Ik snap je heel goed. Ook ik worstel hier mee hoor. Hier spelen meerdere problemen waardoor ik soms niet weet wat goed is. Ergens heb ik wel het idee dat "deze kinderen" waar dus al meer speelt wel misschien meer grenzen nodig hebben dan standaard kinderen. Anderzijds blijf je anders bezig.
Ik sta bewust wat later op omdat ik eigenlijk vind dat hij het zelf moet doen.. dat ging vorig jaar heel goed maar naar het einde van het schooljaar werd hij steeds lakser, nu doet hij het dus helemaal niet meer. Ik dek in de avond wel de tafel en zorg dat alles voor hem klaar staat. Hij kiest ervoor op zijn telefoon te zitten en komt vervolgens in tijdnood en vraagt of ik het wil doen. Een net joggingspak vind ik een twijfelgeval. Vandaag had hij een trainingspak aan waar hij ook in traint. Wel een mooie hoor daar zorgt hij wel voor. Hij draagt graag merk en kiest mooie kleding uit maar deze was wel echt voor de voetbal bedoelt.
Maar dat dragen ze toch allemaal? Tenminste hier in mijn omgeving zie ik niet anders. Zoon is ook fanatiek voetballer hoor, maar al zijn vrienden lopen in die pakken (van die officiële trainingspakken van profclubs zeg maar). Ik snap niet zo goed waarom je daar een ding van zou maken. Hij traint nooit in lange broek, die pakken zijn echt voor overdag. Dit soort pakken bedoel ik dan:
Ik zou idd met je man er voor gaan zitten en kijken of jullie eruit komen samen. Wat vind je belangrijk en wat zoekt hij zelf maar uit. Eten/kleding vind ik minder belangrijk. Respect hebben en je normaal gedragen /geen scheldwoorden/niet beledigen/normale bedtijd/ niet liegen/niet stelen (laatste speelt hier nu niet meer gelukkig). Hij liegt wel over alles, vreselijk irritant. Hier hebben we behalve zoon ook het probleem dat man het niet ziet/niet wil zien. Roept ook rustig als ik het wel belangrijk vind dat zoon toch niet luistert. Hij pakt zoon ook niet aan. Dus ik mag altijd het regelen. Gelukkig doet hij zijn best op school, spoet heel veel en zijn zijn vrienden oké, ik denk dat ik anders wel een groter probleem zou hebben.
Wij hebben maar een paar strenge regels: - je ruimt je eigen spullen op - je eet voordat je naar school gaat (al is het maar 1 hap yoghurt) - je laat weten waar je bent - je praat normaal tegen anderen De rest proberen we zo veel mogelijk los te laten. Alleen het opruimen van de spullen is echt een drama. Verder gaat het best prima. Ik moet wel vaak op mijn tong bijten hoor. Zo ging Q vanmorgen in haar trainingsbroek, die in bruikleen is van de sportvereniging omdat ze zo allemaal hetzelfde trainingspak hebben, met een veel te kort ‘shirtje’ naar school. Nou geloof me, daar heb ik wel een mening over. Gelukkig is het maar een fase denk ik dan. Neem je geen eten mee naar school, prima dan is je zakgeld zo op of je hebt honger. Ze kan altijd doorgeven wat ze wil dat we meenemen bij de boodschappen dus daar ligt het niet aan. Kom je pas om 20 uur thuis omdat je ergens bent blijven hangen, prima maak maar een boterham wij hebben al gegeten. Ik moet wel eerlijk zeggen dat we geluk hebben met haar vrienden. De meeste zijn erg ‘braaf’, komen netjes op tijd naar huis en roken of vapen niet en drinken ook (nog) niet. ‘Dat is ook zó kinderachtig, wil je dan stoer gevonden worden als je dat doet?!?’ (Aldus mijn puberdochter en een aantal van haar vrienden die ik over een teamgenootje hoorde roddelen.)
Ik denk dat je je veel te druk maakt… bedenk een paar dingen die voor jou echt belangrijk zijn… en ik zou dan meer aan andere dingen denken dan kleding oid… Bijvoorbeeld over te laat thuis komen oid laat hem lekker dragen wat hij wil… En eet hij niet? Dan niet, hij is degene die daar last van heeft. Is hij te laat omdat hij z’n brood niet heeft gesmeerd, eigen probleem, ik zou het niet voor hem doen…. Dus echt gewoon pick your Battles en de rest niet te moeilijk over doen
klopt dat zijn ze idd ja. Op de school waar onze zoon zit wisselt het een beetje wat ze dragen maar het was altijd gewoon een zwarte/grijze jeans met een shirt of trui. Prima zo’n pak voor de voetbal, thuis of met buiten hangen maar bijv met uit eten, visite, verjaardagen en school moeten ze van ons gewone kleren aan. Maarja, ik snap het ook wel weer en ik weet niet of het de strijd waard is..
Kleding lijkt mij niet het allerbelangrijkste om bovenop te blijven zitten. Ik vind de kleding van dochter ook niet altijd even mooi, maar zolang ze niet half naakt is of stinkt dan laat ik het gaan. Niet vloeken/niet schelden/niet beledigen van mensen vind ik een stuk belangrijker. Net als een diploma halen op school en daar je best voor doen.
Kleding is voor pubers vaak ook echt een onderdeel van hun identiteit, ik zou dat meer loslaten. Hij heeft kleding aan, good enough Vies of te bloot is een ander verhaal, maar trainingspakken zie ik hier zoooo veel bij pubers! En qua lunch maken zou ik aangeven dat je dat gewoon niet meer doet, dat is zijn eigen verantwoordelijkheid.
Eens, dat speelt ook zeker mee maar wil ik hier niet teveel over zeggen. Ik zie hem gewoon een beetje afglijden en mijn man ervaart dat hetzelfde. Vandaar de angst bij loslaten, hij zal het zelf moeten laten zien en ik ben bang dat hij steeds een stapje verder gaat. Ik vind het in ieder geval heel fijn om ervaringen en tips te lezen en zal daar zeker wat van meenemen de komende tijd.
Het kan natuurlijk beide hè? Ik vind sportkleding voor tijdens het sporten, net als een badkleding voor in het zwembad. Dus beiden niet voor school. Maar ik vind het ook niet goed als mijn kinderen gaan lopen schelden.
Denk dat je daar ook een groot deel van het probleem omschrijft. Hij weet waarschijnlijk dondersgoed dat hij, met zijn gedrag en jullie " angst" hiervoor precies kan doen wat hij wil. Maar als ik je reacties zo lees is dit maar het topje van de ijsberg . Ga om tafel zitten met elkaar en stel duidelijk je grenzen en sta daar ook samen achter
Als je minder regels hebt, hoeft dat toch niet te betekenen dat je hem helemaal los laat en je niet meer met hem bemoeit? Verbinding maken zit toch ook in andere dingen dan in regels? Je kan ook vroeg op staan om even een praatje met hem te maken, een kop koffie samen drinken in plaats van opletten of hij zich wel volgens de regels gedraagt. Iets uitvinden samen wat jullie allebei leuk vinden om samen te doen, een serie kijken, samen koken. Het klinkt heel erg nu alsof jullie relatie alleen maar bestaat uit regels: hij wil ze breken en jij wil ze handhaven. Dat lijkt me een heel vermoeiend patroon voor beiden.
Maar dan heb je ook wel een brave puber. Ik had mijn moeder echt uitgelachen als ze iets over mijn kleding had gezegd.
Ik zou op een rustig moment bespreken waarom je het lastig vindt en dat je niet wil dat hij het verkeerde pad op gaat. En vertellen hoe dat bij jou is gegaan. Dat je het beste met hem voor hebt. Als hij enige empathie heeft (en ja dat is nou eenmaal vaak weg bij pubers) dan komt er misschien wel wat van binnen. Al zal je dat misschien niet aan zijn reactie merken.
ik heb niet zo'n brave puber hoor. Maar ik ging vroeger ook niet in sportkleding naar school. Je gaat toch ook niet in zwemkleding naar school? Verder heeft ze compleet de vrije hand.
Maar tijden en mode veranderen, het was bij mij vroeger een ding dat jongens niet in spijkerbroek naar school mochten! En nu ben ik dolblij als mijn kind een keer in spijkerbroek naar school gaat Spijkerbroeken waren vroeger ook alleen voor cowboys en landwerkers, toch niet om in naar school te gaan! Alle jongens lopen in joggingbroek /trainingsbroeken op het schoolplein. In de kledingwinkels van die grote sportmerken is de bulkvan de kleding helemaal niet bedoeld om in te sporten. Je moet je als jongere nu eenmaal afzetten tegen de vorige generatie. Zolang ze dat doen met kleding en haarstijl vind ik dat echt dikke prima.
Klopt ik mocht geen gympen aan onder mijn rok of jurk want dat waren sportschoenen. Nu is dat vrij normaal. Ik mocht ook geen roze kleding aan want ik had rood haar en roze en rood vloeken bij elkaar