onverklaard idd.. soms erg frustrerend! Ik kan dan allerlei (vaak erg vergezochte) oorzaken verzinnen om maar een verklaring te hebben. Dat piekeren helpt natuurlijk niet. Voor nu maar focus op de ivf! Hopelijk is dat meteen de oplossing en anders geeft het misschien meer info waar we wat mee kunnen.
Heb je dan een lang schema? Is dat vanwege PCOS? Of wat is het voordeel van langer schema? Ik ben niet zo thuis in de hormonen. Bij iui spoot ik alleen FSH en dan een trigger op het einde. Van die spuiten had ik geen bijwerkingen gelukkig.
Ik had in ons ziekenhuis gevraagd waarom ik het korte schema krijg. Dat was kennelijk standaard. Ze vertelden dat het lange schema vrij ouderwets is. Vroeger was dat handig zodat ze beter konden plannen. Andere ziekenhuizen hanteren dan weer standaard het lange schema Ik denk dat het inderdaad beter geschikt is voor vrouwen met PCOS, of anderszins een onregelmatige cyclus.
Ik weet van gekkigheid gewoon niet wat ik met mezelf aan moet deze dagen. Deze laatste dagen schieten gewoon niet op. Ik heb nergens echt zin in. Alles is saai Ik merk ook dat mijn vriendinnetjes en moeder het spannend en zelfs opwindend vinden De positiviteit straalt er ook van af, wat mij ook weer enorm positief stelt. Maar het duurt zooooooo lang. Ik gok dat ik volgend weekend de eerste prik kan zetten.
Dat gevoel herken ik wel. De tijd gaat wel sneller als je dingen onderneemt natuurlijk, maar ik heb zelf wel echt minder initiatief dan voor dit circus. Fijn dat je omgeving je positiviteit brengt! Ik ben nog in dubio in hoeverre ik mensen ga vertellen wanneer we precies ivf gaan doen. Bij iui waren een paar mensen op de hoogte van de datums. Maar ik merkte dat ze dan heel erg op me letten en conclusies trokken. Als ik dan vrolijk was, dachten ze meteen dat het was gelukt - terwijl ik dan net de teleurstelling een plekje had gegeven en zij er weer over begonnen. Omgaan met m’n omgeving (wie vertel ik wat en wanneer) vind ik wel het uitdagendste deel van dit traject. Veel mensen hebben weinig kennis en geven goedbedoelde maar pijnlijke opmerkingen en ongevraagd advies. Daardoor krijg ik de neiging om dan maar minder of niks te delen.
Ja dat opde hoogte houden van je omgeving is wel een dingetje he. Ik heb mijn moeder nu wel alles verteld, wat wanneer was. Ze had aangegeven er veel mee bezig te zijn en mee te hopen. Oftewel ze vind het fijn als ze wat meer weet, maar durf dan ook weer niet echt te vragen. Heb gezegd je mag altijd vragen als het maar niet is: weet je al wat?. Voor mijn moeder dan. Vriendinnen pas op de hoogte gebracht toen ik de punctie had gehad en hoe het ervoor stond, maar alleen omdat ik toch wist dat er geen terugplaatsing gaat plaatsvinden deze maand. Voor de eerste terugplaatsing ga ik ook alleen mijn moeder inlichten wanneer het gaat gebeuren en verder niemand. Wil niet dat er telkens naar gevraagd word, ze moeten maar afwachten. En moet zeggen dat ze mensen die het weten er ook niet echt naar vragen, alle info komt vanuit mij en dan stellen ze misschien wat vragen. Zoals een vriendin nu die zich afvroeg hoe IVF nou eigenlijk ging, nou dat leg ik haar dan prima even uit
Nou, natuurlijk weer paniek voor niks.. Vandaag hartstikke ongesteld geworden!! Hopelijk de laatste keer dit jaar... Haha ja, die foto wil ik ook!!
Degenen die het weten, beginnen er nooit zelf over. Pas als ik er zelf over begin, dan komen de vragen. Dat is ook de belangrijkste reden dat mijn vriend het zijn ouders niet wilt vertellen. Vooral zijn moeder zou nergens anders meer over kunnen praten, en het niet voor zich kunnen houden. Ergens voelt het niet goed, dat mijn ouders het wel weten en zij niet. Maar voor mijn ouders zal het straks geen verassing meer zijn als ik zwanger ben. Mijn schoonouders kunnen we alsnog op een leuke manier verrassen.
Ik heb niet het idee dat ik echt bijwerkingen heb (behalve dan de opvliegers, maar ja het is dan ook 30 graden..) Maar god, wat een rotprikken. Mijn buik is een speldenkussen en ik heb er inmiddels ook blauwe plekken van. Ik heb het idee dat ze elke dag meer pijn gaan doen omdat mijn buik gewoon beurs is en ik geen "nieuwe" plekken meer heb. Ik mocht niet te dicht bij moedervlekken en littekens, en dan blijft er bij mij weinig ruimte over
Ik ben er heel eerlijk over tegen iedereen, ik vind het fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen bij mensen. Mijn collega's weten het bijvoorbeeld ook, ivm soms onverwacht naar het ziekenhuis, maar die vragen er nooit naar tenzij ik er zelf over begin. En mijn vriendinnen stellen wel veel vragen, en dat vind ik eigenlijk ook wel fijn. Voel mij van alle kanten gesteund en dat zorgt er wel voor dat ik er erg positief in sta!
Het gaat helemaal top, sinds gister helemaal geen pijnstillers meer genomen en nergens last van!! Morgen spannende dag, nu nog niet echt nerveus maar denk dat ik morgen wel ongeduldig wordt. Vandaag wel een beetje triest, omdat eigenlijk vandaag de terugplaatsing zou zijn. Maar we kijken gewoon verder en gaan lekker even 6 weekjes genieten van alles en geen regeltjes. Lekker wijntje volgende week op mijn zusje bruiloft!! En dan vliegen die weken vast voorbij
Nu dan het totaaloverzicht: 16 eitjes geprikt, 10 bevrucht, 9 deelde zich goed door, 5 zijn mooie blastocyste geworden en ingevroren!! We hebben nu dus 5 cryos om over een aantal weken mee te beginnen
Hé wat goed! 5 mooie kansen! Wat ik zo lees is dat een mooie score!! zeiden ze nog iets over de kwaliteit? Dat ze het tot 5 dagen hebben volgehouden dan is de kwaliteit sws al prima geloof ik hè.
Nee in het bericht staat niets over de kwaliteit. Weet wel dat er gister 3 en vandaag nog 2 zijn ingevroren. Maar wat je zegt, ze hebben de 5 dagen gehaald, dus moet wel goed zijn!!
@Frasseke Wauw, dat is een mooi aantal kansen uit 1 poging. Je bent bij wijze van nu mama van een vijfling
Ik droomde vannacht dat ik twee positieve zwangerschapstests in handen had, en deze aan mijn vriend liet zien. En toen ging onze rookmelder af loos alarm, gelukkig. Maar wat baalde ik ervan dat mijn droom zo bruut werd verstoord.
Echt he verschrikkelijk meis. En dan die warmte ook pfff Gelukkig vanaf vandaag koeler. We moeten nog even volhouden Hopelijk is 1 behandeling voldoende. Straks ook nog die tweede spuit erbij, GonalF en dan als kers op de taart, de Ovitrelle.. Ik kijk er nu al naar uit NOT
Het klinkt raar, maar soms zou je willen dat je het gewoon een naam kon geven. Nu kan je alle kanten op. Geen duidelijk antwoord en dat frustreert. Niet blijven piekeren idd, het verandert helaas niets. Probeer het een beetje los te laten. Bij mij blijkt nu achteraf (na 7 jaar), dat diabetes een grote rol heeft gespeeld. Helaas dus jaren in het ongewisse gezeten tijdens het traject van jongste zoon. Nu verklaart het een hele hoop.