu is hij ontzettend mopperig als een vriendje even niet mee mag naar huis (Onze 2e is tegenovergesteld en klimt gewoon letterlijk op t podium om met kinderen te spelen of gewoon volwassenen te entertainen)
Dat is op deze leeftijd echt heel normaal Het echte sociale komt vaak pas als ze peuters zijn, en zelfs dan is het vaak nog een tijdje vooral ‘naast elkaar spelen’ ipv echt mét elkaar. Hier waren ze denk ik wel 3 toen ze echt samen met andere kinderen gingen spelen, en vanaf de kleuterklas werd dat alleen maar meer. Vanaf 3 hobbelden ze hier bv op vakantie ook veel met wat oudere kinderen rond op de camping.
Ja! Hier ook eentje van 18 maanden. En heel herkenbaar. Het is echt een fase die bij deze leeftijd past en weer over gaat.
Bedankt voor jullie reactie. Ik verwacht nog niet dat ze al echt contact maakt met andere kindjes maar meer interesse in wat andere kindjes doen of hebben. Dus kijken, nadoen etc. Ik zie andere kindjes van haar leeftijd dat al wel doen. Anderen boeien haar gewoon nog niet. Of is ze misschien gewoon nog te jong? Of wellicht komt het doordat ze niet naar het kdv gaat en dus nauwelijks leeftijdsgenootjes ziet. Spelen lukt alleen als je samen met haar speelt; dus blokjes bouwen, ringen stapelen etc. Maar meestal is spelen gewoon alles door de kamer gooien
Ik zie dat jij ook nog steeds bv geeft. Ik heb ook weleens gedacht dat het wellicht daaraan ligt dat ze zo'n plak kind is. Plakt 24/7 aan mij en best nog wel in dr eigen bubbel. Herken jij dit ook?
Nee joh zit gewoon in t kind/leeftijd. Mijn 1e was een flessen kind en was zo. Nr2 krijgt nog steeds borstvoeding en is onze showman. Nr2 is ook diegene die altijd zelf speelt vanaf jong. Super fijn! Hier pas rond hun 3e naar de peuterspeelzaal laten gaan. Ik ben ook thuis.
Nee. Ik herken wel heel erg wat @GroeneBomen schrijft. Bij onze 3e lukte de bv helaas niet. Die plakte nog veel erger aan mij destijds dan onze jongste nu. Hij is ook heel erg plakkerig aan z'n vader als die er is (ik ben zelf 24/7 thuis). In het weekend bijvoorbeeld ben ik goed als tankstation, verder is het dan papa. Maar met visite of op visite gaan oid herken ik wat jij in je begin post schrijft. En dat wordt echt weer beter.
Fijn om te horen dat dit herkent wordt en dat het goed komt. Ze zijn nog zo jong maar het is meer dat je denkt van wellicht kan ik iets doen om ze te stimuleren. Weet alleen niet zo goed wat
Je kindje zit nog in de eenkennigheidsfase (bij gemiddelde ontwikkeling is dit periode van 9-18 maanden), dit gaat hand in hand met angst voor vreemden en eigenlijk is dat iedereen die niet meest vertrouwde persoon (meestal mama) is. Zelfs papa (cq andere ouder) kan als 'vreemde' worden gezien. Het beste wat je kunt doen is meebewegen met de behoeften van je kind en veel veiligheid bieden (lekker op je schoot laten zitten, veel samen zijn, niets forceren etc), zodat je kindje zich goed hecht en vanuit die veiligheid vanzelf de wereld (en andere mensen daarin) interessanter gaat vinden... Het kan vermoeiend zijn als je kindje zo extreem aan jou plakt, maar door daar aan toe te geven en die veilige, betrouwbare rots te zijn waar ze altijd terecht kunnen, geef je ze zekerheid en houvast, waardoor ze daarna juist beter de wereld kunnen/durven verkennen.
Hier wil ik nog wel op reageren. Met andere kinderen spelen hoef je idd nog niet te verwachten. Maar interesse in wat andere grote mensen/kinderen doen wel. Dit is niet een groot probleem voorlopig met 18 maanden, maar heel waarschijnlijk komt het omdat ze altijd bij jou is. Waarmee ik niet wil zeggen dat alle kinderen die thuis zijn geen interesse hebben in anderen, karakter doet ook wat natuurlijk. Ik heb in de opvang kindjes van deze leeftijd en sinds kort eentje van 17 maanden. Overal waar ze geweest is was dat met mama. Daarin zie ik dus heel duidelijk verschil met de kinderen die hier al van kleins af aan zijn. Het wegduwen of andere voorbeelden die je geeft is ondanks dat het hier herkent wordt niet typisch dreumesgedrag. In de ontwikkeling op die leeftijd mag je qua interesse wel wat meer/anders verwachten. Ondanks dat ik al benoemde dat het nog geen probleem is, is het wel iets dat ik zou stimuleren. Een kdv/gastouder zou voor haar wel een goed idee zijn. Als jij thuis bent hoeft natuurlijk geen 3 hele dagen oid.