Mijn jongste met autisme komt heel moeilijk in slaap. Er zijn periodes dat het redelijk gaat. Dan is zijn bedritueel ongeveer dit: Kwartier voor bedtijd waarschuwing dat het over een kwartier bedtijd is. Wekker voor bedtijd: afsluiten van bezigheid ban dat moment, tanden poetsen en omkleden (met papa) 2 hoofdstukken voorlezen (met mama) in het grote bed Nog 1 hoofdstuk zelf lezen in xijn eigen bed. Daarna horen we heb nog een poosje stommelen in zijn kamer voor hij uiteindelijk gaat slapen. Maar tegenwoordig duurt dat steeds langer. Roept hij telkens dat hij niet kan slapen. Afgelopen weekend de knoop maar weer doorgehakt en hem in ond bed laten slapen. Maar zelfs dat lukt alleen maar nadat ik nog een paar schaakpuzzels met hem heb opgelost (behoefte aan nadenken/afleiding) en hij valt alleen in slaap wanneer hij fysiek contact met mij of zijn vader heeft. Dus na de puzzeltjes pak ik mijn eigen boek en moet hij stil blijven liggen (wat eerder ook de avond nog niet lukt). Al met al loopt het vaak tegen 11 uur voor hij eindelijk slaapt. Ik weet niet precies wat ik met dit topic wil. De "standaard" adviezen kennen we wel. We proberen voor hem de omstandigheden te creëren om te kunnen slapen. En we weten ook wel (deels) hoe het komt: binnenkort dagbehandeling bij Seys. Plus drukte in zijn hoofd door school. Mss ook iets van verveling op school? (Hij gaf aan dat hij meer wilde nadenken, vandaar zijn huidige focus op schaken). Ik zoek denk ik ooral herkenning. En ervaringen van andere moeders van een kind met ass of andere bijzonderheid.
Hoe oud is hij? mijn zoon is een stuk jonger (6) maar is ook autistisch dus die koppies zullen wel ongeveer hetzelfde (ver)werken. hier gaat het moeilijke inslapen (en doorslapen) in periodes. Inderdaad wat jij ook aangeeft ; (voor hem) grote veranderingen, ‘er hangt iets in de lucht’ en soms ook door drukke dagen. wat hier helpt is hem laten doen wat hij nodig heeft om rust te krijgen in zijn hoofd. Hij kan ons niet vertellen hoe en wat (door grote taalachterstand) maar zelf weet hij vaak wel wat hij nodig heeft. Wat mij rust geeft , wat NT kinderen rust geeft geldt niet perse hetzelfde voor autistische kinderen. De ene keer is dat voor mijn zoon zelfstandig in zijn kamer rommelen. Dan hebben we het hele bed ritueel al gehad maar dan mag hij daarna nog rommelen/spelen in zijn kamer. Hij mag dan alleen zijn bed lampje aandoen en niet het grote licht. Hij brengt zichzelf dan naar bed als hij toe is aan slapen. Soms heeft hij in zo’n periode ons nodig, fysiek contact inderdaad. Een stuk geborgenheid en vastigheid denk ik. Ik ben niet autistisch dus ik weet niet wat er precies in zijn hoofd omgaat, hoe hij dingen ervaart en verwerkt. Ik ben daarom heel erg van het meebewegen met een kind. Ze weten vaak zelf wat ze nodig hebben, en ondanks dat ze bijvoorbeeld pas slapen om 23u wil dat niet zeggen dat jij of hij iets verkeerd doet. Ik denk dat dat los staat van elkaar.
Mag (hoog)gevoelig ook? Geen officiële diagnose, maar wel op school meerdere malen zo gezien. mijn zoontje (8 jaar/ groep 6) gaat rond 21:00 uur naar bed en slaapt dan pas rond 22:15 uur. In de ochtend niet uit bed te krijgen, heel vermoeiend voor ons allemaal! Ik zou het zo fijn vinden als hij eerder slaapt en eerder wakker wordt. Ik heb de app slaapkoppie geprobeerd op aanraden van @tuc in een ander topic, ik vind het wel echt een aanrader, maar daarna komt hij weer met allemaal vragen. Hij is een echte piekeraar, en in bed komt dat er allemaal uit (helaas heel herkenbaar…) ook slaapklets hebben we lang gedaan, maar het duurt alsnog heel lang voordat hij slaapt.
Hier was het ook de laatste periode bal. Laat slapen, in de nacht overstuur aan ons bed dat hij zo’n vol hoofd had. Wat we hier nu doen. Ik vraag voor bedtijd of hij een vol hoofd heeft. Dat heeft hij. Ik vraag voor hem of ik het voor hem moet onthouden, dat hij het even kan parkeren in mijn hoofd. Hij heeft het vertrouwen dat ik alles onthoud (tip; schrijf het op!) hij gooit alles eruit en de volgende ochtend hebben we het er weer over en zit het weer in zijn hoofd. Hij slaapt als een roos. Geen idee of het werkt in jullie situatie maar wilde het toch delen.
In plaats van opschrijven zou je het ook met de dictafoonfunctie kunnen opnemen als hij het wil parkeren. Als hij het kwijt wil en niet meer terug wil, zou je het ook kunnen opschrijven en daarna een propje van maken en weggooien
Hoi Dankje voor jullie verhalen. Zoon is 9 jaar. Gisteravond duurde het weer tot ongeveer half 11. En vanmorgen niet wakker te krijgen. Slapend aan de ontbijttafel. Het moet maar snel wintertijd worden. Misschien dat het dan iets beter wordt. Gedachten uit zijn hoofd halen kan ik wel proberen. Het gaat bij hem denk ik ook vooral om de overtuiging dat hij niet kan slapen. Dus hij moet in xijn hoofd "de blokjes ook de juiste plek leggen"
Geen autisme maar hb zoon. Zijn hoofd staat nooit stil. Eerder hielp slaapklets altijd. Inmiddels 9 en hij heeft ook een vast ritme. Na het voorlezen was het eerder ook ik kan niet slapen. Wij hebben google speakers in huis met verlichting. Met zijn verjaardag heeft hij een eigen speaker gekregen. Nu zet hij regen geluiden aan. Het geeft hem rust.
Het schijnt ook best iets typisch te zijn voor autisten om andere dag/nacht ritme te hebben. Mijn vader verdenk ik van autisme (en hij is hoogbegaafd) en die heeft heeeeel lang snachts geleefd. Volgens hem komt de wereld tot rust snachts en dan kan hij pas nadenken. Hij piekert niet maar krijgt dan pas inspiratie en energie. Minder geluiden, minder licht (geeft ook prikkels), geen mensen die wat van hem willen, niet gestoord worden. Volgens hem begon die behoefte al op vroege leeftijd maar heeft hij zich tot in zijn 20e jaren moeten aanpassen aan ‘de terroristen’ (zoals hij ochtendmensen noemt ) . Daarna is hij een eigen bedrijf begonnen want dan kon hij zijn eigen tijden bepalen. Handig. anyway, mijn punt is: soms is het gewoon wat het is. Tussen de regels van het leven door kun je zoeken naar waar hij zijn behoeftes kan volgen. Als laat slapen en later opstaan een behoefte zijn natuurlijk hè. Ik heb bijv bij mijn zoon niet het idee dat hij een ander ritme heeft dan NT kinderen, maar iedereen is anders. Hopelijk is het een fase en kan hij weer snel sneller zijn rust vinden. jij ook sterkte!
Het is wel heel herkenbaar. Ook voor mijzelf. En ik wik ook graag zijn behoefte volgen. Maar school begint echt om half 9. Daar verander je weinig aan.
Daar kan je niets aan doen inderdaad. Maar het weten zorgt bij mij vaak al wel voor een soort rust. Vrede hebben in het niet kunnen veranderen ; ‘het is wat het is’ ipv te blijven vechten voor en tegen. Twijfel bij jezelf, twijfel bij je kind, twijfel bij de gang van zaken. Knuf
Herkenning, geen oplossing. Jongste is hele leven al moeilijke slaper. We hebben al vast ritueel, afschakelen met zwakke verlichting, zachte geluiden, verzwaringsdeken, bedtent, lampje aan, deur open. Daarnaast gaat ze al 18 maanden niet meer naar school (autistische burnout). Ze heeft duidelijk een delayed sleep phase (ander bioritme) waarbij ze pas laat moe wordt (ze is nooit vroeg naar bed gegaan...), zodra ze ruimte krijgt schuift ritme naar 0:00-9:00 uur. Toen ze nog wel naar school ging, waren de ochtenden echt een ramp. Ze was zo diep weg als ik haar moest wakker maken en ze was zo prikkelbaar (want moe), was echt een gevecht om haar op tijd in school te krijgen. Waar ze dan in de klas veel gaapte en vermoeide indruk maakte... Daarnaast heeft ze nog steeds veel last van angst/spanningen, waardoor ze niet kan ontspannen en vaak letterlijk niet durft te slapen (ze heeft ook nog steeds regelmatig nachtmerries). Ze wordt dan onrustig en gespannen als het bedtijd is, gaat van alles doen om maar niet moe te worden en bezig te blijven, "ik kan niet slapen!", "Ik ga niet slapen." Ze is dan soms zo opgefokt, dat het ook echt niet mogelijk is om te slapen of soms zelfs maar in bed te blijven liggen. Dan is het wachten tot ze echt doodop is. Soms wordt het dan 2:00 uur, 3:00 uur of 4:00 uur in de nacht. We hebben wat geprobeerd met melatonine (lage dosering, hoge dosering) wat hielp voor inslapen, maar wat doorslapen een (groot) probleem maakte. Ze heeft (verschillende) medicatie voor prikkelverwerking gehad, ook in combinatie met slaapverwekkend middel promethazine, waarbij ze wel 1-1,5 uur eerder ging slapen, maar dit hebben we vanwege ernstige bijwerkingen weer stopgezet. Alleen het middel promethazine doet niet veel, omdat de spanning/angst het onderliggende probleem is. Ik heb bij huisarts gevraagd voor onderzoek naar melatonine aanmaak (zodat er op maat advies zou kunnen komen), die dit heeft overlegd met kinderarts, die vond dat het bij kinderpsychiater thuis hoorde, gezien de complexe situatie. Kinderpsychiater deed echter nooit onderzoek daarnaar en ziet nu geen verdere indicatie voor medicatie (lees: ze heeft geen idee hoe het verder moet). We staan nu op een wachtlijst voor second opinion bij een andere kinderpsychiater, maar dat zal nog wel een half jaar duren... Een verwijzing naar slaapcentrum (Kempenhaeghe) is ook besproken, maar ik heb er nog niet heel hard aan getrokken, omdat tot nu toe dochter bezoek aan artsen vrijwel niet aankan (bij laatste 3 hulpverleners is ze in meltdown weggerend). Hoe dan ook... voorlopig moet ik het doen op structureel te korte nachten, aangezien ik gewoon om 6:00 uur moet opstaan ivm werk en andere kinderen...
Hier hebben beide kinderen ik last van dit probleem. Sinds we magnesium Bysglycinaat en thauraat nemen is dit zo goed als over. Slapen we beter. Deze magnesium is goed voor geestelijk welzijn en concentratie en voor de nachtrust. Maakt je hoofd wat rustiger. Ik neem sochtends de thauraat en savonds de Bysglycinaat
Echt zooooo herkenbaar!!! Als we geen kinderen zouden hebben zou ik per direct me aanmelden voor de graveyard shifts. Laat mij maar in de nacht werken, vanaf 2200-2300 draait mijn koppie perfect voor complexe logica stukken. Ik schreef zelf van alles op, of ik ging tekenen (kleuren op nummer werkt ook) allerhanden puzzelboekjes zijn een optie. Ik zat te kijken naar die japanse puzzels van Sanders die bij de logica hoek staan, maar je hebt ook kleurpuzzels. Zou geen Sudoku pakken veelal zijn t toch semi rekenwonders en cijfers triggert dan enorm. Wandelen na t eten (mja zo lekker is t ook niet meer in de avond). Douchen werkt voor zowel mij als de kinderen averechts, net als een bad. T hele span stuitert dan als een malle in t rondt. Warme melk kan helpen, yoghurt met banaan helpt ook met inslapen. Met doorslapen helpt niks. Althans in 3,5 jaar tijd hebben we alles systematisch afgetest maar bij G was er geen kruid tegen opgewassen.
Ken je de methode van ‘geef me de vijf’ voor ass? Hierin leggen ze uit hoe je de persoon met ass kunt helpen om een vol hoofd leger te krijgen door mappen te sluiten (denkbeeldig).
Ja ken ik. Wellicht goed om nog eens op terug te pakken. Dankje. Die hebben we ooit in bruikleen gehad. Maar dat was helaas geen succes.