Mijn lieve, gevoelige zoon van 7 is altijd zo bang. Hij duikt, als ik hem welterusten heb gezegd met zijn hoofd helemaal onder de dekens, waardoor hij vaak ook niet kan slapen door de hitte dan weer... Hij durft ook niet alleen naar boven. Iemand tips? Ik vind het zo sneu. Het liefste zou hij altijd bij ons slapen, maar als ik hem eens tussen ons in neem slapen we allemaal uren niet door het gewoel etc. En buiten dat, ik leer het hem ook liever niet aan.
Oh wat ontzettend sneu. Ik dacht gelijk aan een babyfoon. Weet niet waarom, maar misschien geeft hem dat een extra idee van veiligheid? Dat hij papa en mama zo kan roepen als er iets engs is?
En een muziekje voor het slapen gaan? Leuke dingen van de dag benoemen? Is het donker in zijn kamer? Mijn jongste wil altijd het grote licht aan om in slaap te vallen.
Ja meerdere... Deur op een kier ook geprobeerd. Hij slaapt samen met zijn zus op de 2e verdieping, wij op zolder.
Het hele grote licht? Dat hebben we nog niet geprobeerd. Werkt dat bij jullie? Rem je dan geen melatonine oid?
Verhalen met thema's bedacht door een kinderpsych. Hij wordt afgeleid van zn enge gedachten door de verhalen, maar leert er ook mee omgaan. Beviel hier heel goed.
Geen idee, hij wil niet anders, dus doen we het maar zo, als hij slaapt gaat het licht uit. Het idee van @tuc klinkt erg goed!
M'n jongste dochter had een paar jaar geleden zo'n fase van een paar maanden. In de eerste instantie liet ik dan het licht in haar kast aan, zodat het minder donker was, maar na een tijdje hielp dat ook niet meer. Toen hebben we veel gepraat en samen nagedacht over welke gevoelens en gedachten maken dat de angst minder wordt op het specifieke moment wanneer ze veel angst voelde. Uiteindelijk kwamen we tot de "oplossing" dat ze wanneer ze zich iets engs voorstelde (monster, iets uit boek/film/whatever), ze in haar hoofd het monster heel bewust stap voor stap mindereng zou maken met dingen die ze heel lief en grappig vindt. Wat bij haar goed werkte was zich voorstellen dat er eerst 1 kitten op de schouder zou springen, en dan 1tje op z'n hoofd en 1tje op zn andere schouder en dat hij dan rond zou stumblen en zou omvallen en er nog meer kittens bijsprongen etc. Wat deze oefening voor haar succsevol maakte was denk ik zowel de mindfulness (heel hard concentreren opp dingen die je lief en grappig vindt) als wel het in haar hoofd "ontwapenen" van wat ze eng vond- langzaam aan werd het monster zelf grappig/lief. Het werkt ongetwijfeld niet voor iedereen, maar misschien de moeite van het proberen waard? Ik denk dat het sowieso waardevol is om je zoontje te betrekken bij het beter begrijpen van wat de angst in z'n hoofd zo overweldigend maakt. Iets meer inzicht in je eigen hersenpan hebben en leren om hier op een meta niveau over na te denken is zo waardevol- ook voor later.
Ja, zie het als een soort luisterboek. Het is vnl een verhaal, maar ze zegt ook kleine dingetjes als 3x diep ademhalen bv. Ze noemen het meditatie, maar dat klinkt zweveriger dan het is.
Wij hadden om die reden tijdelijk een matras naast ons bed op de grond. Altijd eerst proberen in je eigen bed, maar ging het niet, dan mocht ze naar onze kamer. Maar dus wel op de grond, om inderdaad niet te wennen aan samen slapen. Het duurde volgens mij een paar maanden, maar op een gegeven moment kwam ze niet meer. Die slaapverhaaltjes vond mijn jongste dochter ook fijn. En soms ook slaapmuziek. Dan lag de tablet naar haar en luisterde ze naar slaapmuziek voor baby's.. maar dat vond ze prettig, ook al was ze toen minstens 8 of 9...
Hier slaapt mn oudste ook het liefst bij ons hij ziet regelmatig dingen die er ''niet'' zijn en miss ook weer wel Zoon heeft op zn kamer zo een potlood lamp van de ikea die zetten wij op rood licht. En hij heeft 2 lampen in zn kamer 1 bij de deur en die laten wij aan totdat hij slaapt andere wel uit. Ook hebben wij meerdere nachtlampjes die je aan kan drukken en na 20 min zelf weer uitgaan.
Onze oudste van 6 slaapt ook slecht overal bang voor. Ik heb een rol met soort olie erin. Heb hem wijs gemaakt dat je daar geen nachtmerries van krijgt.. nou het werkt als een malle
Het zijn allemaal fases. Heel vervelend. Hebben jullie huisdieren? Bij ons hielp het door aan te geven dat als er wat door het huis zal gaan je de poezen hoort en die het weg zal jagen. Wij hebben zijn kamer beplakt met lichtgevende sterren en we hadden glow in the dark strijkkralen gekocht en daar mooie dingen van gemaakt. Nu is het de bedoeling dat zijn kamer juist donker is. We laden de boel op en dan ging de lamp uit.
Een slaapverhaaltje wat afleid. Wij hebben een verhaaltje laten inspreken door een kindercoach. Hetzelfde wat tuc aangeeft. Daarbij voor binding (verlatingsangst) massages gegeven. Dit heeft bij ons goed geholpen; geen monsters, schimmen, geluiden meer en een kind wat goed en dieper slaapt.