teleurgesteld!

Jeetje hoe herkenbaar
In het begin ook enthoussiast en nu als we daar op bezoek komen word er vaak met geen woord over gerept over mn zwangerschap
Een voorbeeld, een paar weken geleden hadden we de uitgebreide echo en dus ook of het een jongen of een meisje zou worden.
Eerst gingen we naar mijn ouders waar de hapjes en champagne al klaar stonden en we zaten nog niet en mijn mama wou het al weten wat het nu toch was
Kom ik bij mijn schoonouders, gewoon doen alsof de neus bloedde maar ik zei ook tegen mn man: ik zeg geen woord erover, ze weten waarvoor we langskomen.
Na een half uur dan toch: en zijn jullie bij de gynaecoloog geweest en wij dan ja!
En wat is het? Ah een meisje waarbij ik enthoussiast begin te vertellen over hoe mooie kleedjes ik had gezien met kant.
Waarbij de opmerking: je gaat het toch niet te tuttig beginnen te kleden en ook nog ik ben blij dat ik jongens heb gekregen, ik heb niks met meisjes. Ja hoor leuk
Nu zijn er afspraken gemaakt wat ze zullen kopen op het geboortelijstje maar ik ben benieuwd of ze dat uiteindelijk gaan doen.
Ik heb mijn man al gewaarschuwd: als ze niet doen wat ze beloofd hebben dan is het voor mij gedaan (dit mede omdat ze op ons huwelijk zich ook niet aan de afspraak hebben gehouden en mijn ouders hebben laten zitten met de rekening na afloop feest )

Zondag was onze huwelijksverjaardag dat waren ze dus ook vergeten, van mijn ouders kreeg ik een kaartje en een klein geschenkje, hier dus nog geen felicitatie!
En wat is nu een kaartje?

 

Erg herkenbaar. Ik heb nog geen paar sokjes gekregen van mijn schoonmoeder. Terwijl zij het hardtse riep dat ze het zo leuk zou vinden bla bla bla. Ze kwam ook al na 4 weken langs op kraam visite. Ze had Rosalie wel in het ziekenhuis gezien. Maar toen ze thuis was kwam ze na 4 weken. Wij hebben een video camera gekregen ver voor de geboorte van Rosalie. Verder niks meer.
OOhw ja en toen ik zwanger was een monsterlijk gebreid boxpakje. Ach misschien moet ik (gezien dat pakje) maar blij zijn dat ze verder niks koopt.

Terwijl mijn moeder elke week een kadootje op gestuurd heeft. Elke week 10 euro in haar spaarpotje heeft gedaan (40 weken lang). En aan kwam zetten met een kraammand voor 10 dagen..En nu nog koopt ze zich suf voor Rosalie. Het is zelfs zo erg dat mijn "kleine" zusje boos was omdat zij geen esprit vestje kreeg, terwijl mijn moeder voor Rosalie wel een LIEF vestje had gekocht *oeps*

 

Hallo,

Heb hier alle verhaaltjes eens doorgelezen, en ik vind het voor sommige onder jullie wel een beetje spijtig.
Nu ja, er kan inderdaad niets aan gedaan worden, misschien met de loop van tijd, wie weet.

Ik hoop het alvast, want, ik heb het grote geluk dat ik van mijn ouders, schoonouders, grootouders al heel veel gekregen heb.
Mijn broer'tje van 16 kwan af met een doosje met een heel setje + wantjes + mustje + tutje, echt alles. hij was zo fier dat hij dit mocht afgeven! ah ja, hij hd dit van een voetbalploeg gekocht, vod dat zo schattig, en wij ook trouwens!
ook hier eerste kindje langs beide kanten

Ik kan me dus inbeelden dat het wat moeilijk moe zijn, ik zou zeggen, gewoon laten varen, ofwel eens vragen wat zij van e zwangerschap vinden?

Fijn weekend aan allen.
groetjes

 

Ik snap het nog steeds niet zo. Ik ga er helemaal niet van uit dat ik ook maar iets van iemand krijg. Mijn moeder zal me vast wel wat geven, maar verder reken ik nergens op. Misschien dat jullie een beetje verwend zijn?

Overigens vind ik het wel kwalijk als een schoonmoeder of iets dergelijks verder ook niet geinteresseerd is. Dat is wel het minste zou ik zeggen.

 

Tja, hier een beetje hetzelfde... maar ook nu kan er geen cadeautje van af .

Tijdens mijn zwangerschap op het einde een (duur) speelkleed gekregen. Verder echt helemaal niets. Zelfs nu Eva er is niets, ja, ontbijt op bed de dag na de bevalling (wel heel lief en origineel), maar helemaal niets voor Eva. Ik vind het zo sneu! Het gaat me helemaal niet om de cadeautjes op zich, maar iedereen in de omgeving, zelfs de meest vage buren, kopen cadeautjes voor Eva, maar mijn ouders niet! Ze komen ook heel weinig langs terwijl ze hier 10 minuten vandaan wonen en veel in Roosendaal moeten zijn, dus kleine moeite om even langs te wippen zou je denken.
Verder botert het nu sowieso niet echt als het om Eva gaat... ik vind het echt heel erg jammer. Ik had gehoopt dat ze een trotse opa en oma zouden zijn, dat zijn ze ook wel, maar heel erg op hun manier.